Να ξαναβρεί... Φάρο φωτεινό!
Η ΟΥΕΦΑ τελικά δεν έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες διεθνείς να δουν από κοντά τις γηπεδικές εγκαταστάσεις στο... γραφικό Γιβραλτάρ και να βιώσουν μια ακόμη εμπειρία. Αποφάσισαν το παιχνίδι της Τρίτης να γίνει στο Φάρο της Πορτογαλίας κι εδώ ταιριάζει απόλυτα ο στίχος από το «21» του Γιώργου Νταλάρα που λέει «μου ξανάρχονται ένα, ένα χρόνια δοξασμένα».
Εκείνα τα δοξασμένα 10 χρόνια της εθνικής ομάδας που άρχισαν από το έπος του 2004 κι έφτασαν ως την απόλυτα πετυχημένη παρουσία στο Μουντιάλ της Βραζιλίας του 2014. Και μετά το χάος... Απομάκρυνση Σάντος, «τέλος» παικτών που ήταν στυλοβάτες σε όλη αυτή την προσπάθεια, Σαρρής, Γκιρτζίκης, φιάσκο με Ρανιέρι, διπλό κάζο από τα Νησιά Φερόε, αποκλεισμός από όμιλο που προκρίθηκαν 3 ομάδες, πτώση στην γενική βαθμολογία, γκρίνια, κόντρες, απαξίωση! Επιστροφή στην προ Ρεχάγκελ εποχή και όπως λέει και ο ποιητής «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...».
Ξανά από την αρχή λοιπόν για αυτή την εθνική που για δέκα χρόνια μας έδωσε απρόσμενες χαρές και φυσικά δίπλα της βιώσαμε την μεγαλύτερη με διαφορά της δεύτερης επιτυχία του Ελληνικού αθλητισμού. Όμως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος κι αυτό το ωραίο... γαλανόλευκο παραμύθι μας «τέλειωσε» πριν δύο χρόνια. Το ερώτημα πλέον είναι ένα; Δεύτερες ευκαιρίες υπάρχουν στο ποδόσφαιρο όπως στην ζωή;
Ο... Θεός της μπάλας μπορεί να είναι καλός με τους Έλληνες και να τους βοηθήσει πάλι ή θα τιμωρήσει την αχαριστία και την ανοργανωσιά τους; Όπως κι αν έχει το βράδυ της Τρίτης η εθνική ομάδα θα προσπαθήσει να κάνει μια νέα αρχή. Όχι κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Με το πρωτάθλημα της χώρας να μην έχει αρχίσει, με την διοίκηση της ΕΠΟ να τελεί υπό παραίτηση, με τον Σκίμπε ακόμη να... ψάχνεται.
Όμως ΠΡΕΠΕΙ να ξεκινήσει με νίκη. Το φιλικό στην Ολλανδία έδειξε ότι υπάρχει... ζωή στον πλανήτη εθνική ομάδα. Ότι ξαναβρίσκουμε τα πατήματά μας. Ότι το... παλεύουμε ξανά! Να μπει ένα... τέρμα στα Φερόε, να υπάρξει ξανά ελπίδα και τί καλύτερο κόντρα σε ένα αντίπαλο που σε δυναμικότητα είναι πιο κάτω κι από τους... θρυλικούς ψαράδες μπακαλιάρου!
Βέβαια επειδή το ζητούμενο για την νέα εθνική ομάδα δεν είναι απλά να... σκοτώσει το θηρίο του Γιβραλτάρ χρειάζονται πολλά περισσότερα πράγματα για να φτάσει ως το τέλος. Όπου τέλος βάλτε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 στην Ρωσία.
Το Gazzetta Weekend Journal λίγο πριν την πρώτη σέντρα στο νέο... ταξίδι, επιχειρεί να καταγράψει βασικούς άξονες πάνω στους οποίους η Ελλάδα θα πρέπει να βαδίσει για να γυρίσει στα μονοπάτια της επιτυχίας.
-Νέα ισχυρή διοίκηση στην ΕΠΟ. Επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, ο Γκιρτζίκης μας... τέλειωσε οριστικά. Είτε το κάνει τώρα, όπως τον προέτρεψαν να παραιτηθεί, είτε συμβεί μέσω εκλογών το βέβαιο είναι ότι η εθνική στην συνέχεια θα πορευτεί διαφορετικά. Με νέα πρόσωπα στο τιμόνι της Ομοσπονδίας που οφείλουν να αγαπήσουν την εθνική, να νιώσουν, να εμπιστευτούν ανθρώπους του ποδοσφαίρου, να κάνουν σωστές επιλογές και κυρίως να βάλουν φρένο στο καταστροφικό έργο του προκατόχου τους.
-Πλέον η εθνική ομάδα δεν έχει Καραγκούνη. Δεν έχει Κατσουράνη. Δεν έχει εδώ και χρόνια Ζαγοράκη και Δέλλα. Παίκτες με λάμψη, προσωπικότητα, ένα Κύπελλο Ευρώπης στην πλάτη τους και το σημαντικότερο... έρωτα με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ο... αλήτης χρόνος είναι με όλους το ίδιο σκληρός. Έτσι πλέον ένα εντελώς νέο ρόστερ είναι το... πλήρωμα του καραβιού.
Αρκετοί μπαρουτοκαπνισμένοι σε μεγάλα πρωταθλήματα όπως ο Sokratis, Ο Μήτρογλου, ο Τοροσίδης, ο Μανωλάς, ο Καρνέζης. Αλλά μαζί τους και νέα μέλη όπως ο Μάνταλος, ο Μπακασέτας, ο Γιαννιώτας, ο Φορτούνης, ο Καρέλης. Παίκτες καλοί όλοι. Με ταλέντο. Σαν σύνολο όμως πρέπει να τους δούμε αφού προηγούμενα δείγματα δεν ενθουσίασαν. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι όλοι οι παραπάνω θα πρέπει να είναι... αρρωστάκια με την εθνική. Να την λατρέψουν. Να μην το δουν ως αγγαρεία. Ως... αναγκαίο κακό. Αν συμβεί αυτό όλα θα είναι καλύτερα.
-Μετά την πετυχημένη θητεία Σάντος και τις κακές παρενθέσεις Ρανιέρι και Μαρκαριάν, η Ελλάδα επιστρέφει στην πετυχημένη συνταγή που «θέλει τον Γερμανό της». Άλλωστε με τον χερ Ότο ήρθαν οι μέρες δόξας. Όταν ο Ρεχάγκελ είχε πάρει την... κάτω βόλτα σαν αξία στην Ευρώπη ήρθε στην Ελλάδα και τα «διέλυσε» όλα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Σκίμπε που βασικό του μέλημα είναι να παρουσιάσει ξανά μετά από αρκετά ματς και μήνες ένα πειθαρχημένο σύνολο που θα είναι ομάδα. Οι πάντες μετά το φιλικό στην Ολλανδία τόνισαν και... ξανατόνισαν το ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ!
Κάτι που έχουμε να δουμε από το ματς με την Κόστα Ρίκα. Ναι το τελευταίο του νυν πρωταθλητή Ευρώπης, Σάντος στον «γαλανόλευκο» πάγκο. Ήρθε η ώρα για την νέα αρχή για μια ομάδα που 10 χρόνια μας είχε... στον αφρό!
