Μία ζωγραφιά με ένα όπλο που ρίχνει σε τοίχο... Η λεπτομερής περιγραφή ενός καλάσνικοφ. Υπάρχουν και πιο ελπιδοφόρες και χαρούμενες φωτογραφίες. Ένα παιδί που κρατάει μία μπάλα ποδοσφαίρου. Υπάρχει όμως και η παράμετρος της προπαγάνδας της Σαουδικής Αραβίας. Έχει φτιάξει και χρηματοδοτήσει κέντρα αποκατάστασης παιδιών στρατιωτών στην περιοχή για να δείξει ότι... βοηθά. Ένα συγκεκριμένο κέντρο αποκατάστασης παρείχε έως και έξι εβδομάδες σχολικής εκπαίδευσης, αλλά και χώρο για παιχνίδι σε 200 αγόρια που είχαν ενταχθεί σε στρατιωτικές ομάδες στην Υεμένη.

Τα περισσότερα από αυτά τα αγόρια είχαν ενταχθεί στους μαχητές Χούτις που κάνουν επιθέσεις κατά της Σαουδικής Αραβίας και των Συμμάχων. Πρόκειται για ομάδα από την Υεμένη με συμμάχους στο Ιράν που μάχονται κατά των Σαουδαράβων. Σε αυτό το κέντρο όμως στα αγόρια αυτά γίνονται διαρκώς αναφορές στην Σαουδική Αραβία, την ιστορία και το τι προσφέρει. Οι Σαουδάραβες για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των παιδιών αυτών έχουν φέρει ανθρωπιστικές οργανώσεις για να ακούσουν τις ιστορίες τους και το πως τους μεταχειρίζονται οι Χούτις.

Μία σκονισμένη αυλή πίσω από έναν ψηλό τοίχο χωρίζει το κέντρο αυτό με το χάος του πολέμου και του απελπισμένου κόσμου. Η περιοχή του Μαρίμπ πριν τον πόλεμο είχε 40.000 κόσμο και τώρα έχει 1.5 εκατ. διότι πολύς κόσμος από την Υεμένη έχασε το σπίτι του και πήγε εκεί. Από χώρους συγκέντρωσης μέχρι πρόχειρες καλύβες ή χώρους με τέντες.

Μόνο τα πιο τυχερά παιδιά πάνε στο σχολείο. Το Κέντρο Αποκατάστασης των Παιδιών του Πολέμου δείχνει σαν ένα πεντάστερο ξενοδοχείο σε σχέση με τους χώρους που μένει ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν είναι όμως για όλους και προφανώς δεν είναι για όλα τα παιδιά. Κοιμούνται σε πολύ καλά κρεβάτια με τις δεδομένες συνθήκες. Περνούν τις ημέρες τους διαβάζοντας το Κοράνι, σχεδιάζοντας σκίτσα, παίζοντας ποδόσφαιρο και έχοντας και χώρο για επιτραπέζια παιχνίδια.

Σε κάθε παιδί δόθηκε νέο τάμπλετ, που αξίζει 200 ριάντ, που είναι πολύ περισσότερα από όσα παίρνει ένας στρατιώτης στην Υεμένη σε έναν μήνα. Ο 15χρονος Ταχέρ - που δείχνει μικρότερος πάντως σαν 13 τονίζει πως στον χώρο αυτόν νιώθει κανείς σαν παιδί και μπορεί να φερθεί έτσι. Ο 12χρονος Ρασίντ αποκάλυψε πως ήταν 11 όταν τον ενέταξαν στις ομάδες τους οι Χούτις.

Οι ειδικοί λένε πάντως ότι ένα μικρό διάστημα σε αυτό το Κέντρο Αποκατάστασης δεν βοηθάει τόσο τα παιδιά. Δεν κάνει διαφορά. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και μεγάλο διάστημα για να αλλάξουν αυτά τα παιδιά.

Οι ειδικές ανθρωπιστικές ομάδες προτείνουν ότι το καλύτερο είναι τα παιδιά αυτά να γυρίζουν στις οικογένειές τους και να έχουν μεγάλη στήριξη, επιμόρφωση και εκπαίδευση στις κοινότητές τους. Στο κέντρο της περιοχής Μαρίμπ τα παιδιά τα συμβουλεύει ο Μαχούμπ Αλ Μεκλαφί, που έχει δηλώσει πως έχει διδακτορικό στην ψυχολογία από αμερικάνικο Πανεπιστήμιο και έχει σπουδάσει και στο Κάιρο. Κανείς δεν είναι σίγουρος εάν ισχύουν αυτά που λέει για την μόρφωσή του. Ανάμεσα στα πράγματα που γίνονται στα παιδιά όπως λέει ο ίδιος είναι η αυτο-ύπνωση.

Η UNICEF, τα Ηνωμένα Έθνη και όλες οι αρμόδιες Οργανώσεις επιβεβαιώνουν πως τα παιδιά που συμμετείχαν στον πόλεμο στην Υεμένη και σε μάχες είναι πάνω από 2.700. Θεωρείται ωστόσο πως οι αριθμοί αυτοί είναι πολύ μεγαλύτεροι στην πραγματικότητα.

Με τους Σαουδάραβες να παρακολουθούν τα πάντα στο Κέντρο μπήκε στοπ σε μία συνέντευξη όπου ένα αγόρι έλεγε πως πολεμούσε για τις συμμαχικές δυνάμεις των Σαουδαράβων στην Υεμένη και όχι για τους Χούτις. Ο Αλί, ένα ακόμα αγόρι που ήταν στις συμμαχικές δυνάμεις των Σαουδαράβων, λέει πως στρατολογήθηκε στα 15 και ότι τώρα είναι 16.

Ο διευθυντής του Κέντρου, Αμπντούλ Ραχμέν Αλ Κουμπατί, αργότερα είπε πως οι δυνάμεις που μάχονται υπέρ των Σαουδαράβων, συχνά κάνουν κίνηση και στρατολογούν παιδιά νεκρών στρατιωτών για να τα σώσουν. Ο ίδιος λέει πως ένα παιδί στην Υεμένη σταματά να είναι παιδί στα 12. Τότε λέει πως γίνεται άντρας και τα παιδιά που κουβαλούν όπλα ή πυροβολούν έχουν μεγάλο σεβασμό από την κοινωνία.

Αξιωματούχοι της Σαουδικής Αραβίας μερίμνησαν για την επίσκεψη των ΜΜΕ στο Κέντρο αυτό για να δείξουν μία πιο καλή εικόνα για την χώρα τους. Οι Σαουδάραβες εμμένουν στο ότι το Σουδάν έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην περιοχή και στον πόλεμο αυτό και ότι θα έπρεπε να είχε δώσει τα ονόματα και τις ηλικίες όλων των παιδιών που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο.

Οι Σαουδάραβες τονίζουν πως η στρατολόγηση μικρών παιδιών είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και ότι πρέπει να υπάρχει άπλετο... φως στο τι έχει συμβεί. Αναφέρουν ακόμα πως αυτός είναι ο λόγος που έφτιαξαν το Κέντρο Αποκατάστασης. Για να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά. Ο Στρατηγός Αχαβ διέψευσε πως γίνεται μεγάλη στρατολόγηση στην Υεμένη και κατηγόρησε το Σουδάν. Στις συνεντεύξεις υπό την εποπτεία αξιωματούχων από την Σ. Αραβία πολλά παιδιά κάτω των 15 είπαν ότι οι Χούτις τους προσέφεραν χρήματα και μισθό 50 δολαρίων τον μήνα, παίρνοντάς τα από τις οικογένειές τους.

Οι στρατιώτες είπαν στα αγόρια να τους βοηθήσουν να θάψουν έναν νεκρό στρατιώτη όμως μετά από αυτό τα αγόρια αυτά απήχθησαν για στρατιωτική εκπαίδευση. Οι Χούτις έμαθαν στα παιδιά την χρήση των καλάσνικοφ ή άλλων όπλων. Τους έβαλαν να δουλεύουν κουβαλώντας προμήθειες, όπως σφαίρες, φαγητό και καπνό αλλά και το κχατ, ένας τύπος ναρκωτικού σε φύλλο που μασούν συνήθως στην Υεμένη.

Δύο αγόρια είπαν πως είχαν αδέρφια που μάχονταν για τις δυνάμεις των Σαουδαράβων. Όλα είπαν πως ο πόλεμος και οι κακουχίες τα έκαναν να τα παρατήσουν και να το σκάσουν έναν μήνα μετά ή το πολύ δύο μήνες. Ο 15χρονος Ράσας λέει πως τον προόριζαν για τους Χούτις τρία χρόνια πριν. Αποκάλυψε πως τον εξαπάτησαν ζητώντας του βοήθεια να θαφτεί ένας στρατιώτης και μετά όταν έφτασαν σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο κατάλαβε πως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλά. Ο μικρός κατάφερε να ξεφύγει με ένα ταξί και να πάει στο σπίτι ενός θείου του που τον μετέφερε κρυφά στην περιοχή Μαρίμπ. Βρήκε την μητέρα του και τα τέσσερα αδέρφια του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όταν τον ρώτησαν εάν χάρηκαν που τον είδαν τότε δεν μίλησε καν και ξέσπασε σε κλάματα. Μήνες μετά το προσωπικό του Κέντρου κάλεσε τα αγόρια να τραγουδήσουν για τους επισκέπτες του. «Ζούμε ειρηνικά στο Κέντρο του Βασιλιά Σαλμάν. Είμαστε αυτοί που δημιουργούν το αύριο», τραγούδησαν.

Πηγή: Νew York Times