Οταν ήπιαμε... ρούμια και υιοθετήσαμε τη Ρούμι! (pics)

Γιώργος Καραμάνος
Οταν ήπιαμε... ρούμια και υιοθετήσαμε τη Ρούμι! (pics)

bet365

Με ένα βιωματικό κείμενο για αλκοόλ και σκυλιά, το G-Weekend σου μιλάει για παρατημένα κουτάβια με ματάρες και τρίχες παντού, αλλά και την ανεξερεύνητη αγάπη σε ένα υπέροχο ταξίδι με λουρί χωρίς προορισμό.

Της έδειξα τη φωτογραφία σε μία σελίδα στο Facebook. Με κοίταξε έντρομη λες και είχε μπροστά της ένα λιοντάρι. Ηθελε και φοβόταν. Οπως κι εγώ. Ο ένας περίμενε από τον άλλον. Ενα νεύμα, μία συγκατάβαση. Ακόμα καλύτερα, μία ξεκάθαρη άρνηση. Ενα όχι, που θα μας ξέμπλεκε πριν πραγματικά μπλέξουμε με όλα αυτά τα σκατά. Ναι ρε φίλε, σκατά, πάρα πολλά, αλλά αυτή είναι κουβέντα, αφήγηση για μιαν άλλη φορά. Το θέμα μας είναι το πριν, η γαμ@@@@η απόφαση, που είναι δύσκολη.

Πήρα πρωτοβουλία και τηλεφώνησα για επίσκεψη. Πήγαμε κάπου στην Κυψέλη. Το πρώτο σοκ. Ενα διαμέρισμα παλιό δυάρι, μία οικογένεια με δύο κοριτσάκια αρχές δημοτικού, τέσσερα σκυλιά, ο ένας μεγάλος λύκος και η αίσθηση της τσίκνας. Οι σόλες των παπουτσιών κολλούσαν στο φθαρμένο -κάτι σαν-παρκέ και αυτό ήταν από το πρόσφατα και βιαστικά σφουγγαρισμένο κατρουλιό. Μωρά και σκυλιά ένα κουβάρι και μία αίσθηση μίας δεύτερης μυρωδιάς πολύ ανώτερης της πρώτης αίσθησης. Ηταν αυτή της αγάπης, της ευτυχίας. Μέσα στη δυσκολία τους, έδιναν την ψυχή τους για τα παρατημένα ζωντανά και τα έκαναν ένα με τα παιδιά τους. Μπορείς να τους κράξεις, να αηδιάσεις, αλλά όπως το βλέπω εγώ, θα έχεις άδικο.

«Καθίστε. Πάρτε την κοντά σας. Είναι μόλις δύο μηνών». «Χόρχε, δεν μπορώ, λιώνω. Κοίτα, κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου αμέσως». Μέσα στον πανζουρλισμό. Πανζουρλισμό, όπως στο λέω, αυτή η λευκή χνουδόμπαλα με τη μαύρη μάσκα για μάτια απλά αναζητούσε την ασφάλεια. Οπουδήποτε. «Την είχε ένας τρελός, δεμένη σε αυλή στη Θεσσαλονίκη με σακούλα στη μούρη. Τα αδερφάκια της πέθαναν και αυτή τη φέραμε μόλις χθες». Αγάπη μου, τι υπέροχη φάτσα και πόση στεναχώρια για όσα δεν σώθηκαν. «Να την πάρουμε ε; Ναι, αλλά, αλλά... ;» Δεν έβγαινε καν η δικαιολογία.

Φύγαμε. Κωλώσαμε. Αυτό είναι το σωστό ρήμα. Και οι δύο το ίδιο. «Είναι υπέροχο αυτό που κάνετε. Θα πρέπει να το συζητήσουμε και θα σας ενημερώσουμε». Βγαίνοντας βιαστικά για να ξεφύγουμε, ξανά η ίδια φάση με τις πατούσες να κολλάνε στον διάδρομο. Την ξινίλα την κουβαλήσαμε μέχρι το δικό μας σπίτι. Μαζί όμως συνοδεία πήγαιναν και οι εικόνες στοργής, τα χαμόγελα, σκυλίσια και ανθρώπινα. Δεν ειπώθηκε κουβέντα. Σιωπηλά, ξέραμε ότι δεν θα το τολμούσαμε. Την επόμενη μέρα το ίδιο. Μέχρι το βράδυ η μουγκαμάρα δεν παλευόταν. Χρειαζόμασταν ποτά για να συνέλθουμε και να ξεπεράσουμε αυτό που μας έτρωγε. Επειτα από μιξ Ρίτας Σακελαρίου, Βίκυς Μοσχολιού, Σταμάτη Κόκκοτα και τεσσάρων havana-λεμόνι-sprite ανοίξαμε τις καρδιές μας. «Λες;» «Ναι» «Ελα τώρα, αλήθεια;» «Ναι λέμε, θα την πάρουμε» «Ας ξαναπιούμε σε αυτό».

Κατεβάσαμε ακόμα ένα και μερικά σφηνάκια για την περίσταση. Ηταν 6 το πρωί. Δεν κοιμηθήκαμε. Περιμέναμε βασανιστικά να πάει 8. Αμέσως τηλεφώνημα και συνάντηση στον κτηνίατρο της φιλοζωικής. Κάμποσα ποτήρια νερό που δεν έδιωξαν εντελώς το μεθύσι και φύγαμε. Τσιπάρισμα, συμβόλαιο υιοθεσίας και αμέσως σε pet shop για αγορές. Στο αμάξι όμως πάγωσε ο χρόνος. Εγώ, Εκείνη και μία ψυχή ακόμα μαζί μας. Στο σπίτι της στρώσαμε την πάνα, στήσαμε το κλουβί εκπαίδευσης και πέσαμε για ύπνο ξεροί. Με το που ξυπνήσαμε ήρθε το σοκ. «Βάλα, έχουμε σκυλί, το έχεις καταλάβει;« «Οχι, ρε φίλε, τι κάναμε;»

Κάπως έτσι, εντελώς ανεύθυνα, πήραμε μία τόσο σοβαρή απόφαση, Δεν το συνιστώ ως σωστό τρόπο, αλλά ακριβώς δύο χρόνια μετά, ξέρω, ξέρουμε, ότι ήταν από τις πιο υπέροχες τρέλες της ζωής μου, της κοινής ζωής μας. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και στην τρέλα, είναι γαμώ να ακούς απλά την καρδιά σου. Φυσικά δεν γινόταν να την βγάλουμε με άλλο όνομα. Αυτή η μπαλίτσα που έγινε 23 ατίθασα κιλά, είναι η Ρούμι (χωρίς λεμόνι-spite) και έχει κάνει το σπίτι μας ένα διαολεμένο λούνα παρκ. Τα προβλήματα είναι πολλά. Πρόκειται για έξτρα δαπάνη, χρειάζεται χρόνος, θα βαρεθείς, θα σιχτιρίσεις, θα σε εκνευρίσει, μα κάθε φορά που σε περιμένει πίσω από την πόρτα με το παιχνίδι στο στόμα, ξέρεις ότι έκανες κάτι κορυφαίο.

Σκέψου το ώριμα, όχι σαν και εμάς, αλλά κάνε ό,τι κι εμείς. Υιοθέτησε ένα κουτάβι ή μία πιο μεγάλη ψυχή. Δώστου λίγο από τον χρόνο και πολλή από την αγάπη σου και να δεις που θα σε κάνει να νιώσεις πανέμορφα πράγματα. Αστο να σε πάει βόλτες με το λουρί και θα διαπιστώσεις ότι μαζί του σημασία θα έχει όλο αυτό το ταξίδι και όχι το ότι δεν θα υπάρχει συγκεκριμένος προορισμός. Αυτόν θα τον έχεις βρει άλλωστε ήδη στην καρδιά σου...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα