Έφυγε από την Εθνική μας ομάδα, έχοντας χρεωθεί τον τίτλο του αποτυχημένου να καθοδηγήσει το γαλανόλευκο καράβι μέχρι την τελική φάση του Euro 2016.

Η παταγώδης αποτυχία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ναι μεν περιλαμβάνει ευθύνες του Ιταλού τεχνικού, αλλά οι κατηγορίες και παράγοντες που είχαν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα, μπορούν ν' αποδοθούν από τον πρώτο όλων, μέχρι και τον τελευταίο όλων. Κι όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι...

Ποιος θα περίμενε, λοιπόν, ο Ρανιέρι να κάνει ό,τι έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής στην Πρέμιερ Λιγκ;

Ποιος θα περίμενε να έχει αυτή τη στιγμή στην κορυφή της βαθμολογίας τη Λέστερ και η ομάδα του, όχι μόνο να θεωρείται τυχερή ή ευνοημένη των συνθηκών, αλλά να αναγνωρίζεται απ' όλους και πλέον ν' αποτελεί αντίπαλο που θέλουν να νικήσουν όλοι;

Πώς οι «αλεπούδες» έφτασαν να μπορούν να φέρνουν τούμπα κάθε ματς στο οποίο βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο και ν' αναγεννιούνται από τις στάχτες τους;

Πως ο Βάρντι είναι ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 14 γκολ και έχει σκοράρει σε 11 σερί αγωνιστικές γράφοντας ιστορία;

Πως, πως, πως...

Το Gazzetta Weekend Journal προσπαθεί ν' απαντήσει σε όλα τα παραπάνω και αναλύει τις κινήσεις του Ρανιέρι, που έχει κάνει μια ομάδα... μοντέλο από τα λίγα!

«Ξύπνησε» τους παίκτες του Πίρσον

Δεν είναι προπονητής που θέλει να τ' αλλάξει όλα μονομιάς, να πάρει δικούς του ποδοσφαιριστές όταν αναλαμβάνει μια νέα ομάδα και να .. τρώει η μαρμάγκα αυτούς του προκατόχου του. Ο Ρανιέρι προσπαθεί πρώτα να καταλάβει το σύνολο που παίρνει υπό τον έλεγχό του και τους παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ, έτσι ώστε να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει και ειδικά από τη στιγμή που προσελήφθη από τη Λέστερ, γνωρίζοντας ότι δεν έχει και... ατελείωτο μπάτζετ για να κινηθεί για μεταγραφές, έπρεπε να διαχειριστεί κατάλληλα το υλικό που παραλάμβανε.

Τα κατάφερε εξαιρετικά. Βάρντι, Μαχρέζ, Ντρινκγουότερ, Καντέ και άλλοι, συσπειρώθηκαν, έμαθαν πολύ καλά τους ρόλους τους, ταίριαξαν αμέσως και όλα κύλησαν και κυλούν ρολόι για τις «αλεπούδες». Εξάλλου, όπως είχε αναφέρει κατά την επίσημη παρουσίασή του, το καλοκαίρι, πέρα από την αγάπη του για τη δουλειά του, υπήρχε κάτι πολύ σημαντικό που τον τράβηξε στη Λέστερ και ήταν πολύ διαφορετικό από την θητεία του στην Τσέλσι, όπου ήταν ο πρώτος στον οποίο ο Αμπράμοβιτς έδωσε αποζημίωση και τον έστειλε στο καλό. «Στην Τσέλσι, πριν από 15 χρόνια, είχα μια έτοιμη ομάδα με έτοιμους παίκτες που ήξεραν ακριβώς πως έπρεπε να παίξουν και τι να κάνει ο καθένας. Εδώ, πρέπει να φτιάξω εγώ τον τρόπο λειτουργίας του συνόλου. Να φτιάξω την ομάδα, να τη δουλέψω, να της δώσω συγκεκριμένη μορφή. Αυτό μου αρέσει...».

Θέλετε πιο αναλυτικά πράγματα; Συνεχίστε την ανάγνωση...

Σιχαίνεται το αργό, προβλέψιμο ποδόσφαιρο

Σε σημείο που ίσως να μην... μπορούσε να δει ούτε τη Μπαρτσελόνα, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα του άρεσε να έχει τους «MSN» στην ομάδα του. Αν απορεί κανείς για τα όσα κάνει φέτος η Λέστερ και το επιθετικό ποδόσφαιρο που παίζει, με γρήγορη ανάπτυξη από τις πτέρυγες και την ... λατρεία που έχει η ομάδα στις γρήγορες αντεπιθέσεις, το σχόλιο του Κλαούντιο Ρανιέρι μετά την πρόσληψη του Γκάρι Νέβιλ από τη Βαλένθια, δίνει τις καλύτερες απαντήσεις.

«Όταν ήμουν εγώ στην Πριμέρα Ντιβισιόν (σ.σ. δύο θητείες στις «νυχτερίδες», τη διετία 1997-1999 και τη σεζόν 2004-2005) προσπάθησα να προσαρμοστώ στα δεδομένα του ισπανικού ποδοσφαίρου. Έλεγα στους παίκτες μου στις προπονήσεις να κρατούν τη μπάλα και να κάνουν ασκήσεις κατοχής, όμως έπειτα από μισή ώρα τους φώναζα να σταματήσουν! “Εκεί είναι η εστία. Πηγαίνετε και σουτάρετε σας παρακαλώ! Κάντε επίθεση! Θα με πάρει ο ύπνος” τους έλεγα... Στην Ισπανία, αρέσκονται στην κατοχή της μπάλας. Προτιμούν να την κρατούν σε ποσοστά 60% και να κάνουν τρία σουτ στην αντίπαλη εστία, εγώ όμως προτιμώ να έχω κατοχή του 40% και να κάνω οχτώ σουτ». Κατανοητό λοιπόν...

Εμπιστοσύνη και... κορυφή στον Βάρντι

Ναι, έχουμε γράψει, έχουμε ξαναγράψει, έχουμε υπεαναλύσει το φετινό φαινόμενο, Τζέιμι Βάρντι με το ρεκόρ του σκοραρίσματος σε 11 σερί αγωνιστικές ξεπερνώντας τις 10 του Ρουντ Φαν Νίστελροϊ από το 2003 και με 14 γκολ, ο Άγγλος επιθετικός είναι το «hot topic» της Πρέμιερ Λιγκ για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Έχουν επίσης γραφτεί και ξαναγραφτεί για τον τρόπο που μεγάλωσε, το πείσμα του να δουλεύει 12 ώρες σε εργοστάσιο προτού πάει για προπόνηση και τις τρομερές αλλαγές στη ζωή του, έχοντας βρεθεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο κορυφαίο επίπεδο...

Και τί ζητούσε στην τελική ο Τζέιμι; Εμπιστοσύνη και... λίγο καλύτερη θέση για να κινείται. Έχει το τρέξιμο, δεν έχει πρόβλημα να παίρνει χώρους και να καλπάζει στηρίζοντας το παιχνίδι της Λέστερ με τις αντεπιθέσεις και φυσικά, ήθελε κι αυτός την... «τροφή» του, το γκολ. Ο Νάιτζελ Πίρσον τον εκμεταλλευόταν με την τοποθέτησή του στο αριστερό «φτερό» και ο Ρανιέρι τον έβαλε στην κορυφή της επίθεσης! Φουνταριστό, φορ, «πυροβολικό», με ευθύνη να στείλει τη μπάλα στο πλεκτό! Δεν ήθελε κάτι άλλο ο Βάρντι για να... ζωηρέψει, να μεταμορφωθεί σε σχέση με την περσινή σεζόν και ν' αναδειχθεί από τον πρώτο κιόλας γύρο της αγωνιστικής περιόδου στον μεγάλο πρωταγωνιστή.

Κάτι φτερά... φωτιά

Στο αγαπημένο του 4-4-2, ο Κλαούντιο Ρανιέρι ρίχνει τρομερό βάρος στον τρόπο λειτουργίας των ακραίων του ποδοσφαιριστών, τόσο από την τετράδα της άμυνας, όσο και από τη μεσαία γραμμή. Θέλει τα «φτερά» της ομάδας του να ορίζουν κατά κάποιο τρόπο το παιχνίδι των «αλεπούδων» και την ταχύτητα που χρειάζεται κάθε επίθεση της ομάδας. Ο Ριγιάντ Μαχρέζ ήταν εκείνος που στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος έκανε χατ-τρικ απέναντι στη Σουόνσι, σταματώντας ουσιαστικά το σερί του Βάρντι και ... οδηγώντας στην απόλυτη από τους «κύκνους» τον Γκάρι Μονκ, όμως, το γεγονός πως στον πίνακα των στατιστικών τον βλέπουμε στη δεύτερη θέση όσον αφορά τη δημιουργία ευκαιριών, πίσω από τον φετινό... εξωπραγματικό Μεσούτ Εζίλ, λέει πολλά.

Επί Πίρσον, ο Μαχρέζ δεν ήταν βασικό κομμάτι των σχεδίων του προπονητή του, όμως άρχισε σιγά – σιγά ν' ανεβαίνει προς το φινάλε της σεζόν και να δείχνει κάποια από τα στοιχεία που φέτος τον διακρίνουν και τον κάνουν ένα από τα πιο σημαντικά γρανάζια της Λέστερ. Ε, δεν ήθελε και πολύ ο Ρανιέρι να τον καταλάβει και να τον «κολλήσει» στο δεξί άκρο στο χώρο του κέντρου, στο 4-4-2 όπου παραμένει πιστός. Από την απέναντι πλευρά, ο Μαρκ Ολμπράιτον είναι επίσης ένας από αυτούς που επί Πίρσον ίσως να μην τύγχαναν της διαχείρισης που θα έπρεπε και το πέτυχε αυτό ο Ιταλός κόουτς, βγάζοντας και από αυτό τον παίκτη του, τον καλύτερό εαυτό του. Το θέμα με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή είναι πως γενικότερα στην καριέρα του δεν συνήθιζε να παίζει στις πτέρυγες, όχι απλά στην πρώτη του χρονιά στη Λέστερ, ωστόσο, έχει αποδώσει εξαιρετικά!

Ποιος Καμπιάσο;

Ο Ολυμπιακός το φετινό καλοκαίρι πήρε το ... πολυεργαλείο της Λέστερ. Τον ποδοσφαιριστή που με την εμπειρία του και τις παραστάσεις του στο παγκόσμιο στερέωμα, παρά την ηλικία των 35 ετών, έκοβε κι έραβε στα χαφ για τις «αλεπούδες» κάνοντας όλη τη δουλειά... με ησυχία. Φαντεζί δεν ήταν ποτέ, όμως ήταν τόσο ουσιώδης η προσφορά του που όταν αποχώρησε, άφησε τον Ρανιέρι αντιμέτωπο με την πρόκληση της αντικατάστασης του Αργεντινού. Δίχως να μπορεί να τεθεί σύγκριση ή να μπορεί κανείς να μιλήσει για επάξια κάλυψη σε θέμα ποιότητας, κλάσης, εμπειρίας και πολλών άλλων στοιχείων, αποκτήθηκε ο Ενγκολό Καντέ από την Καέν και μαζί με τον Ντρινκγουότερ, κάνουν... παπάδες μαζί!

Η βοήθεια του ενός προς τον άλλον στο κέντρο του άξονα, στην ευθεία όπως παίζει η Λέστερ του Ρανιέρι, έχει αποδώσει καρπούς, ίσως όσο λίγοι μπορούσαν να φανταστούν αλλά σίγουρα θα περίμενε να δει πολλά ο Ιταλός προπονητής. «Ο Καντέ είναι από τα πιο σημαντικά “όπλα” του Ρανιέρι και έχει τρομερό αντίκτυπο στην εικόνα της ομάδας» είπε στο «SkySports», ο Γκάρι Νέβιλ – όταν ήταν ακόμα εκεί – ενώ, τον Ντρινκγουότερ τον γνώριζε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το σχόλιό του ήταν πως «το ταλέντο πάντοτε το είχε... Αυτό που του έλειπε ήταν ίσως η συγκέντρωση στη δουλειά και τις ανάγκες της ομάδας του».

Ξεφεύγει από τα στενά επαγγελματικά όρια και... κερνάει

Κάτι που θα παραδεχθούν οι ποδοσφαιριστές της Λέστερ και όλα τα υπόλοιπα μέλη του τμήματος που συνεργάζονται με τον Κλαούντιο Ρανιέρι, είναι η προσπάθεια που κάνει ο νέος κόουτς του συλλόγου ώστε με την κατάλληλη ευκαιρία να ξεπερνάει τα όρια του στυγνού επαγγελματισμού. Ναι μεν θέλει να είναι ο προπονητής, ο άνθρωπος που θα υπακούν όλοι, εκείνος στον οποίο θα είναι όλοι... σούζα, αλλά ο μεσογειακός τύπος ανθρώπου που δείχνει να τον διακρίνει, τον έχει οδηγήσει σε κινήσεις που άπαντες έχουν εκτιμήσει στις «αλεπούδες».

Όλα ξεκίνησαν από το τραπέζι που έκανε στους παίκτες και το επιτελείο του πριν καν από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και αφότου η Λέστερ άρχισε να ρολάρει και να ενθουσιάζει κάθε φίλαθλο της Πρέμιερ Λιγκ, ο Ρανιέρι έπρεπε να φτιάξει την άμυνα. Για να μη γίνεται... θρίλερ και σημείο αναφοράς κάθε παιχνίδι της ομάδας στο πρωτάθλημα με τρομερές ανατροπές και δύσκολες καταστάσεις, υποσχέθηκε πίτσα στην πρώτη φορά που θα κρατούσαν οι παίκτες του ανέπαφη την εστία τους.

Αυτό έγινε τελικά μετά τις 24/10 και το παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας, κόντρα στην οποία οι νεοφώτιστοι επικράτησαν 1-0, ενώ, μετά από αυτό, ακολούθησαν οι μπύρες και νέες πίτσες στο αεροπλάνο της επιστροφής από το Νιούκαστλ, μετά την ευρεία νίκη με σκορ 3-0 και την ισοφάριση του ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε 10 διαδοχικά παιχνίδια από τον Τζέιμι Βάρντι! Τα... «τυράκια» που ρίχνει στους ποδοσφαιριστές του πιάνουν τόπο, αλλά αποτελούν απλά κάτι συμπληρωματικό στις μεθόδους του Κλαούντιο Ρανιέρι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου αλλά και των τειχών του προπονητικού κέντρου.