Ονοματεπώνυμο, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ταυτότητα, ηλεκτρονικό εισιτήριο, barcode, selfie για να ανεβάσουμε στο facebook κάνοντας παράλληλα και check in, ντύσιμο στην πένα λες και πας σε γάμο, sky κάμερες, διαφημίσεις Led... Αυτά είναι μερικά από τα γεγονότα που θεωρούνται απαραίτητα κάθε φορά που ένας φίλαθλος αποφασίζει να επισκεφτεί ένα γήπεδο. Σήμερα τα περισσότερα θεωρούνται δεδομένα... Αν δεν έχεις selfie είναι σαν να μην... έγινε ποτέ το ματς! Ήταν πάντα έτσι τα πράγματα όμως; Όχι βέβαια. Υπήρξαν κι άλλες, παλιές, ρομαντικές εποχές. Πιο αυθεντικές, με λιγότερη... τεχνολογία.

Η «μηχανή του χρόνου» κάνει ξανά την εμφάνιση της στο G-Weekend Journal! Ανάβουμε τον διακόπτη και με την βοήθεια της, πάμε περίπου 20 χρόνια πίσω... Ίσως λιγότερα, ίσως περισσότερα. Τόσα όμως ώστε να θυμηθούμε 10 πράγματα που συναντούσαμε κάθε Κυριακή στα γήπεδα και πλέον η νεολαία δεν τα γνωρίζει καν. Ίσως μόνο από τίποτα... αφηγήσεις μπαμπάδων, θείων και παππούδων!

1. Αφρολέξ αντί 20 δραχμών. Για να μην κρυώνει ο «ποπός» μας στην τσιμεντένια κερκίδα ή να μην μπει υγρασία στο παντελόνι μου. Πλανόδιοι πωλητές έξω από τα γήπεδα τα έβγαζαν από μία τεράστια σακούλα και τα πουλούσαν. Στο τέλος του ματς αν το αποτέλεσμα ήταν το επιθυμητό χρησίμευε και ως μέτρο πίεσης στον διαιτητή για να σφυρίξει. Με ποιον τρόπο; Στο 89' το πέταγες ψηλά στον ουρανό για να πιέσεις τον ρέφερι να σφυρίξει.

2. Ενημέρωση αποτελεσμάτων στο ημίχρονο. Στην ανάπαυλα από τα μεγάφωνα του γηπέδου ακούγονταν όλα τα σκορ στα υπόλοιπα ματς της Α' Εθνικής. Φυσικά όλα ξεκινούσαν ίδια ώρα πλην εξαιρέσεων και αυτό δε γινόταν για τηλεοπτικούς λόγους.

3. Τρανζίστορ. Ένας στην παρέα ήταν υποχρεωμένος να έχει μαζί του ραδιάκι. Πως θα μαθαίναμε την εξέλιξη στα άλλα παιχνίδια; Δεν υπήρχαν τότε κινητά να κάνεις ένα κλικ και να διαβάζεις λεπτομέρειες. Οπότε ένας ή περισσότεροι ήταν συντονισμένοι στην ΕΡΑΣΠΟΡ (μοναδικό αθλητικό ραδιόφωνο τις περασμένες δεκαετίες) κι ενημέρωνε τους πάντες!

4. ΠΡΟ ΠΟ. «Πότε θα μου κάτσει το ρημάδι το δεκατριάρι» ήταν η μόνιμη κυριακάτικη ατάκα. Όλα τα ματς της Α' Εθνικής, κάποια λίγα της Β΄ και μπόλικη Ιταλία. Ειδικά τότε που έπαιζε ο Αναστόπουλος στην Αβελίνο, η ομάδα της Νότιας Ιταλίας δεν έλειπε ποτέ. Η στήλη έκανε 10 δραχμές. 4 διπλές και μία τριπλή το πήγαινε κανά κατοστάρικο. Την Δευτέρα όλοι λέγαμε: «Όχι ρε γαμώτο. Έπιασα 10 και έχασα τα τρία τα Ιταλικά». Η ελπίδα όμως έμενε ζωντανή για ττην άλλη Κυριακή! Που θα πάει θα το πιάσουμε το «13άρι» να αλλάξει η ζωή μας!

5. Σάμαλι, Κωκ, Πασατέμπο. Έχω την εντύπωση πως στις μέρες μας πωλούνται κάσιους, σταφίδες και αμύγδαλα. Παλιά αφού σκόνταφτε σε 40 πόδια για αν περάσει ανάμεσα πέρναγε ο συνήθως μουστακαλής με γλυκάκια. Το κωκ ήσουν τυχερός αν δεν έσπαγε δόντι και το σάμαλι είχε ελάχιστο σιρόπι. Φημισμένη φιγούρα πωλητή ο «Κώστας ο Αεκτζής ο ήρωας του Μπενραμπέου»

6. Πορτοκαλάδα και λεμονάδα αντί 50 δραχμών. Μικρό μπουκαλάκι. Αναψυκτικό τύπου Λουξ. Μόνο πορτοκαλάδα και λεμονάδα. Αντί για πλαστικό καπάκι, υπήρχε αλουμινόχαρτο! Μια γουλιά για ενήλικο, δύο για ανήλικο. Τόσο μεγάλη ποσότητα!

7. Σακούλα σκουπιδιών αντί αδιάβροχου. Βροχή, χαμός. Ξεχάστε την σημερινή πολυτέλεια με τις σκεπαστές κερκίδες! Η λύση ήταν σακούλα μαύρη σκουπιδιών. Την έκοβαν από κάτω και την πέρναγες φορετή από το κεφάλι σου. Αν θυμάμαι καλά έκανε ένα δεκάρικο.

8. Ανακοίνωση για... γεννητούρια. Στις μέρες μας ακούς το όνομα του σκόρερ και αυτά των χορηγών. Παλιά δεν περνούσε Κυριακή που να μην ακουστεί, «παρακαλείται ο κύριος Χ να μεταβεί γρήγορα στο «Μητέρα» γιατί γέννησε η γυναίκα του». Με όλο το γήπεδο να χειροκροτεί βέβαια.

9. Ασβέστωμα των γραμμών. Πριν το ματς και κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου θα έβλεπες τύπο με καροτσάκι οικοδομής που θα ασβέστωνε τις γραμμές στις μεγάλες περιοχές. Ούτε χάρακα να είχε πάντως. Για τέτοια ακρίβεια μιλάμε.

10. Μετακίνηση οπαδών. Δεν υπήρχε ντέρμπι που να μην υπάρχουν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας στο γήπεδο. Σίγουρα η αναμέτρηση αποκτούσε διαφορετικό, πιο έντονο χρώμα. Κάποτε μάλιστα ακόμη παλαιότερα φίλαθλοι αντιπάλων ομάδων κάθονταν δίπλα δίπλα και συνεχίζουμε να αναφερόμαστε σε ντέρμπι. Πλέον κάτι τέτοιο εκτός ότι απαγορεύεται μοιάζει και δύσκολο έως αδύνατο.