Ο Μάικλ Τζόρνταν υπήρξε η καλύτερη αναγωγή της καλλιτεχνικής έκφρασης. Δεν ήταν τόσο οι κινήσεις-χορογραφίες, η ομορφιά του αναπάντεχου και το μεγαλείο του οικοδομήματος, όσο η περσόνα του “MJ”. Η “αποχώρηση” του από τον άνθρωπο Τζόρνταν ήταν κάτι που συντελέστηκε με την εξέλιξη των σταθερών του αθλήματος σε λεπτομέρειες υπεράνθρωπες στην περίπτωση του. Από τη στιγμή που φορούσε τη φανέλα με το “23” εκκινούσε το έπος, ο ακατάβλητος ρυθμός και η κυριαρχία του ωραίου και δυνατού αναπότρεπτη. Το στοιχείο που συμβόλιζε τον άλλο Τζόρνταν και υπήρξε σήμα κατατεθέν, ήταν ο αριθμός της φανέλας. Εκεί βρισκόταν η απίστευτη δύναμη της ύλης Τζόρνταν. Ωστόσο, ο “αέρινος” έκανε κάτι διασπαστικό απελευθερώνοντας μεγαλύτερη ύλη. Πώς; Δηλώνοντας στις 18 Μαρτίου 1995 “I'm back” και διαλέγοντας το νο45.

Ζωντανός δυϊσμός

Ο Ben Osborne, αρχισυντάκτης του περιοδικού “Slam”, περιγράφει, έμμεσα, γλαφυρά και πολύ εύστοχα τον ζωντανό δυϊσμό του Μάικλ Τζόρνταν και εξηγεί γιατί το “45” δεν πρέπει να χαθεί στη λήθη. Κωδικοποιώντας την ιστορία υπό μορφή εξίσωσης θα γράφαμε: Φαξ+Επιθυμία+Νικ Άντερσον=MJ23.

Η αρχή όμως αφορά τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η γραπτή διαβεβαίωση της επιστροφής. Εάν ήσουν εκεί και εάν νοιαζόσουν πραγματικά θα μπορούσες να καταλάβεις τη σημασία και την ευφορία που προκάλεσε η είδηση. Ο αρθρογράφος, όπως και όλοι μας, μεγάλωσε λατρεύοντας τα όσα έκανε στο παρκέ ο MJ. Έτσι, η αποχώρηση του στις 30 Οκτωβρίου 1993 ήταν συντριπτικό χτύπημα σε όλα όσα ερωτευτήκαμε. Το σημείο που ενοχλούσε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι ο εν λόγω είχε να δώσει, και να κερδίσει φυσικά, κι άλλα.

Ο Τζόρνταν χωρίς το “23”

Το τραύμα μεγάλωσε με τη (σύντομη ευτυχώς) στροφή στην καριέρα του. Επέλεξε το μπέιζμπολ και εντύπωση όλων ήταν ότι θα έπαιζε και δεύτερη σεζόν. Ωστόσο, περνούσε όλο και περισσότερο χρόνο στο προπονητικό κέντρο των Μπουλς, το Berto Center. Μολαταύτα, η φήμη παρέμενε φήμη. Βρισκόμαστε στο 1995 και δεν υπάρχει facebook, twitter, κι άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το Ίντερνετ κάνει τα πρώτα του βήματα και η ταχύτητα μετάδοσης πληροφοριών δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα. Συνεπώς, το φαξ (αν κάποιοι δεν ξέρετε τι είναι μπείτε στο Google) που έστειλε στις 18 Μαρτίου ήταν η εξέλιξη της φήμης σε επίσημο γεγονός. Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν και πάλι εδώ, αλλά όχι και το «23». Η διαδικασία αποκόλλησης ξεκινούσε και σίγουρα δεν θα περνούσε απαρατήρητη. Ο άλλος Τζόρνταν ήταν το ίδιο αποφασισμένος με το αρχέτυπο.

Αναγέννηση το ζητούμενο

Την επόμενη μέρα οι «ταύροι» αγωνίζονταν στη «Market Square Arena» εναντίον των Πέισερς. Ο Τζόρνταν, αν και είχε 21 μήνες να αγωνιστεί, έπαιξε 43 λεπτά και τελείωσε με 7/23 σουτ. Οι Μπουλ ηττήθηκαν. Όσοι είδαν το παιχνίδι, είτε από κοντά, είτε από την τηλεόραση, σίγουρα παρατήρησαν τον άλλο Τζόρνταν. Φυσικά και δεν τον είχαν δει να χάνει τόσα πολλά σουτ. Φυσικά θα υπήρχαν και νέες ρυτίδες. Ο χρόνος είναι ανίκητος. Το σύμβολο όμως που δήλωνε το ιδιαίτερο σχίσμα ήταν το νούμερο στη φανέλα: «45». Για όσους δεν είχαν καταλάβει, ο ήρωας «MJ23» δεν υπήρχε πια. Ο «MJ45» είχε έρθει για να σώσει από την αγωνιστική απαξία τους Μπουλς.

Οι διαφορές δεν ήταν ευδιάκριτες. Ο Τζόρνταν δεν θα άφηνε ποτέ να εκτεθούν τόσο εύκολα. Η διάθεση ήταν ίδια. Η επιστροφή είχε σκοπό να λειτουργήσει λυτρωτικά για τον «Air». Η αναγέννηση ήταν το ζητούμενο. Ο δρόμος προς αυτήν μοναχικός και πιο δύσκολος από τη γέννηση. Οι αποφάσεις σε αυτό το επίπεδο είναι ιερές, αναμφισβήτητες, διαταγές και ο καλύτερος όλων ξέρει να τις εκτελεί ακόμα κι αν γνωρίζει ότι θα πληγωθεί.

Το κόκκινο 45αρι

Μετά από εκτός έδρας νίκη στη Βοστόνη επί των Σέλτικς, στις 22 Μαρτίου, ο MJ επέστρεψε στο United Center. Αντίπαλος οι Ορλάντο Μάτζικ. Ήττα 106-99 (πάλι αρνητικός). Ντεμπούτο για την άσπρη εμφάνιση με το κόκκινο 45αρι.

Ο Τζόρνταν αγωνίστηκε σε 17 ματς της κανονικής περιόδου το 1995. Ειδικότερα, οκτώ εντός και εννιά εκτός. Αναμφίβολα το παιχνίδι που ξεχώρισε ήταν η επίσκεψη του στο Madison Square Garden στις 28 Μαρτίου. Εκεί, θύμισε κάτι από τη γενεσιουργό δύναμη του MJ23. Εν συνόλω κινήθηκε σε μέτριο επίπεδο στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Τα πλέι οφ εκείνης της περιόδου έμελλε να γίνουν ο τόπος και ο χρόνος που όλα άλλαξαν στην καριέρα του Μάικλ Τζόρνταν. Κοσμογονικά. Εκεί, οριστικοποιήθηκε η ύπαρξη του άλλου MJ και η πολύτιμη συνεισφορά του στην μεγαλειώδη πορεία προς την αθανασία. Υπήρξε όμως τίμημα…

Επανεμφάνιση του ανίκητου

Όταν ξεκίνησε η ποστ σίζον, το «45» εξακολουθούσε να βάζει την υπογραφή στις κινήσεις του MJ. Η απόδοση του είχε ανέβει και σε κάποιες περιπτώσεις ήταν εντυπωσιακός, όπως στο ματς εναντίον των Σάρλοτ Χόρνετς. Στο εναρκτήριο παιχνίδι της σειράς οδήγησε τους «ταύρους» στη νίκη σημειώνοντας 48 πόντους, μαζεύοντας 9 ριμπάουντ και μοιράζοντας 8 ασίστ. Οι Μπουλς κέρδισαν 3-1. Έδειχναν πως μπορούσαν να επαναλάβουν τα κατορθώματα του πρόσφατου παρελθόντος. Επόμενος αντίπαλος οι Ορλάντο Μάτζικ. Ανερχόμενη δύναμη με 57 νίκες στην κανονική διάρκεια. Απέκλεισαν τους Σέλτικς και περίμεναν με άγριες διαθέσεις την παρέα του Τζόρνταν. Νίκη 94-91 στο πρώτο παιχνίδι με καθοριστικό λάθος του «Air». Ο Νικ Άντερσον μετά τον αγώνα είπε το εξής:

«Το νο.45 δεν είναι νο 23».

Τόσο απλό, αλλά και τόσο αληθινό. Επώδυνο. Απαραίτητο όμως για τη θυσία του άλλου MJ και την επανεμφάνιση του ανίκητου MJ23.

Η χαρά του παιχνιδιού

Το πείραγμα του Άντερσον αρκούσε για να μπει τέλος στον MJ45. Ο Τζόρνταν έβαλε ξανά το “23” και δεν το άλλαξε ξανά. Διέπρεψε κερδίζοντας κι άλλους τίτλους και προσωπικές διακρίσεις. Ο MJ23 σάρωσε και άγγιξε την τελειότητα. Παρ' όλα αυτά, ο μύθος του Μάικλ Τζόρνταν δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς το 45αρι. Ο MJ45 αντιπροσωπεύει την ανθεκτικότητα και το ακατανίκητο πνεύμα μαχητή του “Air”. Την ακόρεστη επιθυμία του να είναι κομμάτι της χαράς τους παιχνιδιού. Εν τέλει, να είναι η χαρά του παιχνιδιού.