Ο... πιστός στρατιώτης Κούλης θυμάται! (vids)
Είναι ο άνθρωπος που έχει βάλει την σφραγίδα του στον Ολυμπιακό μέσω διάφορων επιτελικών πόστων για πάνω από μία 20ετία. Εκείνος που προσέφερε με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Ο Κούλης Δουρέκας μπορεί να άλλαξε χώρα και ομάδα, πηγαίνοντας στην Φόρεστ, όμως το... σπίτι του δεν το ξεχνά. Και το... σπίτι του είναι ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς. Ζητήσαμε λοιπόν από τον πιστό... στρατιώτη των ερυθρόλευκων να θυμηθεί όλα όσα τον έκαναν να χαρεί πολύ αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές του.
Στον Ολυμπιακό ήταν... παλιοσειρά. Ο ακούραστος εργάτης από τις εποχές του 1990. Ο Κούλης Δουρέκας που ανάγκασε μέχρι και τον σταρ Μίτσελ να σταθεί στην μεγάλη προσφορά του ή και άτομα όπως ο Κριστιάν Καρεμπέ να μιλήσουν με εξαιρετικά λόγια για εκείνον. Ο άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια προσέφερε ως διευθυντής ποδοσφαιρικού τμήματος παρά το πρόβλημα υγείας που είχε αντιμετωπίσει. Περισσότερο τον είχε στεναχωρήσει ότι δεν μπορούσε να είναι διαρκώς στον αγαπημένο του Ρέντη και το Καραϊσκάκη παρά το ίδιο πρόβλημα υγείας του, όπως λέει σχετικά και ο ίδιος και στέκεται στο πόσο δύσκολο ήταν. Ο Κούλης Δουρέκας ήταν πάντα η... ψυχή της ομάδας του Ολυμπιακού. Ο συνδετικός κρίκος διοίκησης - αποδυτηρίων - παικτών. Το άτομο που ήταν διαρκώς στο πλευρό της πρώτης ομάδας, που είχε εξαιρετικές σχέσεις με τους παίκτες και ο οποίος λειτουργούσε σαν... πατέρας τους. Με τις απαιτούμενες συμβουλές και την... προστασία τους. Ήταν εκείνος που θα τους απέτρεπε ή και θα τους... μάζευε ακόμα και από τις νυχτερινές κακοτοπιές τους. Οι ιστορίες είναι αρκετές ειδικά από τα παλιά.
Για τον μεγάλο μαχητή και ακούραστο ερυθρόλευκο εργάτη, Κούλη Δουρέκα, όλοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο. Από ηγετικά διοικητικά στελέχη μέχρι και πολύ μεγάλες προπονητικές προσωπικότητες του συλλόγου σαν τον Βαλβέρδε. Για την ήρεμη και σημαντική παρουσία του στον Ρέντη, για την δουλειά του εντός και εκτός των εγκαταστάσεών του και το αδιάκοπο τσεκάρισμα των γηπεδικών εγκαστάσεων αλλά και των χώρων διαμονής της ομάδας του Ολυμπιακού για ευρωπαϊκά ματς αλλά και τις προετοιμασίες του. Ποιος θα ξεχάσει τις φορές που... λύγισε και έκλαψε για την ομάδα;
Ο ίδιος με συγκίνηση ανέφερε αυτές τις στιγμές μιλώντας στο Gazzetta Weekend. Οι κορυφαίες του λοιπόν:
- Όταν μου αφιέρωσαν τα δύο γκολ με τον Ατρόμητο οι παίκτες το 2015.
- Η στιγμή που ο Μανιάτης και ο Ρομπέρτο μου είπαν να σηκώσω μαζί τους το Κύπελλο του 2015 και αυτό το «Πάμε όλοι μαζί»!
- Την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος μετά τα... πέτρινα χρόνια, το 1996 - 1997.
- Το 1-4 στην Λεωφόρο το 2001.
- Την ημέρα που γύρισε στον Ολυμπιακό το 2010 ο Ερνέστο Βαλβέρδε.
- Το 1-0 με την Πόρτο που ήταν η πρώτη μας νίκη στο Champions League.
- Τη νίκη στη Ριζούπολη με τον Παναθηναϊκό.
- Το 0-1 με Μήτρογλου στην Λεωφόρο το 2013.
- Το 6-0 με την ΑΕΚ το 2011.
- Τη νίκη με 3-2 με την Άρσεναλ στο Emirates.
- Το 2-0 με την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ στο Καραϊσκάκη.
Υπάρχουν όμως και oι στιγμές που θέλει να ξεχάσει ή δεν ήθελε να τις βιώσει εντός κι εκτός γηπέδων...
- Σίγουρα η περιπέτεια με την υγεία μου που με κράτησε μακριά από την ομάδα. Ήταν κάτι πολύ δύσκολο.
- Τα τρία χαμένα πρωταθλήματα όσο ήμουν στην ομάδα: το 2004, το 2010 και την σεζόν 2017-2018.
- Το 7-0 από την Γιουβέντους.
- Ο αποκλεισμός από την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ ενώ είχαμε κερδίσει στο πρώτο ματς.
- Το χαμένο πέναλτι του Αλεξανδρή στο Κύπελλο με τον Παναθηναϊκό το 1995.
- Την άδικη αποβολή του Ζιοβάνι και όχι του Κυργιάκου στην Λεωφόρο.
- Τον αποκλεισμό από την Μέταλιστ. Πιστεύω πως εάν παίρναμε την πρόκριση θα γράφαμε ιστορία εκείνη την χρονιά.
- Γενικά ότι όσα χρόνια ήμουν στον σύλλογο δεν φτάσαμε ποτέ σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, όπως τόσο πολύ ήθελα και ονειρευόμουν.
