Τα… τσικό της βασίλισσας!

Οι μικρές εγκυκλοπαίδειες, που μοιάζουν με τις σχολικές επετηρίδες στα συρτάρια της Ρεάλ, μαρτυρούν το ταλέντο που κάποτε ήταν. Δίπλα στον Ίκερ Κασίγιας, στον Βάλντο, στον Ραούλ Μπράβο, στον Μπόρχα Φερνάντεζ και τον Όσκαρ Μινιάμπρες… Δεν κατάφεραν όλοι τους να κάνουν καριέρα στη βασίλισσα. Ο αρχηγός της ισπανικής ομάδας ήταν ο πιο τυχερός, ίσως και ο πιο άξιος. «Είμαστε όλοι μα μαζί από παιδιά. Στη Μαδρίτη έμαθα να παίζω ποδόσφαιρο. Κι εκεί έμαθα και τις θυσίες που χρειάζονται για να παίζεις», διηγείται ο Νταβίντ Αγκάνθο. Γεννημένος στις 10 Ιανουαρίου του 1981, ήταν κι εκείνος μέλος μιας γενιάς που υποσχόταν πολλά.

Το ποδόσφαιρο ξεκίνησε ως παιχνίδι στο Λεγκάνες, τη γειτονιά του στη Μαδρίτη κι εκεί οι Σαντιάγκο Ιέρο και Πάκο ντε Γκαρσία τον εντόπισαν και τον πήραν στα τσικό της Ρεάλ. Για τα επόμενα χρόνια, η ζωή δε θα ήταν εύκολη… Ο Νταβίντ δεν παράτησε το σχολείο και χρειαζόταν πολλές φορές να διαβάζει στα ταξίδια και στις αποστολές για να μην χάσει την τάξη. «Ήταν δύσκολο, όμως δεν ήθελα να αφήσω τα βιβλία. Είμαι πολύ περίεργος άνθρωπος και λατρεύω να μαθαίνω».

Η πιο σπουδαία γνώση πολλές φορές δεν είναι εκεί που διαβάζεις, αλλά εκείνη που ζεις. Μέχρι τα 20 του χρόνια θα είχε ζήσει όλα εκείνα που ένα μικρό παιδί ονειρεύεται, όταν σκέφτεται πως θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Ήταν διεθνής σε όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες της Ισπανίας και το 1999 κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο στη Νιγηρία. Ανάμεσα στους συμπαίκτες του, ήταν οι κορυφαίοι Κασίγιας (σ.σ. δεν ήταν καν βασικός) και Τσάβι, αλλά και αρκετοί άλλοι γνωστοί μας ποδοσφαιριστές, όπως ο Μαρτσένα, ο Ορμπάιθ, ο Γκάμπρι, ο Βαρελά και ο Γέστε.

Παρόμοια ήταν η κατάσταση και στη Ρεάλ, αφού ο «μικρός» είχε κάνει ντεμπούτο στην Primera Division κόντρα στη Βαλένθια στις 20 Φεβρουαρίου του 2000 κι ένα μήνα μετά έπαιξε στη Νορβηγία με τη Ρόζενμποργκ για τη δεύτερη φάση των ομίλων του Champions League. Η συμμετοχή του σε εκείνον τον αγώνα τον έστεψε και πρωταθλητή Ευρώπης στο τέλος της σεζόν, με τη βασίλισσα να κερδίζει τη Βαλένθια στο Παρίσι και τον Νταβίντ να παίρνει το μετάλλιο.

Δανεικός και… αγύριστος!

Η συνέχεια έμοιαζε νομοτελειακή. Ο Νταβίντ Αγκάνθο είχε καλομάθει στα αποδυτήρια της Ρεάλ. Δίπλα στον Ρεδόντο, τον Καρεμπέ, τον Ανελκά, τον Ρονάλντο, αλλά και τον Ραούλ… Τον ποδοσφαιριστή που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιρροή στην καριέρα του. «Ήμουν τυχερός που έπαιξα λίγο καιρό μαζί και έμαθα τόσα πολλά. Δεν είχα ποτέ είδωλα, αλλά εκείνος κέντρισε την προσοχή μου όταν είδα πως δουλεύει», θα σχολιάσει μερικά χρόνια μετά, όταν θα έχει βγει… στην primera division για μεροκάματο. Πρώτη στάση; Εξτρεμαδούρα. Οκτώ γκολ σε 16 συμμετοχές. Δεύτερη στάση; Εσπανιόλ! Δύο γκολ σε δώδεκα συμμετοχές και ένας τραυματισμός που θα βάλει φρένο στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη Ρεάλ.

«Ίσως να έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου και τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, κυρίως λόγω συγκυρίας. Μόλις με είχε καλέσει ο Καμάτσο στην Εθνική και ήμουν δεύτερος επιθετικός πίσω από τον Μοριέντες. Τότε τραυματίστηκα έμεινα έξω πολύ καιρό και προωθήθηκαν οι τότε συμπαίκτες μου στην Ελπίδων, Βίγια, Τόρες». Η περιπέτεια συνεχιζόταν. Ρεάλ Βαγιαδολίδ και 12 γκολ σε 30 συμμετοχές, Λεβάντε και εννέα γκολ σε 38 συμμετοχές. Η χρονιά που ωρίμασε…

Στην άσημη και… παραγκωνισμένη ομάδα της Βαλένθιας, ο Νταβίντ Αγκάνθο θα άλλαζε τρόπο σκέψης, θα άλλαζε τρόπο παιχνιδιού, θα άλλαζε στη φιλοσοφία του και τη νοοτροπία του. Ήταν, πλέον, 22 ετών, αλλά δεν ήταν αυτός ο μόνος λόγος. «Είχα προσφορές από την πρώτη κατηγορία, αλλά οι συμπαίκτες μου με συμβούλεψαν να δοκιμάσω να παίξω πιο χαμηλά. Ήθελα να έχω την εμπειρία και δεν το βλέπω ως πισωγύρισμα», θα εξηγεί εκείνο το καλοκαίρι για την απόφασή του. Στη Λεβάντε θα συνεργαστεί με τον Μανόλο Πρεσιάδο, τον προπονητή που ως και σήμερα μνημονεύει ως τον καλύτερο και πιο καθοριστικό στην καριέρα του.

«Με πήρε στην Λεβάντε, ανεβήκαμε στην Πριμέρα και με πήρε και στην Σανταντέρ. Ήταν κάτι σαν δεύτερος πατέρας μου και στεναχωριέμαι πολύ που έφυγε τόσο νέος από την ζωή». Η Λεβάντε και η άνοδος στην μεγάλη κατηγορία θα του δώσει μια ακόμα ευκαιρία στη Ρεάλ το καλοκαίρι του 2004. Ο Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, ο οποίος είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της βασίλισσας θα τον δει στην προετοιμασία, όμως ο ανταγωνισμός θα λήξει το όνειρο του Νταβίντ Αγκάνθο. Ραούλ, Ρονάλντο, Μάικλ Όουεν, αλλά και ο μικρός Χαβιέ Π ορτίγιο θα αποδεικνύονταν τροχοπέδη για να εκπληρώσει την επιθυμία του ο Νταβίντ, που θα έβρισκε καταφύγιο στη Σανταντέρ.

Τρεις χρονιές έμεινε εκεί, ενδιάμεσα για έξι μήνες δοκίμασε την τύχη του στο Ισραήλ, όμως σύντομα επέστρεψε πίσω. «Η γλώσσα ήταν ένα πρόβλημα. Αλλά ήμουν τυχερός να συναντήσω τον Λουίς Φερνάντεζ και με βοήθησε. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Νομίζω πως αν έφευγα ξανά από την Ισπανία θα το έκανα μόνο για το αγγλικό πρωτάθλημα». Στην Ισπανία θα επέστρεφε… Ακολούθησε η Αλαβές, η Ράγιο Βαγιεκάνο, η Χέρκουλες και το καλοκαίρι η ανεργία!

Από την Κίνα στη Θεσσαλονίκη!

Η ισπανική ομοσπονδία σε μια πρωτοποριακή κίνηση δημιούργησε μια ομάδα για ελεύθερους ποδοσφαιριστές που δεν έχουν σύλλογο να αγωνιστούν. Στόχος ήταν να τους… προωθήσει για να βρουν δουλειά, αλλά και να προπονούνται ώστε να μείνουν σε καλή κατάσταση. Ο Νταβίντ Αγκάνθο έφτασε μέχρι την Κίνα να παίζει φιλικά κόντρα στον Ντιντιέ Ντρογκμπά και τον Νικολά Ανελκά, μήπως και βρει ομάδα. Η πρόταση που θα έφτανε στα χέρια του, μπορεί οικονομικά να μην άγγιζε τα ποσά που ονειρευόταν να βρει στην Ασία, αλλά αγωνιστικά ήταν καλύτερη. Ο Άρης, που έψαχνε έναν επιθετικό να λύσει τη δυστοκία του, θα τον καλούσε να έρθει στη Θεσσαλονίκη.

«Την προηγούμενη χρονιά είχαν ακουστεί τα εξ αμάξης σε διάφορες ομάδες και στον τύπο, όχι μόνο τον ισπανικό αλλά και τον ξένο, ότι είμαι τραυματίας, ότι δεν είμαι σε καλή φυσική κατάσταση, ότι είμαι χοντρός. Η αλήθεια είναι ότι είχα μια άτυχη χρονιά, γεμάτη με πάρα πολλές ατυχίες, που δεν είχαν να κάνουν με τραυματισμούς, αλλά με πάρα πολλές αρρώστιες και ιώσεις που είχα κολλήσει πέρυσι. Είχα πυρετό, στομαχικές διαταραχές και αυτά με κράτησαν αρκετά πίσω. Δεν ήταν τραυματισμοί, είναι αρρώστιες που όλος ο κόσμος περνάει, απλά εγώ έτυχε να τις περάσω μαζεμένες». Ο Νταβίντ Αγκάνθο θα εξηγήσει τους λόγους που έφυγε από τη χώρα του και αφού περάσει όλες τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, θα υπογράψει το συμβόλαιό του στις 5 Σεπτεμβρίου.

Οι Πουλίδο και Πορτίγια θα έχουν δώσει τις συστάσεις για τον Άρη, το youtube θα έχει μεταφέρει την ατμόσφαιρα και ο Ισπανός επιθετικός θα έρθει έτοιμος. Πρώτη συμμετοχή στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ και γκολ. Εκείνο που έτρεξε και αφιέρωσε στη μαμά του, σα 18χρονο παιδί. «Το τελευταίο διάστημα λόγω κάποιων σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η θεία μου βιώνει δύσκολες καταστάσεις κι εγώ με την αφιέρωση που της έκανα εκείνη τη στιγμή, θέλησα, να την βοηθήσω να νοιώσει κάπως καλύτερα». Η λογική του εφήβου δεν απέχει από τον τρόπο που σκέφτεται και το δέσιμο που έχει με την οικογένειά του. Η μικρή του αδελφή, Νερία και η σύντροφός του Ντέμπορα είναι μαζί με τους γονείς του οι σημαντικότεροι άνθρωποι στη ζωή του Αγκάνθο, που αρέσκεται σε ήρεμα πράγματα εκτός γηπέδου.

«Λατρεύω την οικογένειά μου και μου αρέσει να περνάω πάρα πολλές ώρες μαζί της. Τώρα που είμαι μακριά μιλάμε πάρα πολλές ώρες στο τηλέφωνο καθημερινά. Μου αρέσει να είμαι ήσυχα, στο σπίτι μου, στη δουλειά μου, στην προπόνησή μου, να βγαίνω, να πηγαίνω σινεμά». Ίσως η ηρεμία να ήταν και ο λόγος που δεν άντεξε πολύ η σχέση του με τη Μιλένα Ντομίνγκες, με την οποία διατηρούσαν δεσμό κυρίως εξ αποστάσεως λόγω των αγωνιστικών υποχρεώσεων του Νταβίντ. Η συνέχεια στο πρωτάθλημα ήταν ανάλογη της αρχής που έκανε. Γκολ με την Κέρκυρα, γκολ στην Τούμπα, γκολ και ασίστ με τον Ολυμπιακό, γκολ και χθες κόντρα στη Βέροια.

«Έχω έρθει για να λύσω το επιθετικό πρόβλημα του Άρη», είπε όταν έφτασε στην Ελλάδα. Δύο μήνες μετά ουδείς αμφιβάλλει.