• ΜΠΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ... ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ!

Εχουν μπει πολλά και διάφορα. Σχεδόν με κάθε κανονικό ή απίθανο τρόπο. Υπάρχουν οι κλασικές γκολάρες ή και κάποια παλαιότερα που όμως δεν τα σβήνει ο χρόνος. Εμείς στα διεθνή του gazzetta.gr, αφήσαμε με δυσκολία κάποια απ' έξω, πήραμε τις επιλογές μας και περιμένουμε από σένα να ψηφίσεις το δικό σου αγαπημένο...

ΜΠΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ... ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΕΛΙΚΟΥ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΗΣ
Οσες φορές κι αν το έχεις δει, όσο και αν όλοι μιλούν μόνο γι’ αυτό, δεν μπορείς να μην βάλεις πρώτο το γκολ του Ζινεντίν Ζιντάν με την Ρεάλ σε βάρος της Λεβερκούζεν. Απλά δεν μπορείς. Σε μια φάση που είναι ζήτημα αν κάποιοι θα τολμούσαν να σκεφτούν να δοκιμάσουν κάτι τέτοιο, για τον Ζιζού ήταν το αυτονόητο.

Ο Γάλλος μαέστρος ετοίμασε με ακρίβεια υπολογιστή κάθε κομμάτι του σώματός του έτσι ώστε να υποδεχθεί ιδανικά την μπάλα, η οποία όταν χτυπήθηκε από το αριστερό του ήταν θέμα γεωμετρίας ότι θα πάει στο παραθυράκι με αυτό τον τρόπο. Με το ‘κακό’ πόδι του, ο Ζιντάν έγραψε το κορυφαίο ποίημα στην ιστορία της διοργάνωσης, ένα σαν και αυτά που οι περισσότεροι σταρ θα ονειρεύονταν να πετύχουν με το καλό τους. Ποτέ, κανένας αριστεροπόδαρος δεν θα πετύχει τέτοιο γκολ…
Κινηματογραφικό ήταν και το γκολ του Λαρς Ρίκεν σε βάρος της Γιουβέντους το 1997.

Ενώ οι Bianconeri είχαν μειώσει με το μυθικό επίσης τέρμα του Ντελ Πιέρο με τακουνάκι, πίεζαν για την ανατροπή και είχαν και δύο δοκάρια. Οταν ο Οτμαρ Χίτσφελντ σήκωσε τον Ρίκεν, γράφτηκε ιστορία. Ο Γερμανός μέσος χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα και μία επαφή για να πετύχει το καθοριστικό γκολ (3-1) πετυχαίνοντας μια λόμπα που δεν θα πεθάνει ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν τιμωρώντας με τον πιο σαδιστικό τρόπο τη λανθασμένη τοποθέτηση του Περούτσι.

Βάζω τρίτο το γκολ του ‘il genio’, Ντέγιαν Σαβίσεβιτς, μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν τόσο καθοριστικό όσο τα προηγούμενα δύο στην εξέλιξη του τελικού του 1994, όταν η Μίλαν έκανε κομμάτια στην Αθήνα την Μπαρτσελόνα, που ήταν το υποτιθέμενο φαβορί. Μόλις ένα λεπτό είχε περάσει στην επανάληψη όταν ο Μιγκέλ Ανχελ Ναδάλ ρίσκαρε χωρίς να συνειδητοποιεί τον κίνδυνο και το κατάλαβε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, όταν ο Σαβίσεβιτς με σπάνιας ποιότητας λόμπα από το πλάγιο κρέμασε τον Θουμπιθαρέτα και έγραψε ιστορία.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΝΤΑΝΟΒΑΣΙΛΗΣ
Ήταν από τους πρώτους τελικούς της παιδικής ηλικίας, που έμειναν στο μυαλό. Και τι τελικός. Το μεγάλο αουτσάιντερ, Ντόρτμουντ, να κατακτά το τρόπαιο με αντίπαλο την Γιουβέντους. Και έναν παίκτη να μπαίνει και να σκοράρει μετά από δευτερόλεπτα. Ο Λαρς Ρίκεν άφησε άγαλμα τον Περούτσι με εκείνη την υπέροχη λόμπα, που δεν μπορείς με τίποτα να την ξεχάσεις, όπως και την έκφραση έκπληξης του Γερμανού, που σφράγισε το πρώτο Champions League στην ιστορία της Μπορούσια.

Στο ίδιο ματς, λίγα λεπτά νωρίτερα, ο Ντελ Πιέρο είχε δώσει ελπίδες στους μπιανκονέρι. Και το έκανε με στυλ, που έδειχνε την κλάση του.

Ο «Μεγαλέξανδρος», όπως άκουγα και άκουγα στην περιγραφή τότε, μείωσε σε 2-1 με εκπληκτικό τακουνάκι στο 65'. Δεν ήταν, όμως, ούτε η δική του μέρα ούτε της Γιουβέντους... Το καλύτερο, φυσικά, έμεινε για το τέλος. Η Ρεάλ του Ντελ Μπόσκε ήταν από τις αδυναμίες μου, όμως εκείνο που πήγε να κάνει η Λεβερκούζεν τη σεζόν 2001-02 ήταν πέρα από κάθε φαντασία.

Όπως και εκείνο που τελικά έκανε: να χάσει τα πάντα... Στον τελικό ήμουν με την Μπάγερ των απίστευτων φιγούρων, που όταν θυμάμαι, νιώθω νοσταλγία: του Ράμελοφ, του Σνάιντερ, του Νόιβιλ, του Μπρντάριτς και, φυσικά, του Μπάλακ. Γκολ από νωρίς ο Ραούλ, γρήγορη απάντηση του Λούσιο για το 1-1 και στο τέλος του πρώτου μέρους η απόλυτη στιγμή μαγείας. Το απίστευτο γκολ του Ζιντάν. Ο τρόπος που έβαλε το σώμα του, τα φάλτσα της μπάλας και η αδυναμία του Μπουτ να κάνει οτιδήποτε. Το καλύτερο όλων των τελικών.

ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η γκολάρα του Λαρς Ρίκεν αποκτά τεράστια αξία, αφού επιτεύχθηκε στο μεγαλύτερο ραντεβού της καριέρας του κι απέναντι στην καλύτερη ομάδα της εποχής, τη Γιουβέντους. Μπήκε αλλαγή και χρειάστηκε μόλις 16'' για να επιχειρήσει μια απίθανη λόμπα. Ποιος περίμενε βλέποντας τον Περούτσι εκτός εστίας ότι ο 20χρονος θα επιχειρούσε να τον κρεμάσει;

Ο Μέλερ του πέρασε μια υπέροχη κάθετη, ο Ρίκεν είχε απίστευτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του και το αποτελέσμα... μαγικό! Αλλωστε, η ψυχολογία αποδείχθηκε σύμμαχός του, είχε σκοράρει με Οσέρ, Γιουνάιτεντ, γιατί να μην τα κατάφερνε και στον Τελικό! Εξάλλου, όταν ο Γίργκεν Κόλερ είχε ρωτηθεί πριν το ματς για τον κανόνα του Χρυσού Γκολ, που τότε ήταν σε ισχύ, είχε απαντήσει: «Αν μπορεί κάποιος να το πετύχει στον τελικό, αυτός είναι ο Ρίκεν». Εφιάλτης στο δρόμο με τη... Λίβερπουλ για τη Μίλαν ο τελικός του 2005! Βέβαια, μέχρι να φτάσουν οι Κόκκινοι στην ισοφάριση, οι ροσονέρι είχαν φτάσει εύκολα σε τρία γκολ. Ποιος όμως θα ξεχάσει το τρίτο τέρμα της Μίλαν...

Η ομάδα του Αντσελότι ξεδιπλώθηκε απίθανα, με δυο πάσες η μπάλα έφτασε στον Κακά, ο Βραζιλιάνος... έστειλε τον Τζέραρντ και με τρομερή ασίστ έβγαλε τον Κρέσπο φάτσα - κάρτα με το γκολ. Ο Αργεντίνος killer την τσίμπησε χωρίς δεύτερη σκέψη, βάζοντας την υπογραφή του σε ένα τέλειο πλασέ. Για να... ξεχωρίσουμε λίγο, στα κορυφαία γκολ της διοργάνωσης θα έβαζα κι αυτό του Νταβίντ Βίγια στον τελικό του Γουέμπλεϊ.

Ναι, η γκολάρα του σφράγισε τη νίκη της Μπαρτσελόνα κόντρα στη Γιουνάιτεντ σε έναν τελικό... αστέρων! Οι «Κόκκινοι διάβολοι» προσπαθούν, αλλά απέναντί τους βρίσκουν μια τόσο θεαματική ομάδα. Από τη μπούκα του Μέσι κι από λάθος διώξιμο η μπάλα έφτασε στον Βίγια στο ημικύκλιο της περιοχής, ο φορ της Μπάρτσα δεν το σκέφτηκε πολύ και με ένα τρελό τελείωμα... έστειλε τη μπάλα αριστερό παραθυράκι. Η αποθέωση του Φαν ντερ Σαρ είναι το μεγάλο παράσημο!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΛΛΑΝΤΖΑΣ
Η Γιουβέντους έχει την κατάρα κάθε φορά που πάει στον τελικό, κάποιος να λείπει. Το 1997 λίγο έλειψε να απουσιάσει ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, αφού είχε πρόβλημα τραυματισμού, το οποίο τελικά τον άφησε στον πάγκο. Μπήκε στο ημίχρονο με το σκορ στο 2-0 για την Ντόρτμουντ και στο 65' σκόραρε για να βάλει ξανά στο ματς την Κυρία. Πώς σκόραρε όμως... Ο Μπόκσιτς προχώρησε από αριστερά, γύρισε σωστά και ο Pinturicchio με ένα τακουνάκι, απλό για τον ίδιο, άφησε τον Κλος να ψάχνεται. Το κακό είναι ότι λίγα λεπτά μετά ψαχνόταν και ο Περούτσι, οπότε πήγε το γκολ στράφι... Τουλάχιστον έμεινε στην ιστορία.

Τελικούς ο Ζιντάν έπαιξε πολλούς στην καριέρα του. Σε αυτούς του 1997 και του 1998, στο Champions League, ήταν αόρατος. Σε αυτόν του Μουντιάλ του '98 τον πήρε μόνος του. Το 2000, σε εκείνον του Euro, ήταν μια χαρά. Το 2002 όμως απλά αποδόθηκε δικαιοσύνη, αφού ο Ζιντάν άξιζε να κατακτήσει το Champions League. Και άξιζε να το κατακτήσει και με έναν τρόπο που θα θυμίζει πάντα σε όλους ποιος ήταν ο «Ζιζού». Περιγραφή για το γκολ δεν μπορεί να γίνει, πολύ απλά επειδή δεν μπορεί να ειπωθεί ή να γραφτεί κάτι καλύτερο από αυτό που ακούσαμε όλοι στην περιγραφή του ματς: «Γκολ βγαλμένο από κόμικ»!

Το ζευγάρι του τελικού του 2005 ήταν το χειρότερο δυνατό. Τουλάχιστον κατάφεραν οι Λίβερπουλ και Μίλαν να προσφέρουν ένα ματς που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, όπως δεν θα ξεχαστεί ποτέ και το καλύτερο γκολ της βραδιάς και ένα από τα καλύτερα που έχουν μπει ποτέ σε τελικό.

Στο 44ο λεπτό, με το σκορ στο 2-0, ο μεγάλος Κακά έβγαλε μια τρομερή μπαλιά και ο αληταράς Κρέσπο τελείωσε... άρρωστα τη φάση για το 3-0. Τόσο η μπαλιά του Βραζιλιάνου όσο και το πλασέ του Αργεντίνου είναι η απόδειξη του πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο όταν ξέρεις να κάνεις το απλό. Παρεμπιπτόντως, τελείωμα σαν κι αυτό του Κρέσπο δεν κάνει κανείς από τους φορ που παίζουν τώρα και παίρνουν του κόσμου τα λεφτά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ
Είπα να είμαι αιρετικός μόνο και μόνο για να έχουμε και κάποιες ακόμα επιλογές και ειδικά όσοι θα θελήσουν να συμμετάσχουν στο Poll που βρίσκεται στο τέλος των κειμένων. Ανεπανάληπτο λοιπόν το παπούτσι του Ζιζού, τρέλα το τακούνι του Ντελ Πιέρο και στο καπάκι η μακρινή λόμπα του Ρίκεν, αλλά η δική μου επιλογή έχει να κάνει με πιο... ταπεινά τεμάχια. Τη στιγμή που άπαντες στην έκπληξη της Μίλαν επί της «Dream Team» της Μπάρτσα στο ΟΑΚΑ το 1994, είχαν μείνει στο απίστευτο του Σαβίσεβιτς, ακολούθησε η προσπάθεια του Μαρσέλ Ντεσαγί.

Το θεριό με τ' αραιά δόντια τους κατάπιε κανονικά όλους, μπήκε με φόρα και έπιασε ένα εκπληκτικό φαλτσαριστό για αμυντικό, για να σφραγίσει το γεμάτο 4-0.

Δύο χρόνια αργότερα σκόραρε ένας επιθετικός που ποτέ δεν είχε κανείς σε εκτίμηση, αλλά τη δουλειά του την έκανε μία χαρά. Το γκολ με το οποίο ο Φαμπρίτσιο Ραβανέλι κάνει το 1-0 στο Γιουβέντους-Αγιαξ 1-1 (4-2 στα πέναλτι), έχει τεράστιο συντελεστή δυσκολίας. Διαβάζει πονηρά τη φάση, τσιμπάει τη μπάλα μέσα από τερματοφύλακα και αμυντικό και με το άλλο πόδι από τρομερά δύσκολη γωνία πλασάρει, πέφτοντας.

Ενα Champions League έχει πάρει η Γιούβε και το οφείλει στον πιο underrated φορ της σύγχρονης ιστορίας της.

Για τρίτη επιλογή βρέθηκα μεταξύ του Στιβ ΜακΜάναμαν το 2000 και του Νταβίδ Βίγια το 2011. Μου άρεσε πολύ αυτό το εναέριο μπροστινό ψαλιδάκι του Αγγλου, αλλά ο τρόπος που πλασάρει σταματημένος ο Βίγια από το ημικύκλιο και τη στέλνει στο αριστερό παράθυρο του Φαν Ντερ Σάαρ, για να κλειδώσει το 3-1 της Μπαρτσελόνα επί της Γιουνάιτεντ, περιέχει γενναίες δόσεις μεγάλης κλάσης.