Η Ούρλικε Μάινχοφ μεγάλωσε δίπλα στον ναζί πατέρα της, έγινε έγκριτη δημοσιογράφος προσκείμενη στην αριστερά, ακολουθώντας παράλληλα καριέρα πανεπιστημιακού. Είχε ταχθεί στο να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Τα κείμενα της σκοπό είχαν να αφυπνίσουν την μεταπολεμική Γερμανία, η οποία την δεκαετία του '60 είχε αρχίσει να πέφτει στη λήθη του καταναλωτισμού, καταγγέλλοντας τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης

. Την ώρα που η Αμερική έσπερνε το θάνατο στο Βιετνάμ και η Γερμανία τη διχόνοια στις αφρικανικές χώρες για να έχει ελεύθερο πεδίο να εκμεταλλευτεί τον φυσικό πλούτο τους, η Ουρλίκε Μάινχοφ θυσίαζε ότι πολυτιμότερο είχε, τις δίδυμες κόρες της προκειμένου να αφοσιωθεί στο αντάρτικο πόλεων με τον Αντρέας Μπάαντερ.

Διαβάζοντας το βιβλίο νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό διαπιστώνοντας ότι το ευνομούμενο κράτος της Δυτικής Γερμανίας, που πολέμησε αντιλαμβανόμενη ότι συνεχίζει και φιλοξενεί στις τάξεις του ατιμώρητους ναζί, την εκδικήθηκε, οδηγώντας την στα «λευκά κελιά» και «αυτοκτονώντας» την χωρίς να της δώσει το δικαίωμα μίας δίκαιης δίκης...

Πόσο παράδοξο αλήθεια να εξακολουθούμε να κάνουμε λόγο μέχρι σήμερα σε δημοκρατικά υποτίθεται ευρωπαϊκά κράτη για δίκαιες δίκες.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νάρκισσος. Σε ό,τι αφορά στην συγγραφέα υπήρξε συνιδρύτρια, πρόεδρος και βουλευτίνα του κόμματος των Πρασίνων, από το οποίο αποχώρησε εις ένδειξη διαμαρτυρίας, για την στροφή του προς τα δεξιά το 1991.