Είναι πολλές οι περιπτώσεις, στις οποίες είναι αυτό που λέμε ότι το... έχει στο DNA του να προσανατολιστεί κάποιος σ' ένα συγκεκριμένο αντικείμενο επαγγελματικά! Ή αλλιώς «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά», όπως λέει και ο σοφός ελληνικός λαός! Μερικές φορές είναι και... σχεδόν κάτω από τη μηλιά! Τι εννοούμε;

Έχουμε δει κατά καιρούς στη Formula1 και γενικά στα μηχανοκίνητα σπορ γιους να ακολουθούν τα βήματα των πατεράδων τους ή ανιψιούς να πράττουν το ίδιο με τους θείους τους ή ακόμα και να έχουμε αδερφική υπόθεση! Το αν τα πήγαν το ίδιο καλά, χειρότερα ή καλύτερα δεν έχει σημασία. Εμείς απλά τσεκάρουμε μερικές περιπτώσεις, όπου λες «κάτι μου θυμίζει το όνομα, βρε κάτι μου θυμίζει το όνομα, ααα ναι!!!».

Θα ξεκινήσουμε, λοιπόν, με την πρώτη που πατήρ και υιός έχουν μπει στο τιμόνι ενός αγωνιστικού μονοθεσίου ή αυτοκινήτου. Πρόσφατα παραδείγματα οι Μαξ Φερστάπεν, Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ, Τζόλιον Πάλμερ (αποτέλεσαν και την αφορμή για το εν λόγω κείμενο), Νίκο Ρόσμπεργκ, αλλά και ο γιος του Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος έχει ξεκινήσει δυνατά και υπόσχεται πολύ περισσότερα για το μέλλον.

Κέκε Ρόσμπεργκ, Νίκο Ρόσμπεργκ

Ο Κέκε Ρόσμπεργκ γεννήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, αλλά μεγάλωσε στη Φινλανδία και πήρε εκεί υπηκοότητα. Έτρεξε στη Formula1 από το 1978 μέχρι και το 1986 και κατέκτησε έναν τίτλο με τη Williams το 1982 με μόλις 5 νίκες και 44 βαθμούς. 20 χρόνια μετά την απόσυρσή του, το όνομα Ρόσμπεργκ αναβίωσε στο σπορ, καθώς μπήκε σε αυτό ο γιος του Νίκο.

Ο νυν πιλότος της Mercedes γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, οπότε έχει διαφορετική υπηκοότητα από τον πατέρα του. Ωστόσο, η διαφορά τους είναι και ότι ο Νίκο μέχρι στιγμής δεν έχει πανηγυρίσει πρωτάθλημα στην F1, καθώς έχει... φτάσει αρκετές φορές στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε!Έκανε ντεμπούτο με την ομάδα που ο Κέκε ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου, τη Willams για να συνεχίσει από το 2010 στα «ασημί βέλη».

Γιος Φερστάπεν, Μαξ Φερστάπεν

Ο Γιος Φερστάπεν ξεκίνησε την καριέρα του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού το 1994, αποσύρθηκε προσωρινά το 1998 για να επιστρέψει το 2000 για δύο ακόμη χρονιές και αποχώρησε ξανά το 2001 για να κάνει ένα τελευταίο... comeback το 2003. Αν και συμμετείχε κατά καιρούς με ομάδες που πρωταγωνιστούσαν (Benetton, Honda), δεν κατάφερε κάτι περισσότερο από 2 παρουσίες στο βάθρο και 17 βαθμούς σε 106 εκκινήσεις.

Πολύ περισσότερα έχει πετύχει ο γιος του, Μαξ, ο οποίος γεννήθηκε στο Βέλγιο, αλλά και αυτός έχει ολλανδική υπηκοότητα. Έκανε ντεμπούτο πέρυσι και σε μόλις 19 εκκινήσεις έχει μετρήσει 49 πόντους, ενώ έδειξε ότι έχει το... τσαγανό που χρειάζεται κάποιος για να τρέξει σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Μάλιστα, είναι και κάτοχος ρεκόρ, καθώς έγινε ο νεότερος σε ηλικία που έδωσε το παρών σε Γκραν Πρι και που τερμάτισε στους βαθμούς, ενώ για το 2015 παρέλαβε τρία βραβεία (ρούκι της χρονιάς, προσπέραση της χρονιάς, προσωπικότητα της χρονιάς) έχοντας δείξει ότι έχει το... τσαγανό που χρειάζεται κάποιος για να τρέξει σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Κάρλος Σάινθ, Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ

Εδώ συναντάμε μία διαφορετική περίπτωση. Όλοι γνωρίζουν τον μεγάλο Κάρλος Σάινθ, που είχε πετυχημένη καριέρα στο WRC έχοντας αγωνιστεί με όλες τις μεγάλες ομάδες του αθλήματος. Ο Ισπανός έτρεξε από το 1987 μέχρι και το 2005 και πέρασε από Ford, Toyota, Lancia, Subaru, Citroen για να μετρήσει συνολικά 26 νίκες, 97 πόντιουμ και 2 τίτλους το 1990 και το 1992, αμφότερους με την Toyota.

Από εκεί και μέχρι φέτος συμμετέχει σχεδόν κάθε χρόνο στο Ράλι Ντακάρ, όπου έχει μετρήσει μία νίκη το 2010 και μία τρίτη θέση το 2011. Ωστόσο, από πέρυσι βλέπουμε στα μηχανοκίνητα σπορ και έναν άλλο Σάινθ, τον Τζούνιορ, αλλά με μονοθέσιο στην πίστα και όχι με αυτοκίνητο στα Ράλι. Ο Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ, λοιπόν, μπήκε το 2015 στην F1 και έδειξε κάποια καλά στοιχεία κάνοντας... ταμείο 18 πόντους σε 19 εκκινήσεις στην παρθενική του σεζόν.

Γιαν Μάγκνουσεν, Κέβιν Μάγκνουσεν

Ο Γιαν Μάγκνουσεν πέρασε με... παύσεις από τη Formula1, σε πρώτη φάση το 1995 και σε δεύτερη το 1997 και το 1998, όμως σε 24 εκκινήσεις πρόλαβε να έχει απολογισμό μόλις 1 βαθμό. Παρά το όχι και τόσο πετυχημένο πέρασμά του, το 2014 είδαμε και πάλι το όνομά του στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ παγκοσμίως.

Ο γιος του, Κέβιν, έγινε άλλος ένας πιλότος που ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του και μάλιστα ξεκίνησε με την ίδια ομάδα που είχε κάνει ντεμπούτο και ο Γιαν, τη McLaren. Το... ταμείο του γι' αρχή δεν ήταν άσχημο, με 1 πόντιουμ και 55 βαθμούς, αλλά έχασε τη θέση του από τον Φερνάντο Αλόνσο πέρυσι. Φέτος έχει μία νέα ευκαιρία με τη Renault να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται στο γκριντ της F1.

Τζόναθαν Πάλμερ, Τζόλιον Πάλμερ

Ο Τζόναθαν Πάλμερ ήταν παρών στην F1 από το 1983 μέχρι και το 1989 έχοντας 83 εκκινήσεις και 14 βαθμούς, ενώ έτρεξε με Williams, RAN, Zakspeed και Tyrell. Ύστερα από 27 χρόνια ούτε ο ίδιος δε θα φανταζόταν ότι θα αναβιώσει τ' όνομά του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Μετά από τέσσερις πετυχημένες σεζόν στο GP2 με 84 εκκινήσεις, 7 νίκες, 4 pole position και 1 τίτλο το 2014, ο Τζόλιον Πάλμερ είχε ρόλο δοκιμαστή στη Force India και μετέπειτα αναπληρωματικού πιλότου στη Lotus και πλέον είναι έτοιμος να πάρει το... βάπτισμα του πυρός, καθώς θα κάνει ντεμπούτο στη Formula1 με τη Renault.

Μίκαελ Σουμάχερ, Ραλφ Σουμάχερ (αδερφός), Μικ Σουμάχερ (γιος)

Σε αυτή την περίπτωση έχουμε πολλά να πούμε και να γράψουμε. Δε χρειάζονται συστάσεις για τον Μίκαελ Σουμάχερ. 91 νίκες, 155 πόντιουμ, 68 pole position, 77 ταχύτεροι γύροι 1566 βαθμοί καριέρας, 7 τίτλοι (2 με Benetton, 5 με Ferrari) και πολλά ρεκόρ. Ο «Σούμι» αγαπήθηκε και μισήθηκε από πολλούς (στη ζωή πάντα έχεις φίλους και εχθρούς!).

Ωστόσο, όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο, ενώ έχει αμέτρητους οπαδούς σε όλον τον πλανήτη, οι οποίοι τον αγκάλιασαν ακόμα περισσότερο με μηνύματα στήριξης, όταν είχε το σοβαρό ατύχημα κάνοντας σκι στα τέλη του 2013. Έκανε ντεμπούτο το 1991 με την Jordan, αλλά αμέσως έκλεψε τις εντυπώσεις και κέρδισε μία θέση στην Benetton, με την οποία πανηγύρισε τους δύο πρώτους τίτλους της καριέρας του.

Το 1996 ήρθε η ώρα για το μεγάλο άλμα στη Ferrari, που ήταν και το... έναυσμα για πολλές επιτυχίες. Με τη Scuderia ήρθαν άλλα πέντε πρωταθλήματα και οι στιγμές που έζησε στο Μαρανέλο έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό του ακόμα και τώρα που είναι σε φάση... φυτού!!! Αποσύρθηκε το 2006, αφού είδε τον Φερνάντο Αλόνσο να του στερεί δύο ακόμα τίτλους, έμεινε ως σύμβουλος στη Ferrari και επέστρεψε το 2010.

Οι φήμες... οργίαζαν από πολύ νωρίς ότι θα τον δούμε ξανά στα κόκκινα, όμως μας χάλασε το χατίρι και επανήλθε με τη Mercedes. Έπεσε... θύμα των πολλών προβλημάτων των... νεοφώτιστων τότε «ασημί βελών» και κατάφερε να φτάσει μόνο σε ένα ακόμα πόντιουμ για να αποχωρήσει οριστικά το 2012. Από εκείνη τη μαύρη μέρα στα τέλη του 2013 δίνει τη δική του μάχη και διατηρείται εν ζωή μεν, αλλά υπό ιδιαίτερη ιατρική φροντίδα στη βίλα του στην Ελβετία.

Από το 1997 μέχρι και το 2007 είχαμε και άλλον έναν Σουμάχερ στην F1. Ο λόγος για τον αδερφό του Μίκαελ, Ραλφ, για να δούμε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δύο αδέρφια να τρέχουν ταυτόχρονα στο ίδιο μηχανοκίνητο σπορ και δη στη Formula1. Ο Ραλφ, λοιπόν, μιμήθηκε τον αδερφό του και... άνοιξε αυλαία επίσης με την Jordan για να ακολουθήσουν οι Williams και Toyota. Βέβαια, δεν ήταν το ίδιο πετυχημένος με τον Μίκαελ μετρώντας 6 νίκες, 27 παρουσίες στο βάθρο, 6 pole position, 8 ταχύτερους γύρους και 329 βαθμούς καριέρας.

Πάντως, από πέρυσι το όνομα Σουμάχερ επανήλθε στο προσκήνιο μέσω του γιου του Μίκαελ, Μικ. Ο 15χρονος πέρυσι Μικ συμμετείχε για πρώτη φορά σε πρωτάθλημα, μετά τα καρτ, καθώς συμμετείχε στη Formula 4. Με το... καλημέρα έκλεψε τις εντυπώσεις, καθώς αναδείχτηκε καλύτερος ρούκι και πανηγύρισε την παρθενική του νίκη και μοναδική έως τώρα.

Μάλιστα, μέτρησε άλλο ένα πόντιουμ πέρυσι και τερμάτισε δέκατος στη βαθμολογία, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος θα τρέξει με την Prema, ομάδα που λειτουργεί ως ανεπίσημο «φυτώριο» της Ferrari για να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του και να ντυθεί από νωρίς στα κόκκινα. Αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό που ξεκίνησε, ίσως μια μέρα τον δούμε και στην F1.

Αλέν Προστ, Νικολά Προστ

Ο Αλέν Προστ βρέθηκε στη Formula1 από το 1980 μέχρι και το 1991, ενώ πέρασε από το σπορ και το 1993, έχοντας τρέξει με McLaren, Ferrari, Renault και Williams. Ωστόσο, τις μεγαλύτερες στιγμές δόξας τις έζησε με την πρώτη, καθώς πανηγύρισε τρεις τίτλους το 1985, το 1986 και το 1989, ενώ κατέκτησε ακόμη έναν με την τελευταία στην επιστροφή του για μία σεζόν το 1993.

Το συνολικό... ταμείο ήταν 199 εκκινήσεις, 51 νίκες (δεύτερος πίσω από τον Σουμάχερ στη λίστα με τους νικητές όλων των εποχών), 106 πόντιουμ, 33 pole position, 41 ταχύτερους γύρους και φυσικά τα 4 πρωταθλήματα. Μπορεί να μην είδαμε ξανά το όνομα Προστ στην F1, αλλά το βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια σε άλλες κατηγορίες με μονοθέσια.

Ο γιος του, Νικολά, έχει δώσει το παρών στη Formula Renault 3.5, στην ισπανική Formula 3, στις 24 Ώρες του Λε Μαν, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει στη Formula E, όπου έχει μετρήσει 1 νίκη, 2 pole position και 2 παρουσίες στο βάθρο με την Renault e.dams, στην οποία είναι συνιδιοκτήτης ο Αλέν. Επίσης, μετράει και 1 νίκη στην κατηγορία που συμμετείχε στις 24 Ώρες του Λε Μαν το 2014.

Γκράχαμ Χιλ, Ντέιμον Χιλ

Ο Γκράχαμ Χιλ έδωσε το παρών στη Formula1 από το 1958 μέχρι και το 1975, χρονικό διάστημα στο οποίο πανηγύρισε 14 νίκες, 36 παρουσίες στο βάθρο, 13 pole position, 10 ταχύτερους γύρους και 2 τίτλους το 1962 και το 1968, τον πρώτο με την BRM και τον δεύτερο με τη Lotus. Στις 29 Νοεμβρίου 1975 σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα και το μόνο που απέμενε ήταν να τιμήσει επάξια τη μνήμη του ο γιος του, Ντέιμον.

Όπερ και εγένετο, με το όνομα Χιλ να επανέρχεται στην F1 και μάλιστα για να συνεχιστεί το... έργο που είχε αφήσει ο Γκράχαμ. Από το 1992 μέχρι και το 1999, που έτρεξε, ο Ντέιμον έφτασε σε 22 νίκες, 42 πόντιουμ, 20 pole position, 19 ταχύτερους γύρους και 1 τίτλο το 1996 με τη Williams για να έχουμε το ένα και μοναδικό μέχρι σήμερα ζευγάρι πατέρα και γιου που αμφότεροι έχουν κατακτήσει πρωτάθλημα στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού!

Ζαν Αλεζί, Τζιουλιάνο Αλεζί

Ο Ζαν Αλεζί βρέθηκε στη Formula1 από το 1989 μέχρι και το 2001, έτρεξε με Tyrell, Ferrari, Benetton, Sauber, Prost, Jordan, όμως δεν είχε τις πολλές επιτυχίες που κάποιοι περίμεναν. Μέτρησε μόλις 1 νίκη, 32 πόντιουμ, 2 pole position και 4 ταχύτερους γύρους, ενώ από το 2002 μέχρι και το 2006 συνέχισε στο DTM με απολογισμό 5 νίκες και 8 παρουσίες στο βάθρο.

Από το 2013, μάλιστα, είναι και σύμβουλος για λογαριασμό της Pirelli, τη στιγμή που πέρυσι είδε και το γιο του να μπαίνει στα... κόλπα. Ο Τζιουλιάνο έτρεξε στη Formula 4, όπως και ο Μικ Σουμάχερ, και πανηγύρισε 3 νίκες, 4 πόντιουμ, 2 pole position και 2 ταχύτερους γύρους, γεγονός που τον έφερε στο GP3, όπου το 2016 θα συμμετάσχει με την Trident σε ηλικία μόλις 16 ετών. Ίσως τον δούμε κι αυτόν μια μέρα στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ.

Μάριο Αντρέτι, Μάικλ Αντρέτι, Μάρκο Αντρέτι

Ο Μάριο Αντρέτι πέρασε με... δόσεις από την F1. Αρχικά, από το 1968 μέχρι και το 1972 και εν συνεχεία από το 1974 μέχρι και το 1982. Στο δεύτερο πέρασμα ήταν που πανηγύρισε και τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του, το 1978 με τη Lotus. Πέραν του πρωταθλήματος, είχε και 12 νίκες, 19 πόντιουμ, 18 pole position και 10 ταχύτερους γύρους, ενώ έτρεξε μεταξύ άλλων και με Ferrari, Alfa Romeo, Williams.

Το 1993 επιχείρησε να πράξει κάτι ανάλογο ο γιος του, Μάικλ, αλλά πέρασε και... δεν ακούμπησε. Μόλις μία σεζόν... ξόδεψε στη Formula1 με τη McLaren, για να μετρήσει 1 παρουσία στο βάθρο και 7 βαθμούς. Στα μηχανοκίνητα σπορ βρίσκεται και ο γιος του Μάικλ, Μάρκο, ο οποίος έχει 2 νίκες και 4 pole position στα IndyCar, τη στιγμή που την προηγούμενη σεζόν (2014-2015) αγωνίστηκε και στη Formula E.

Τζακ Μπράμπχαμ, Γκάρι Μπράμπχαμ, Ντέιβιντ Μπράμπχαμ

Ίσως η μοναδική οικογένεια που είδε τρεις οδηγούς στη Formula1, ακόμα κι αν ο ένας εξ' αυτών δεν εκκίνησε ούτε στους δύο αγώνες που είχε δηλωθεί να συμμετάσχει. Ο λόγος για τους κύριους Μπράμπχαμ. Ο Τζακ, ο οποίος αργότερα πήρε και τον τίτλο του Σερ, αγωνίστηκε από το 1955 μέχρι και το 1970 έχοντας πετυχημένη καριέρα.

14 νίκες, 31 παρουσίες στο βάθρο, 13 pole position, 12 ταχύτεροι γύροι και 3 τίτλοι (1959, 1960, 1966) ήταν το... ταμείο του σε αυτά τα 15 χρόνια. Μάλιστα, το τελευταίο του πρωτάθλημα ήρθε με τη δική του ομάδα και παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός που έχει πράξει κάτι τέτοιο στην ιστορία του αθλήματος.

Το 1990 ήταν σειρά του Γκάρι να περάσει και να μην... ακουμπήσει, αφού είχε δύο συμμετοχές, όμως δεν εκκίνησε ποτέ, ενώ την ίδια χρονιά πήρε μέρος και ο αδερφός του, Ντέιβιντ. Αυτός έτρεξε σε πρώτη φάση με την ομάδα του πατέρα του και σε δεύτερη το 1994 με τη Simtek, ωστόσο έμεινε στο απόλυτο μηδέν!

Μάρτιν Μπραντλ, Άλεξ Μπραντλ

Ο Μάρτιν Μπραντλ έκανε την πρώτη εμφάνισή του στην F1 το 1984, αποχώρησε το 1989, επέστρεψε το 1991 και αποσύρθηκε οριστικά το 1996. Έτρεξε με τις Tyrell, Zakspeed, Williams, Brabham, Benetton, Ligier, McLaren και Jordan έχοντας καταφέρει να μετρήσει 9 πόντιουμ και 98 πόντους καριέρας. Ακολούθως έγινε σχολιαστής αγώνων της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού για λογαριασμό των ITV, BBC, Sky Sports.

Δέκα χρόνια έπειτα από την αποχώρησή του από την F1 είδε τον γιο του, Άλεξ, να μπαίνει στον κόσμο των μηχανοκίνητων σπορ. Ωστόσο, δεν τον είδαμε ποτέ μέχρι τώρα στο καλύτερο του κόσμου, ενώ έχει τρέξει σε βρετανική Formula3, Formula2, GP3, καθώς και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής. Έχει μετρήσει 11 πόντους στο πρώτο, 1 pole position, 3 πόντιουμ στο δεύτερο, 1 πόντιουμ στο τρίτο και 6 παρουσίες στο βάθρο, 1 pole position στο τελευταίο.

Σατόρου Νακατζίμα, Καζούκι Νακατζίμα

Ο Σατόρου Νακατζίμα βρέθηκε στη Formula1 από το 1987 μέχρι και το 1991 και σε 74 εκκινήσεις με Lotus, Tyrell πρόλαβε να φτάσει μόνο σε 1 ταχύτερο γύρο και σε 16 βαθμούς. Χειρότερα τα πράγματα για τον γιο του, Καζούκι, ο οποίος μέτρησε μόλις 9 πόντους με τη Williams σε 36 εκκινήσεις από το 2007 μέχρι και το 2009.

Νέλσον Πικέ, Νέλσον Πικέ Τζούνιορ

Ο Νέλσον Πικέ ήταν στην F1 από το 1978 μέχρι και το 1991 και έχει αρκετές καλές στιγμές να θυμάται. Πανηγύρισε 23 νίκες, 60 πόντιουμ, 24 pole position, 23 ταχύτερους γύρους και 3 πρωταθλήματα, το 1981 και το 1983 με την Brabham και το 1987 με τη Williams. Έτρεξε ακόμη με McLaren, Williams, Lotus, ενώ από το 2000 ανέλαβε χρέη μάνατζερ, καθώς στήριξε τον γιο του, Νέλσον Πικέ Τζούνιορ.

Αυτός είχε δύο καλές σεζόν στο GP2 με 5 νίκες και 6 pole position και το 2007 ανέλαβε ρόλο δοκιμαστή στη Renault. Την αμέσως επόμενη χρονιά κέρδισε θέση βασικού πιλότου στη γαλλική ομάδα για να μπει στην F1 και να επαναφέρει στο σπορ το όνομα Πικέ.

Ωστόσο, στιγματίστηκε από το περίφημο crashgate, στο οποίο αποδείχτηκε ότι δέχτηκε οδηγία από τους ανθρώπους της ομάδας του να έχει ατύχημα στο Γκραν Πρι της Σιγκαπούρης το 2008, με σκοπό να κερδίσει ο ομόσταυλός του, Φερνάντο Αλόνσο.

Η έρευνα της FIA έγινε το 2009, με τον Πικέ Τζούνιορ να χάνει τη θέση του στα μισά εκείνης της χρονιάς. Ακολούθησαν μερικές χρονιές στο NASCAR, ενώ το 2014 μπήκε στη Formula E, όπου συμμετέχει και φέτος, και έγινε ο πρώτος... ηλεκτρικός πρωταθλητής.

Ζιλ Βιλνέβ, Ζακ Βιλνέβ, Ζακ Βιλνέβ Σένιορ (αδερφός του Ζιλ και θείος του Ζακ)

Ο Ζιλ Βιλνέβ ξεκίνησε την καριέρα του στη Formula1 το 1977 και έμεινε εκεί μέχρι και το 1982, αφού σκοτώθηκε στις κατατακτήριες δοκιμές του Γκραν Πρι του Βελγίου στο Ζόλντερ εκείνης της χρονιάς. Δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο, αν και... έφτασε στην πηγή το 1979, όμως έμεινε δεύτερος.

Μέτρησε 6 νίκες, 13 παρουσίες στο βάθρο, 2 pole position και 13 ταχύτερους γύρους, ενώ μετά τον θάνατό του η πίστα του Μόντρεαλ στον Καναδά φέρει το όνομά του. Το 1996 έκανε την εμφάνισή του στην F1 ένας άλλος Βιλνέβ, ο Ζακ, που ήταν γιος του Ζιλ. Ο Ζακ είχε σκοπό να ολοκληρώσει το έργο που είχε αφήσει ατελείωτο ο πατέρας του και έτσι έγινε.

Στην παρθενική του σεζόν έδειξε τις διαθέσεις του και τερμάτισε δεύτερος με 4 νίκες και 3 pole position, ενώ την επόμενη χρονιά 7 νίκες και 10 pole του αρκούσαν για να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου. Το υπόλοιπο της καριέρας του δεν ήταν το ίδιο ρόδινο, όμως... άντεξε στην F1 μέχρι και το 2006, όταν αποφάσισε να αποχωρήσει. Ακολούθησαν συμμετοχές στο NASCAR και στις 24 Ώρες του Λε Μαν και τη φετινή σεζόν δίνει το παρών στη Formula E με τη Venturi.

Βέβαια, υπάρχει και ο Ζακ Βιλνέβ Σένιορ, αδερφός του Ζιλ και θείος του Ζακ, όμως σε τρεις προσπάθειες το 1981 και το 1983 δεν εκκίνησε ποτέ σε αγώνες της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Εμίλιο ντε Βιγιότα, Μαρία ντε Βιγιότα, Εμίλιο ντε Βιγιότα Τζούνιορ

Ο Εμίλιο ντε Βιγιότα είχε δύο περάσματα από τη Formula1. Από το 1976 μέχρι και το 1978 και από το 1981 μέχρι και το 1982. Ωστόσο, σε 15 συμμετοχές είχε μόλις 2 εκκινήσεις και όλα τα στατιστικά στο μηδέν. Λίγα χρόνια αργότερα επιδίωξε να μπει στον ίδιο κόσμο και η κόρη του, Μαρία ντε Βιγιότα, η οποία είχε ρόλο δοκιμαστή στη Lotus το 2011 και στη Marussia το 2012.

Στην τελευταία, μάλιστα, ήταν που είχε και το σοβαρό ατύχημα σε δοκιμές στις 3 Ιουλίου 2012, το οποίο έφερε και τον θάνατό της μετά από 1 χρόνο και 3 μήνες, στις 11 Οκτωβρίου 2013. Οδηγός αγώνων είναι και ο αδερφός της, Εμίλιο ντε Βιγιότα Τζούνιορ, ο οποίος έχει τρέξει στην ισπανική Formula3.

Σχεδόν κάτω από τη μηλιά!

Περνάμε στις περιπτώσεις που θα λέγαμε ότι το μήλο έπεσε... σχεδόν κάτω από τη μηλιά. Με άλλα λόγια, παραδείγματα όπου ο κάθε ανιψιός θα σκέφτηκε «ρε θείο λες;» και επιχείρησε κάτι αναλογο που έπραξαν οι Ζουλς Μπιανκί, Μπρούνο Σένα, Κρίστιαν Φιτιπάλντι, Ζαν Λουί Σλεσέρ. Όπως και στους προηγούμενους... πρωταγωνιστές, έτσι και τώρα, άλλοι είχαν την ίδια μοίρα και άλλοι όχι και τόσο!

Λουσιάν Μπιανκί, Ζουλς Μπιανκί

Σε τρεις... δόσεις πέρασε από την F1 ο Λουσιάν Μπιανκί, από το 1959 μέχρι και το 1963, το 1965 και το 1968. Δεν κατάφερε και πολλά σε 17 εκκινήσεις μετρώντας 1 ποντιουμ και 6 βαθμούς καριέρας. Σκοτώθηκε το 1969 σε ηλικία 34 ετών σε δοκιμές προετοιμασίας για τις 24 Ώρες του Λε Μαν. Την τελευταία του πνοή στην πίστα άφησε και ο ανιψιός του, Ζουλς.

Ο Γάλλος αποτελούσε παιδί της Ακαδημίας της Ferrari και ήταν ένας πολλά υποσχόμενος οδηγός έχοντας ως highlight της καριέρας του την ένατη θέση στο Μονακό το 2014. Ωστόσο, στις 5 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς είχε το σοβαρό ατύχημα στην πίστα της Σουζούκα, όπου διεξήχθη το Γκραν Πρι της Ιαπωνίας. Μετά από αυτό, έπεσε σε κώμα και στις 17 Ιουλίου 2015 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 25 ετών.

Άιρτον Σένα, Μπρούνο Σένα

Ούτε για τον Άιρτον Σένα χρειάζονται συστάσεις. Ο Βραζιλιάνος μπήκε στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ παγκοσμίως το 1984 με την Toleman για να πάει εν συνεχεία σε Lotus και McLaren. Με την ομάδα του Γουόκινγκ ήρθαν και οι καλύτερες ημέρες για τον αείμνηστο Άιρτον, αφού πανηγύρισε 3 τίτλους το 1988, το 1990 και το 1991.

Η Williams ήταν και η τελευταία του ομάδα, καθώς με το δικό της μονοθέσιο είχε το δυστύχημα στην Ίμολα την Πρωτομαγιά του 1994, το οποίο του κόστισε τη ζωή. Μέχρι τότε είχε καταφέρει, πέραν των τριών πρωταθλημάτων, να πανηγυρίσει και 41 νίκες, 80 πόντιουμ, 65 pole position, 19 ταχύτερους γύρους και 610 βαθμούς καριέρας.

Αρκετά χρόνια αργότερα είδαμε ξανά το όνομα Σένα στην F1 μέσω του ανιψιού του, Μπρούνο. Όμως, σε καμία περίπτωση δε θύμιζε τον θείο του, αφού αρκέστηκε σε μερικούς τερματισμούς εντός των βαθμών και σε 33 βαθμούς καριέρας από το 2010 μέχρι και το 2012 με Hispania Racing, Lotus Renault και Williams. Από τη σεζόν 2014-2015 συμμετέχει στη Formula E με τη Mahindra Racing, αλλά ούτε εκεί έχει καταφέρει κάτι παραπάνω από τερματισμούς στους πόντους.

Έμερσον Φιτιπάλντι, Κρίστιαν Φιτιπάλντι

Ο Έμερσον Φιτιπάλντι έγραψε κι αυτός με χρυσά γράμματα τ' όνομά του στην ιστορία της Formula1 από το 1970 μέχρι και το 1980, όταν αγωνίστηκε με Lotus και McLaren. Μάλιστα, κατέκτησε με αμφότερες τίτλο, πρώτα με τη Lotus το 1972 και μετέπειτα με τη McLaren το 1974. Το συνολικό του... ταμείο έφτασε τις 14 νίκες, τα 35 πόντιουμ, τις 6 pole position, τους 6 ταχύτερους γύρους, τους 281 βαθμούς καριέρας και, όπως προαναφέραμε, τα 2 πρωταθλήματα.

Ύστερα από 12 χρόνια, μπήκε στην F1 και ο ανιψιός του, Κρίστιαν. Όμως, ίσχυσε ό,τι και στην περίπτωση Σένα, με τον Κρίστιαν να αρκείται σε κάποιους τερματισμούς εντός των πόντων και να φτάνει συνολικά τους 12 από το 1992 μέχρι και το 1992, χρονικό διάστημα στο οποίο έτρεξε με Minardi και Footwork Ford.

Ζο Σλεσέρ, Ζαν Λουί Σλεσέρ

Ο Ζο Σλεσέρ έτρεξε στην F1 από το 1966 μέχρι και το 1968, όταν σκοτώθηκε στο Γκραν Πρι της Γαλλίας στην πίστα της Ρουέν. Αφού το μονοθέσιό του έφυγε εκτός πίστας, τυλίχτηκε στις φλόγες, γεγονός που δεν άφησε στον Γάλλο περιθώρια επιβίωσης. Τα στατιστικά του ήταν όλα στο μηδέν, ενώ στα... ρηχά κινήθηκε και ο ανιψιός του, Ζαν Λούι, στις δύο προσπάθειές του το 1983 και το 1988, όμως δεν είχε την ίδια κατάληξη.

Αδερφική υπόθεση!

Ωστόσο, υπάρχουν και οι περιπτώσεις, στις οποίες η υπόθεση ήταν αδερφική, και με αυτές θα ολοκληρώσουμε και το κείμενο αυτό! Ερνέστο-Βιτόριο Μπραμπρίγια, Ρικάρντο-Πέδρο Ροντρίγκεζ, Σερ Τζάκι-Τζίμι Στιούαρτ ήταν τα αδέρφια που θέλησαν να πρωταγωνιστήσουν στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Θα σας... ζαλίσουμε λίγο ακόμα με την επισήμανση ότι και εδώ ισχύει το «καλύτερα ή χειρότερα»!

Ερνέστο Μπραμπίγια, Βιτόριο Μπραμπίγια

Ο Ερνέστο Μπραμπίγια δοκίμασε πρώτα την τύχη του στους δύο τροχούς και είχε 2 εκκινήσεις και 1 πόντιουμ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας το 1959 και το 1961 στην κατηγορία των 350cc. Το 1963 είπε να μεταβεί στους τέσσερις τροχούς και στη Formula1, αλλά ούτε εκεί έπιασε, καθώς σε δύο απόπειρες (έτρεξε και το 1969) δεν κατάφερε απολύτως τίποτα.

Λίγο καλύτερα ήταν τα πράγματα για τον αδερφό του, Βιτόριο, ο οποίος συμμετείχε στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού από το 1974 μέχρι και το 1980. Μέτρησε από 1 νίκη, πόντιουμ, pole position, ταχύτερο γύρο και 15,5 βαθμούς καριέρας σε 74 εκκινήσεις March, Surtees και Alfa Romeo.

Ρικάρντο Ροντρίγκεζ, Πέδρο Ροντρίγκεζ

Ο Ρικάρντο Ροντρίγκεζ πρόλαβε να πετύχει μόλις 4 πόντους σε 5 εκκινήσεις σε δύο χρονιές (1961-1962) στην F1. Είχε λαμπρό μέλλον μπροστά του, αλλά το 1962 η Ferrari αποφάσισε να μείνει εκτός από το Γκραν Πρι του Μεξικού. Συμφώνησε να τρέξει με τη Rob Walkers Lotus 24, αλλά στις ελεύθερες δοκιμές χτύπησε στις μπαριέρες με το πίσω μέρος του μονοθεσίου του, ώστε να σκοτωθεί ακαριαία σε ηλικία μόλις 20 ετών.

Ο μεγάλος του αδερφός, Πέδρο, κλήθηκε να συνεχίσει ό,τι δεν πρόλαβε να κάνει ο Ρικάρντο. Έκανε ντεμπούτο στην F1 το 1963 και μέτρησε 2 νίκες, 7 πόντιουμ, 1 ταχύτερο γύρο και 71 βαθμούς καριέρας. Το 1971, ενώ ήταν ενεργός πιλότος της Formula1, συμμετείχε σε αγώνα στη Νυρεμβέργη και το αυτοκίνητό του χτύπησε στον τοίχο και εν συνεχεία τυλίχτηκε στις φλόγες για να φύγει από τη ζωή σε ηλικία 31 ετών. Πάντως, στο Μεξικό δεν τους έχουν ξεχάσει, αφού η πίστα που φιλοξενεί το Γκραν Πρι φέρει το όνομά τους (Ερμάνος Ροντρίγκεζ).

Σερ Τζάκι Στιούαρτ, Τζίμι Στιούαρτ

Ο Τζάκι Στιούαρτ, ο οποίος αργότερα πήρε τον τίτλο του Σερ, ξεκίνησε την καριέρα του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού το 1965 και διατηρήθηκε εκεί μέχρι και το 1973. Στο εν λόγω χρονικό διάστημα έτρεξε με τις BRM, Matra, March, Tyrell και πανηγύρισε 27 νίκες, 43 πόντιουμ, 17 pole position, 15 ταχύτερους γύρους, 359 βαθμούς καριέρας και 3 τίτλους.

Τον πρώτο με τη Matra το 1969 και τους άλλους δύο με την Tyrell το 1971 και το 1973. Το 1997 επέστρεψε στην F1 ως ιδιοκτήτης της δικής του ομάδας σε συνεργασία με τον γιο του, Πολ, για να μείνει μέχρι και το 1999.

Στη συνέχεια, αυτή πέρασε στα χέρια της Ford, το 2000 την αγόρασε η Jaguar, από την αγορά της οποίας το 2005 προέκυψε η Red Bull. Νωρίτερα, το 1953, είχε περάσει από τη Formula1 και ο μεγαλύτερος αδερφός του, Τζίμι, όμως δίχως επιτυχία, καθώς σε μία και μοναδική συμμετοχή εγκατέλειψε, με αποτέλεσμα ο Τζάκι να παίρνει πάνω του όλη τη δόξα.