Το αστέρι λάμπει ξανά! Στην Αρένα του Σάλτσμπουργκ ο Ερυθρός Αστέρας πάγωσε τους Αυστριακούς, αγκάλιασε τ΄ αστέρια κι έγραψε έπειτα από πολλά χρόνια χρυσή σελίδα σε μια τεράστια ιστορία! Αυτή είχε επιτυχίες, πίκρες, δάκρυα και λίγο έλειψε να... χαθεί μια και το 2013 τα χρέη άγγιζαν τα 45 εκατ. ευρώ! Δυο χρόνια αργότερα έχανε το εισιτήριο για το Champions League λόγω τιμωρίας της UEFA. Η λύση ήρθε από τις... Ακαδημίες, αρκετές εκατομμύρια δολάρια μπήκαν στα ταμεία, η νέα διοίκηση φρόντισε να ενισχύει την ομάδα, οι ευρωπαϊκές νίκες τον ανέβασαν βαθμολογικά και τα σημάδια... έδειχναν τ' αστέρια. Το 2017 έκαναν την κίνηση – ματ με την πρόσληψη του Βλάνταν Μιλόγεβιτς και λίγους μήνες αργότερα οι ερυθρόλευκοι φορούσαν... κοντομάνικα σε ευρωπαϊκό ματς για πρώτη φορά έπειτα το 1992! Το βράδυ της 29ης Αυγούστου ο Αστέρας μάγεψε ξανά, όχι όμως όπως το... 1991!

Ο Ερυθρός Αστέρας δεν είναι μία ακόμα ομάδα. Δεν είναι ένας τυχαίος ποδοσφαιρικός οργανισμός. Μπορεί να έχει κανείς στο μυαλό του ότι κέρδισε τον... χειρότερο ευρωπαϊκό τελικό, όπου ο Λούμπο Πέτροβιτς είχε δώσει οδηγίες στους παίκτες του να γυρίσουν την μπάλα πίσω όσο πιο συχνά μπορούν και να την κρατάνε. Ηταν εκείνο το 0-0 του 1991. Ακόμα και ο Σίνισα Μιχαλοβιτς μετά το ματς έλεγε πως ήταν ο πιο βαρετός ευρωπαϊκός τελικός στην ιστορία. Μπορεί κάποιος να το έχει έτσι στο μυαλό του, αλλά θα κάνει λάθος. Η ομάδα εκείνη που κέρδισε στα πέναλτι τη Μαρσέιγ είχε αποκλείσει την Μπάγερν Μονάχου στον ημιτελικό. Η ομάδα αυτή ήταν προϊόν δουλειάς πέντε ετών. Με Ναϊντόσκι, Ντάρκο Πάντσεφ, Μπελοντέντιτσι, Γιούγκοβιτς και τον Μιχαϊλοβιτς που προστέθηκε το 1988. Μία ομάδα πρωταθλήτρια με παίκτες σαν τον Προσινέτσκι και τον Μπίνιτς. Ομάδα που έφερε πρωτάθλημα και Κύπελλο το 1990.

Η διάλυση τoυ Αστέρα που πήρε ευρωπαϊκό τίτλο εν μέσω ταραχών και της απόσχισης της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας έγινε τόσο γρήγορα, που μέσα σε δύο χρόνια από τον τελικό δεν είχε μείνει κανένας παίκτης και φυσικά ούτε ο προπονητής. Τον Νοέμβριο του 1991 στο Super Cup Ευρώπης με την Γιουνάιτεντ ήταν μία τελείως διαφορετική ομάδα. Ο Τζόναθαν Γουίλσον θυμάται μία συζήτηση που είχε κάνει με τον Στέφαν Στογιάνοβιτς. Τον τερματοφύλακα που είχε πάει στην ομάδα του Ερ. Αστέρα το 1982 και που ήταν αρχηγός στην ομάδα του ευρωπαϊκού Κυπέλλου. «Η τραγωδία είναι πως δεν θα μάθουμε ποτέ το πόσο καλοί θα μπορούσαμε να είμαστε πραγματικά και τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε», έλεγε ο Στογιάνοβιτς.

Ο Μιχαϊλοβιτς στη δική του εκδοχή των γεγονότων είχε πει ότι ο Ερυθρός Αστέρας θυσίασε την κατοχή στον τελικό όχι διότι θεωρούσαν ότι η Μαρσέιγ ήταν ανώτερη, αλλά επειδή είχαν εντοπίσει διαφορά εμπειριών και παραστάσεων των δύο αντιπάλων.
Η Μαρσέιγ ήταν στα ημιτελικά έναν χρόνο πριν χάνοντας από την Μπενφίκα. Πριν από αυτήν την χρονιά είχε πάει στα ημιτελικά στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο Μιχαϊλοβιτς τόνιζε πως ο Ερ. Αστέρας ήταν μία νεανική ομάδα. Με παιδιά 21, 22 και 23 ετών. Παίζοντας σε έναν πρώτο τους τελικό ήθελαν να αφήσουν το στίγμα τους. Γιατί να αναλωθούν σε ποδοσφαιρικό θέαμα και να μην κοιτάξουν την ουσία; Ήταν άλλωστε μία ομάδα και παίκτες που είχαν αποδείξει την αξία τους. Στον πρώτο γύρο μετά το 1-1 εντός με την Γκρασχόπερς κέρδισε 4-1 εκτός, ένα ματς που είδε ο scout των Ρέιντζερς, Γουόλτερ Σμιθ. Το report του προς τον τεχνικό Σούνες ήταν το εξής: "Την γ...σαμε". Η Ρέιντζερς 'υπέφερε' εκτός έδρας με το 3-0 για να έρθει μετά το 1-1 στο γήπεδό της. Η Ντιναμό Δρέσδης στην συνέχεια δέχθηκε πέντε γκολ σε δύο ματς από τους Γιουγκοσλάβους και ενω΄στη ρεβάνς υπήρξε ένταση και επεισόδια.

Οι Προσινέτσκι και Σαβίτσεβιτς ήταν σα... μαέστροι σε μία εξαιρετική ποδοσφαιρική... ορχήστρα. Όλες οι ομάδες που είχαν πάει στα ημιτελικά, Μπάγερν, Πόρτο, Σπαρτάκ, Ρεάλ, Μίλαν και Μαρσέιγ ήθελαν να αποφύγουν τον Ερ. Αστέρα. Η Μπάγερν ήταν εκείνη που βρέθηκε στον... δρόμο του Ερ. Αστέρα αλλά αποκλείστηκε. Μία γκολάρα του Μιχαϊλοβιτς είχε μείνει στο μυαλό του κόσμου και μαζί και η αποθέωση. Στον Ερυθρό Αστέρα ήθελαν να κερδίσουν τον τελικό διότι έτσι θα μπορούσαν να ζήσουν και να διασκεδάσουν φυσιολογικά για τρεις ακόμα μέρες καθώς οι ταραχές και ο πόλεμος δεν άφηναν σε ησυχία την χώρα. Ο Σαβίτσεβιτς εκείνη την χρονιά πήγαινε φουλ για την Χρυσή Μπάλα. Ένας παίκτης τοπ επιπέδου που καθοδηγούσε τον Ερ. Αστέρα.

Η απώλεια του Σαβίτσεβιτς άνοιξε τον δρόμο και για το... αντίο άλλων παικτών. Ένας μεγάλος αριθμός scouts ήταν στον τελικό προκειμένου να εντοπίσει τα "καλά κρυμμένα δώρα των Γιουγκοσλάβων". Ο Προσινέτσκι θα πήγαινε στη Ρεάλ και ο Μπίνιτς είχε πάει στην Σλάβια Πράγας. Ο Στογιάνοβιτς έκλεισε την Αντβέρπ και ο Σαμπανάτζοβιτς στην ΑΕΚ. Ο Μάροβιτς επέλεξε τη Νόρκεπινγκ. Ο Ερ. Αστέρας θα έπαιρνε το πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά με 25 γκολ του Πάντσεφ για να πάει το επόμενο καλοκαίρι στην Ίντερ. Η Serie A το 1992 επωφελήθηκε από τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. Ο Σαβίτσεβιτς πήγε Μίλαν, ο Γιούγκοβιτς στην Σαμπντόρια και ο Μιχαΐλοβιτς στη Ρόμα. Ο Μπελοντέντιτσι διάλεξε τη Βαλένθια και ο Ναϊντοσκι τη Ρεάλ Βαγιαδολίδ.