Μια ζωή η μπάλα ήταν στο επίκεντρο της καθημερινότητάς του. Σε ηλικία 12 ετών της έδωσε μεγαλύτερη προτεραιότητα, παίζοντας στην VST Βέλκμαρτ παράλληλα με το σχολείο. Το 1991 πήγε στην Στουρμ Γκρατς, στην οποία και ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, παίζοντας για 10 χρόνια.Το 2000/01 ήταν μέλος της πρώτης αυστριακής ομάδας που καταφέρνει να φτάσει στον δεύτερο γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Με προπονητή τον Ίβιτσα Όσιμ, είχε τεθεί απέναντι στον Παναθηναϊκό και έτσι συστήθηκε στο ελληνικό κοινό.

Επόμενος προορισμός του θα ήταν η Ελλάδα. Έφυγε από την Στουρμ μετρώντας δύο Πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, ενώ τρεις σεζόν αγωνίστηκε στο Champions League. Ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα δοκίμαζε την καριέρα του στο εξωτερικό. Φόρεσε τη φανέλα του Άρη τη σεζόν 2001-02 και παρότι δεν καθιερώθηκε για χρόνια, έγινε πολύ συμπαθής στους «κιτρινόμαυρους». Ήταν το είδος του αμυντικού που τα δίνει όλα για τη φανέλα και παίζει όσο μπορεί! Αγωνίστηκε σε 15 ματς στην Α' Εθνική και άλλα 5 στο Κύπελλο, πετυχαίνοντας και ένα γκολ.

Επέστρεψε στην πατρίδα του για έναν χρόνο και στη συνέχεια πήγε στην Αγγλία. Το όνομά του ακούστηκε για Νότιγχαμ Φόρεστ και Γουλβς, αλλά τελικά υπέγραψε στην Κέιμπριτζ. Η καριέρα του ακολούθησε καθοδική πορεία από το σημείο εκείνο κι έπειτα. Επέστρεψε στη χώρα του για την Λέομπεν, έπαιξε στην πολωνική Μιέντζ Λέγκνιτσα, έμεινε μια τριετία στην Χορν και έκλεισε την καριέρα του το 2011 στην Βίστφλεκ. Λίγο πριν κλείσει τα 40, έπαιζε ακόμα μπάλα! Στη συνέχεια, δούλεψε στις ακαδημίες της Στουρμ, αλλά ασχολήθηκε και με ένα άλλο πρότζεκτ. Ένα πρότζεκτ, που κάλυπτε κάτι περισσότερο από την αγάπη του για την ασπρόμαυρη θεά.

«Όταν έφτασε στα αυτιά μου η ιδέα για να ασχοληθώ με το πρότζεκτ της Εθνικής ομάδας Αστέγων στην αρχή αιφνιδιάστηκα. Μετά το σκέφτηκα λίγο και είπα: "γιατί όχι"; Ήταν μια πολύ ωραία ευκαιρία να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ, δηλαδή το ποδόσφαιρο, σε συνδυασμό με την βοήθεια ατόμων που το έχουν ανάγκη», τονίζει στο gazzetta.gr από την Αυστρία ο πρώην παίκτης του Άρη, ο οποίος προετοιμάζεται πυρετωδώς για το επόμενο Μουντιάλ Αστέγων!

Ο Πρίλασνιγκ θεωρείται... μπαρουτοκαπνισμένος, καθώς βρίσκεται στο πλευρό της ομάδας από το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων το 2004 και εδώ και 11 χρόνια παραμένει στο τιμόνι σε εθελοντική βάση. Πολλά από τα παιδιά που έχουν βρει διέξοδο μέσω του ποδοσφαίρου τον θεωρούν κάτι παραπάνω από προπονητή: Μέντορα, δάσκαλο, συνδετικό κρίκο με την νέα τους ζωή.

Το πρότζεκτ της Εθνικής ομάδας της Αυστρίας έχει απλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα. Και στις 9 περιφέρειές της. Η Βιέννη αποτελεί την βάση, από τη στιγμή που τα περισσότερα στελέχη της είναι εκεί, αλλά στη φετινή ομάδα υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής από τον Καρίνθια, δύο από την Βιέννη, ένας από τη Νότια Αυστρία και 4 από την Στυρία. «Προσπαθούμε να σταθούμε στο πλευρό όσο το δυνατών περισσότερων συνανθρώπων μας που έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και μέσω του ποδοσφαίρου βλέπουν μια διαφορετική προοπτική στην ζωή», μας λέει ο Πρίλασνιγκ. Η πρωτοβουλία Goal αναλαμβάνει τον συντονισμό.

Πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων του 2010, η ομάδα της Αυστρίας ανακοίνωσε την συνεργασία με της με έναν ακόμα πρώην άσο της Στουρμ και της Εθνικής. Τον Μάρκους Σοπ, των 56 διεθνών συμμετοχών, που έπαιξε Μπουντσελίγκα με την φανέλα του Αμβούργου. Ο Σοπ ανέλαβε πρεσβευτής της Εθνικής Αστέγων και συνέχισε να βοηθάει στις προπονήσεις και τις προετοιμασίες και μετά την διοργάνωση, όπως και στην συλλογή χρημάτων. «Ήμουν πολύ τυχερός στην καριέρα μου. Χωρίς τύχη, δεν θα έφτανα στο σημείο που έφτασα. ¨Ετσι, θέλησα να δώσω πίσω κάτι στην κοινωνία». Αυτό είναι και το όραμα του Πρίλασνιγκ. Να δώσει κάτι στην κοινωνία.

Στη φετινή ομάδα της Αυστρίας υπάρχει ένας παίκτης από πρόγραμμα απεξάρτησης ναρκωτικών και ένας από απεξάρτηση αλκοόλ. Υπάρχει ακόμα ένα πωλητής περιοδικού δρόμου που γεννήθηκε στην Νιγηρία και 5 πρόσφυγες. Γενικότερα το team της Αυστρίας είναι ανοιχτό στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

«Φυσικά δεχόμαστε κάθε άνθρωπο που έρχεται στην ομάδα μας να παίξει και αρκετοί είναι πρόσφυγες και μετανάστες. Δεν γίνεται όμως η αποστολή του Μουντιάλ να αποτελείται μόνο από αυτούς, καθώς κάποιοι δεν έχουν τα χαρτιά για να βγουν από τη χώρα, είναι κυνηγημένοι από όλους και στην ομάδα μας καταφέρνουν να ξεχνιούνται και να αφήνουν στην άκρη για λίγο τα προβλήματά τους. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που βλέπεις με αυτά τα παιδιά». Εκτός από το κοινωνικό του πράγματος, απολαμβάνουν και την μπάλα. Θεωρούνται από τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά και τα τελευταία χρόνια τερματίζουν ψηλά!

Το Μουντιάλ Αστέγων ξεκίνησε... ταπεινά το 2001 και έχει από τότε έχει χυθεί πολύ νερό στο αυλάκι.Πλέον 74 χώρες συμμετέχουν, με ακόμα περισσότερες να έχουν εκφράσει ενδιαφέρον, ενώ υπολογίζεται ότι 100.000 άνθρωποι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αλληλεπιδρούν. Και μέσω της μπάλας, αρκετοί εξ' αυτών βλέπουν την ζωή τους να αλλάζει. Η φετινή διοργάνωση θα γίνει στο Άμστερνταμ και στις 12 Σεπτεμβρίου η Αυστρία θα τεθεί αντιμέτωπη με την Ελλάδα.

«Θα είναι ωραία να δω ξανά Έλληνες. Είμαι σίγουρος ότι θα γίνει ένα πολύ καλό ματς», μας λέει χαμογελώντας ο 42χρονος πρώην κεντρικός αμυντικός. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν πρώην χρήστες που βρίσκονται σε προγράμματα αποκατάστασης, άστεγοι/άποροι καθώς και πρόσφυγες αιτούντες άσυλο. Κάθε παίκτης και μια ιστορία. Όπως ο Άνγκους, ο οποίος γεννήθηκε στην Νιγηρία από οικογένεια Χριστιανών και βρέθηκε διωκόμενος, για να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στην Αυστρία. Το ποδόσφαιρο βοήθησε στην ομαλή ένταξή του.

Όσον αφορά την πρώην ομάδα του Πρίλασνιγκ, τον Άρη; «Όποτε μπορώ και έχω την δυνατότητα παρακολουθώ τι γίνεται. Ξέρω ότι έχει προβλήματα και εύχομαι ολόψυχα να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Είναι θέμα διοίκησης νομίζω. Αν βρεθούν σωστοί άνθρωποι να διοικήσουν, βάζοντας τα θεμέλια και δίνοντας προτεραιότητα στην ομάδα, όλα θα πάνε καλά...».