Η Εύα Ασδεράκη γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1982 στη Χαλκίδα και από έξι ετών ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, με τη ρυθμική γυμναστική στον Ευβοϊκό ΓΑΣ για να συνεχίσει στα 11 στο τένις και τον Όμιλο Αντισφαίρισης Χαλκίδας όπου με προπονητή τον Μπάμπη Παπαϊωάννου έφτασε μέχρι την 8άδα της πανελλήνιας κατάταξης σε ηλικία 16 χρόνων.

Με τη διαιτησία στο τένις είχε την πρώτη επαφή τον Μάρτιο του 1997 σε τουρνουά που έγινε στις εγκαταστάσεις του Ομίλου Αντισφαίρισης Χαλκίδας τον Μάρτιο του 1997, όταν βοήθησε από τη θέση του επόπτη γραμμών. Της άρεσε αυτός ο ρόλος και παρότι ήταν μόλις 16 ετών, έκανε αίτηση για τη Σχολή “Level 1” που διοργάνωσε η Ε.Φ.Ο.Α. Εξι μήνες από τότε που άρχισε τη διαιτησία, σταμάτησε να παίζει τένις!

Το 2000 σε σχολή διαιτησίας στο Λουξεμβούργο πήρε το πρώτο της διεθνές σήμα (White) με το οποίο άρχισε τη διεθνή της καριέρα. Ακολούθησαν το 2002 το Bronze, το 2005 το Silver και το 2008 το Gold, με αποτέλεσμα να συμπεριληφθεί στις καλύτερες γυναίκες διαιτητές του κόσμου και πλέον να συμμετέχει στα μεγαλύτερα τουρνουά, εξασφαλίζοντας πάντα τις καλύτερες κριτικές.

Η πρώτη της εμφάνιση ήταν σε γυναικείο τουρνουά στην Αθήνα. Η πρώτη διεθνής παρουσία το 2000 στο Ισραήλ και το πρώτο της WTA Tour event, το 2001 στη Ντόχα. Το 2005 ορίστηκε ως διαιτητής στο Wimbledon.

O καυγάς με τη Σερένα

Στο US Open του 2011 έκανε ντεμπούτο σε τελικό γκραν σλαμ, με την Αυστραλή Σαμ Στόσουρ να αντιμετωπίζει και τελικά να νικά τη Σερένα Γουίλιαμς. Στο πρώτο σετ, η Αμερικανίδα έσωσε το πρώτο break point με άσο και μπροστά σε 23.200 συμπατριώτες σέρβιρε ξανά και πριν προλάβει να βγάλει άμυνα η αντίπαλός της φώναξε: «Come on»! Η Ασδεράκη, έδωσε τον πόντο στην Στόσουρ ως όφειλε μετά την αντίδραση της Γουίλιαμς και έτσι έγινε το break για το 6-2 και το 1-0 σετ υπέρ της Αυστραλής. Αυτό φυσικά δεν άρεσε στην Αμερικανίδα, η οποία... άνοιξε διάλογο με την Ελληνίδα διαιτητή και της είπε σε έντονο ύφος: «Μην τολμάς να με κοιτάς καν, αν σε δω στο διάδρομο μην επιχειρήσεις να περπατήσεις δίπλα μου. Μου έδωσες ποινή γιατί εξέφρασα την άποψη μου; Βρισκόμαστε στην Αμερική! Εγώ είμαι Αμερικανίδα. Είσαι looser...». Τελικά η Σερένα τιμωρήθηκε με πρόστιμο 2.000 δολλαρίων, με την ίδια να ισχυρίζεται αργότερα, ότι μπέρδεψε την Ασδεράκη με άλλη διαιτητή, με την οποία είχε προηγούμενα.

Το 2012 η Ασδεράκη παντρεύτηκε τον Αγγλο Paul Μοore και πλέον το όνομα της στο παγκόσμιο στερέωμα του τένις έγινε Eva Asderaki-Moore και ζουν μαζί λίγο έξω από το Λονδίνο, από όπου κάνει και τα 20-25 ταξίδια το χρόνο για να διαιτητεύσει αγώνες.

Η κορυφαία της στιγμή ήταν πριν από λίγες ημέρες, στις 13 Σεπτεμβρίου, όταν έγινε η πρώτη γυναίκα διαιτητής στον τελικό, στην ιστορία του US Open, όπου ο Τζόκοβιτς κέρδισε τον Φέντερερ, στη μάχη των δύο κορυφαίων τενιστών του κόσμου. Η Εύα Ασδεράκη ήταν μία εκ των 19 Gold Badge διαιτητών (η ύψιστη διαιτητική βαθμίδα) που συμμετείχαν στο φετινό US Open με τις γυναίκες να είναι μόνο πέντε.

Η 33χρονη Χαλκιδέα μίλησε στο Weekend Journal για τη σπουδαία εμπειρία της, για τη ζωή της, για το τένις, αλλά και για την Ελλάδα της κρίσης!

Εύα, τώρα που έχουν περάσει κάποιες ημέρες, πως αποτιμάς την παρουσία σου στον τελικό;

«Ηταν μεγάλη τιμή για μένα που ήμουν διαιτητής σε αυτό τον αγώνα, με τους δύο κορυφαίους τενίστες του κόσμου. Ούτως ή άλλως είναι τιμητικό να είσαι διαιτητής στον τελικό του US Open αλλά για μένα ήταν ακόμα πιο τιμητικό επειδή συνήθως οι γυναίκες δεν διαιτητεύουν τέτοιον αγώνα. Δεν είχα και πρόβλημα με τον Τζόκοβιτς και τον Φέντερερ καθώς τους έχω ξαναδιαιτητεύσει, όχι μαζί βέβαια στον ίδιο αγώνα κι έτσι με γνώριζαν και τους γνώριζα.»

Τι ένιωσες όταν τελείωσε ο τελικός; Μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα σου;

«Ενιωσα ανακούφιση. Κάποια στιγμή στο 4ο σετ φαινόταν ότι ο τελικός θα τελειώσει γρήγορα κι από τη στιγμή που το παιχνίδι είχε πάει πολύ καλά, η ατμόσφαιρα ήταν ωραία και την είχα ευχαριστηθεί, είπα κι εγώ άντε να τελειώνει ο αγώνας πριν γίνει κάτι στραβό και τα χαλάσει όλα κι όταν έφτασε το τέλος ήμουν πολύ χαρούμενη.»

Χαρούμενη μπορεί να ήσουν, άγχος όμως είχες;

«Θα σας πω αυτό. Μετά το τέλος του αγώνα, έπρεπε να ήμουν κι εγώ στην τελετή των επάθλων αλλά βρήκα την ευκαιρία για δύο λεπτά να πάω στην άκρη του γηπέδου που ήταν κάτι συνάδελφοι μου. Ηθελα να ήμουν με κάποιον δικό μου άνθρωπο που να καταλαβαίνει και να έχει μπει στη θέση μου. Ηθελα να έχω μία αγκαλιά και να πω: Ουφ, το έκανα, τα κατάφερα!»

Πως σας αντιμετωπίζουν τις γυναίκες διαιτητές, οι άνδρες αθλητές;

«Είναι λίγοι αυτοί που μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια βάζουν γυναίκες σε αγώνες ανδρών και μας έχουν συνηθίσει αφού μας βλέπουν συχνά και δεν υπάρχει έκπληξη. Αλλά και αυτοί οι λίγοι που μας βλέπουν διαφορετικά, αν το παιχνίδι πάει καλά, φεύγει η καχυποψία από το μυαλό τους.»

Πως ήταν η αντιμετώπιση που είχε από τον Τζόκοβιτς και τον Φέντερερ;

«Όπως σας είπα, με ήξεραν και το γεγονός ότι με γνώριζαν δεν δημιούργησε κάτι αρνητικό. Όταν ήρθαν στο φιλέ με χαιρέτησαν και μου είπαν ότι χαίρονται που με ξαναβλέπουν. Δεν το κάνουν όλοι αυτό και δείχνει το επίπεδο των δύο συγκεκριμένων αθλητών.»

Εχεις κάνει λάθος σε αγώνα;

«Όταν παίρνουμε αποφάσεις, δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου να σκεφτούμε. Είναι στιγμιαίες αποφάσεις για το αν η μπάλα είναι μέσα ή έξω ή για κάποιον κανονισμό, χωρίς να έχουμε ριπλέι. Σκεφτομαι συνέχεια στον αγώνα αν ήμουν σωστή, αν έκανα ότι έπρεπε , αλλά προσπαθώ να το βγάλω από το μυαλό μου για να μην κάνω λάθος. Και μετά όταν τελειώσει το παιχνίδι, τότε ρωτάω για τις αποφάσεις μου.»

Το γεγονός ότι είσαι Ελληνίδα, κατάγεσαι δηλαδή από μία χώρα που δεν ανήκει στις ισχυρές του αθλήματος, σου έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα;

«Η εθνικότητα δεν έχει παίξει κανένα πρόβλημα. Είμαι μόνη μου εδώ καθώς δεν υπάρχει άλλος Ελληνας σε τέτοιο επίπεδο, αλλά ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα επειδή είμαι Ελληνίδα. Το γεγονός ότι η χώρα μας δεν είναι τόσο δυνατή, δεν τους ενοχλεί. Από τη στιγμή που έχεις φτάσει σε αυτό το επίπεδο, ξέρουν ότι αξίζεις.»

Αντιμετώπισες ποτέ κάποια σεξιστική συμπεριφορά ή τουλάχιστον κάποιο υπονοούμενο;

«Δεν μου έχουν κάνει ποτέ σεξιστικά σχόλια ως τώρα στην καριέρα μου. Ξέρω ότι σε ανδροκρατούμενους κύκλους μπορεί να συμβεί, αλλά στο τένις δεν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις.»

Για την κρίση στην Ελλάδα σε ρωτούν στο εξωτερικό; Τι σχόλια κάνουν;

«Ολοι ξέρουν τι γίνεται, όλο ρωτούν και τον τελευταίο καιρό είναι θέμα συζήτησης παντού. Διαβάζουν στις εφημερίδες και με ρωτάνε πως είναι η οικογένεια μου και πως περνάει. Αλλά δεν έχουν κακή πρόθεση. Είναι φιλικοί και στενοχωριούνται για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν το κάνουν αυτό επειδή είναι φίλοι μου, αλλά οι αντιδράσεις δείχνουν ότι νοιάζονται. Μάλιστα λένε διάφορα για τους πολιτικούς αλλά όχι για τους ανθρώπους. Λένε ότι είναι κρίμα για μία τόσο ωραία χώρα, με ανθρώπους που είναι τόσο φιλόξενοι να συμβαίνουν όλα αυτά.»

Ο σύζυγος σου, τι είπε για το γεγονός ότι διαιτήτευσες στον τελικό του US Open;

«Ηταν πολύ χαρούμενος. Είναι και αυτός στο τένις, σε άλλο τομέα και έτσι μάλιστα γνωριστήκαμε. Ηξερε από πριν τι συμβαίνει στο επάγγελμα και τις απαιτήσεις που υπάρχουν και παρότι ότι ταξιδεύω συχνά, μετά από τέτοιους αγώνες είναι πολύ χαρούμενος.»

Μετά από τη συμμετοχή σου στον τελικό της Αμερικής, υπάρχουν άλλοι στόχοι για σένα στο τένις;

«Είναι γεγονός ότι πρέπει πλέον να αναθεωρήσω τους στόχους μου. Ημουν σε τελικό γκραν σλαμ το 2011, μετά το 2013, αλλά και σε διπλά, πετυχαίνοντας όσα είχα ονειρευτεί. Μετά είπα να είμαι σε τελικό γκραν σλαμ ανδρών! Τώρα το έκανα και αυτό και θέλω λίγο χρόνο να το χαρώ και μετά να επαναπροσδιορίσω τους στόχους μου. Θα πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και θα ήθελα να παίξω στον τελικό για το χρυσό μετάλλιο. Ας έρθει εκείνη η στιγμή και θα δούμε…»