«Κάποιοι άνθρωποι με μισούν, κάποιοι με αγαπούν». Μπάσα φωνή. Πορτογαλοαγγλική προφορά. Ο Κριστιάνο αφηγείται μέρος της ζωής του στη ταινία που προβλήθηκε για πρώτη φορά την Δευτέρα. Χρησιμοποίησε (πιθανότατα υποσυνείδητα) πρώτα το ρήμα «μισούν» και μετά το «αγαπούν». Μάλλον γιατί οι haters είναι περισσότεροι από τους fans. To «εγώ» του Κριστιάνο είναι τέτοιο που όχι μόνο το βλέπεις εντός γηπέδου αλλά δεν γίνεται να... κρυφτεί ούτε στην ταινία που αφορά τον ίδιο.

Καταλαβαίνεις πως αυτός είναι ο Κριστιάνο. Ετσι είναι και στην καθημερινότητά του. Δεν το περίμενες όμως σε τέτοιο βαθμό. Ενας σύγχρονος «Νάρκισσος» που θέλει να επιδεικνύει τον πλούτο του ακόμα και στο ίδιο του το παιδί. Και παρά τις προσπάθειες του σκηνοθέτη να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπό του Πορτογάλου, εντούτοις η «εγωπάθεια» του Κριστιάνο είναι τέτοια που επισκιάζει οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και την -αμφιλεγόμενη κατά την γνώμη μου- σχέση που έχει με τον γιο του.

Η -πραγματικά ενδιαφέρουσα- ταινία ξεκινάει με τον Κριστιάνο, στο πλευρό του οποίου βρέθηκε για ακόμα μια φορά το ULTREX, κορυφαίο σαμπουάν κατά της πιτυρίδας, που τον στηρίζει εδώ και χρόνια, να παίρνει τον γιο του από το σχολείο να του ανοίγει το γκαράζ και να τον βάζει να βρει ποιο αμάξι λείπει! Μπορεί να φαίνεται ένα... παιχνίδι με τον 5χρονο γιο του αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο Πορτογάλος θέλει να δείξει την πλούσια συλλογή από υπέρ-αμάξια που έχει στο γκαράζ του.

Ο Ρονάλντο εμφανίζεται πολλές φορές στην ταινία του ειρωνικός απέναντι σε πραγματικούς fans του, κακός απέναντι σε συμπαίκτες του (αλλά ταυτόχρονα και ειλικρινής), επιδειξίας (όχι ότι δε το ξέραμε), μοναχικός. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή που βρίσκεται στο αμάξι έξω από το σπίτι της μητέρας και ένας πιτσιρικάς που τύχαινε να περάσει από τον δρόμο να έχει «θαμπωθεί»-χαζέψει από τον Κριστιάνο και μετά βίας να τον ρωτάει «Τι κάνει». Ο Πορτογάλος μπορεί να του απάντησε αλλά μόλις έκλεισε το παράθυρο κορόιδεψε μπροστά στην κάμερα (!) την αντίδραση του μικρού που απλά δεν πίστευε ότι είχε μπροστά του τον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Είναι ειλικρινής σε τέτοιο βαθμό που δεν σκέφτεται ότι λίγες μέρες αργότερα θα μπει στ' αποδυτήρια με τους παίκτες που είχε πριν αρχίσει το Μουντιάλ και εμφανίζεται στην ταινία πως «αν είχαμε 2-3 Κριστιάνο ακόμα θα είχαμε ελπίδες να πάρουμε το τρόπαιο». Προφανώς και είναι η αλήθεια. Εάν ο Κριστάνο είχε άλλους 3 σαν τον ίδιο στην Εθνική του ομάδα θα είχε περισσότερες ελπίδες η χώρα του να πάρει το τρόπαιο και όχι ν' αποκλειστεί από την φάση των ομίλων. Είναι ένα #fact το οποίο όμως καλό θα ήταν να το πουν οι συμπαίκτες του και όχι ο ίδιος!

Επιδεικνύει τον πλούτο του σε πολλά σημεία της ταινίας (προφανώς και δεν είναι ο μοναδικός αθλητής στον κόσμο που έχει βγάλει τόσα εκατομμύρια). Επιδεικνύει το κορμί του σε κάθε ευκαιρία (σίγουρα οι περισσότεροι αθλητές έχουν το ίδιο και ίσως και καλύτερο κορμί). Βάζει το 5χρονο παιδί του να κάνει κοιλιακούς (!) ενώ του ζητάει να επιδεικνύει συνεχώς τα μπράτσα του!

Είναι αρκετά μοναχικός δείχνοντας να μην έχει φίλους. Παρά μόνο την οικογένεια του και τον Ζόρζε Μέντες. Προφανώς είναι επιλογή του. Οι μόνοι συμπαίκτες που δείχνουν να είναι κοντά του σε μια ταινία 90 λεπτών (και βάλε) είναι οι Χάμες, Μαρσέλο, Νάβας όταν ο Ρονάλντο γιόρταζε τα γενέθλιά του στο τέλος του έργου!

Ο Κριστιάνο καταφέρνει σε μια ταινία που αφορά τον ίδιο να κάνει πιο συμπαθητικό τον Μέσι με την εμμονή που έχει να κατακτά αυτός την Χρυσή Μπάλα μετά τις τέσσερις συνεχόμενες κατακτήσεις του Αργεντινού. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ταινία γιατί καταλαβαίνεις ότι ο Κριστιάνο -μαζί με τον ατζέντη του Μέντες- έχουν δημιουργήσει έναν ψεύτικο κόσμο τον οποίο συντηρούν και προσπαθούν να τον συντηρήσουν στο υψηλότερο επίπεδο με όλα τα μέσα.

Σε αυτό φυσικά και βοηθάει και το ταλέντο του Κριστιάνο το οποίο δίχως αμφιβολία βοηθάει και ο ίδιος να το διατηρεί σε υψηλά επίπεδα. Ουδείς αμφιβάλλει ότι σε αυτό το κομμάτι ο Πορτογάλος είναι ο πιο ανταγωνιστικός ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Ο ίδιος ο Κριστιάνο θέλει ν' απομονώνεται από τα Media αλλά και την καθημερινή πίεση που υπάρχει αρχικά από τον ίδιο του τον εαυτό να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο, στην συνέχεια από τον ατζέντη του (ο οποίος παρεμπιπτόντως παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία και δείχνει το πόσο ισχυρός είναι στον κόσμο του ποδοσφαίρου) και μετά από τον περίγυρό του.

Η ταινία γίνεται πιο γλυκιά και πιο ανθρώπινη, ξεφεύγοντας από την γκλαμουριά και τον μυθικό κόσμο του Κριστιάνο κυρίως από την αθωότητα και τον αυθορμητισμό του 5χρονου γιου του. Ο οποίος συχνά κλέβει την παράσταση από τον πατέρα του.

Μήπως είναι αυτός τελικά ο Κριστιάνο; Κι όμως υπάρχουν στιγμές που σε κερδίζει. Λίγες αλλά υπάρχουν. Αλλά ο ίδιος δεν θέλει να εστιάσει σε αυτές. Για παράδειγμα ότι αποφασίζει να παίξει τραυματίας για την Εθνική του ομάδα στην Βραζιλία. Η δυνατή σχέση που έχει με την μητέρα του. Ακόμα και όταν αποφασίζει να τραγουδήσει Ριάνα τσαλακώνοντας -για μία και μοναδική φορά στην ταινία- τον εαυτό του.

Κυρίως όταν δείχνει στον γιο του τον Μέσι λίγο πριν αναδειχθεί ο νικητής της Χρυσής Μπάλας. Υπάρχει και το ανθρώπινο πρόσωπο του Κριστιάνο που για κάποιο λόγο ο ίδιος ο Πορτογάλος δεν θέλει να το εμφανίσει. Προτιμά να μεγαλώνει το «Εγώ» του κάθε μέρα που περνάει. Κι εν τέλει αυτό βγάζει και στην ταινία του.