Το παιχνίδι με το Σουδάν ήταν το τελευταίο για την Ακτή Ελεφαντοστού στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2006. Οι Ιβοριανοί επικράτησαν 1-3 και σφράγισαν το εισιτήριο για Γερμανία. Μετά τη λήξη, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά πήρε το μικρόφωνο στα αποδυτήρια από τον ρεπόρτερ του κρατικού καναλιού, γονάτισε μαζί με τους συμπαίκτες του και απεύθυνε κάλεσμα. «Πολίτες της Ακτής Ελεφαντοστού, από το βορά, το νότο, το κέντρο και την δύση, σας ικετεύουμε γονατιστοί να συγχωρήσετε ο ένας τον άλλον. Μία σπουδαία χώρα σαν την Ακτή Ελεφαντοστού δεν μπορεί να βυθιστεί στο χάος για πάντα. Αφήστε κάτω τα όπλα σας και διοργανώστε εκλογές». Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος με τη δική του επιρροή ζητούσε ανοιχτά από τον πρόεδρο Γκμπαγκμπό να σταματήσει τον εμφύλιο.

Λίγους μήνες μετά, με τα λόγια του να έχουν εισχωρήσει για τα καλά σε όλα τα στρώματα της Ακτής Ελεφαντοστού, πήρε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή για το 2006 και ταξίδεψε στο άνδρο των ανταρτών, το Μπουάκε. Μίλησε μαζί τους και ζήτησε το επόμενο ματς της εθνικής να πραγματοποιηθεί εκεί. Ήταν η πρώτη ποδοσφαιρική αναμέτρηση που έγινε στο βόρειο κομμάτι της χώρας μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου, με τον επικεφαλής των ανταρτών χαρακτηρίζει τον Ντρογκμπά ως τον σημαντικότερο παράγοντα για την επανένωση της χώρας. Στις 4 Μαρτίου του 2007, υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης.

Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά αποτελεί μέλος του κλαμπ «Champions for Peace» του Peace and Sports. Πρόκειται για έναν παγκόσμιο και ουδέτερο Οργανισμό με έδρα το Μονακό που χρησιμοποιεί τον αθλητισμό και τις αξίες του για να προωθήσει τον διάλογο, την εκπαίδευση, την κοινωνικοποίηση και την ενσωμάτωση με μεγάλο στόχο, φυσικά, την ειρήνη. Τη δράση του στηρίζει ένας σημαντικός αριθμός αθλητών που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία, ο καθένας στον δικό του τομέα. Από τον Ντιντιέ Ντρογκμπά και τον Κριστιάν Καρεμπέ, μέχρι τον Σεργκέι Μπούμπκα και τον Φελίπε Μάσα. Ο οργανισμός αυτός λοιπόν, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και με την υποστήριξη του Μη Κερδοσκοπικού Σωματείου Eleven Campaign, το οποίο αποτελεί στρατηγικό συνεργάτη, επέλεξε την Ελλάδα για την διεξαγωγή του Peace and Sport Regional Forum στις 17/10!

Αθλητισμός και αλληλεγγύη από την παιδική ηλικία

Πρόεδρος και ιδρυτής του Peace and Sports είναι ο Ζοέλ Μπουζού. Ο Γάλλος μεγάλωσε σε αθλητική οικογένεια και αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στον αθλητισμό, μαθαίνοντας τις αξίες του. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο μοντέρνο πένταθλο και το 2011 εκλέχθηκε πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Ολυμπιονικών. «Κατάλαβα από πολύ νωρίς την πραγματική δύναμη του αθλητισμού. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος φυσικής κατάστασης», λέει ο κύριος Μπουζού στο gazzetta.gr και συνεχίζει: «Ήμασταν μια νορμάλ οικογένεια στη Γαλλία, όχι πλούσια. Είδαν τον πατέρα μου κάποιες φορές να με αντιμετωπίζει ως προπονητή, ως ίσο με τα άλλα παιδιά που προπονούσε και όχι μεροληπτικά. Επίσης, προσπαθούσε να αγοράζει αθλητικό εξοπλισμό για άλλα παιδιά, για νέους με ταλέντο και αφοσίωση στον αθλητισμό, που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τον δικό τους εξοπλισμό. Ήταν φυσικό λοιπόν από το ξεκίνημά μου να καταλάβω ότι ο αθλητισμός μπορούσε να λειτουργήσει ως τρόπος εκπαίδευσης και ένταξης.

Όταν έγινα πρωταθλητής, κατάλαβα ότι υπάρχουν αδερφοί και αδερφές σε όλο τον κόσμο, στη διεθνή αθλητική κοινότητα. Δημιούργησα το πρώτο κίνημα στη Γαλλία που ονομάστηκε "μαζί μέσω του αθλητισμού", προκειμένου να εντάξω σε αθλητικά καμπ παιδιά μεταναστών, ώστε να καταφέρουν να ενσωματωθούν στην κοινότητα. Η πρωτοβουλία ονομάστηκε "πρωταθλητές στους δρόμου" και καλούσα άλλους πρωταθλητές στο δρόμο, που έπαιζαν τα παιδιά. Διόρθωναν τα λάθη τους και τα βοηθούσαν να ενταχθούν σε κάποιο σύλλογο. Βίωσα λοιπόν το πώς ο αθλητισμός μεταμορφώνει τη συμπεριφορά. Τα παιδιά αυτά αποκτούσαν σεβασμό για τους άλλους, για τους προπονητές, για τους κανόνες. Εντάσσονταν στο σχολείο και την κοινωνία. Όταν πήγα στο Μονακό κατάλαβα ότι μπορώ να δημιουργήσω ένα δίκτυο αθλητικών ηγετών σε παγκόσμιο επίπεδο. Γνώρισα την αυτού Μεγαλειότητά Πρίγκιπα Αλβέρτο, ο οποίος ήταν επίσης Ολυμπιονίκης και σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο. Έτσι ήταν ευκολότερο να χτίσουμε γέφυρες με άλλα κράτη. Η ιδέα ήταν να φέρουμε κοντά τους κυβερνητικούς και τους αθλητικούς ηγέτες, ώστε να αλληλοεμπνευστούν και να βρουν λύσεις για τα κοινά τους προβλήματα. Να δημιουργήσουμε ένα διεθνές μέτωπο και να χρησιμοποιήσουμε τις καλύτερες δυνατές πρακτικές, ούτως ώστε να αναπαραχθούν στη συνέχεια».

«Η ειρήνη δεν είναι δεδομένη πουθενά»

To 2007, προχώρησαν στην ίδρυση του Peace and Sport. Πώς όμως στην πράξη ο αθλητισμός μπορεί να γίνει όχημα για την ειρήνη; Ο Ζοέλ Μπουζού υποστηρίζει στο gazzetta.gr: «Για να ξεκαθαρίσουμε το πώς συνδυάζονται, πρέπει πρώτα να ορίσουμε τις δύο έννοιες. Τι είναι ο αθλητισμός; Για εμένα δεν αποτελεί μόνο ένα θέαμα ή ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διεθνείς επιχειρήσεις για την προώθηση των προϊόντων τους. Δεν πρέπει να μιλάμε αρνητικά για τον αθλητισμό επειδή κάποιοι πρωταθλητές κερδίζουν πολλά χρήματα, ή επειδή άλλοι πιάνονται ντοπέ. Δεν είναι αυτό ο αθλητισμός. Στην πραγματικότητα, είναι μια δραστηριότητα που φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Μοιράζεται τις ίδιες αξίες σε όλο τον κόσμο. Ένα παιδί στη Νιγηρία που θέλει να παίξει βόλεϊ, θα το κάνει όπως ένα παιδί στη Γερμανία. Μέσω του ίδιου αθλήματος, λοιπόν, μπορείς να πραγματοποιήσεις έναν αγώνα ανάμεσα σε Νιγηριανούς και Γερμανούς. Και όταν συναντηθούν, ανακαλύπτουν οι μεν τον κόσμο των δε. Μέσω του αθλητισμού βρίσκουν κοινή γλώσσα και σταδιακά μπορούν να ξεπεράσουν τις διακρίσεις και να ανακαλύψουν ο ένας την κουλτούρα του άλλου. Λειτουργεί λοιπόν και σε διεθνές επίπεδο και σε τοπικό, μπορεί να επιτελέσει έργο ανάμεσα σε κοινότητες που έχουν εντάσεις. Μπορεί να βοηθήσει επίσης στην ένταξη. Αν έχεις πρόσφυγες, η ένταξή τους μέσω του αθλητισμού είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τους βοηθήσεις να γίνουν αποδεκτοί από ανθρώπους με άλλη κουλτούρα, ανάμεσα σε διαφορετικά εθνικά γκρουπ».

Και κάπου εκεί, μπαίνει στο παιχνίδι και η ειρήνη. «Η ειρήνη δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως κάτι δεδομένο», συνεχίζει ο κύριος Μπουζού. «Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, έχει προβλήματα, εντάσεις, πίεση στους φυσικούς πόρους και η ειρήνη αποτελεί πάντα μια προσωρινή κατάσταση. Ακόμα κι αν υπάρχει για μια χώρα για 50 χρόνια, δεν σημαίνει ότι θα υφίσταται για πάντα. Αλλά αν είσαι ανοιχτός στο να καταλάβεις ότι είναι αποτέλεσμα μιας διεργασίας που κάνει πραγματικότητα την κοινή αποδοχή, τότε μπορείς να βρεις τρόπο να την σταθεροποιήσεις. Αν οι διαφορές κάθε είδους γίνουν αποδεκτές τότε υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για ανθρώπους να συνυπάρξουν και να ενταχθούν πραγματικά».

Ανεξαρτησία και στόχοι

Το Peace and Sports εδρεύει στο Μονακό και σύμφωνα με τον επικεφαλής της, αυτό βοηθάει στο να διατηρήσει το καθεστώς ανεξαρτησίας της. «Είμαστε ένας ουδέτερος διεθνής οργανισμός, που εδρεύει στο ουδέτερο και ανεξάρτητο Μονακό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ικανότητα μιας πρωτοβουλίας να δράσει, γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ατζέντα μας. Έχουμε σημαντική παρουσία και πολύ υψηλό επίπεδο αξιοπιστίας στις διεθνείς δράσεις. Γι' αυτό ο κόσμος, οι κυβερνήσεις, οι ΜΚΟ, οι διεθνείς Ομοσπονδίες, όλοι καταλαβαίνουν τι πραγματικά είμαστε». Όσον αφορά τους στόχους; Αυτοί δεν μένουν μόνο στην αθλητική κοινότητα. «Ο στόχος μας είναι επίσης να πείσουμε τους αθλητικούς ηγέτες ότι δεν είναι δυσκολότερο να διοργανώσεις ένα παγκόσμιο Κύπελλο ή να προωθήσεις, για παράδειγμα, το χάντμπολ στον κόσμο, από το να γίνεις πραγματικός ηγέτης στην προώθηση της ειρήνης. Πρέπει να δεις το άθλημά σου και την κοινότητα που επισκέπτεσαι για να προχωρήσεις ανάλογα, να συμμετέχεις και να πείσεις όλους τους παράγοντες, από τους συλλόγους μέχρι τις ομοσπονδίες ότι έχουν επίσης μια αποστολή για την ειρήνη να φέρουν εις πέρας. Φέρνουν τον κόσμο κοντά και πρέπει να τους δείξουν πώς να ζήσουν μαζί. Ένας άλλος άξονας είναι επίσης η πίεση στις κυβερνήσεις, ώστε να καταλάβουν ότι ο αθλητισμός αποτελεί λύση. Μια όχι και τόσο ακριβή λύση, δεν είναι μια κακή πολυτέλεια ή απλά ένας τρόπος για να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου. Δεν έχει να κάνει μόνο με την εκπαίδευση, αλλά και με το πώς να ζήσουμε όλοι μαζί με ειρήνη. Αν είσαι ηγέτης μιας κυβέρνησης, πρέπει να τον αντιμετωπίζεις ως ένα φανταστικό εργαλείο για να λύσεις κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν άλυτα ζητήματα και ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει λύσεις. Επίσης, μπορεί να βοηθήσει στα προβλήματα με τους γείτονες, να εκπαιδεύσει τους διπλωμάτες να καταλάβουν το πόσο σημαντικό εργαλείο είναι. Οι πρωταθλητές μας κατανοούν πολύ καλά αυτό που αρκετοί διπλωμάτες όχι και προωθούν την αθλητική διπλωματία».

Η Ρόδος στο επίκεντρο!

O διεθνής οργανισμός, λοιπόν, επέλεξε την Ελλάδα για το Forum της, συγκεντρώνοντας στις 18 Οκτωβρίου στη Ρόδο μια ευρεία γκάμα σπουδαίων προσωπικοτήτων. Από τον Νίκο Γκάλη και τον Κριστιάν Καρεμπέ, μέχρι νομπελίστες Ειρήνης και Ολυμπιονίκες από όλον τον κόσμο. «Όπως είπε και ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κύριος Γιώργος Χατζημάρκος, η Ελλάδα και η συγκεκριμένα η Ρόδος ήταν πάντα ένα κέντρο πολιτισμού και διαλόγου μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Τη ίδια στιγμή, υπάρχουν αρκετά θέματα στη Μεσόγειο που πρέπει να διευθετηθούν. Ο αθλητισμός είναι ένας τρόπος. Ζούμε σε μια εποχή που χτίζονται πολλά κοινωνικά γκέτο και πρέπει όλοι οι πολίτες να βοηθήσουν. Είναι επίσης σημαντικό ότι ο αθλητισμός αποτελεί μέσο για την αξιοπρέπεια. Ακόμα και όταν κυριαρχεί η φτώχεια, η αξιοπρέπεια δεν πρέπει να χάνεται. Ο αθλητισμός μπορεί να φέρει ελπίδα, να ανταμείψει το ταλέντο και να προωθήσει την ισότητα, να δείξει ότι μπορεί να αλλάξει το μέλλον ενός παιδιού που γεννήθηκε σε δυσκολίες και να κάνει τον κόσμο να καταλάβει ότι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Παράλληλα, πρέπει να στείλουμε στην Ευρώπη το μήνυμα ότι έχει έρθει ο καιρός να αφήσει τα λόγια και να περάσει στις πράξεις».

Για να δηλώσετε συμμετοχή στο Peace and Sport Regional Forum κάντε click εδώ.