Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του. Από απλές, ποδοσφαιρικές εξηγήσεις (του τύπου «oι Γερμανοί δεν πέρναγαν έτσι κι αλλιώς με το 2-1, οπότε χαλάρωσαν και η Μαρσέιγ, που είχε κίνητρο, γύρισε το ματς»), μέχρι θεωρίες συνομωσίας: μας το φύλαγαν οι Γερμανοί από το ματς του«Καραϊσκάκη» με τον Ολυμπιακού, που τους ...πηδάγανε αυτοί που τους χρωστάγανε, όπως έλεγε εκείνο το σύνθημα που πολιτικοποιούσε το ποδόσφαιρο. Ή, μήπως, ποδοσφαιροποιούσε την πολιτική; Ένα από τα ...τρία, θα σας γελάσω.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δεν μπορείς να καταλήξεις στη μία (την πιο μετριοπαθή) ή την άλλη (την πιο σκληροπυρηνική) άποψη των «ειδικών», χρειάζεται ένας «από μηχανής θεός». Εν προκειμένω, ο θεούλης ο φίλος μου ο Φώτης, που είναι παντελώς άσχετος με το ποδόσφαιρο και με πήρε τηλέφωνο μόλις τελείωσε το ματς του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ να με ρωτήσει «γιατί δεν προκρίθηκε αφού κέρδισε;».

Του εξήγησα. Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβε τη διαδικασία, ωστόσο είχε άποψη: «Η Μέρκελ με τον Σαρκοζί το έστησαν. Άκου που σου λέω». Διευκρίνιση: ο Φώτης δεν ξέρει από ποδόσφαιρο, αλλά ξέρει από στοίχημα κι από στημένα. Μια φορά, μάλιστα, πριν καμιά 15αριά χρόνια, τον είχαν μαζέψει για μια μικροκομπίνα στον ιππόδρομο. «Τα έχουν καλά οι Γερμανοί με τους Γάλλους. Ξέρω τι σου λέω. Τα κανόνισαν μεταξύ τους κι επειδή η Γερμανοί πάντα παίρνουν πίσω τα δανεικά, να το έχεις στο μυαλό σου του χρόνου ή του αντίχρονου, άμα ξαναπαίξουν μεταξύ τους».

Θα το έχω...

Ωστόσο, δεν πιστεύω σε τέτοιους είδους θεωρίες συνωμοσίας σε αυτό το επίπεδο. Και δεν αναφέρθηκα στην κουβέντα μου με τον Φώτη γι΄ αυτό το λόγο, αλλά για μια άλλη ατάκα του που με έβαλε σε σκέψεις: «Ρε κολλητέ, αν έγιναν όπως τα λες στη Γερμανία, τότε είναι σαν το ματς Ηλιούπολη - Λεβαδειακός πέρυσι. Πέντε χιλιάρικα είχα πάρει τότε. Λες να τους πιάσει ο κοριός της αντιτρομοκρατικής;». Διαταραγμένη προσωπικότητα και άσχετος από μπάλα ο Φώτης, αλλά σε κάτι τέτοια είναι μανούλα. Ηλιούπολη - Λεβαδειακός, ε; Χμμμ...

Επί της ουσίας, θεωρώ πως όλο αυτό που έγινε στο φινάλε, με το τουμπάρισμα του αγώνα της Γερμανίας, αδικεί τον Ολυμπιακό από πολλές απόψεις και όχι μόνο σε σχέση με τον αποκλεισμό του από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ. Αδικεί την προσπάθειά του. Τη μεγάλη νίκη επί της Άρσεναλ. Την εξαιρετική εμφάνιση. Την πρόκριση -γιατί περί πρόκρισης πρόκειται- στη Γιουρολίγκα. Επιτυχία είναι κι αυτό, γιατί όταν έγινε η κλήρωση, αυτός ήταν ο θεωρητικά εφικτός στόχος, ο πρώτος στόχος. Ο Ολυμπιακός πέτυχε πολλά στο ματς με την Άρσεναλ και είναι κρίμα όλα αυτά τα επιτεύγματα να καπελώνονται από θεωρίες συνωμοσίας.

Στο φινάλε, ό,τι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Δεν πρόκειται να στείλει η Ουέφα στη γαλλική και τη γερμανική ...Έπο λίστα με «ύποπτα παιχνίδια», μεταξύ των οποίων το Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ 2-3 από 2-0. Η ιστορία έγραψε και δεν ξεγράφει, απλώς για λίγες μέρες θα έχουμε να λέμε. Οπότε, ο Ολυμπιακός πρέπει να κρατήσει όσα κέρδισε και να ξεχάσει όσα έχασε. Με τα γερά τούβλα που έμειναν χτίζεις. Όχι με εκείνα που έσπασαν, ούτε με όσα πιθανώς σου έκλεψαν. Κι ο Ολυμπιακός οφείλει στην ιστορία του και τον κόσμο του να «χτίσει» πάνω στην εξαιρετική φετινή πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί συνολικά ήταν καλός, πολύ καλός. Κι από παιχνίδι σε παιχνίδι ακόμα καλύτερος. Βελτιωμένος, με διορθωμένα τα λάθη του, Ευρωπαίος στο όνομα και στη χάρη.

Και ως Ευρωπαίος πρέπει να δεχτεί τώρα αυτό που έγινε στην τελευταία αγωνιστική, ό,τι κι αν ήταν αυτό. Εκτός κι αν περιμένει να πιάσει δουλειά ο κοριός της αντιτρομοκρατικής, που λέει κι ο Φώτης...

Μέχρι να δουλέψει ο κοριός, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...

Υ.Γ. Η ρετρό ιστορία αυτής της Τρίτης εκτάκτως θα δημοσιευτεί Πέμπτη, λόγω Ολυμπιακού. Και μια που θα δημοσιευτεί εκτάκτως, υπόσχομαι να είναι ...έκτακτη!