Μέρος της ιστορίας

Ο καλύτερος χαρακτηρισμός για τον Μάικλ Τζόρνταν έχει δοθεί από αμερικανό δημοσιογράφο και είναι αυτός: “Είναι ασταμάτητος όπως το αύριο”. Η εν λόγω αλληγορία δεν απέχει και πολύ από τον ρεαλισμό. Ο MJ ήταν ασταμάτητος και ουδείς μπορούσε να αποτρέψει τον αναπόφευκτο. Οι περισσότεροι δεν το σκέφτονταν καν. Ο χρόνος είναι ανίκητος και πάει ΜΟΝΟ μπροστά. Πώς να ανατρέψεις αυτό που υπάρχει πριν από σένα; Δύο είναι οι ψυχοσωματικές καταστάσεις στις οποίες μπορείς να ορθώσεις (νομίζεις) τείχος: Άγνοια, τόλμη. Πάνω απ' όλα όμως η ψυχή. Αν την αφήνεις να σε οδηγεί είσαι έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Τουλάχιστον για μεγάλες προσπάθειες. Κι αν δεν μπορέσεις να κάνεις “άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά”, είναι σίγουρο ότι θα γίνεις μέρος της ιστορίας που γράφεται μπροστά σου. Όλα αυτά συγκεντρώνονται σε ένα όνομα: Kρεγκ Ίλο.

“Αφήστε με να πάρω μέρος σε αυτή τη βόλτα”

Οι φίλοι των Καβαλίερς είχαν την πολυτέλεια να βιώσουν την παρέκβαση του χρονικού συνεχούς και ο Ίλο ήταν ο παράγοντας της στιγμιαίας ανωμαλίας. Πώς; “Μετέχοντας” στο ζευγάρι Κλίβελαντ-Σικάγο των φετινών πλέι οφ. Ο πρώην παίκτης των “ιπποτών” ένωσε δυο εποχές γιατί πριν 26 χρόνια δεν οπισθοχώρησε στην μεγαλύτερη πρόκληση που μπορούσε να έχει παίκτης: Να σταματήσει τον Μάικλ Τζόρνταν. Ακριβώς επειδή δεν το πέτυχε δικαιούται να μνημονεύεται σε αφιερώματα και στο γράψιμο της ιστορίας του ΝΒΑ.

Η παράδοξη συνέχεια του νοηματικού συνόλου οφείλεται στην επαμφοτερίζουσα στάση στο θέμα των ηρώων (και του μπάσκετ). Το κριτήριο είναι ένα -να ξεπερνάς τον εαυτό σου- αλλά το τελικό αποτέλεσμα ποικίλλει. Για τον Τζόρνταν το μέγεθος του ήρωα δεν μετριέται εύκολα. Για τον Ίλο είναι πιο εύκολο. Στην περίπτωση του “The Shot” (7 Μαϊου 1989) όμως υπήρξε συνάντηση τους. Κι ας μην διαταράχθηκε το αιώνιο δίπολο νικητή-ηττημένου.

Ο ηττημένος (Ίλο) έχει το δικαίωμα να υπερηφανεύεται ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας περιλάλητης και ουκ ολίγες φορές προβαλλόμενης καλλιγραφίας. Ο Ίλο ήταν αυτός που με την προσπάθεια του τόνισε το εξπρεσιονιστικό-ιμπρεσιονιστικό αριστούργημα του “air”. Δεν διστάζει μάλιστα να το παραδεχτεί, μια και όπως έχει δηλώσει: “Τα τέσσερα-πέντε πρώτα χρόνια αφού έγινε, έλεγα άντε να πάμε παρακάτω. Είχα βαρεθεί να το βλέπω και να ακούω ανθρώπους να μιλάνε γι' αυτό. Μετά όμως συνειδητοποίησα ότι ήταν η κατάσταση στην οποία κάθε αθλητής θα ήθελε να είναι. Για μένα ήταν στιγμή-υπογραφή. Γι' αυτό αφήστε να πάρω μέρος σε αυτή τη βόλτα”.

Ο μικρός-μεγάλος ηττημένος

Ο Ίλο λοιπόν... Αυτός ο μικρός-μεγάλος ηττημένος... Γόνος αγροτικής οικογένειας από την κομητεία Λούμποκ του Τέξας. Έπαιξε στο Odessa Junior College και στο Washington State University. Εγινε ντραφτ στον τρίτο γύρο από τους Χιούστον Ρόκετς το 1983. Αγωνίστηκε ελάχιστα μέχρι να μετακινηθεί στο Κλίβελαντ τρία χρόνια μετά. Παίκτης που μπορούσε να καλύψει τις θέσεις “2” και “3”. Μεγάλα άκρα, καλό διασκελισμό και αξιόλογο άλμα.

Την υστεροφημία του την “έχτισε”, μεταξύ άλλων, με την άμυνα. Εκεί ξεχώρισε. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Καλός σουτέρ από μακριά και απαραίτητο “εργαλείο” για κάθε ομάδα. Η θέση του στο σύνολο τον βοήθησε να ωριμάσει αγωνιστικά και να γίνει αξιόπιστη αλλαγή. Την περίοδο που έπαιξε για τους Καβς, αυτοί κινούνταν ανοδικά και τον πρώτο λόγο είχαν οι Μαρκ Πράις, Μπραντ Ντόχερτι, Λάρι Νανς, Ρον Χάρπερ. Προπονητής, ο Λένι Γουίλκενς.

Hard core φινάλε

Το σκηνικό της “τελικής σύγκρουσης” ξεκίνησε να στήνεται ένα χρόνο πριν. Στα πλέι οφ του 1988 οι ομάδες βρέθηκαν στον πρώτο γύρο. Ο Τζόρνταν είχε αρχίσει να δείχνει τι εστί “θεϊκό ταλέντο” και στον πέμπτο αγώνα σημείωσε 39 πόντους. Φυσικά, οι Μπουλς κέρδισαν τη σειρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ηττημένος ψάχνει την εκδίκηση.

Όχι για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του, αλλά για να σώσει το εγώ του και να λυτρωθεί. Να μπει στο καθαρτήριο και να φτάσει στον παράδεισο της μεγάλης νίκης. Για τους Καβαλίερς ήρθαν έτσι τα πράγματα, που την επόμενη σεζόν ξαναβρήκαν τους “ταύρους” στην ποστ σίζον. Το πλεονέκτημα ήταν στη δική τους μεριά και στην κανονική περίοδο είχαν κυριαρχήσει πάνω στην παρέα του Τζόρνταν. Όλα αυτά ήταν το γλυκό πρελούδιο ενός hard core φινάλε. Εννοείται ότι αυτό θα γινόταν στα πλέι οφ. Το τέλος της σειράς Καβς-Μπουλς ήταν έντονο αλλά και η ευκαιρία του Ίλο να πρωταγωνιστήσει. Μάλιστα, διατεινόταν ότι “τα τελευταία δυο λεπτά ήταν τα καλύτερα μου στα πλέι οφ”.

Μέχρι τα τελευταία τρία δευτερόλεπτα... Η “συρρίκνωση” του χρόνου σαν να συρρίκνωσε και τον ίδιο. Μέχρι τότε-φαινόταν- ότι οδηγούσε την ομάδα του εκ του ασφαλούς. Είχε πετύχει 24 πόντους και το καλάθι που έδινε προβάδισμα στους “ιππότες” με 100-99. Ο Πράις έσπευσε να τον συγχαρεί. Τον αγκάλιασε σαν να ήταν ο ήρωας του παιχνιδιού. Το πρόβλημα ήταν ότι από πουθενά δεν ακουγόταν η φωνή της ευτραφούς κυρίας. Ούτε καν ο ψίθυρος της. Στο ρολόι υπήρχαν άλλα τρία δευτερόλεπτα. Η είσοδος στην... κόλαση του καθαρτηρίου.

Η πρόκληση και το πονηρό χαμόγελο του "MJ"

Μετά το τάιμ άουτ των Μπουλς όλοι ήξεραν ποιος θα πάρει την μπάλα. Ο Ίλο πήγε πάνω του και φρόντισε να ανεβάσει τον πήχη της πρόκλησης λέγοντας του: “Κύριε Τζόρνταν δεν μπορώ να σας αφήσω να σκοράρετε”. Ο “MJ” χαμογέλασε πονηρά. Ο Γουίλκενς άφησε αφύλαχτο τον Μπραντ Σέλερς που έκανε την επαναφορά. Έβαλε τον Νανς να πιέσει λίγο τον Τζόρνταν στην προσπάθεια του να πάρει την μπάλα. Ο Ίλο έμεινε πίσω, παρασύρθηκε και πήγε από τα αριστερά. Όπως αποδείχθηκε ήταν μοιραίο μόλις ελευθερώθηκε ο “air”. Και να γιατί: “Αντί να βρεθεί μπροστά μου, έτρεχα να τον προλάβω. Κινήθηκα από τα πλάγια βάζοντας το χέρι μου στο πρόσωπο του. Έμεινε για λίγο στον αέρα και γω απλά πέρναγα από μπροστά του”. Τα υπόλοιπα, μπασκετικά, είναι γνωστά.

"Μάχη" με τα χάπια και νίκη εκτός παρκέ

Ο ξεχωριστός κύριος Ίλο σφυρηλάτησε την “πανοπλία” και τον χαρακτήρα του και μετά τη ζωή του στα παρκέ. Δεν θα ήταν ο ίδιος ήρωας τον οποίο μνημονεύουμε σήμερα. Τα προβλήματα στη μέση τον οδήγησαν σε εθισμό από χάπια. Για κάποια χρόνια τον στοίχειωνε το "The Shot". Όμως, το πρόβλημα υγείας τον έκανε να χάσει τον έλεγχο και να παγιδευτεί σε σοβαρή εξάρτηση από τα φάρμακα. Έφτασε να παίρνει 10-15 χάπια την ημέρα!

Μάλιστα, συνελήφθη για ενδοοικογενειακή βία όταν έβγαλε τα ρούχα του και τα έκαψε στο γκαράζ του σπιτιού του. Πέρασε τη νύχτα στη φυλακή. Μπήκε για αποτοξίνωση.

Επανήλθε και όταν συνάντησε τον επίδοξο διάδοχο του Τζόρνταν (ΛεΜπρον) τον προειδοποίησε: “Μέχρι να πάρεις έξι ή εφτά δαχτυλίδια, ο Μάικλ θα είναι πάντα καλύτερος”. Ο ίδιος πότε δεν το κατάφερε (κανένας δεν το έχει κάνει) αλλά σίγουρα έγινε παράδειγμα προς μίμηση μέσα από την ήττα του. “Ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών έκανε μια σπουδαία φάση. Όμως τι λέμε στα παιδιά μας; Να προσπαθούν. Αυτό έκανα και γω. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα”.