Το καλσόν της "σοβαρότητας"!

To γεγονός ότι γράφω κι εγω σε ένα αθλητικό site… μου προκαλεί μεγάλη χαρά. Το εξαιρετικό άρθρο του Βασίλη Σαμπράκου ήταν η αφορμή για να γράψω αυτές τις γραμμές.

Διαβάζω στον Τύπο, αλλά και στο internet τις απόψεις μερικών αναγνωρίσιμων (!!!) γραφιάδων και τηλε-μπλαμπλάδων που ούτε λίγο ούτε πολύ λοιδωρούν τους επιθετικούς προσδιορισμούς που χρησιμοποίησαν αυτές τις μέρες αρκετοί απ’ αυτούς που γράφουν το αθλητικό ρεπορτάζ.

Τιτάνες, ήρωες, μοναδικοί, ημίθεοι κ.λ.π.

Η ειρωνία ξεχειλίζει ξεδιάντροπα μέσα από το τάπερ της σοβαροφάνειας τους.

Σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν.

Για μια στιγμή!

Δεν είμαι αθλητικός συντάκτης άρα δικαιούμαι δια να ομιλώ.

Ποιοι είστε εσείς που ειρωνεύεστε;

Συμφωνοι! Η επιτυχία της Εθνικής Ομάδας δεν θα μας δώσει πίσω τις δουλειές μας, ούτε θα φέρει ψωμί στο σπίτι, ούτε θα κατευνάσει τον πανικό για το αύριο.

Μας έδωσε όμως χαρά!

Χαμόγελο. Μεγάλο (στιγμιαίο) φάρμακο! Όχι placebo.

Σε αντίθεση με το δικό σας αντικείμενο (πολιτική, οικονομία, παιδεία, υγεία) που μας ισοπέδωσε διαρκώς την ψυχή, το μυαλό και την ελπίδα.

Συμφωνοι, δεν χρησιμοποιήσατε υπερβολικούς επιθετικούς προσδιορισμούς, αλλά γραψατε (και είπατε) εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις για να μας πείσετε ότι οι δικοί σας (συγγνώμη λέξη μου) ήρωες είναι σπουδαίοι… και δεν το κάνατε ανιδιοτελώς, αλλά με στόχο:

Να τους ψηφίσουμε ή να μην τους ψηφίσουμε.

Το να γράψει κανείς ότι π.χ. ο Μήτρογλου είναι Θεός… και αυτός (πράγμα απίθανο… αλλά λέμε τώρα) χάσει 4 γκολ σε τετ α τετ…ε δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος… Όμως σας διαφεύγει ότι οι δικοί σας (ξανα συγγνώμη λέξη μου) ήρωες χάσανε όχι τα γκολ, αλλά τα αυγά και τα πασχάλια. Όχι τα δικά τους… αλλά τα δικά ΜΑΣ αυγά και πασχάλια. Ο ένας πρωθυπουργός μετα τον άλλον… ο ένας υπουργός μετά τον άλλον… και σ’ αυτές τις περιπτώσεις χασαμε στην κυριολεξία τον κοσμο (μας).

Αναρωτιέμαι πόσους Σάντος έχετε εσείς στο παλμαρέ σας…

Όχι, ως προπονητή… δεν θα πέσω εύκολα σ αυτην την παγίδα… αλλά ως … (ναι το εννοώ) πολιτικό πρόσωπο.

Το’χω χάσει;

Μπαααααα…τι λέτε;

Σας θυμίζω μια ΕΝΤΕΛΩς ΠΟΛΙΤΙΚΗ δήλωση, που έγινε από τον Φερνάντο Σάντος μπροστά όχι σε ιθαγενείς δημοσιογράφους αλλά σε δημοσιογράφους όλου πλανήτη, όταν ένας βρετανός ρεπόρτερ δοκίμασε να παίξει μαζί του το παιγνίδι της προβοκάτσιας στις πλάτες της Ελλάδας:

«Αυτό που εμάς μας εμπνέει είναι η ιστορία της Ελλάδας. Αυτό εμένα με εμπνέει πάρα πολύ διότι ο ελληνικός λαός έχει τεράστια περηφάνια και αξίζει το σεβασμό όλων. Θα πρέπει όλοι να σεβόμαστε τους Έλληνες, γιατί από εκεί ξεκίνησαν η δημοκρατία, οι επιστήμες και τόσες άλλες αρχές. Είναι πολύ δύσκολο ο οποιοσδήποτε να μας κάνει μαθήματα»

“Nα ΜΑΣ κάνει μαθήματα”…είπε ο Πορτογάλος. Μίλησε στο α’ πληθυντικό.

Respect coach!

Θυμάστε κανέναν (Έλληνα) Πρωθυπουργό (απ’ αυτούς που λιβανίζετε) να έκανε ποτέ του τέτοια δημόσια δήλωση;

Θυμάστε κανένα τηλεοπτικό κανάλι να το’παιξε πρώτη είδηση;

Θυμάστε καμμιά εφημερίδα να το’βαλε πρώτο θέμα;

Θέλετε να σας θυμίσω τι παίζετε (εσείς που ειρωνεύεστε ή σνομπάρετε) πρώτη είδηση, ή πρώτο θέμα.

Όταν ο Καραγκούνης δακρύζει on camera, δακρύζει μαζί του το συντριπτικό ποσοστό των Ελλήνων.

Όταν πανηγυρίζει ο Μήτρογλου, πανηγυρίζουμε όλοι μαζί του.

Όταν μιλούν οι δικοί ΣΑΣ, τότε ΟΛΟΙ οι Ελληνες και ΟΛΕΣ οι Ελληνίδες προβαρουν μερικές από τις εθνικές μας χειρονομίες.

Ναι, μπορεί ένας σπορτκάστερ να μην δει το πέναλτι που ήταν και να δει το πέναλτι που δεν ήταν.

Ε, και;

Εσείς δεν είδατε τον γκρεμό… κι όχι μόνο δεν τον είδατε, αλλά μας σπρώξατε κιόλας… χωρίς να’χετε κάν (μα τι λέω τώρα;) τη γενναιότητα να πηδήξετε μαζί μας.

ΥΓ. Επ’ ευκαιρία έχω φτιάξει μια σελίδα στο FB για μαγειρέματα… ξεκίνησα από μαγειρική… δεν σκοπεύω όμως να τσιγαρίζω μόνο κρεμμύδια, αλλά και μερικούς από σας.