Standing Ovation, χειροκρότημα από συμπαίκτες και αντιπάλους, χαμόγελο μονίμως ζωγραφισμένο στα χείλη, γόνατα που έτρεμαν και δάκρυα που συγκρατούνταν με δυσκολία...

Με αυτά τα στοιχεία θα μπορούσε να έχει περιγράψει ο Μπέντζαμιν Κέλερ για όσα βίωσε στην επιστροφή του σε επίσημο παιχνίδι με την Ουνιόν Βερολίνου, έπειτα από 15 ολόκληρους μήνες μάχης με την επάρατη νόσο...

Τον Ιανουάριο του 2015, ο Κέλερ διαγνώστηκε με το λέμφωμα Hodgkin, με κακοήθη όγκο στο στομάχι του...

Για... λίγα λεπτά, «μαύρισαν» όλα στο άκουσμα της μάχης που έπρεπε να δώσει για να κρατηθεί ζωντανός, όμως, έγινε ακόμα ένας που αποφάσισε αυτή τη μάχη να τη δώσει μέχρι τέλους, να παραμείνει δυνατός, να έχει δίπλα του ανθρώπους που ήθελαν να συνεχίσουν να τον βλέπουν και να του δίνουν κουράγιο, ενώ, ουδέποτε έφυγαν από κοντά του οι συμπαίκτες του και οι άνθρωποι της Ουνιόν.

Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο γερμανικός σύλλογος για τον ποδοσφαιριστή ήταν να του ανανεώσει άμεσα το συμβόλαιο, που τότε έληγε, διατηρώντας τον Κέλερ στο ρόστερ μέχρι και το καλοκαίρι του 2016. Φέτος, δεν έχει υπάρξει ακόμα κάποια ενημέρωση προς εκείνον για το μέλλον της συνεργασίας τους, ωστόσο, έπειτα από την επιστροφή του σε επίσημο παιχνίδι, απολαμβάνει τις στιγμές και δεν σκέφτεται προς το παρόν το θέμα του συμβολαίου...

Τον Φεβρουάριο του 2014, λίγο καιρό αφότου είχε γίνει γνωστό πως ο Κέλερ έπρεπε να δώσει την τεράστια μάχη απέναντι στον καρκίνο, η Ουνιόν άλλαξε την ημερομηνία της αναμέτρησης με τη Μπόχουμ για την Zweiteliga για τις 7 του μηνός και στο 7ο λεπτό (λόγω του αριθμού της φανέλας του ποδοσφαιριστή, οι συμπαίκτες του σταμάτησαν το ματς, φανέρωσαν μπλουζάκια αφιερωμένα σ' εκείνον και του έστειλαν όση δύναμη χρειαζόταν για να συνεχίσει τον αγώνα του ενάντια στην επάρατη νόσο...

Οι οπαδοί από την πλευρά τους είχαν ετοιμάσει πανό για να του «φωνάξουν» να βγει νικητής και να του δείξουν πως άπαντες είναι μαζί του.

Το καλοκαίρι του 2015, ο Κέλερ έμαθε πως ο αγώνας που έδωσε στέφθηκε με επιτυχία και ήταν πλέον υγιής και έτοιμος να δουλέψει σκληρά ξανά. Αυτή τη φορά, όμως, η δουλειά είχε να κάνει με τη μπάλα, το χορτάρι, το γήπεδο... Αυτό που λατρεύει, για να μπορέσει να επιστρέψει στη δράση! «Η προσπάθεια του Μπένυ είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Είναι αξιοθαύμαστη η επιμονή και η γενναιότητα που επέδειξε, παλεύοντας με μια τόσο σκληρή και δύσκολη ασθένεια. Σκεφτόταν όμως θετικά μέχρι τέλους και με τη στήριξη της οικογένειας του και της ομάδας, τα κατάφερε!», ανέφερε ο προπονητής του στην Ουνιόν Βερολίνου, Νόρμπερτ Ντιούβελ.

Σε πρώτο βαθμό, ο Κέλερ επανήλθε λίγο μετά το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου, έπαιξε και μάλιστα σκόραρε (!) σε φιλικό παιχνίδι κόντρα σε ερασιτεχνική ομάδα της Ισπανίας!

Συμπλήρωσε 81 λεπτά συμμετοχής και με το σκορ στο 3-0, η Ουνιόν κέρδισε πέναλτι και όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας είπαν στον Κέλερ να το εκτελέσει αυτός.

Πήγε με αυτοπεποίθηση στην άσπρη βούλα και πλάσαρε σωστά για το τελικό 4-0, με τους συμπαίκτες του να τρέχουν για να τον αγκαλιάσουν και να του δείξουν πως πλέον, η αντίστροφη μέτρηση για τα επίσημα ματς είχε... σχεδόν τελειώσει.

Εν συνεχεία, έπαιξε σε φιλικό ματς απέναντι στη Ντόρτμουντ, στις 24/1.

Σε επίσημο επίπεδο, η τελευταία του παρουσία ήταν στις 19/12/2014.

Όμως, είχε έρθει η ώρα να... συστηθεί ξανά, ως θριαμβευτής της ζωής αυτή τη φορά, στο ποδόσφαιρο...

Ακολούθησαν τρία παιχνίδια για τη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας, όμως βρισκόταν απλά στην αποστολή της Ουνιόν, μέχρι να έρθει η 18η Μαρτίου και το ματς με τη Μπραουσβάιγκ. Έβγαλε επιτέλους τη φόρμα, χειροκροτήθηκε, πήρε ένα συμπονετικό χτύπημα στην πλάτη για να του δώσει ώθηση λίγο πριν περάσει στο ματς και πήρε τη θέση του Ζενουλάου στο 77ο λεπτό.

«Ήταν πραγματικά συγκινητικό και ανατριχιάζω κάθε φορά που το σκέφτομαι... Ήταν το πρώτο μου επίσημο ματς και είμαι πραγματικά χαρούμενος. Μου έλειπε όλο αυτό τους μήνες που δεν μπορούσα να παίξω και κατάλαβα γιατί το αγαπάω τόσο πολύ το ποδόσφαιρο» είπε ο Μπέντζαμιν Κελ, που στα 35 του, παρά την περιπέτεια με την υγεία του, αντιλήφθηκε ότι έχει ακόμα δυνάμεις και όπως είπε: «Όσο είμαι καλά και καταλαβαίνω ότι μπορώ να προσφέρω και να παίζω, θα το κάνω»!

Και μπράβο του!

​