Το παιχνίδι με το φυσοκάλαμο, το οποίο στη δεκαετία του '80 έμοιαζε περισσότερο με πόλεμο στις γειτονιές έχει εκλείψει στις μέρες μας.

Εάν έχεις πατήσει τα 30 τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έπαιξες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου χρησιμοποιώντας στην καλύτερη περίπτωση χάρτινα βελάκια και στην χειρότερη μπιρμπιλόνια (καρπούς πυράκανθου) ή ακόμη και πλαστελίνη με κομμάτια από οδοντογλυφίδες για τους πιο ακραίους και... πολεμοχαρείς.

Τα φυσοκάλαμα ήταν αυτοσχέδιοι πλαστικοί σωλήνες ενώ η ακτίνα που μπορούσε να στοχεύσεις ξεπερνούσε ακόμη και τα 40 μέτρα.

Είναι θαύμα πως δεν σημειώθηκαν σοβαροί τραυματισμοί εκείνες τις μέρες, όπου θύματα των λιλιπούτειων snipers έπεφταν ηλικιωμένοι, αδέσποτα ζώα ή ακόμη και λεωφορεία με ανοικτά παράθυρα αφού το συγκεκριμένο σπορ έφτανε στο peak της δημοτικότητας του, κυρίως τα καλοκαίρια!

Με περίπου 100 δραχμές αγόραζες από το pet shop τουλάχιστον 1,5 μέτρο πλαστικού σωλήνα που χρησιμοποιούνταν κυρίως για τα κλουβιά των πτηνών.

Ήταν εύκολο να το μετατρέψεις σε... πολεμικό εργαλείο. Χρειαζόσουν επίσης μονωτική ταινία και σπιρτόκουτα προκειμένου να το κραδαίνεις ως τυφέκιο μάχης G3.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκοβαν ένα κομμάτι του σωλήνα και το έδεναν στην άκρη κάνοντας την διαφορά με το σκόπευτρο τους.

Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ευστοχία εφαρμόστηκε και η πατέντα δύο ή ακόμη και τριών δεμένων φυσοκάλαμων που συνιστούσαν το απόλυτο υπερόπλο!

Το φυσοκάλαμο ήταν η απάντηση στο κρυφτό, την αμπάριζα και τα μήλα! Δεν ήταν λίγες οι φορές ωστόσο που δημιουργούνταν παρεξηγήσεις καθώς τα ανυποψίαστα θύματα (σ.σ. βλέπε οδηγούς) καταδίωκαν τους ατζαμήδες «δράστες», οι οποίοι έβρισκαν καταφύγιο σε οικοδομές, πάρκα και σε πυλωτές πολυκατοικιών προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα.