Το ντοκιμαντέρ αναμφίβολα είναι ένα πολύ δύσκολο είδος. Και εάν έχετε αντιρρήσεις μπορείτε να ρωτήσετε την πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτιδα, Μάρω Αναστοπούλου, που χρειάστηκε πέντε ολόκληρα χρόνια για να τελειώσει το ντοκιμαντέρ «Whispers in the sky». Η κανονική του απόδοση είναι «Ψίθυροι στον ουρανό», ωστόσο ο ελληνικός τίτλος που επελέγη ήταν: «Τα σημάδια του ουρανού». Η πρώτη προβολή του έγινε σε Κινηματογραφική Λέσχη και η επίσημη πρεμιέρα - εάν μπορούμε να το γράψουμε έτσι - στο Γκάζι και ειδικότερα στην Τεχνόπολη στο πλαίσιο ειδικού τριήμερου φεστιβάλ (σ.σ. που έγινε την περασμένη Παρασκευή αλλά και το Σαββατοκύριακο).

Για να φτάσει εκεί το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είχε ήδη πάρει την διάκριση της επιτροπή της Fipresci (Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου). Και φυσικά ένα τόσο καλό ντοκιμαντέρ δεν πρόκειται να μείνει εκεί... (σ.σ. στο βραβείο Fipresci στο 18ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης).

Με... φόντο τα βράχια και το... σκληρό κάποιες φορές τοπίο της Αμοργού περιγράφει την ζωή δύο ανθρώπων. Ο καπετάν Κωνσταντής με τα ταξίδια του στην Κίναρο και ο κυρ Λεωνίδας ο βοσκός. Μαζί και των οικογενειών τους και των ανθρώπων του νησιού αλλά και το πως περνάνε το Πάσχα με τα δικά τους ιδιαίτερα ήθη και έθιμα. Η καθημερινότητά τους καθορίζεται από μία κοινή παράμετρο: τα σημάδια του ουρανού. Στην αρχή μάλιστα πολλές φορές δυσκολεύεσαι πολύ στο να καταλάβεις την τοπική διάλεκτο ή την... ντοπιολαλιά όπως αποκαλείται. Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με τρεις ηλικιωμένους να βλέπουν τον ουρανό και να προβλέπουν τι καιρό θα κάνει και συνεχίζει με μία παρέα από ηλικιωμένες γυναίκες να περιγράφουν όλο αυτό που κάνουν λέγοντας όμως «εμείς παιδάκι μου δεν πιστεύουμε σε αυτά...».

Οι Αμοργιανοί κουβαλούν γνώσεις αιώνων για την πρόβλεψη του καιρού. Είναι τα σημάδια του ουρανού, οι άνεμοι, τα αστέρια, τα σύννεφα και η θάλασσα που τους μηνύουν για το αύριο. Ο αέναος κύκλος της ζωής είναι ο κύκλος των εποχών, της γέννησης και του θανάτου μα και μία διαρκής υπενθύμιση της απλής ομορφιάς που πλέει ανενόχλητη γύρω μας: κάθε μέρα ποτέ δεν είναι ίδια με την επόμενη. Ο καπετάν Κωνσταντής με τον κυρ Λεωνίδα είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι, αν και μεγαλωμένοι μέσα στα βουνά και έχοντας μάθει να... παλεύουν καθημερινά με την φύση και τα στοιχεία της. Υπάρχει όμως και μία σημαντική λεπτομέρεια.

Ο κυρ Λεωνίδας απεβίωσε προτού ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ. Ένας σκληρός και δυναμικός άνθρωπος που από μικρός ήταν μέσα στα ζωντανά και που στον ελεύθερό του χρόνο παίζει μουσική και κάνει διαδρομές στο νησί. Με το moto «ότι και να κάνεις στην ζωή σου πρέπει να το αγαπάς. Να είσαι ερωτευμένος με αυτό που κάνεις. Εγώ είμαι εδώ με τα ζωντανά. Από μικρός μου άρεσε αυτό. Δεν μπορώ να τα αφήσω. Μπορώ εγώ να φύγω τώρα και να πάω για παστέλια και πανηγύρια;».

Όλα τα μέλη της οικογένειάς του μάλιστα ήταν πολύ συγκινημένα από αυτό το ντοκιμαντέρ ειδικά μετά τον χαμό του... Ένα δάκρυ για τον αυθεντικό κυρ Λεωνίδα, που μίλαγε για τους... κοιλαράδες της πόλης και για το πόσο δεν μπορούσε να ζήσει εκεί παρότι είχε αναγκαστεί να βρεθεί εκεί για ένα διάστημα επειδή είχε ένα πρόβλημα στο μάτι του. Αλλά και ο καπετάν Κωνσταντής που το είδε πριν καν προβληθεί στις αίθουσες και είχε να το λέει για το πόσο πολύ του άρεσε. Καπετάνιος πολλά χρόνια που στο ντοκιμαντέρ παραδέχθηκε πως πλέον κάθε φορά που... φουρτουνιάζει η θάλασσα και δεν είναι καλός ο καιρός φοβάται πολύ περισσότερο. Παλιά αυτό δεν τον απασχολούσε. Τώρα όμως νιώθει να έχει τον φόβο της αγριεμένης θάλασσας. Και ας έχει στο πλευρό του τον γιο του για τα ταξίδια του.

Το ντοκιμαντέρ διαρκεί 74 λεπτά, ωστόσο δεν σε κουράζει. Έχει σωστή αρχή και κατάλληλο τέλος, καλή δομή και συγκροτημένο... σενάριο (σ.σ. εάν μπορούμε να το θέσουμε έτσι) και αναδεικνύει με εξαιρετικό τρόπο την ζωή των δύο ανθρώπων, τα βουνά της Αμοργού αλλά και τις ομορφιές της. Αναδεικνύει παράλληλα - δίχως να είναι αυτός ο σκοπός του αλλά το κάνει με εμφατικό τρόπο - τα πολύ σοβαρά προβλήματα των νησιών που πολλές φορές είναι σαν... αποκομμένα και στο... έλεος του καιρού. Δείχνει όμως και την μεγάλη υπομονή, δύναμη και ψυχραιμία των ανθρώπων που ζουν εκεί και δεν το βάζουν ποτέ κάτω...

Οι μεγάλες... θυσίες για το ντοκιμαντέρ και η μεγάλη ευτυχία της δημιουργού

Η δημιουργός και σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ από την στιγμή που δεν είχε χρηματοδότηση ή επιχορήγηση από πουθενά έπρεπε να... ματώσει οικονομικά για να βγει αυτό το πρότζεκτ. Ξεκίνησε καθαρά με δικά της έξοδα και κυρίως με την συνεισφορά δικών της ανθρώπων και βεβαίως των συνεργατών της. Τα εμπόδια ήταν πολύ μεγάλα καθώς δεν ήταν μόνο τα ταξίδα από Αθήνα σε Αμοργό αλλά και όλα τα έξοδα για το γύρισμα. Από ένα σημείο και μετά μόνο βρέθηκε μία εταιρεία για να μπει ως... συμπαραγωγός καλύπτοντας ένα μέρος των εξόδων για τα μηχανήματα. Και όμως όλες αυτές οι δυσκολίες δεν ήταν αποτυπωμένες στο πρόσωπό της όταν της μιλήσαμε.

«Δεν βαρεθήκατε ε; Πείτε μου ότι δεν σας κούρασε και δεν βαρεθήκατε. Αυτό μετράει για μένα. Για μένα το πιο σημαντικό, το πιο σπουδαίο απ' όλα ήταν πως τελείωσε αυτό το ντοκιμαντέρ και άρεσε στον κόσμο», μας έλεγε χαμογελαστή η Μάρω Αναστοπούλου, που μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ της καταχειροκροτήθηκε και απάντησε με υπομονή σε ότι ρωτήθηκε. Από την αγάπη της για το νησί, απ' όταν το πρωτοεπισκέφθηκε κάτι που της... γέννησε την επιθυμία για ένα τέτοιο εγχείρημα, μέχρι και για τις δυσκολίες των γυρισμάτων και το πόσο δεκτικοί ήταν οι Αμοργιανοί και όσοι μετείχαν στο ντοκιμαντέρ. Και η ίδια βέβαια κατάλαβε πως την επόμενη φορά θα πρέπει να έχει αρκετούς συμπαραγωγούς για ένα τέτοιο πρότζεκτ...

Τα διεθνή φεστιβάλ και η ειδική προβολή στην Αμοργό!

Φυσικά οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ έχουν στα πλάνα τους και την... διάδοσή του στο εξωτερικό. Μετά το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης θα υπάρχουν προβολές και σε φεστιβάλ στο εξωτερικό και ενώ το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί και σε αίθουσες σινεμά στην Αθήνα. Για τους δημιουργούς τους όμως η πιο ξεχωριστή προβολή θα γίνει στην Αμοργό, πιθανότατα την Κυριακή του Πάσχα. Αναμφίβολα μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή αφού θα συγκεντρωθούν στο σημείο προβολής όσοι μετείχαν στο ντοκιμαντέρ, οι οικογένειες των δύο πρωταγωνιστών αλλά και πάρα πολλοί Αμοργιανοί.