Η χημεία Μπαρτζώ και ο ...κανονικός Γιόνας

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Τζόι Ντόρσεϊ: θέμα χημεία και ατμόσφαιρας

Το πιο δυνατό όπλο του Τζόι Ντόρσεϊ στις διαπραγματεύσεις του με τον Ολυμπιακό είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας! Και το ίδιο... όπλο φαίνεται πως χρησιμοποιεί και ο Στράτος Περπέρογλου. Οι επιθυμία του κόουτς των ερυθρολεύκων να κλείσει τις δύο... τρύπες στο ρόστερ με τους συγκεκριμένους παίκτες, είναι ξεκάθαρη. Οσοι άλλοι κι αν έχουν προταθεί, ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού έχει τα μάτια του για δύο: Για τον Ντόρσεϊ και τον Περπέρογλου.

Βέβαια στη περίπτωση του Ελληνα φόργουορντ υπήρξε μια εξαίρεση: Ο Ντιόντε Κρίστμας. Γι αυτό και ο Περπέρογλου βρέθηκε σε δεύτερη μοίρα για αρκετές ημέρες. Στην πραγματικότητα η περίπτωσή του υποχώρησε πάρα πολύ. Αλλά οι Σέλτικς τον βοήθησαν. Αν τα δούμε, λοιπόν, την κατάσταση από την οπτική γωνία του Μπαρτζώκα, βασική προτεραιότητα είναι η παραμονή του Τζόι Ντόρσεϊ. Γι αυτό και απέρριψε τον Κρις Αντερσεν, που έφτασε πιο κοντά από όσο νομίζουν οι περισσότεροι στον Ολυμπιακό. Αλλωστε ζήτησε λιγότερα χρήματα κι από τον Ντόρσεϊ. Ομως ο κόουτς δεν ήθελε να ρισκάρει.

Γιατί θέλει τόσο πολύ τον 29χρονο σέντερ ο Μπαρτζώκας; Πρώτα απ' όλα γιατί κάνει τη δουλειά που χρειάζεται ο προπονητής. Είναι φοβερός αμυντικός, παίρνει ριμπάουντ, παίζει πικ εντ ρολ, είναι ιδανικός ρολίστας. Συν τοις άλλοις, τον θέλουν και οι συμπαίκτες του. Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας θέλουν να μείνει ο Ντόρσεϊ, που είναι μέρος της παρέας που έχει δημιουργηθεί και βοηθάει στη σωστή ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων. Τούτη η ατμόσφαιρα είναι η έτερη μεγάλη προίκα του Ολυμπιακού από την περασμένη σεζόν. Η άλλη είναι η εξαιρετική συνεργασία των παικτών μέσα στο παρκέ. Γιατί, λοιπόν, να αλλάξει μια πετυχημένη συνταγή;

Βέβαια η ζωή δεν αρχίζει ούτε σταματάει στον Ντόρσεϊ, γι αυτό και ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κοιτάζει αλλού. Ομως και ο Ντόρσεϊ πρέπει κάποια στιγμή να λογικευτεί. Οσοι είναι δίπλα του πρέπει να του εξηγήσουν πως οι ευκαιρίες δεν υπάρχουν πάντα. Κι αν την χάσει, ίσως να ξαναβρεθεί σε κάποια Κάχα Λαμποράλ, που ουδείς θα μπορεί να καταλάβει την αξία του...

Από την άλλη, ο Περπέρογλου δεν έχει τέτοια προβλήματα. Δεν χρειάζεται να πιεστεί πολύ για να συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό. Τον θέλει και ο Μπαρτζώκας, τον θέλουν ο Σπανούλης και οι υπόλοιποι. Θα ταιριάξει και εντός και εκτός γηπέδου με την ομάδα. Αλλά η δική του περίπτωση δεν είναι μονόδρομος. Διότι ακόμα κι αν δεν αποκτηθεί, υπάρχει θέση για μη Ευρωπαίο. Απλά σε τούτο το ενδεχόμενο, είναι πιθανό να βρεθεί κάποιος περισσότερο ταλαντούχος, αλλά να μην "κολλήσει" στο κομμάτι της χημείας με τους υπόλοιπους...Και μια ομάδα με εξαιρετική ατμόσφαιρα, είναι το βασικό ζητούμενο για τον Μπαρτζώκα στην πρώτη του προσπάθεια σε ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Μασιούλις: Ενας κανονικός παίκτης

Στις επιθέσεις μιζέριας και κατάθλιψης που εξαπολύει στα μέτρα μας κάθε μέρα το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ, υπάρχουν και εικόνες που χαϊδεύει ελαφρώς τον ψυχισμό σου. Είναι τεράστιο πλήγμα για τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα, η απουσία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ από το ραντεβού του Λονδίνου. Και αναπαράγω κάτι που ακούω τριγύρω κι από φωνές που περισσότερο υψώνονται για το ποδόσφαιρο κι όχι για το μπάσκετ...

"Λείπει το μπάσκετ από τους Ολυμπιακούς. Αν η Εθνική ήταν εκεί, όλα θα ήταν διαφορετικά" υποστηρίζουν. Ακόμα κι εκείνοι. Και ναι, θα ήταν διαφορετικά... Για τον κόσμο, για τους δημοσιογράφους, για τις εφημερίδες και τα πρωτοσέλιδά τους. Ο απλός φίλαθλος, έμαθε τη Βουγιούκα, θυμήθηκε τον Ηλιάδη και στα Social media στήνεται πανηγύρι από tweets ή status για ανθρώπους και αθλήματα, που δεν είναι οικεία στο βλέμμα του απλού φιλάθλου. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν υπήρχε η Εθνική ομάδα μπάσκετ στο Λονδίνο. Ανάθεμά την τύχη μου! Ας είναι...

Σε αυτό το κύμα μιζέριας λοιπόν, το ενδιαφέρον παραμένει ζωντανό για τα ακατέργαστα βλέμματα καθότι πλην του αμερικάνικου σόου, υπάρχουν πρόσωπα εξαιρετικά γνώριμα κι άλλα που θα γίνουν μέσα στους επόμενους μήνες. Δηλαδή, ο Γιόνας Μασιούλις. Ο Λιθουανός φόργουορντ του Παναθηναϊκού, έστω κι αν είναι αιχμάλωτος σε ένα σύνολο που φαίνεται να μην έχει προπονητική καθοδήγηση και συγκεκριμένο σχεδιασμό, δείχνει ότι είναι ένας κανονικός παίκτης. Ενας παίκτης που πάνω απ'όλα παίζει για την ομάδα και στην επίθεση στέκεται πάντα εκεί που του ζητάει ο προπονητής του, δουλειά του οποίου να τον εκμεταλλευτεί όσο καλύτερα γίνεται.

Ο Γιόνας Μασιούλις, λοιπόν, έστω και σε αυτή την ομάδα της Λιθουανίας, όπου δεσπόζει ο Σάρας, ακολουθεί ο Κλέιζα, αλλά οι διπλανοί του υστερούν φανερά σε προσωπικότητα (την ώρα που γράφω ο Πότσιους, αρνήθηκε δύο φορές να δώσει τη μπάλα στον ξεμαρκάριστο Κλέιζα, κάνοντας ντράιβ για να δεχτεί δύο ασύλληπτες τάπες από τον Μπατούμ), στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι πρώτο βιολί, αλλά μπορεί να γίνει ένα υπερπολύτιμο εργαλείο. Μπορεί να σουτάρει, να αναζητήσει τον ξεμαρκάριστο παίκτη χωρίς να κάνει κατάχρηση κατοχής, έχει το κορμί και τα παράστημα για να ποστάρει...

Γενικώς διαθέτει όλα αυτά τα στοιχεία που απαιτούνται για να λειτουργήσει καταλυτικά στη νέα εποχή του Παναθηναϊκού. Σε μία ομάδα που δεν έχει τόση ανάγκη από τους σταρ, αλλά από αυτούς που θα αφομοιώσουν γρήγορα τη φιλοσοφία, θα σκεφτούν συνολικά, θα προσφέρουν ως γρανάζια στη μηχανή κι όχι ως κινητήρας. Μπορεί το τουρνουά γενικά (μέχρι σήμερα) να μην είναι πολύ καλό για τους Λιθουανούς, ο Μασιούλις όμως, ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στους φίλους του Παναθηναϊκού.