Οι Νιου Γιορκ Νικς έχουν να βρεθούν σε τελικούς ΝΒΑ από το 1999! Μετά από 17 χρόνια ακόμη τους στοιχειώνει το παρελθόν και η απουσία του στο παρόν. Αλλαγές επί αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Η κληρονομιά βαριά. Η εκκίνηση πάντα με υψηλές προσδοκίες και η κατάληξη εκ διαμέτρου αντίθετη. Κάθε τέλος αποτελεί βάση επανασχεδιασμού. Θα γίνει το ίδιο και φέτος;

Η πρώτη αλλαγή έγινε με την πρόσληψη του Τζεφ Χόρνατσεκ στη θέση του προπονητή. Αξίζει να ξαναγίνει ριζική αναμόρφωση στο ρόστερ και ειδικότερα να φύγει ο Καρμέλο Άντονι; Η απάντηση είναι “όχι”, αφού υπάρχει ο Κριστάπς Πορζίνγκις. Ο Τζεφ Βαν Γκάντι εξηγεί γιατί ο νέος με τον παλιό πρέπει να μείνουν και να οδηγήσουν τους Νικς.

Προτεραιότητα ο Λετονός

Ο πρώην κόουτς των Νικς ξεκαθαρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον Φιλ Τζάκσον για την απόκτηση μέσω ανταλλαγής του Χοσέ Καλντερόν ή να υπογράψει με τον Άαρον Αφλάλο. Αυτά είναι λεπτομέρειες της μεγάλης εικόνας στο κέντρο της οποίας βρίσκεται ο Λετονός Κριστάπς Πορζίνγκις. Όπως σημειώνει, “το παιδί έχει την πνευματική επάρκεια να γίνει μεγάλος σταρ” ενεργώντας ως αυτόκλητος υπερασπιστής του Τζάκσον, αφού ο τελευταίος δέχτηκε μεγάλη πίεση να στραφεί σε άλλη επιλογή στο περασμένο ντραφτ.

Το πιο σημαντικό ζήτημα για τους Νικς είναι ο Λετονός. Πώς θα τον κάνουν καλύτερο; Πώς θα αντλήσουν απ’ αυτόν το μάξιμουμ των πολλών δυνατότητων του; Δεν είναι υπερβολή ότι χαρακτηρίζεται ως το μεγαλύτερο «ντόπιο» ταλέντο μετά τον Πάτρικ Γιούιν. Ναι, δεν είναι Αμερικανός, όμως επιλέχθηκε στο νούμερο τέσσερα και η ομάδα της Νέας Υόρκης είχε πολύ καιρό να βρει χρυσάφι στο ντραφτ.

Απαραίτητος ο “Μέλο”

Τα προαναφερθέντα δημιουργούν αν μη τι άλλο ελκυστικό πεδίο για μεγάλη βάση φιλάθλων και ΜΜΕ που επικεντρώνουν στον Καρμέλο. Το σκεπτικό του Βαν Γκάντι είναι στην ουσία παραίνεση στους Νικς να μην το παρακάνουν με τον «Μέλο». Ήτοι να μην τον υποχρεώσουν να μείνει, ακόμη κι αν αφήσει τη ρήτρα που έχει στο συμβόλαιο του και του δίνει δικαίωμα να επέμβει σε πιθανή ανταλλαγή του. Η επανεκκίνηση και το χτίσιμο γύρω από τον Πορζίνγκις, με την ελπίδα ότι το 2017 θα έρθει ένας ακόμη σταρ, είναι πιο δελεαστικό και με περισσότερες προοπτικές σενάριο. Η εμμονή στο παράθυρο-ευκαιρία του Άντονι να κερδίσει τίτλο ενώ έχει ξεπεράσει τα 30 κουράζει.

Εξάλλου, ποια είναι η ρεαλιστική συνέχεια απ’ αυτό; Μέσα σε δύο χρόνια η 4η ή 5η θέση στην Ανατολή; Εμποδίζοντας την υπογραφή κάποιου ελεύθερου σούπερ σταρ το 2016, ενώ γίνεται μερική αναβάθμιση του ρόστερ και χώρος στο σάλαρι καπ, το πιο πιθανό είναι η κατάληψη χαμηλής θέσης στα πλέι οφ για την ερχόμενη σεζόν.

Το στρατηγικό πλάνο, τα οικονομικά δεδομένα και οι επικρατούσες συνθήκες όμως καθιστούν την παρουσία του Άντονι απαραίτητη. Γιατί; Διότι οι επιλογές είναι περιορισμένες βάσει της αξίας του “Μέλο” και πιθανή ανταλλαγή θα έφερνε στους Νικς το πολύ κάτι ισάξιο του. Όχι κάτι καλύτερο. Συνυπολογίστε και τις δύο εναπομείνασες χρονιές με αντίστοιχες υψηλές απολαβές και τη “ρήτρα μπόνους” που έχει στο συμβόλαιο του που καθιστούν σχεδόν απαγορευτική τη μετακίνηση του.

Δυναμικό δίδυμο

Η διατήρηση της αρμονίας στη σχέση Πορζίνγκις-Άντονι είναι κομβικής σημασίας για τον σύλλογο. Ο Βαν Γκάντι υποστηρίζει, και σωστά, ότι στη σωστή ανάπτυξη ενός αθλητή συμβάλλουν τα σημαντικά παιχνίδια. Ακόμη κι αν μια ομάδα δεν μπει στα πλέι οφ, είναι απαραίτητο για παίκτες όπως ο Λετονός να παίζουν σε παιχνίδια με υψηλή αγωνιστική αξία. Σε αυτά χρειάζεται ένας πολύ καλός, υψηλού επιπέδου, βετεράνος. Παράδειγμα προς αποφυγή ο Τζαχίλ Όκαφορ των Σίξερς, καθώς δεν είχε τέτοιον δίπλα του. Αντιθέτως, ο “Μέλο” αποδείχθηκε πυλώνας που μπορούσε να ακουμπήσει ο Πορζίνγκις. Μάλιστα, ο ένας βοήθησε τον άλλο να βελτιωθεί αγωνιστικά ενεργώντας στο πλαίσιο της “τριγωνικής επίθεσης”. Το διάσημο σύστημα του Φιλ Τζάκσον βασίζεται στην γρήγορη πάσα και εκεί ο Άντονι επηρέασε θετικά τον νεαρό. Όπως και ο Λετονός με το ανιδιοτελές παιχνίδι του.

Ο Χόρνατσεκ θα τους ενώσει

Η αναγκαιότητα παραμονής του Καρμέλο στους Νικς, ενισχύεται και από την ανάγκη του να είναι το μεγάλο όνομα στο “Madison Square Garden”. Φυσικά κέρδισε αυτή τη θέση με το ταλέντο, τα ατομικά του επιτεύγματα και την ποιότητα που διαθέτει. Με αυτά δημιούργησε το status που μόνο αυτός μπορεί να ορίσει στη Νέα Υόρκη. Συνεπώς, δύσκολα θα επιδράσουν οι όποιες κινήσεις του Φιλ Τζάκσον στην αγορά. Το σίγουρο είναι ότι ο Πορζίνγκις έχει θέση δίπλα στο “Μέλο”. Συμπρωταγωνιστής. Ο τελευταίος θα αναγκαστεί να γίνει πιο ευέλικτος στο παιχνίδι του λόγω ηλικίας και με τη διαρκή βελτίωση του Λετονού θα “συναντηθούν” αγωνιστικά. Σε όλα αυτά, ο Άντονι δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο τελευταίος παίκτης που πίεσε για να φύγει ήταν ο Πάτρικ Γιούιν. Σε μεγαλύτερη ηλικία (37) και με μεγαλύτερη και πιο σημαντική καριέρα πίσω του. Επιπλέον, ο απόφοιτος του του Σίρακιουζ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει άλλη μεγάλη αγορά γι' αυτόν, τόπος που να αυξάνει τις πιθανότητες του για τίτλο.

Η πρόσληψη του Χόρνατσεκ έρχεται να βοηθήσει την επιχειρηματολογία του Βαν Γκάντι. Γιατί; Διότι ο Τζάκσον ετοιμάζεται να του δώσει μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Ταιριάζει στη φιλοσοφία και το πνεύμα του "Ζεν Μάστερ". Ίσως να αφήσει την “τριγωνική επίθεση”, κάτι που ευνοεί τον Λετονό και ο “Μέλο” φέρεται να είναι υπέρ του. Πλέον, τα πράγματα φαίνεται να ξεκαθαρίζουν: Όσο χρειάζεται ο Πορζίνγκις τον Άντονι, άλλο τόσο τον χρειάζονται οι Νικς.

Πηγή: nytimes, πληροφορίες και από ESPN