Οπαδός. Μια λέξη παρεξηγημένη στην Ελλάδα, η οποία συχνά έχει αρνητικό νόημα. Οπαδός μιας ομάδας όμως είναι o οποιοσδήποτε νιώθει την αγωνία να τον κατατρώει όταν το παιχνίδι μπαίνει στις καθυστερήσεις, μετρά αντίστροφα για τη σέντρα, ανατριχιάζει, όταν του επιτρέπουν οι συνθήκες, με τη μαγεία του γηπέδου. «Η μπάλα στην κερκίδα» απευθύνεται σε όλους όσοι διατηρούν ακόμα λίγη από τη μαγεία της πρώτης φοράς που πήγαν γήπεδο και οραματίζονται μια εξέδρα διαφορετική, γεμάτη ρομαντισμό, χρώμα και φωνή, απέναντι σε συμφέροντα και σκοπιμότητες.

Νέο παιχνίδι στα φρουτάκια! Το «Fruit Blox» προσγειώθηκε στην Sportingbet.gr!

Αποτυπώνει όλες τις κακοτοπιές του ελληνικού ποδοσφαίρου και δείχνει πως μια λύση από τα κάτω, από τους οπαδούς και τον απλό κόσμο, μπορεί να ξαναφέρει κοντά την ομάδα με την κοινότητα που εκπροσωπεί και να αποτελέσει εγγύηση για το μέλλον της. «Τα παιδιά στην κερκίδα, είναι η μόνη σου ελπίδα», που τραγουδούσε και ο Νίκος Πορτοκάλογλου...

Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί στις 03/12 στον Ιανό και με ένα click εδώ μπορείτε να μάθετε περισσότερα γι' αυτήν.

Διαβάστε ένα αποκλειστικό απόσπασμα από το βιβλίο που κυκλοφορεί τη Δευτέρα (26/11) από τις εκδόσεις ΟΞΥ σε όλη την Ελλάδα!

Κοίταξε το κάθισμα. Η σκόνη είχε εισχωρήσει βαθιά στο χρώμα. Το έντονο βιολετί στο παλιό πλαστικό είχε πλέον πάρει μια παλ απόχρωση, σαν εκείνη που του ζητούν οι χαρούμενες μέλλουσες μαμάδες όταν βάφουν το παιδικό δωμάτιο. Έκλεισε τα μάτια. Διάβολε, η σκόνη είχε σχεδόν σκεπάσει και τη μνήμη του. Πυκνή, αποφασισμένη να υψώσει τείχος ανάμεσα στις καλές αναμνήσεις και τη σημερινή μιζέρια, θάβοντας τις πρώτες για πάντα. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τα ωραία χρόνια, αλλά εκείνος ένιωθε πως είχαν μεσολαβήσει δεκαετίες. Γέλασε πικρά. Ήταν μόλις στην τρίτη δεκαετία της ζωής του. Δεν ήξερε πώς είναι το μονοπάτι της λήθης, αλλά ένιωθε να το περπατά μέσα από τα βήματα των άλλων.

Η κερκίδα είχε αδειάσει. Τρεις πιτσιρικάδες έβγαζαν σέλφι κοντά στο κάγκελο χαμογελώντας ανέμελα. Σχεδόν τους ζήλεψε. Ένα περίεργο συναίσθημα οργής και φθόνου θέριεψε μέσα του. Τα μαλακισμένα που έρχονται στο γήπεδο για να βγάλουν φωτογραφίες και να πουλήσουν μούρη στις γκομενίτσες φαίνονται να ’ναι οι μόνοι χαρούμενοι στο πέταλο.

Έβγαλε τον τσαλακωμένο καπνό απ’ την κωλότσεπη. Δάγκωσε το φιλτράκι και ξεκίνησε να στρίβει. Η υγρασία είχε νεκρώσει τη γεύση για μια ακόμη φορά. Ή μήπως έφταιγαν τα αλλεπάλληλα μηχανικά στριψίματα των τελευταίων μηνών;

Ούτε κι εκείνος δεν μπορούσε να θυμηθεί πόσο κάπνιζε κάθε μέρα. Κινήθηκε προς τα πέτρινα σκαλοπάτια, προσπαθώντας να εισπνεύσει τη μυρωδιά από το γήπεδο και να εκπνεύσει τον καπνό. Το μάτι του Άλεξ έπεσε στο μαύρο σημάδι. Ήταν από τις μέρες που οριοθετούσαν την εξέδρα με λεπτομέρεια, ώστε το μωσαϊκό που έστηναν να βγει αψεγάδιαστο. Χαρτόνια, κορδέλες, καπνογόνα. Η τηλεόραση που τόσο μισούσαν μετέφερε την εικόνα της κερκίδας σε όλο τον κόσμο κι εκείνοι έπρεπε να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, περιμένοντας κι από τους παίκτες να κάνουν το ίδιο.

Χορογραφία. Γέλασε. Άκου χορογραφία. Λες και πρωταγωνιστούσαν σε κανένα μπαλέτο. Κι όμως, ήταν η δική τους παράσταση. Προετοιμάζοντας το σόου τις βδομάδες πριν από τα μεγάλα ματς, συχνά αισθανόταν κι εκείνος μέλος του οργανισμού. Ήταν σίγουρος πως έτσι ένιωθαν και οι άλλοι. Σχεδίαζαν το πλάνο τους όπως η ομάδα με τον προπονητή. Κλιμάκωναν την προετοιμασία όσο οι μέρες περνούσαν, επικεντρώνονταν στον αντίπαλο κι έμπαιναν στο γήπεδο για να δώσουν το 100% του είναι τους. Φωνή, χρώμα, ατμόσφαιρα. Όλοι ένα. Μαζί με τον βλάκα που έξω από το γήπεδο μπορεί να τσακωνόταν για πολιτικά, με τον φλώρο που σύχναζε στα μαγαζιά που εκείνος έφτυνε, με το διεστραμμένο σκουλήκι που ίσως χτυπούσε την κοπέλα του τα βράδια, με τον μαλάκα που δεν κολλούσε ένσημα στους εργαζομένους του. Αναρωτιόταν μερικές φορές ποιος πραγματικά ήταν αυτός που καθόταν δίπλα του. Αλλά στο τέλος η αδρεναλίνη ξεπερνούσε κάθε ερωτηματικό. Σηκώνοντας το χαρτόνι και ματώνοντας τα πνευμόνια απ’ το τραγούδι ήταν σαν να σηκώνει στα χέρια του την ίδια την ομάδα. Σαν να βρίσκεται μέσα στην καρδιά του στόπερ, στο μυαλό του δεκαριού, στο φονικό αριστερό του σέντερ φορ. Και την επόμενη μέρα αγόραζαν όλες τις εφημερίδες, ψάχνοντας να βρουν την καλύτερη φωτογραφία της παράστασής τους. Το χαρτί στην ενημέρωση μετρούσε ακόμα, παρότι παραδοσιακά εκείνοι μισούσαν τους δημοσιογράφους. Δεν είχε αντικατασταθεί από τρεμάμενες οθόνες υπολογιστή και αμφίβολης ποιότητας ειδήσεις.

Ήταν τα ωραία χρόνια.

Κι ύστερα το χαμόγελο έσβησε. Η ίδια αντίστροφη σκέψη μετά από κάθε ματς, μετά από κάθε σφύριγμα λήξης. Η ίδια κουβέντα στο μπαρ, στην όρθια μπύρα έξω από τα υγρά τσιμέντα, στην τζούρα από τον ξεραμένο καπνό.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Η Μπάλα στην κερκίδα, του Θάνου Σαρρή

Ένα αληθινό μυθιστόρημα για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της ομάδας σου.

Οι καλές μέρες ανήκουν πια στο παρελθόν για τους οπαδούς των «μοβ». Ο πολλά υποσχόμενος μεγαλοεπενδυτής χρησιμοποίησε τον κόσμο της ομάδας για τα προσωπικά του συμφέροντα και όταν ένα κομμάτι της εξέδρας προσπάθησε να αντιδράσει βρέθηκε απέναντι σ’ εκείνους που μέχρι πρόσφατα ξελαρυγγιάζονταν μαζί στα παγωμένα τσιμέντα.

Αλλά οι οπαδοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και οραματίζονται ένα δημοκρατικό μοντέλο διοίκησης με μοναδικό ιδιοκτήτη της ομάδας τον κόσμο. Παρά το διεφθαρμένο παιχνίδι των ΜΜΕ, των πολιτικών και των αθλητικών παραγόντων, η σπίθα γίνεται φλόγα και οι επαφές με ομάδες του εξωτερικού που τα κατάφεραν δημιουργούν τη βάση κόντρα σε όλους και σε όλα. Θα καταφέρουν τα παιδιά της κερκίδας να γράψουν ιστορία;

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε έρευνα, με διαλόγους και πρωταγωνιστές που είναι ή θα μπορούσαν να είναι αληθινοί...

Στοιχεία έκδοσης

ISBN: 978-960-436-586-9

Συγγραφέας: Θάνος Σαρρής

Αριθμός σελίδων: 200

Διαστάσεις: 14 (πλάτος) x 21 εκ. (ύψος)

Τιμή: 12,70€

Χρονολογία έκδοσης: 2018

Επιμέλεια έκδοσης: Οξύ

Διανομή: Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ

Κεντρική διάθεση

Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ / Κολωνού 12-14, Κεραμεικός, Αθήνα

Tηλ. παραγγελιών: 210 2514123 / Φαξ: 210 5227768 / Email: [email protected] / www.brainfood.gr