Ο Γάλλος σημειολόγος Ρολάν Μπαρτ έλεγε πως η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Για μια χούφτα 40άρηδες που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στην Άνω Νέα Σμύρνη το κλειστό της οδού Αρτάκης αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι από από την προσχολική ηλικία μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωση. Ήταν η μικρογραφία της πατρίδας μας, το δεύτερο σπίτι μας.

Το ιστορικό γήπεδο μπάσκετ του Πανιωνίου λίγο πριν συμπληρώσει 40 χρόνια ιστορίας γκρεμίζεται και μέσα από τα ερείπια αναδύονται οι αναμνήσεις, ο αγέρας επαναφέρει φέρνει θύμησες, γέλια, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, κοπάνες, πειράγματα και πολύ μπάσκετ.

Ιστορικές αλλά και αθώες στιγμές μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που μεγάλωνε στο τρίγωνο των Βερμούδων (Αιγαίου-Αρτάκης-Νικομηδείας).

Το 4ο Δημοτικό σχολείο, το συγκρότημα που περιελάμβανε το 2ο, 3ο και 6ο Γυμνάσιο και Λύκειο, το θρυλικό κολυμβητήριο με τις διπλανές μπασκέτες, το παρκάκι, το σούπερ μάρκετ... Τα πάντα συνδέονταν κατά κάποιο τρόπο με το κλειστό της Αρτάκης.

Έμοιαζε με «El Dorado» για κάθε πιτσιρίκι που μεθυσμένο από την εποποιία του Ευρωμπάσκετ '87 ήθελε να πατήσει παρκέ. Να νιώσει την εμπειρία χτυπώντας την Spalding σε πραγματικό γήπεδο και όχι στο τσιμέντο. Να αισθανθεί σαν τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά.

Η πρόσβαση ασφαλώς ήταν πιο εύκολη στις υπαίθριες μπασκέτες που αποτελούσαν προέκταση του κολυμβητηρίου, αλλά και στα τέρματα του χάντμπολ όπου γινόντουσαν αυτοσχέδια πρωταθλήματα ποδοσφαίρου ανάμεσα σε γειτονιές. Ναι, προλάβαμε και τα ζήσαμε και αυτά...

Σε πρώτη φάση το κλειστό το επισκεπτόσουν ως θεατής. Για κάποιο περίεργο λόγο δεν έκλεινε ποτέ. Όποτε και αν πήγαινε οι πόρτες ήταν ανοικτές για να εισέλθεις προκειμένου να πάρεις θέση στα μουσταρδί άβολα ξύλινα καθίσματα.

Και τι δεν είδαμε εκεί. Την εθνική του '87 να κάνει προπονήσεις πριν από τα μεγάλα ματς με αποκορύφωμα την γιγαντομαχία κόντρα στη Σοβιετική Ένωση.

Τον τεράστιο Τζον Χάτσον να δανείζεται bmx ποδήλατα από πιτσιρικάδες προσπαθώντας παρά το ύψος του να κάνει ακροβατικά, τον Ντέρικ Τσίβιους της Δάφνης σκεπασμένο από... τσιρότα να κάνει high five με όλους πριν από τις προπονήσεις.

Πως μπορώ να ξεχάσω τα «γαλλικά» του Βλάντο Τζούροβιτς σε έναν πιτσιρικά που αστειευόμενος έλεγε στον Σέρβο κόουτς πως ο Πανιώνιος θα ηττηθεί από τον Παναθηναϊκός. Ο «Τζούρο» λίγο έλειψε να τον πάρει στο κυνήγι...

Το κλειστό αποτελούσε βασικό σημείο συνάντησης για τους «κοπανατζήδες» του σχολείου, αλλά και φωλιά ερωτικών ραντεβού μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των συμμαθητών. Κατά την διάρκεια των προπονήσεων του Πανιωνίου ή της Δάφνης, φίλοι, συμμαθητές και ζευγάρια εκπονούσαν τα πλάνα για το πως θα περάσουν τις επόμενες ώρες προτού επιστρέψουν σπίτι τους.

Υπήρχαν στιγμές που οι μαθητές έκαναν τόση φασαρία στις προπονήσεις που παίκτες του Πανιωνίου εμφανώς εκνευρισμένοι τους έκαναν συστάσεις αφού δεν μπορούσαν να ακούσουν τις οδηγίες του προπονητή. Απίστευτα πράγματα.

Όσοι κατάφεραν ανάμεσα στις προπονήσεις του μπασκετικού Πανιωνίου, αλλά και του τμήματος βόλει να μπουν στα κρυφά στον αγωνιστικό χώρο και να κάνουν μερικά σουτ ένιωθαν σαν να γίνονταν ντραφτ στο ΝΒΑ. Απίστευτη εμπειρία να σκας για πρώτη φορά την μπάλα στο παρκέ και να σουτάρεις τρίποντα. Δυστυχώς, όμως ήταν ολιγόλεπτη ακόμη και αν είχες μέσο εκείνη την εποχή.

Θρυλικοί οπαδοί της Δάφνης όπως ο «Γάιδαρος» και ο «Μουγκός» έδιναν μια ξεχωριστή νότα με την παρουσία τους στο γήπεδο. Ένας κύκλος ζωής που άνοιξε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και συνεχίστηκε κατά την διάρκεια των 90's γαλουχώντας γενιές Νεοσμυρνιωτών.

Το κλειστό της Αρτάκης έχει μείνει στη ιστορία για τις χαρές, τις λύπες και τα δράματα. Πως μπορεί να ξεχάσει κανείς την... διαστημική τάπα του Χένρι Τέρνερ στον θεό Γκάλη, την τραγωδία του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, όταν αρχικά ουδείς μπορούσε να διανοηθεί τι είχε συμβεί.

Την ραβέρσα του Πάινον στο ματς με την Εστουντιάντες, τον σπουδαίο Λάντσμπεργκερ που κατέκτησε πρωταθλήματα στο NBA με τους Lakers. Ακόμη και ο τελικός του Πανελλήνιου σχολικού πρωταθλήματος με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Καράγκουτη στο κλειστό της Αρτάκης διεξήχθη. Τρόπαιο, γύρος του θριάμβου, κόρνες και το 2ο Λύκειο στον έβδομο ουρανό!

Τούτο το ταπεινό γηπεδάκι, το οποίο θα μας λείψει στην ορίτζιναλ μορφή του δεν φιλοξένησε μόνο ιστορικά ματς μπάσκετ, αλλά εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς για εκατοντάδες φιλίες που γεννήθηκαν σε ένα τάιμ-άουτ ή σε μια προπόνηση....