H ζωή είναι comic!

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
H ζωή είναι comic!

bet365

O Mάνος Αντώναρος επ'ευκαιρία της έκδοσης του "Μουντιαλίτος" γράφει πόσο επέδρασαν τα comic στη ζωή του.

O ένας μεγάλωσε με ψάρια γιατι ο μπαμπάς του ήταν ψαράς.

Ο άλλος μεγάλωσε με καθαρεύουσα γιατι ο μπαμπάς του ήταν δικηγόρος.

Ο παρ’ άλλος μεγάλωσε με γαλλικά γιατι ο μπαμπάς του ήταν καθηγητής Γαλλικών.

Εκείνος εκεί μεγάλωσε με λουλουδια γιατι ο μπαμπάς του ήταν ανθοπώλης.

Ε, έτσι κι εγώ μεγάλωσα με cartoon γιατι ο μπαμπάς μου εκτός από γελοιογράφος έκανε και cartoons.

Οοοοοοοχι «μεγάλωσα με cartoon» όπως συμβαίνει με πολλούς και εννoούν «αγόραζα cartoon, είμαι συλλέkτης κ.λ.π.… Όπως του ψαρά τα ψάρια του έφερναν τα λεφτά για να ζήσει την οικογένεια του, η καθαρεύουσα του δικηγόρου, τα γαλλικά του καθηγητή και τα λουλούδια του ανθοπώλη… έτσι και μένα τα σκιτσάκια (παντός είδους) έφερναν λεφτά σπίτι για να μεγαλώσω… να φάω…να ντυθώ… να πάω σχολείο.

Εκτός αυτού πιάνει και μένα το χέρι μου… ως γελοιογράφος- μπήκα στην Ενωση Συντακτών… δεν το ασκώ γιατι δεν αγαπώ να κάνω cartoons αλλά λατρεύω να τα διβάζω… και οι άνθρωποι ΔΕΝ πρέπει να κάνουν πράγματα που ΔΕΝ αγαπούν… Είναι βασικότατος νόμος της ζωής αυτό. Εκτός από τα σχέδια του πατέρα μου… που έπρεπε να του δέσεις και τα δυο χέρια για να σταματήσει να σχεδιάζει…έχω δει και διαβάσει όλα τα cartoons του πλανήτη...γιατί ως γνησιος καλλιτέχνης λάτρευε και τη δουλειά των άλλων. Χάζευε με κάποιον που είχε ταλέντο… Ξεφυσούσε από την ένταση. Του άρεσε που υπήρχαν ιδέες… για να μην τα πολυλογώ…όταν ήμουν έφηβος και αργούσα τα βράδια (παραβιάζοντας ΠΑΝΤΑ την ώρα που είχαμε συμφωνήσει)… έμπαινα στα σιγάαααααα-σιγάααααααα μέσα στο σκοτάδι, έφτανα στο δωμάτιό μου, άνοιγα-έκλεινα σιγααααααααααααααααααά- την πόρτα, ξεντυνόμουν στο σκοτάδι και τρύπωνα κάτω από τα στρώματα…Ουφ!.... το very moment που λένε, που ακουμπούσε το μάγουλάκι μου το μαξιλάρι ακουγόταν ένα χρ-χρ-χρ σαν υπήρχε ένα χαρτί αναμεσα του μαξιλαριού και της μαξιλαροθήκης.

Υπήρχε όντως ένα χαρτί. Ένα Α4 με ένα σκίτσο, στο οποίο ένας τύπος με βλοσυρό βλέμμα μεγάλη μύτην με μια τρίχα στην άκρη και αυστηρή στάση κρατούσε απειλητικά μια σανίδα και έλεγε:

-ΑΝ ΞΑΝΑΡΓΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΣΠΑΣΩ ΤΟ ΚΕΦAΛΙ!

Χαχαχαχαχαχα!

Μερικά τα'χε φιλοτεχνήσει κιόλας... εννοώ τα'χε κάνει έγχρωμα με νερομπογιές...πράγμα που σημαίνει ότι εο'χε δουλέψει ώρα πριν, αφού θα πρεπε να είχε στεγνώσει πριν το βάλει στο μαξιλάρι.

Το cartoon έδινε την διαταγή. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν αντι του cartoon με περίμενε μια σφαλιάρα ή γαμοσταυρίδια θα ήμουν καλύτερος άνθρωπος.

Όπως καταλαβαίνετε αυτό με έκανε να βλέπω τη ζωή ως κόμικ. Και φυσικά επιμένω ότι η ζωή είναι ένα κόμικ και κανείς δεν μπορεί να μου αλλάξει τη γνώμη…

Στο πατρικό μου σπίτι τις βασικές οδηγίες λειτουργίας τις δίνουν διάφοροι τύποι (σκίτσα) ζωγραφισμένοι στα πλακάκια του τοίχου και που είναι … σαφέστατοι:

«Τράβα το καζανάκι!»

«Πετσέτες προσώπου!»

«Κλείσε το φως»

Όταν γεννήθηκαν τα πρώτα του εγγόνια τα τσάκισε στις video κασέτες με κινούμενα σχέδια. Παω στοίχημα ότι πιο πολύ τα έβαζε ξανα και ξανά για να τα βλέπει βασικά ο ίδιος.

Στη διαθήκη του ένας τυπάκος στο κάτω μέρος της σελίδας έλεγε:

-Γυρίστε σελίδα!

Εγώ όταν βρεθώ με ένα στυλό, μολύβι, μαρκαδόρο και ένα κομμάτι χαρτί αμέσως θα σκιτσάρω μια φάτσα, ένα πόδι…

Μέχρι να φαντασθείτε στα φοιτητικά μου χρόνια κάποιος πήδηξε μια γκομενίτσα μου… φυσικά τον αντιπάθησα… σύντομα έμαθα ότι έφτιαχνε κομικ… έψαξα και βρήκα δουλειά του είχα την χολή στην άκρη της γλώσσας και του μυαλού… ο τύπος ήταν (είναι) απίθανος…εξαιρετικά καλός… αυτομάτως των συμπάθησα… αχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Νιώθω μεγάλη τιμή και χαρά όταν ο Αντώνης Κυριαζής (ένας σπουδαίος γελοιογράφος από τη Λέσβο) εικονογραφεί τα άρθρα μου εδώ στο gazzetta.

Ένα βράδυ –από εκείνα που κανιβαλίζω τον Θανάση Ασπρούλια στο FB- μου λέει (γράφει).

-Μια απ’ αυτές τις μέρες θα χρειασθώ τη γνώμη σου για κάτι…

-Για τι πράγμα;

-Κάτι για την mvpublications.

-OK!

Hξερα ότι όσο και να τον πίεζα δεν θα μου’λεγε. Εδώ ο άνθρωπος έχει παίξει μπάσκετ στην ίδια ομάδα με τον Γκάλη, με εμένα θα κόλλαγε;

Ετσι την άλλη μέρα τηλεφωνησα (που δεν με παίζει άμυνα) στον Παπαθεοδώρου για να μάθω τι ήταν αυτό;

Αν είμαι ανυπόμονος;

Προφανώς και είμαι!

-Α, εννοούσε για ένα περιοδικό κομικ που θα βγάλουμε.

-Κόμικ; Τι κομικ;

-Το Μουντιαλίτος! Με θέμα την Εθνική ομάδα και την πορεία της στο Μουντιάλ.

-Τέλεια!

-Σ αρέσει;

(Ρωτούσε ΕΜΕΝΑ, αν μια ιδέα για κομικ μου άρεσε!!!)

-Ποιος θα το σκιτσάρει;

- Ο Φωτίου ο Φώτης. Θα σου στείλω να δεις.

Μου έστειλε!

Πολύ καλά! Πολύ ποδοσφαιρικά Ωραία κίνηση και σύγχρονη άποψη.

Super.

Όταν προχθές κόψαμε την πίτα στο gazzetta μου΄δωσε το πρώτο τεύχος του Mουντιαλίτος.

Άστραφταν τα μάτια του. Ο Βασίλης αν και οδηγεί ένα τόσο επιτυχημένο site, έχει μια περίεργη ερωτική (παθιασμένη) σχέση με το χαρτί. Υποθέτω και ο Θανάσης, αλλά δεν το’χουμε κουβεντιάσει.

Ολοι αγαπήσαμε τον Ντεμπαρντιέ στο «Αστεριξ» στον ρόλο του Οβελιξ για το σινεμά. Ο Θεός ο ίδιος να έπαιζε τον ρόλο σαν τον χάρτινο Οβελίξ δεν λέει. Το ένα καρέ κερδίζει τα 1.000 Είναι απίστευτο.

Το έβαλα στην θέση του συνοδηγού και πήγα σπίτι.

Το έβγαλα από τη σακκουλα, χάζεψα την αφίσα για πολύ ώρα και μετά το διάβασα.

Το «Μουντιαλίτος» είναι πολύ καλό.

Πολύ καλό μιλάμε.

Κάποιες στιγμές νομίζεις ότι είσαι στο γήπεδο… ή μάλλον το’χεις δει στην τηλεόραση.

Ομως αυτό που με συγκίνησε είναι ότι δυο φίλοι μου (δλδ κοντινοί μου άνθρωποι) έφτιαξαν ένα κόμικ. Με πήγε πολλά χρόνια πίσω… σε γνώριμα μονοπάτια.

Τα κόμικς αν και «βιβλία» έχουν μια τεράστια διαφορά από τα άλλα βιβλία, τα οποία διαβάζεις μια φορά (άντε δύο) … πόσες φορές έχετε διαβάσει το ίδιο κομικ που λατρεύετε;

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.