Η ζωή είναι σύντομη, αλλά μπορείς να τη μεγεθύνεις και να κερδίσεις την ψευδαίσθηση της παράτασης του βίου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αρρωστήσεις, βαριά! Η αστραπιαία κάλυψη της απόστασης που χωρίζει την αφετηρία με το τέρμα, επιβραδύνει τον χρόνο λίγο πριν το φινάλε. Καθετί μοιάζει μεγαλύτερο απ' ό,τι είναι και το βλέπεις καλύτερα, θυμάσαι λεπτομέρειες που είχες ξεχάσει, σέβεσαι τη σταθερότητα, τη συνέπεια, αλλά και την εξέλιξη, τη δύναμη του χρόνου να μεταμορφώνει και να αναδιατάσσει το τοπίο. Εκεί συνειδητοποιείς το μέγεθος σου, την ασημαντότητα αλλά και τη σημασία του ανθρώπου. Εσύ ο μικρός που κάνεις άλματα εξέλιξης, εσύ που ανακαλύπτεις νέος δρόμους, εσύ που προχωράς τον κόσμο, εσύ... που θα πεθάνεις Όταν, λοιπόν, έρθεις αντιμέτωπος/η με τη βεβαιότητα του οριστικού, τότε καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου είναι μέρος της οριστικής και αμετάκλητης κατάστασης που λέγεται ζωή. Δεν αρκεί, βέβαια, η αρρώστια για να πάρεις αυτό το μάθημα αυτογνωσίας, γνώσης του κόσμου, χρειάζονται και πρόσωπα. Τα δικά σου πρόσωπα. Οι δικοί σου “βάρβαροι”, αυτοί δηλαδή που έρχονται και ξανάρχονται στη ζωή και τη σκέψη σου και σε ταράζουν ευχάριστα, σε αναστατώνουν, σου δίνουν δύναμη, γέλιο, δάκρυα, μια αγκαλιά και σε συνοδεύουν στη τελευταία μεγάλη βόλτα. “Η επέλαση των βαρβάρων” είναι η 95η ταινία που σας παρουσιάζει το G-Weekend Journal.

Το γλυκόπικρο της ζωής

Ο Ντενίς Αρκάν μας παραδίδει μάθημα ζωής και τον ευχαριστούμε. Το κάνει με ηρεμία και χωρίς ίχνος διδακτισμού και στόμφου. Τον γλυκόπικρο χυμό της ζωής μας δίνει και γι' αυτό η ταινία του πέτυχε. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος, κάνει λάθη, μικρά, μεγάλα, χαζά, σοβαρά, τραγικά, αποτυγχάνει, διαψεύδεται, εκτείθεται και δεν μπορεί να κρυφτεί. Αυτή όμως είναι και η γοητεία του, αυτή είναι η ουσία της ζωής. Να προσπαθείς, να μην τα καταφέρνεις και να επιμένεις. Κι αν στο τέλος εγκαταλείψεις, να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη και να γελάσεις. Εξάλλου, οι αποσκευές σου δεν είναι άδειες. Η προσπάθεια και οι εμπειρίες γίνονται σοφία αποκτηθείσα εν ώρα αγώνα και τα λάθη μας είναι πολυτιμότερα από τις ορθές πράξεις μας. Αυτή είναι η βάση του σεναρίου του Αρκάν και η αιτία που η ταινία κρατά μέχρι σήμερα τη λάμψη και την αξία της. Ο Αρκάν επιλέγει την κωμωδία και την ικανότητα της να ξεφλουδίζει την πραγματικότητα και να κρατά την ουσία, την καρδιά της, τους χυμούς της. Σημαντικό όταν θες να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου και να κάνεις τον μεγάλο απολογισμό της ζωής σου. Τα 96 λεπτά της ταινίας περνούν ανάλαφρα και στο τέλος σου αφήνει ένα δάκρυ, τόσο πολύτιμο όσο κι ένα γέλιο-βάλσαμο για την ψυχή.

Όσο διαρκεί η νοσηλεία...

Ο Ρεμί νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Καναδά, μάλλον πάσχει από καρκίνο. Η πρώην γυναίκα του επικοινωνεί με τον γιο του Σεμπάστιαν στο Λονδίνο. Αρχικά δυσφορεί, όμως φτάνει στο νοσοκομείο. Δραστηριοποιείται στον τομέα των χρηματοοικονομικών και δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Παρά την κακή σχέση με τον πατέρα του, κάνει ό,τι μπορεί για να βελτιώσει τη νοσηλεία του. Του βρίσκει μονόκλινο δωμάτιο, εξασφαλίζει εξειδικευμένες εξετάσεις και φροντίζει για καλύτερες υπηρεσίες. Δεν μένει όμως εκεί. Έρχεται σ' επαφή με τους παλιούς του φίλους, ενώ για να καταπραΰνει τον πόνο του, του χορηγεί ηρωίνη! Σ' αυτό τον βοηθά η κόρη φίλης του πατέρα του, που είναι εξαρτημένη από ναρκωτικά. Λίγο πριν το τέλος, θα μεταφέρει τον πατέρα του στο εξοχικό ενός φίλου. Εκεί θα δοθεί το τέλος και όλοι θα έχουν αλλάξει, θα έχουν αφήσει ένα κομμάτι της ζωής τους στο Ρεμί, στη μνήμη του.

Όσο διαρκεί η νοσηλεία, διαρκεί και η ζωή. Μόνο που όλα έχουν τη μορφή απολογισμού πια. Ο Ρεμί θυμάται, σχολιάζει την επικαιρότητα και την Ιστορία, μια Ιστορία που είναι αιματοβαμμένη και οι βάρβαροι επελαύνουν μέχρι σήμερα. Με τους φίλους του κρίνουν τα ιδεολογικά ρεύματα που κυριάρχησαν από τη δεκαετία του '60 και μετά. Η απόσταση του χρόνου τους δίνει τη δυνατότητα να είναι αντικειμενικοί και -κυρίως- να αναγνωρίσουν τα λάθη τους. Το χιούμορ βασικός παράγοντας αυτής της νέας συνύπαρξης και απαραίτητο στους νέους ισχυρούς δεσμούς που θα αναπτυχθούν στο τέλος.

Το γέλιο απέναντι στον θάνατο

Η ταινία διαπνέεται από το “κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα”, όχι όμως για να τους εκδικηθείς. Οι εχθροί εν προκειμένω είναι αυτοί που ισοπέδωσαν τις προηγούμενες ιδεολογίες, πολιτικές καταστάσεις ή τις διαστρέβλωσαν τόσο πολύ που δεν αναγνωρίζονται πλέον. Αυτοί που κυριαρχούν στην πολιτική και στην οικονομία και επιβάλλουν τη λειψή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την οικονομική/κοινωνική ανισότητα. “Βάρβαροι” όμως είναι και οι φίλοι, αλλά είναι αυτοί που πάντα θα έρχονται ξαφνικά και θα σου θυμίζουν τα όμορφα και τα ανέμελα, τα τολμηρά και τα απερίσκεπτα. Και φυσικά η αρρώστια, που με την ορμή του βάρβαρου σε φέρνει βίαια δίπλα σε αυτούς που αγαπάς, αλλά δεν τολμάς να τους το πεις. “Η επέλαση των βαρβάρων” κινείται σε σίγουρους αφηγηματικούς ρυθμούς, διαθέτει χαρακτήρες οικείους που θα σε παρασύρουν στην πιο όμορφη απερισκεψία: το γέλιο απέναντι στον θάνατο. Ταινία για την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής, για τα όνειρα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία. Το φιλμ διέπρεψε σε όλα τα φεστιβάλ ενώ κέρδισε Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.