Οι ευνούχοι του μπάσκετ!

Zορίζεται, λέει, η κατάσταση με την αξία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του πρωταθλήματος μπάσκετ της Α1. Η μάλλον, (για να το ξαναπάρω αλλιώς και να το διατυπώσω ορθότερα0 ζορίζεται πάλι η κατάσταση με αυτόν τον ενιαύσιο, πλέον, μπελά που ταλαιπωρεί το ελληνικό μπασκετικό οικοσύστημα της πρώτης γραμμής....

Της πρώτης γραμμής, το τονίζω, διότι εμείς δεν είμαστε σαν το ποδόσφαιρο για να πουλήσουμε έστω και πιρ παρά, τα τηλεοπτικά δικαιώματα ακόμη και της Α2, που, διάβολε, δεν έχει 21 ομάδες, ούτε αγνοεί την προκήρυξη, αλλά και την κοινήλογική...\

Κλείνω εδώ την ποδοσφαιρική παρένθεση και επιστρέφω στο πορτοκαλί περιβάλλον, που φοράει μαύρες πλερέζες διότι η ΕΡΤ μειώνει σχεδόν κατά το ήμισυ την περυσινή προσφορά της, στο μεταξύ δεν υπάρχει η επί πλέον (τηλεοπτική) παροχή του ΟΠΑΠ κι άντε τώρα να βρεθεί άκρη για τις 12 ομάδες: τις 12, διότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ακούνε αλλουνού παπά ευαγγέλιο! Η μάλλον επειδή οι ίδιοι είναι όχι απλώς οι παπάδες, αλλά οι... Πάπες του συστήματος, ψάλλουν το δικό τους ευαγγέλιο.

Τελικά, όπως λέει και το τραγούδι, τίποτε δεν έχει αλλάξει και τελεία και παύλα, διότι όλα είναι όπως παλιά: όπως τα τελευταία χρόνια, που οι μαικήνες του ελληνικού αθλητισμού κοιτάνε μονάχα την πάρτη τους, όσο για τις υπόλοιπες ομάδες γαία πυρί μειχθήτω! Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα τσεπώσουν (ως είθισται, αλλά και όπως δικαιούνται, βάσει της ποιότητας, της εμπορικής αξίας, των μειωμένων, αλλά δυσθεώρητου σε σχέση με την... πλέμπα, προϋπολογισμών τους, της αναγνωρισιμότητος και γενικώς του brand name τους) περίπου τα χρήματα που εισέπραξαν και πέρυσι, αλλά οι συνεταίροι τους στον ΕΣΑΚΕ και στην κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων θα λάβουν ένα όντως συμβολικό αντίτιμο που δεν φτάνει ούτε για πασατέμπο!

Συμφωνώ ότι η οικονομική κρίση και η μιζέρια δεν αφήνουν περιθώρια για σπατάλες σε ένα μαγαζί του Δημοσίου, όπως η ΕΡΤ. Αλλά στον αντίποδα, οι δυο αιώνιοι δεν παίζουν μόνοι τους και νομίζω ότι ειδικά εφέτος θα έπρεπε να κάνουν αυτό που απέφυγαν πέρυσι, όταν πάλι έσπευσαν να κλείσουν τις δικές τους συμφωνίες με την ΕΡΤ και τον ΟΠΑΠ: να βάλουν πάνω στο άρμα τους και τις υπόλοιπες ομάδες και να διεκδικήσουν με περισσότερα επιχειρήματα και μεγαλύτερη ισχύ ένα αξιοπρεπές τηλεοπτικό συμβόλαιο.

Ναι, ξέρω, ξαναψάχνω ψύλλους στ' άχυρα, αλλά να που αυτοί οι ψύλλοι επανήλθαν στο προσκήνιο. Ασφαλώς το μπάσκετ πρέπει να ευχαριστεί την ΕΡΤ,που το έστερξε από το 1982 και κυρίως τα τελευταία χρόνια, παίζει το ρόλο του φιλοπτώχου ταμείου, αλλά τόσο η δημόσια τηλεόραση, όσο και η συντεταγμένη μπασκετική κοινωνία θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με μεγαλύτερη προνοητικότητα, αλλά και με μια προοπτική. Προφανώς η προοπτική δεν είναι συμβατή με την τρέχουσα (κοινωνική, οικονομική, πολιτική και όλων των λογιών) συγκυρία, ωστόσο η υπόθεση καταλήγει σε παραλογισμό, διότι κάθε χρόνο συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα!

Τι μέλλει γενέσθαι; Καλή ερώτηση, ελπίζω πάντως, όχι το lock οut για το οποίο ανοίγουν πάλι κουβέντα οι ιδιοκτήτες, οι πρόεδροι και οι μεγαλομέτοχοι. Ναι τη θέλουμε την τηλεόραση στο πρωτάθλημα, αλλά περισσότερο θέλουμε το πρωτάθλημα! Εχω την εντύπωση πως ένα lock out θα έκανε περισσότερο ζημιά, παρά θα ωφελούσε, χώρια που εάν οι ΚΑΕ αποφασίσουν να κατεβάσουν τα ρολά, για να εκβιάσουν την τηλεόραση και μέσω αυτής την Πολιτεία (ελέω της παρουσίας του Γιάννη Ιωαννίδη στο Υφυπουργείο Αθλητισμού), τότε θα γίνουν σαν εκείνο που βρήκε, λέει, τη γυναίκα του να πηδιέται με άλλον κι από την τσατίλα του, έκοψε τα αρχ...α του!

Μπάσκετ θέλουμε, όχι ευνουχισμό!

ΥΓ: Αράδιασα αυτές τις 620 λέξεις, χωρίς να υποκύψω στον πειρασμό να ανατρέξω σε ένα σχετικό κείμενο που είχα γράψει εδώ και αναρτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 2011. Του λόγου το αληθές μπορείτε να το αναζητήσετε στη διεύθυνση http://www.gazzetta.gr/article/item/232063-ena-veloudino-praxikopema