ΠΑΟΚ

Όταν στον ΠΑΟΚ τραγουδούν «Και σε πέντε, έξι εβδομάδες…» (vids)

Σταύρος Σουντουλίδης 16 Μαρτίου 2019 - 11:38

Η Τούμπα γιορτάζει στους ρυθμούς του «και σε πέντε έξι εβδομάδες, θα είμαστε πρωταθλητές» και το G-Weekend κάνει μια βόλτα στην «ασπρόμαυρη» κερκίδα και γράφει για τα πιο διασημότερα συνθήματα των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Τα συνθήματα και τραγούδια των ελληνικών γηπέδων αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κερκίδας και των φιλάθλων, των ανθρώπων που λατρεύουν τη στρογγυλή θεά και τις ομάδες τους.

Στην Τούμπα, το «ναό» των απανταχού φίλων του ΠΑΟΚ, ανέκαθεν υπήρχαν «ποιητές» της κερκίδας, με συνθήματα να έχουν γράψει τη δική τους ιστορία, όπως το «Σήκωσε το, το γ@@@νο…», ένα σύνθημα που «γεννήθηκε» μέσα σε μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, ένα σύνθημα αυθεντικά ΠΑΟΚτσήδικο,που στην αρχή κατακρίθηκε έντονα και σόκαρε τους ανθρώπους της ελληνικής ποδοσφαιρικής και μη κοινωνίας.

Όταν όμως, τραγουδήθηκε από τους ήρωες της Πορτογαλίας το 2004, λίγο πριν την στέψη τους ως Πρωταθλητές Ευρώπης, έγινε αυτομάτως αποδεκτό...

Κάποια άλλα συνθήματα έκαναν το γύρο του κόσμου, το «όοο Παοκάρα έχω τρέλα μες το μυαλό», μπορεί να πρωτοεμφανίστηκε στα γήπεδα της Αργεντινής, κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1978, αλλά στην Ευρώπη το έκαναν διάσημο οι φίλοι του ΠΑΟΚ, τραγουδώντας το γυμνοί από τη μέση και πάνω, σ’ ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ τον Αύγουστο του 2006. Μνημειώδης παραμένει μέχρι και σήμερα η «εκτέλεση» του στο μέγαρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών στη γιορτή για τα 80 χρόνια του ΠΑΟΚ ενώπιον του Οικομενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Το πρωτάθλημα του 1976 πανηγυρίστηκε στους ήχους του «ντιρλαντά» («μια ομαδάρα στο Βορρά, ΠΑΟΚ ολέ ολέ. Είναι ο ΠΑΟΚ ο Θεός, ΠΑΟΚ ολέ ολέ! Είναι ο δικέφαλος αετός, ΠΑΟΚ ολέ ολέ...»), ενός παραδοσιακού Καλυμνιώτικου τραγουδιού, που κανείς δεν γνωρίζει πως έφτασε η χάρη του στη Θεσσαλονίκη. Στο Καυτανζόγλειο πριν τον αγώνα με τον Ηρακλή, όπου σφραγίστηκε και μαθηματικά ο πρώτος τίτλος, οι Παοκτσήδες μέχρι να ξεκινήσει ο αγώνας «ανακαλύπτουν» για πρώτη φορά, λόγω ζέστης, το… αργό «ΠΑΟΚ» με τα χέρια ψηλά, που έγινε στα χρόνια μας viral από τους εκπληκτικούς Ισλανδούς στο Euro της Γαλλία, ενώ ακούγεται το «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε δεν το πήρατε χαμπάρι είμαστε πρωταθλητές…»! Σύνθημα που τραγουδούσαν φεύγοντας από τη Νέα Σμύρνη, όντας πρωταθλητές, οι οπαδοί του «Δικεφάλου» τον Ιούνιο του ’85.

Το «χιτ» της εποχής, σ’ όποια γήπεδα αγωνίζεται ο ΠΑΟΚ, είναι ένα: «Και σε πέντε, έξι εβδομάδες, θα είμαστε πρωταθλητές». Ένα σύνθημα προσμονής για τον τίτλο που ανηφορίζει στην Τούμπα.

Παίρνοντας αφορμή από το «και σε πέντε, έξι εβδομάδες» είπαμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με συνθήματα και τραγούδια, που έχουν στιγματίσει γενιές ολόκληρες. Άλλωστε, όπως έχει γραφτεί και είναι αποδεκτό τοις πάση, «οι Παοκτσήδες είναι μακράν από τις πιο πετυχημένες ποιητικές σχολές παραγωγής συνθημάτων σουξέ. Στις καλές τους μέρες, απλά δεν σταματάνε».

Η «ασπρόμαυρη» κερκίδα ανέκαθεν φημιζόταν για την ευφυΐα της σύλληψης και της έμπνευσης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός ευρωπαϊκού αγώνα κόντρα στη Σπάρτακ Τρνάβα, το 1997, όταν το εκστασιασμένο κοινό της Τούμπας, βλέποντας την ομάδα τους να επιστρέφει από το 0-3, «γέννησε» σε δευτερόλεπτα το: «Μη σταματάς, Δικέφαλε, μη σταματάς...», σπρώχνοντας τους παίκτες του ΠΑΟΚ προς την ολική ανατροπή (5-3).

Στα χρόνια του «Παλέ» οι οπαδοί του, βλέποντας τον Σταύρο Ελληνιάδη με την… πλούσια κόμη του, του αφιέρωσαν το: «Είναι παρθένα, του Ελληνιάδη η χτένα», ενώ η Τούμπα σείεται συθέμελα κάθε φορά που ακούγεται το: «Πάμπλο, θρησκεία τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία…».

Την εποχή των «σατανιστών της Παλλήνης», οι Παοκτσήδες εμπνέονται και τραγουδούν το: «Βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη….», ενώ το διάσημο «Σαν τον Καραγκιόζη» του Διονύση Σαββόπουλου αποτελεί τη βάση του:

«ΠΑΟΚ σ' αγαπώ κι όταν θα πεθάνω

Θέλω τον δικέφαλο στον τάφο μου απάνω».

Εμπνευσμένοι από τον Θεσσαλονικιό συνθέτη και στιχουργό την περίοδο της έντονης λειψυδρίας στην Αττική τραγουδούν στους ρυθμούς του «Ας κρατήσουν οι χοροί» το:

«Βρε δεν έχετε νερό

Τι σκ@τά θα κάνετε

Όλοι θα πεθάνετε βρε».

Ας μην ξεχνάμε πως σαν σήμερα, δύο δεκαετίες πίσω, είκοσι δύο χρόνια για την ακρίβεια, καταγράφηκε –που αλλού;- στην Τούμπα η κορυφαία για πολλούς και άκρως εμπνευσμένη ποδοσφαιρική καζούρα, που σημειώθηκε ποτέ σε ελληνικό γήπεδο!

Για τους ΠΑΟΚτσήδες αποτελεί «παράσημο» και μια από τις κορυφαίες οπαδικές στιγμές τους. Μακριά από μίση, πάθη, βία, που ξεχειλίζουν στα ελληνικά γήπεδα, οραματίστηκαν, οργάνωσαν και πέτυχαν κάτι για το οποίο ολόκληρη η (ποδοσφαιρική) Ελλάδα το συζητούσε για χρόνια.

Οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ, υπό την «ομπρέλα» της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ο ΠΑΟΚΤΣΗΣ», πριν από το παιχνίδι με τον Άρη στην Τούμπα, που κρίθηκε από δύο γκολ του Ζήση Βρύζα, είχαν ναυλώσει ένα διθέσιο αεροπλάνο. Στην… ούγια του μετέφερε ένα «μήνυμα»: «Εκεί - εκεί στη Β' Εθνική».

Διαβάστε, περισσότερες λεπτομέρειες εκείνης της ημέρας στο «ρετρό» θέμα του gazzetta.gr.

Ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν για χρόνια αυτός που όριζε τον ρυθμό της «ασπρόμαυρης» κερκίδας. Ανέβηκε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια στην ιεραρχία, ξεκινώντας από τα χαμηλά, πιστός στρατιώτης του ΠΑΟΚ, φθάνοντας να οργανώνει την κερκίδα, μετά την αποχώρηση της προηγούμενης γενιάς της ιστορικής θύρας 4. Ο «Αρχηγός» έδινε, όπως λένε στη γλώσσα τους οι οπαδοί, τα συνθήματα στους αγώνες του «Δικεφάλου».

Μη φανταστείτε, μόνο σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, αλλά σχεδόν παντού, μέχρι και σε αγώνες Άρσης Βαρών. Κάποτε ένας αθλητής του ΠΑΟΚ προσπαθούσε να σηκώσει τη μπάρα και καμιά κατοσταριά τρελαμένοι πίσω του τραγουδούσαν «ΠΑΟΚάρα σ’ αγαπώ και παντού σ’ ακολουθώ, σήκωσε το σίδερο ψηλά στον ουρανό»!

«Το σύνθημα στο γήπεδο δεν είναι μια υπόθεση που πρέπει να τη βλέπουμε επιδερμικά! Είναι η ευκαιρία που έχει ο οπαδός να εκφράσει τον ψυχισμό του. Είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι η κατάθεση της ψυχής του. Είναι επίσης το πιο σημαντικό εργαλείο του οπαδού! Ειδικά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ το αντιλήφθηκαν δεκαετίες ολόκληρες πριν κυρίως χάρη στην οξυδέρκεια και τη νοοτροπία του χαρισματικού μας στρατηγού και δικού μου δασκάλου, του Μάκη του Μαυρομιχάλη», λέει ο Χρήστος που σήμερα ζει στο εξωτερικό και από εκεί συνεχίζει να παρακολουθεί την αγαπημένη του ομάδα. Οπαδός παλιάς κοπής, με αρχές και ιδανικά, συγκινείται σήμερα ακούγοντας την «ασπρόμαυρη» κερκίδα να τραγουδά το: «Δικέφαλε μεγάλωσα και άλλαξαν πολλά!

Στα 80’s και τα 90’s η Τούμπα έχει πρωταγωνιστές οπαδούς και όχι απλούς θεατές στα περισσότερα ματς του «Δικεφάλου» και κάπως έτσι προέκυψε αυτή η τεράστια ΠΑΟΚτσήδικη λαϊκή παράδοση, που εκφράζεται μέσα από τη συνθηματολογία. «Υπάρχουν συνθήματα με αιχμηρά σχόλια που ξεφεύγουν σίγουρα από τα όρια του καθωσπρεπισμού. Σε ένα χώρο εκτόνωσης όμως, όπως το γήπεδο θεωρώ ότι αυτό είναι αυτονόητο!», τονίζει ο Χρήστος και μπαίνει στο… ζουμί της υπόθεσης χαρακτηρίζοντας, όχι άδικα, «κάτι μαγικό», τη θεματολογία των συνθημάτων.

«Υπάρχουν συνθήματα για να πανηγυρίσεις, για να πικάρεις τον αντίπαλο, για να του χαλάσεις την αυτοσυγκέντρωση και να τον οδηγήσεις σε λάθη. Άλλα βγάζουν απίστευτο γέλιο, ακόμη και σε αυτόν που δέχεται τα πυρά του συνθήματος. Άλλα βγάζουν οργή, άλλα αγανάκτηση και άλλα απογοήτευση. Άλλα έχουν τη μορφή τελεσίγραφου, προειδοποίησης με χροιά απειλητική. Άλλα πάλι εμψυχώνουν ενώ κάποια γεμίζουν τα μάτια όλων με δάκρυα συγκίνησης. Υπάρχουν δε και μερικά που καυτηριάζουν θέματα επικαιρότητας ή τη στιγμή την ίδια». Τελικά, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν συνθήματα κοφτά, με σκέτη φωνή χωρίς μουσική που η φωνή του λαού ακούγεται σαν πολεμική ιαχή που σκίζει τον αέρα.

Υπάρχουν όμως και τα μελοποιημένα, προσαρμοσμένα σε γνωστά μουσικά κομμάτια, από δημοτικά και λαϊκά έως διεθνείς πασίγνωστες μουσικές επιτυχίες. Μετά το 0-4 στο Χαριλάου το 1994, είχαν βγει εντελώς αυθόρμητα τα ΠΑΟΚτσήδικα κάλαντα, με τους περισσότερους να χρησιμοποιούν για τρίγωνα τα κλειδιά των σπιτιών τους.

«Ο Καρκαμάνης έρχεται και μια τέσσερα δέχεται

Από, από τον Τουρσουνίδη και τον Κώστα Λαγωνίδη

Ο Μπότσιεκ είναι Πολωνός αλλά σκοράρει και αυτός

Μπροστά, μπροστά στη θύρα ένα και τα κάγκελα σπασμένα».

Ο Μανώλης Ρασούλης έψαχνε μανιωδώς να βρει, μέσω του ζωγράφου του Διγενή, τον στιχουργό του γιατί ήθελε να δημιουργήσει μια συλλογή σαν ανθολόγιο με συνθήματα. «Κάποια, ίσως, να τα μελοποιούσε αλλά βασικά ήθελε να τα στείλει ως υποψήφια για βραβείο λογοτεχνίας…»!

Οι ΠΑΟΚτσήδες δεν υστερούν ούτε και σε ξενόγλωσσο ρεπερτόριο συνθημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δύο παιχνίδια με την Άρσεναλ, που είχαν γίνει ημέρα Τρίτη! Σε άπταιστα Αγγλικά τραγούδησαν «Ian Wright, Ian Wright, s@ck my dick on every Tuesday night»!

Αφού, λοιπόν, μιλάμε για τα συνθήματα και τη σημασία τους, ο Χρήστος εκμεταλλεύεται την ευκαιρία, για να στείλει ένα μήνυμα στα νέα παιδιά, αφού πρώτα ξεκαθαρίσει κάτι: «Είμαι ο τελευταίος που θα υποδείξει τι πρέπει να κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή! Η πείρα μου με έχει διδάξει ότι ο ΠΑΟΚ μας χρειάζεται όλους κι έτσι δεν αποκλείω ποτέ κανέναν!», λέει και συνεχίζει:

«Μιλώντας όμως καθαρά οπαδικά, σας λέω ότι είναι λάθος να υμνεί η κερκίδα μας κάποιες στιγμές ένα βίτσιο που σε καμία περίπτωση δεν τους αντιπροσωπεύει όλους! Ένα βίτσιο που μας έχει κλέψει τόσο άδοξα και ύπουλα, τόσα αδέλφια μας! Το να υμνούμε τα ναρκωτικά εκτός του ότι διχάζει (ενδεχομένως στο μέλλον να υμνηθούν και άλλα βίτσια και να χαθεί η μπάλα) δείχνει ότι δεν έχουμε καταλάβει πόσο σημαντικό θέμα είναι το σύνθημα για μια κερκίδα! Πόσο μάλλον για τη δική μας κερκίδα με τόσο μεγάλη παράδοση πίσω της. Είμαι σίγουρος ότι νιώθετε τι σας λέω και ξέρω ότι θα το ξαναδείτε!»

Διάσημα συνθήματα της Τούμπας

- «Σε γνωρίζω απ' τη φανέλα, την ασπρόμαυρη στολή…».

- «ΠΑΟΚ σ' αγαπώ κι όταν θα πεθάνω

Θέλω τον δικέφαλο στον τάφο μου απάνω».

- «Βάλτε φωτιά, κάψτε καλά…»

- «Θρύψαλα τα τζάμια στον ηλεκτρικό…» (το μόνο που θυμάμαι)

- «Κι όταν θα πάω στον τρελογιατρό…»

- «Είμαστε αλάνια

Κι έχουμε τον ΠΑΟΚ για θρησκεία...».

- «Με ένα όνειρο θα ζω…».

- «ΠΑΟΚΑΡΑ σ' αγαπώ

Και παντού σ' ακολουθώ