ΜΠΑΣΚΕΤ

Τι σημαίνει ήττα;

Αντώνης Κατσίκης 13 Νοεμβρίου 2011 - 14:52

Οι πέντε πρωταγωνίστριες, παρούσες στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέχρι την 81η νίκη του Αθηναϊκού, μιλούν και φωτογραφίζονται στο gazzetta.gr για την κατάρριψη του ιστορικού ρεκόρ.

Ο Αθηναϊκός νίκησε χθες τη ΦΕΑ ΝΦ ΝΧ και έφτασε τις 81 συνεχόμενες νίκες και πλέον είναι ο κάτοχος του απόλυτου ρεκόρ (συνεχόμενων ρεκόρ) ξεπερνώντας τον Άρη του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Νίκου Γκάλη. Οι Τούλα Καλέντζου, Όλγα Χατζηνικολάου, Ζωή Κεχαγιά, Λολίτα Λύμουρα και Κατερίνα Χαλικιά που έζησαν σχεδόν όλο αυτό το απίστευτο ταξίδι των 81 νικών, μίλησαν στο gazzetta.gr για το μεγάλο τους κατόρθωμα.

Όταν όλα ξεκινούσαν πριν από τρία χρόνια, περίμενες ότι θα φτάνατε ως εδώ με 80 συνεχόμενες νίκες ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Άρη που είχε παίκτες θρύλους όπως ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης;

Κ.Χ : «Δεν το είχα φανταστεί ποτέ, αλλά όσο περνούσε ο καιρος και κερδίζαμε τα ματς και παίρναμε τα πρωταθλήματα, αισθανόμουν ότι δεν υπήρχε αντίπαλος και πως θα κάναμε κάτι πολύ καλό».

Τ.Κ. «Η αλήθεια είναι ότι αυτή η σκέψη για το ρεκόρ προέκυψε όταν η ομάδα κέρδιζε ασταμάτητα και σιγά-σιγά πλησίαζε τον "μαγικό" αριθμό των 80 νικών. Αυτό έγινε πιο έντονο στο ξεκίνημα αυτής της σεζόν και σήμερα που μιλάμε σπάσαμε το απόλυτο ρεκόρ. Είναι λίγο περίεργο να συγκρίνουμε παίκτες θρύλους του χώρου με εμάς. Μιλάμε για άλλες εποχές, άλλες συνθήκες και άλλο μπασκετικό επίπεδο».

Ο.Χ: «Όταν πήγα στον Αθηναϊκό, υπήρχαν όλες οι προδιαγραφές ώστε η ομάδα να δημιουργήσει μια δυναστεία που θα έχει διάρκεια και θα αφήσει εποχή στο γυναικείο μπάσκετ. Εκ του αποτελέσματος δεν διαψεύστηκα. Δεν θέλω να συγκρίνω το ρεκόρ μας με το ρεκόρ του μεγάλου Άρη, το θεωρώ ιεροσυλία. Εκτιμώ, όμως, σε ό,τι έχει να κάνει αποκλειστικά με το γυναικείο μπάσκετ, πως δύσκολα θα σπάσει αυτό το ρεκόρ από άλλη ομάδα».

Λ.Λ. : «Όχι, καθώς ο στόχος μας δεν ηταν αυτός. Στόχος ήταν να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στον ελληνικό και ευρωπαικό χώρο. Αυτό το καταφέραμε καθώς κατακτήσαμε το Eurocup πριν από δύο χρόνια και πέρσι φτάσαμε στην τετράδα της ίδιας διοργάνωσης.Ειναι κακό να συγκρινόμαστε με μια ομαδα θρύλος όπως ο Άρης και με παίκτες τόσο μεγάλης μπασκετικής αξίας οπως ηταν ο Νίκος Γκαλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Αυτή η σύγκριση ενδιαφέρει αυτούς που ασχολούνται με τα στατιστικά. Δεν μπορούμε λοιπόν να συγκριθούμε εμείς με αυτή την ομάδα. Άλλο ο Άρης και άλλο εμείς. Δεν συγκρινόμαστε με τους θρύλους του μπάσκετ».

Ζ. Κ. «Να πω την αλήθεια, δεν φανταζόμουν καν πως θα καταφέρναμε τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Το πίστευα, το ήθελα, αλλά δεν το φανταζόμουνα καν. Αυτό που είχαμε ως στόχο ήταν να κερδίζουμε σε κάθε παιχνίδι και στο τέλος κάθε σεζόν να κάνουμε... ταμείο. Σε ό,τι έχει να κάνει με το ρεκόρ, ειλικρινά ούτε περνούσε από το μυαλό μου αυτό που έγινε. Το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να χάσει. Δεν ξεπεράσαμε τον αυτοκράτορα Άρη και τους θρύλους του. Είναι τελείως διαφορετικό αυτό. Εμείς είμαστε οι... αυτοκράτειρες του γυναικείου μπάσκετ πλέον μέχρι να βρεθεί κάποια άλλη ομάδα να μας ξεπεράσει ή να ξεπεράσουμε εμείς τους ίδιους μας τους εαυτούς».

Φοβήθηκες κάποια στιγμή μέσα σε αυτή την τριετία πως ίσως να μην καταφέρνατε να φτάνατε στο ρεκόρ; Από πότε άρχισες να πιστεύεις πως θα τα καταφέρετε;

Κ.Χ: «Το θεωρούσα δύσκολο να μην καταφέρουμε το ρεκόρ, γιατί πραγματικά είμαστε πολύ καλή ομάδα και έχουμε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε ως εδώ».

Λ.Λ: «Όχι, γιατί πριν από τρία χρόνια δεν είχαμε σαν στόχο αυτό το ρεκόρ. Στόχος κάθε χρονιά ήταν και είναι το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Φέτος αρχίσαμε να το πιστεύουμε και το βάλαμε ως έξτρα κίνητρο στο μυαλό μας».

Ο.Χ: «Το ρεκόρ δεν το είχα καν στο μυαλό μου. Γιατί κάθε χρόνο οι στόχοι μας ήταν το Eurocup, το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Όχι οι συνεχόμενες νίκες. Καθώς και κάποια ήττα να ερχόταν, αυτό που μας ένοιαζε ήταν στο τέλος να παίρναμε τους τίτλους. Ο στόχος αυτός ήρθε φέτος στην επιφάνεια γιατί ίσως ψάχναμε ένα έξτρα κίνητρο, λόγω της μη συμμετοχής μας σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση».

Ζ.Κ. «Άρχισα να το πιστεύω προς το τέλος της περσινής σεζόν όταν και μας το είπανε. Βασικά σε όλη την πορεία δεν φοβηθήκαμε και δεν το σκεφτόμασταν. Ακόμα και τώρα που το πετύχαμε, δεν έχουμε δικαίωμα να χάσουμε. Πρέπει να μείνουμε στην κορυφή και να συνεχίσουμε αήττητες για να μεγαλώσουμε ακόμη περισσότερο το ρεκόρ.Για εμάς το κάνουμε. Αυτό το ρεκόρ ανήκει σε όλες τις παίκτριες που αγωνίστηκαν στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Και αξίζουν συγχαρητήρια άπαντες γύρω από την ομάδα γιατί αυτή η επιτυχία ανήκει σε όλους και όλοι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να τα καταφέρουμε».

Τ.Κ. «Δεν θα το έλεγα φόβο, ίσως λίγο άγχος σε κάποια παιχνίδια που δεν είχαεμ πολύ καλή απόδοση. Μετά την κλήρωση του πρωταθλήματος και αφού είδαμε ότι το πρόγραμμα ευνοούσε την προσπάθειά μας για το ρεκόρ».

Ύστερα από τριάντα χρόνια, τι θα λες στα εγγόνια σου γι' αυτή την ομάδα;

Κ.Χ: «Θα τους πω ότι είναι η ομάδα από όπου ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα ως αθλήτρια και με βοήθησε να γίνω καλύτερη και ως παίκτρια, αλλά και ως ανθρώπος που είναι πιο σημαντικό.
Φυσικά θα τους πω ότι αγωνίστηκα και σε μια από τις καλύτερες ομάδες που έβγαλε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός».

Λ.Λ. «Ότι ήμουν τυχερή που συμμετείχα στην καλυτερη ομαδα της Ελλαδος και σε μια απο τις καλύτερες της Ευρώπης. Είμαι πολύ χαρούμενη που ήμουν μέλοσ της ομάδας-οικογένειας που κατέκτησε το Triple Crown και που είχα συμπαίκτριες κορίτσια όπως η Κρες, η Ράιλι, η Βιζμπαριένε και η Ουίγκινς. Κορίτσια που εκτός από τεράστιες μπασκετικές αξίες, είναι και φοβεροί χαρακτήρες».

Ο.Χ: «Θα λέω πόσο περήφανη ένιωσα που ήμουν μέλος της πρώτης γυναικεία ομάδας που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο. Είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου και θα νιώθω μεγάλη χαρά που τη μοιράστηκα με τις συμπαίκτριες μου».

Ζ.Κ. «Θα του πω ότι είχα άξιες συμπαίκτριες που μου χάρισαν στιγμές που δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζήσω».

Τ.Κ «Αν ζω κ δεν έχω πάθει Αλτσχάιμερ (γέλια) θα περιγράφω το υπέροχο ταξίδι που κάναμε (στιγμές εντός και εκτός γηπέδου) για να κατακτησουμε το Κύπελλο Ευρώπης».

Θέλω να μου πεις ένα πράγμα που σου έκανε εντύπωση στις άλλες τέσσερις κοπέλες, αυτά τα χρόνια που είστε στον Αθηναϊκό.

Κ.Χ «Αυτό που μου έκανε και μου κάνει ακόμη και σήμερα εντύπωση, είναι ότι είναι επαγγελματίες και πάντα συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Τις θαυμάζω!!!!»

Λ.Λ «Για εμένα η μαμά Τούλα ειναι η πιο εγκεφαλική παίκτρια που εχω συναντήσει και μια από τις καλυτερες παίκτριες στην Ευρώπη. Με την Όλγα είχα τη χαρά να συνεργαστώ και στον Αθηναϊκό αλλα και στις Εσπερίδες. Τη θεωρώ μια από τις καλύτερες αμυντικές στην Ευρώπη. Ειναι η αγαπημένη μου συμπαίκτρια παρά την τρέλα που την κατεχει εντός και εκτός παρκέ (γέλια). Η Κατερίνα, η άλλη μαμά της ομάδας, είναι άξια θαυμασμού, γιατί έχει καταφέρει να συνδυάσει την προσωπική με την επαγγελματική της ζωή και να τα καταφέρνει άψογα. Η φίλη μου η Ζωή είναι παίκτρια που δουλεύει σκληρά στις προπονήσεις και βάζει την ομάδα πάνω από το "εγώ" της. Θεωρώ πως στο μέλλον μπορούμε να αναλάβουμε μια ομάδα όλες μαζί. Η Τούλα να είναι πρώτη προπονητής, εγώ βοηθός, η Όλγα γυμνάστρια, η Κατερίνα διατροφολόγος και η Ζωή δημόσιες σχέσεις (γέλια)».

Ο.Χ: «Με την Τούλα είναι η έκτη συνεχόμενη χρονιά που έχω την τιμή να την έχω συμπαίκτρια. Έχω συνδέσει μαζί της όλες τις μεγάλες μου μπασκετικές στιγμές. Για εμένα είναι το καλύτερο πλέι μέικερ στην Ευρώπη. Η "Λουλού" μού φτιάχνει τη διάθεση και μόνο που υπάρχει μέσα στο γήπεδο (γέλια). Είναι διορατική παίκτρια και συνεργάζομαι άψογα μαζί της και τη θεωρώ χαρισματική. Αγαπάω τις... λολιτόπασες της. Η Κατερίνα είναι πάντα on fire. Θανατηφόρο σουτ που στη μέρα της θα... ξεχάσει να αστοχήσει. Η Ζωή πραγματικά μου έχει κάνει εντύπωση με την επαφή που έχει με το καλάθι. Είναι κλασική σκόρερ που κάνει τα πάντα για το καλό του συνόλου. Εντός και εκτός γηπέδου είναι... υποβρύχια επικίνδυνη».

Ζ.Κ. «Για τη μαμα-Τούλα τι να πω; Είναι αρχηγός σε όλα της. Κρατάει την ομάδα. Και εντός και εκτός παρκέ. Για τη μαμα-Κατερίνα έχω να πω ότι είναι γεννημένη σουτέρ με αξιοθαύμαστη άγνοια κινδύνου. Για την αγαπημένη Όλγα θα μπορούσε κανείς να την πει "θηλυκό Διαμαντίδη" αλλά με δικά της χαρακτηριστικά, παίκτρια με υπομονή και μεγάλη συμβολή στην ηρεμία της ομάδας. Μου κάνει επίσης εντύπωση η ενέργεια που έχει. Μπορεί να κάνει τόσα πράγματα στην καθημερινότητά της, αλλά δεν μένει ποτέ από δυνάμεις. Έχει πάντα ενέργεια. Η αγαπημένη Λουλού είναι το κομπιούτερ της ομάδας και πλέον παίζει και τριάρι. Εντός και εκτός γηπέδων... Ένα άλλο πράγμα που μου κάνει εντύπωση στη Λουλού είναι το χαμόγελό της. Είναι πάντα με το χαμόγελο ό,τι και αν συμβαίνει, χειμώνα, καλοκαίρι, είναι φοβερό αυτό. Σου φτιάχνει τη διάθεση με το που τη βλέπεις».

Τ.Κ. «Στην Λολίτα μού έκανε εντύπωση ο μοναδικός τρόπος που μιλούσε αγγλικά με τις ξένες. Τρομερή μεταφράστρια!!!Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα!!! Η Ζωή μού έκανε εντύπωση γιατί κάθε φορά που μετά από πολύωρα ταξίδια και κουραστικά πηγαίναμε κατευθείαν στο γήπεδο για προπόνηση και άρχιζε να κάνει σουτ από το κέντρο του γηπέδου. Ήθελα να 'ξερα πού έβρισκε την όρεξη αυτό το κορίτσι. Για την Κατερίνα τι να πω; Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο μοναδικός τρόπος που παρκάρει το μικροσκοπικό αμαξάκι της έξω από το γήπεδο. Δεν πάει ο νους σας. Άφησα τελευταία τη συγκάτοικό μου για να πω τα καλύτερα. Τι απ' όλα όμως να πω; Ελπίζω το Ολγάκι στις επόμενες αποστολές (ευτυχώς απέμειναν λίγες) να κλείνει το dvd player που παίζει όλη τη νύχτα αφού έχει πέσει στο πάτωμα και στριφογυρίζει το δισκάκι σαν τρελλό!!!».