Μια ζωή σαν παραμύθι. Δεν έχει κλείσει ακόμη τα 30 του χρόνια και ζει εδώ και χρόνια το αμερικάνικο όνειρο στον... υπέρτατο βαθμό. Ο Ανέστης Αραμπατζής, κάποτε ήταν κολυμβητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στην πορεία είχε την τύχη να κολυμπήσει δυο φορές μαζί με τον Μάικλ Φελπς, και σήμερα είναι χρηματιστής στο Μαϊάμι και αντιπρόεδρος της INTL FC Stone.

Ο 29χρόνος Ανέστης Αραμπατζής μίλησε στο G-Weekend και θυμήθηκε την πορεία του από την Θεσσαλονίκη στο Μαϊάμι και από τα κολυμβητήρια στα χρηματιστήρια!

Ανέστη, κάθε αρχή και δύσκολη. Εσύ πως ξεκίνησες την πορεία σου στον αθλητισμό;

«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Στα τρία μου χρόνια οι γονείς μου με πήγαν στην πισίνα. Είχα άγνοια κινδύνου για το νερό και μου άρεσε πολύ η θάλασσα. Είκοσι χρόνια ήμουν μόνο σε μια ομάδα στην Ελλάδα. Στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Εκεί ανέπτυξα δυνατές φιλίες οι οποίες αργότερα κατέληξαν σε οικογενειακές σχέσεις μιας και πάντρεψα έναν από τους τότε συναθλητές μου και έναν από τους σημερινούς προπονητές της ομάδας τον Παναγιώτη Κοσμίδη».

Όταν ξεκινούσες στην κολύμβηση είχες κάποιο είδωλο;

«Γενικά σαν άνθρωπος είμαι κατά των ειδώλων. Υπάρχουν όμως κάποια άτομα από τα οποία κέρδισα πράγματα και σαν αθλητής αλλά και ως άνθρωπος. Δυο εκ των οποίων είναι ο Σπύρος Μπιτσάκης ο οποίος μου έδωσε τη προτροπή του να σπουδάσω στην Αμερική όταν ήμουν ακόμα 13 χρονών αλλά και ο Σπύρος Γιαννιώτης ο οποίος μου μετέφερε τη σημασία της συστηματικής και συνεχής δουλειάς την οποία μετέφερα αργότερα και στην επαγγελματική μου καριέρα».

Έφυγες από την Ελλάδα για τις ΗΠΑ. Πως επέλεξες το κολέγιο της Αλαμπάμα και τι σπούδασες;

«Υπάρχει μια ιδιαίτερα ρομαντική ιστορία γι΄αυτό το γεγονός. Ήταν Δεκέμβριος του 2003 και εγώ στα 13 μου χρόνια, είχα κερδίσει την πρώτη μου συμμετοχή στο χειμερινό Grand Prix Αλεξάνδρεια. Έχοντας τον πιο αργό χρόνο πρόκρισης ήμουν στην τελευταία σειρά με τους υπόλοιπους αθλητές. Στη διπλανή σειρά ήταν ένας δίμετρος τύπος ο οποίος τότε μου φαινόταν αρκετά τεράστιος (!!) και είδε ότι ήμουν λίγο ψαρωμένος πριν τη κούρσα. Με αφορμή το γεγονός ότι μπροστά από εμάς υπήρχε μια σειρά 400μ μικτής και του αρκετού χρόνου που είχαμε, πιάσαμε κουβέντα. Μέσω της κουβέντας μου είπε πως δεν υπήρχε λόγος να έχω κάποιο άγχος, με ρώτησε για τον στόχο μου και τέλος μου είπε πως αν τον καταφέρω θα μου έδινε σαν δώρο το σκουφάκι του και εγώ σε αυτόν το δικό μου.

Τελείωσε η κούρσα, κολύμπησα εντός του χρόνου που ήθελα και στο τέλος της κούρσας ανταλλάξαμε σκουφάκια. Αυτός ο δίμετρος αθλητής λοιπόν ήταν ο Σπύρος Μπιτσάκης και το σκουφάκι που μου έδωσε ήταν το σκουφάκι του πανεπιστημίου της Αλαμπάμα. Εκείνη την ημέρα και με το τέλος του αγώνα ανέβηκα στην κερκίδα και είπα στους γονείς μου ότι μια ημέρα θα πάω και εγώ στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Έξι χρόνια αργότερα, είχα προτάσεις για υποτροφία από τα 21 εκ των 25 καλύτερων κολυμβητικών πανεπιστημίων της Αμερικής, από αυτά διάλεξα το Αλαμπάμα, λόγω της παραπάνω ιστορίας, του δυνατό group που είχε στη πεταλούδα αλλά και το γεγονός ότι σαν ίδρυμα θεωρείται ένα από τα καλύτερα δημόσια business schools των ΗΠΑ. Εκεί σπούδασα Χρηματοοικονομικά με ειδικότητα την επιχειρηματικότητα».

Ποια θεωρείς μεγαλύτερη επιτυχία της αθλητικής σου καριέρας;

«Μεγαλύτερη επιτυχία της κολυμβητικής μου καριέρας για εμένα ήταν η δυνατότητα η οποία μου δόθηκε μέσω του αθλήματος να σπουδάσω σε ένα από τα κορυφαία δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αμερικής. Κάτι το οποίο λόγω κόστους δεν θα είχα τη δυνατότητα να προσεγγίσω διαφορετικά. Σαν καθαρά αγωνιστική επιτυχία θεωρώ την 4η θέση στα 200μ πεταλούδα στο παναμερικανικό πρωτάθλημα το 2011».

Έχεις κολυμπήσει στην ίδια σειρά και με τον Μάικλ Φελπς;

«Ναι. Με τον Φελπς κολύμπησα το 2011 στο grand prix του Indianapolis αλλα και στο παναμερικάνικο πρωτάθλημα το 2011. Στο grand prix ήμουν 5ος και αυτός φυσικά 1ος».

Από την πισίνα στο χρηματιστήριο. Πως έγινε η μετάβαση;

«Όντας ακόμα στο πανεπιστήμιο με την ιδιότητα του μαθητή είχα ενταχθεί μέσω συνέντευξης σε ένα group 20 μαθητών το οποίο διαχειριζόταν κάποια πανεπιστημιακά κεφάλαια στα χρηματιστήρια της Wall Street, ειδικευόμενος στου τομείς των καταναλωτικών προϊόντων και της ενέργειας. Λόγω της ενέργειας αυτής είχα και την πρώτη μου επαφή στα χρηματιστήρια των εμπορευμάτων (τότε πετρέλαιο και φυσικό αέριο).

Το 2014 και έχοντας ήδη μια βάση στο χρηματιστηριακό trading έκανα μια παύση των καλοκαιρινών σπουδών μου και εργάστηκα για 3 μήνες στην χρηματιστηριακή της Eurobank, εν μέσω της τότε ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών αλλά και των reverse split των μετοχών τους. Είχα καταλάβει εκείνη την άνοιξη την μοναδικότητα του εγχειρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο στον βαθμό με τον οποίο έγινε και ήθελα να είμαι μέλος της όλης, μοναδικής διαδικασίας. Τότε αποφάσισα ότι το συγκεκριμένο industry θα γινόταν κάτι παραπάνω απο καριέρα για μένα, αλλά ένας τρόπος ζωής.

Ποια συμβουλή κρατάς από εκείνα τα πρώτα σου χρόνια στο χώρο;

«Εκείνο το καλοκαίρι γνώρισα κάποια εκ των κορυφαίων στελεχών τα οποία έχει τύχει να γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου. Ένας εκ των οποίων μου έδωσε μια συμβουλή η οποία ίσως είναι το πιο σημαντικό πράγμα το οποίο έχω ακούσει και εν τέλη ακολούθησα μετέπειτα στη ζωή μου. Τα λόγια του συγκεκριμένου κυρίου, που θεωρώ μέντορα μου, στην τελευταία μας συνάντηση πριν επιστρέψω Αμερική και ψάξω για εργασία ήταν: «Τώρα που θα γυρίσεις διάλεξε την πρώτη σου δουλειά με βάση τα πάντα εκτός από τα χρήματα. Γιατί 10 χρόνια από τώρα η διαφορά στα χρήματα του πρώτου μισθού σου δεν θα παίξει κανένα ρόλο στη μετέπειτα ζωή σου, αυτό που θα μετράει τότε είναι οι βάσεις με τις οποίες ξεκίνησες την καριέρα σου».

Μετάνιωσες που ακολούθησες αυτή την συμβουλή;

«Όχι. Αγνόησα όλους τους τραπεζικούς κολοσσούς οι οποίοι μου πρότειναν εργασία και κατέληξα στο να διαλέξω την εταιρεία μου, η οποία μου προσέφερε τότε το 1/3 των χρημάτων σε σχέση με τις τράπεζες της Νέας Υόρκης. Ό λόγος που το έκανα αυτό ήταν διότι εδώ είδα όλες τις δυνατότητες εξέλιξης που ήθελα στην καριέρα μου, το είδα σαν ένα στοίχημα το οποίο έπρεπε να κερδίσω. Ξεκίνησα λοιπόν σαν Risk Management Associate στο Nashville του Tennessee τον πρώτο μου χρόνο, μεταφέρθηκα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Λονδίνο ως Risk Management Consultant με στόχο να στήσω την Ευρωπαϊκή αγορά στο βαμβάκι για την εταιρεία μας, το 2015 επέστρεψα στο Nashville ως Risk Management Consultant μέλος του παγκόσμιου trading desk με ειδικότητα την Ευρώπη και την Ασία».

Σήμερα ζεις στο Μαϊάμι. Τι θέση έχεις στην εταιρεία και τι ακριβώς «πουλάς»;

«Ζω μόνιμα στο Miami στη Florida και εργάζομαι με την ιδιότητα του Αντι-προέδρου στην INTL FCStone έχοντας υπό την διαχείριση μου το παγκόσμιο trading desk για το βαμβάκι. Η INTL FCStone είναι μια από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές εταιρείες του κόσμου, έχοντας ως ειδικότητα τα χρηματιστήρια εμπορευμάτων (commodities), εγώ έχοντας ως ειδικότητα την χρηματιστηριακή πλευρά του βάμβακος διαχειρίζομαι με την ομάδα ετήσιος γύρω στα 400,000 χρηματιστηριακά συμβόλαια, παράγωγα αλλά και προϊόντα εξωχρηματιστηριακής διαπραγμάτευσης για τους πελάτες μας. Κάτι που αντιστοιχεί περίπου στο 5% του παγκόσμιου χρηματιστηριακού τζίρου με ένα face value λίγο πάνω απο τα 15 δις δολάρια».

Πως είναι μια τυπική ημέρα σου στη δουλειά;

«Λόγω του παγκοσμίου προφίλ της αγοράς τα χρηματιστήρια εμπορευμάτων λειτουργούν και μεταμεσονύχτια. Το δικό μας χρηματιστήριο για παράδειγμα, θα ανοίξει 9:00 το βράδυ τοπικής ώρας και θα κλείσει 2.20 το μεσημέρι την επόμενη ημέρα. Οπότε η έννοια του ωραρίου δεν υπάρχει στην ζωή μου. Σε μια τυπική μέρα ξυπνάω στις 3.45 το πρωί όπου ελέγχω πιθανές μεταμεσονύχτιες εξελίξεις και έχω τις πρώτες επαφές με τους πελάτες μας σε Ευρώπη και Ασία από το trading desk που έχω στο σπίτι μου.

Αφού όλα έχουν μπει σε μια γραμμή για την ημέρα, πηγαίνω στο γραφείο κατά τις 6.30πμ όπου και κάθομαι συνήθως μέχρι τις 4.30μμ. Τέλος, στις 9:00 το βράδυ προσπαθώ να είμαι κοντά σε μια οθόνη για ένα μισάωρο έτσι ώστε να παρακολουθήσω το βραδινό άνοιγμα του χρηματιστηρίου, και μετά πάλι από την αρχή. Πέρα από το trading περνάω γύρω στο 1/3 του χρόνου ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο για να συναντηθώ με πελάτες μας, να παραβρεθώ σε συνέδρια η για κάποια ομιλία μου. Το 2018 για παράδειγμα ήμουν εκτός Αμερικής 127 ημέρες λόγω δουλείας έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην ομάδα που μένει πίσω να διαχειριστεί το desk, παρέχοντας 24ωρη κάλυψη μέσω των 46 γραφείων που έχουμε στο κόσμο».

Τι λένε οι Αμερικανοί για την ελληνική οικονομία και τη χώρα;

«Οι Αμερικάνοι συμπαθούν τους Έλληνες πάρα πολύ ως λαό και σέβονται την ιστορία μας σε μεγαλύτερο βαθμό πολλές φορές απ ότι τη σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι. Σαν παράδειγμα μπορώ να σου πω ότι ξεκίνησα να διαβάζω ελληνική φιλοσοφία πριν λίγα χρόνια, διότι ντρεπόμουν όταν εν μέσω συζητήσεων οι Αμερικάνοι συνάδελφοι και φίλοι γνωρίζαν παραπάνω για τους Έλληνες φιλόσοφους απ όσα γνώριζα εγώ. Όλοι τους γνωρίζουν ότι η Ελλάδα γενικά περνάει δύσκολα αυτή τη περίοδο σαν χώρα».

Έχουν κοινά σημεία η Ελλάδα με τις ΗΠΑ; Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά τους;

«Δεν έχω διακρίνει αρκετά κοινά μεταξύ Ελλάδος και Αμερικής ή έστω κάποιο που να μου έρχεται στο μυαλό τώρα έτσι ώστε να το αναφέρω. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι η χαοτική διαφορά στην οργάνωση σε κρατικό αλλά και ιδιωτικό επίπεδο μεταξύ των δυο χωρών».

Κάνεις παρέα με Έλληνες στις ΗΠΑ;

«Κάνω παρέα με Έλληνες, ειδικά τώρα στο Miami αλλά και με ανθρώπους από όλο το κόσμο μιας και η δουλειά μου έδωσε τη δυνατότητα μέσω των ταξιδιών να γνωρίσω ενδιαφέροντα άτομα από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ο ελεύθερος μου χρονος είναι λίγο περιορισμένος είναι η αλήθεια αλλά μου αρέσει να γευματίζω έξω συχνά, σχεδόν καθημερινά με φίλους, επίσης μου αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια και ειδικά εδώ στο Miami μπορείς να προσεγγίσεις δεκάδες νησιά αλλά και βουνά μια μια μικρή πτήση για ένα Σαββατοκύριακο».

Θεωρείς ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ανακάμψει;

«Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να αποφεύγει τη συγκεκριμένη ερώτηση εκτός δουλειάς λόγω του πολυσύνθετου κομματιού που μπορεί να έχει η απάντηση αλλά δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν είμαι τόσο αισιόδοξος».

Ποια ομάδα υποστηρίζεις στην Ελλάδα; Εκεί παρακολουθείς κάποιο άθλημα;

«Στην Ελλάδα είμαι ΠΑΟΚ, υποστηρίζω την ομάδα θερμά αλλά απέχω εκ πεποιθήσεως από τις καφρίλες και τα ακραία φαινόμενα που παρουσιάζονται στις οπαδικές τάξεις όλων των μεγάλων ομάδων της Ελλάδας. Όντας απόφοιτος του Alabama και με την ιστορία του σχολείου ως του κορυφαίου ιδρύματος στο κολεγιακό πρωτάθλημα του American Football παρακολουθώ πάρα πολύ κοντά τη συγκεκριμένη ομάδα. Επίσης λόγω του Νashville, υποστηρίζω τους Nashville Predators στο Hockey».