Η αλήθεια είναι πως μόλις ανακοίνωσε ο τεράστιος Αμαράλ Ντάντε το τέλος της μεγάλης του καριέρας, το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν να κάνουμε ένα αφιέρωμα με τους 10 καλύτερους ακραίους που αγωνίστηκαν στην χώρα μας. Ένα αφιέρωμα που πήγε πολύ καλά, με τον κόσμο να δείχνει πως του αρέσει τελικά αυτό το άθλημα.

Η απήχηση που είχε το συγκεκριμένο θέμα, μας έδωσε την ιδέα να συνεχίσουμε και με τις υπόλοιπες θέσεις. Σειρά παίρνουν οι πασαδόροι, οι παίκτες που χωρίς να έχουν την δόξα των υπολοίπων στην πλατιά μάζα, κάνουν όλο το παιχνίδι των ομάδων. Είναι αυτοί που μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο έναν ακραίο ή διαγώνιο, αλλά και να τον κατεβάσουν με την ίδια ευκολία.

Είναι οι μαέστροι, τα μυαλά κάθε συνόλου, οι άνθρωποι που αν δεν βρεθούν σε καλή ημέρα, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει η ομάδα τους, όσο καλά και αν παίξουν οι υπόλοιποι. Στην χώρα μας και στο πρωτάθλημά μας είχαμε (και ευτυχώς συνεχίζουμε να την έχουμε) την τύχη να δούμε μεγάλους... μαέστρους.

Πασαδόρους παγκόσμιας κλάσης με διεθνείς καριέρες και συμμετοχές στις μεγαλύτερες Εθνικές ομάδες του πλανήτη. Στην Ελλάδα έχουν παίξει και συνεχίζουν να παίζουν, πασαδόροι που βρίσκονται μέσα στο top-5 Παγκοσμίως την συγκεκριμένη εποχή, κάτι αδιανόητο αν σκεφτούμε πως μιλάμε για μια τόσο μικρή χώρα, για ένα τόσο μικρό πρωτάθλημα.

Το να βρούμε την δεκάδα μόνο εύκολο δεν ήταν και όπως αναφέραμε και στους ακραίους, είναι λογικό να έχουμε ξεχάσει κάποιον. Σε αυτό μπορείτε και εσείς να βοηθήσετε γράφοντας ποιος θα μπορούσε να ήταν στην δεκάδα, αλλά δεν είναι. Όσον αφορά την ψηφοφορία, εμείς ψηφίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη Λόι Μπολ, έναν από τους καλύτερους πασαδόρους στην ιστορία του αθλήματος.

Λόι Μπολ: Ο ορισμός του μαέστρου...

Αρχίζουμε το top-10 με τον Λόι Μπολ, τον άνθρωπο που δικαίως θεωρείται ο ορισμός του μαέστρου. Τον πασαδόρο που έχει κάνει τεράστια καριέρα τόσο στους συλλόγους που έπαιξε, όσο και στην Εθνική των ΗΠΑ. Μιλάμε πραγματικά για έναν θρύλο του αθλήματος που στην χώρα μας αγωνίστηκε στον Ηρακλή για δύο χρόνια κατακτώντας ένα πρωτάθλημα και έχοντας συμμετοχή σε δύο final four του Champions League. Στην συνέχεια πήγε στην Ρωσία και την Ζενίτ όπου έγινε ο πρώτος Αμερικανός αρχηγός της ομάδας και τελείωσε την καριέρα του στην Ούραλ Ούφα.

Με τις ΗΠΑ έχει παίξει πάνω από 400 αγώνες και ήταν αρχηγός της για 10 χρόνια κατακτώντας μέχρι και το χρυσό στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Η χρονιά αυτή μάλιστα το 2008 δηλαδή ήταν μαγική για τον ίδιο, καθώς πήρε με την Ζενίτ Champions League και πρωτάθλημα Ρωσίας και με τις ΗΠΑ World League και Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα έγινε ο πρώτος παίκτης της χώρας που έπαιξε σε 4 Ολυμπιακούς Αγώνες, όντας ένας ζωντανός θρύλος του αθλήματος. Πραγματικά θα μπορούσε όλο το θέμα να είναι μόνο για τον Μπολ, τον βολεϊμπολίστα που έφτασε το κασέ του στο 1.500.000 ευρώ, αλλά ας σταματήσουμε να γράψουμε και για τους άλλους, που είναι επίσης παικταράδες.

Τζεφ Στορκ: Και στα...γεράματα έδειξε πόσο παικταράς ήταν

Από τους πασαδόρους που λίγοι θα θυμούνται, για την ακρίβεια μόνο όσοι γουστάρουν το βόλεϊ, ωστόσο ήταν από τους μεγαλύτερους που έπαιξαν στην χώρα μας ήταν ο Τζεφ Στορκ. Ο Αμερικανός αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1996 σε ηλικία 36 ετών, έχοντας ήδη κάνει μια πολλή μεγάλη καριέρα σε Ιταλία αλλά Εθνική του ομάδα. Την χρονιά αυτή έδειξε το πόσο μεγάλος πασαδόρος ήταν, ενώ αποδείχθηκε και ο καλύτερος δάσκαλος για τον Βασίλη Κουρνέτα που είχε αποκτηθεί επίσης εκείνη την χρονιά από τους Πειραιώτες. Στην Ελλάδα πήρε ένα Κύπελλο (ο Κουρνέτας είχε αγωνιστεί στον τελικό με τον Άρη), ενώ κατέκτησε τίτλους και σε Ιταλία. Με τις ΗΠΑ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ και το χάλκινο σε αυτούς της Βαρκελώνης, ενώ το 1986 πήρε το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γαλλίας. Μιλάμε φυσικά για έναν τεράστιο παίκτη, που αν και δεν έπαιξε χρόνια στην Ελλάδα, δεν γίνεται να μην βρίσκεται στο top-10 μας.

Έρικ Χάνσεν: Έμεινε στην σκιά του Μπολ

Συνεχίζουμε με τους Αμερικανούς πασαδόρους και τον Έρικ Χάνσεν, έναν παίκτη που σε σωματεία έκανε καριέρα, αλλά στην Εθνική του ομάδα βρέθηκε πίσω από τον τεράστιο Μπολ. Ο Χάνσεν στην χώρα μας αγωνίστηκε για μία χρονιά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, στρέφοντας όλα τα βλέμματα επάνω του. Λάτρης του γρήγορου παιχνιδιού, προσέφερε πλούσιο θέαμα, ενώ με το πάθος που είχε, έγινε αμέσως αγαπητός στον κόσμο του «δικεφάλου του βορρά», αλλά έμεινε μόνο έναν χρόνο συνεχίζοντας την καριέρα του στην Γαλλία και την Πουατιέ. Με την Εθνική των ΗΠΑ ήταν στην δωδεκάδα του 2008, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, αλλά και του World League.

Ντόναλντ Σούτζο: Από την Αλβανία στην Εθνική Αμερικής

Ο τελευταίος των Αμερικανών πασαδόρων που έπαιξαν στην χώρα μας ήταν ο Ντόναλντ Σούτζο, ένας επίσης σημαντικός παίκτης που ωστόσο έμεινε μόνο έναν χρόνο και την καριέρα του την έκανε κυρίως στην Ιταλία. Στην Ελλάδα έπαιξε στον Ολυμπιακό την περίοδο 2005-06 χωρίς να κατακτήσει κάποιο τίτλο. Ο Σούτζο γεννήθηκε στην Κοριτσά της Αλβανίας και πήγε στην Αμερική με τους γονείς του, πριν είχε συμμετοχές στις μικρές Εθνικές της Αλβανίας, ενώ στις ΗΠΑ έγινε στέλεχος των ανδρών. Μάλιστα ήταν να συμπεριληφθεί στην αποστολή για το Πεκίνο όπου οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός, στέλνοντας τελικά εκεί τον Χάνσεν. Στα συν του το εξαιρετικό σερβίς που είχε, ένα από τα καλύτερα της εποχής του.

Πάβελ Ζαγκούμνι: Ο εγκέφαλος...

Αφήνουμε τους Αμερικανούς και πάμε στους Πολωνούς, ξεκινώντας από τον τεράστιο Πάβελ Ζαγκούμνι. Πραγματικά αν κάποιος θέλει να δει τι είναι ο Ζαγκούμνι, μπορεί να παρακολουθήσει τα βίντεο με τις τιμές που του έγιναν όταν αποφάσισε να ολοκληρώσει την καριέρα του. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους πασαδόρους που έχει βγάλει το Πολωνικό βόλεϊ, ενώ την χρονιά που αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό (2009-2010) ήταν ανάμεσα στους 3 καλύτερους στον κόσμο. Με το «τριφύλλι» ο εκνευριστικά ήρεμος Πολωνός κατέκτησε ένα Κύπελλο στον αξέχαστο τελικό στο Τροκαντερό, ίσως τον πιο ποιοτικό τελικό που έχουμε δει, ενώ στο πρωτάθλημα ήρθε δεύτερος πίσω από τον Ολυμπιακό του Μίλκοβιτς. Ο Ζαγκούμνι έκανε καριέρα μόνο στην χώρα του, καθώς με εξαίρεση το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό δεν άφησε την αγαπημένη του Πολωνία κατακτώντας 4 πρωταθλήματα, 3 με την Όλζστιν και 1 με την Ζάκστα. Με την Εθνική του ομάδα έχει κάνει τεράστια καριέρα και γι' αυτό άλλωστε λατρεύεται στην χώρα του, έχοντας χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και World League, ενώ οι συμμετοχές του έφτασαν τις 427.

Φαμπιάν Ντρίζγκα: Ο νεότερος που έχει όλο το μέλλον μπροστά του

Ο νεότερος της παρέας είναι ο Φαμπιάν Ντρίζγκα που αγωνίζεται την χρονιά αυτή στον Ολυμπιακό. Ο 28χρονος Πολωνός αποκτήθηκε από τους Πειραιώτες και το όνομά του έκανε αμέσως κλικ, κάτι λογικό, καθώς μιλάμε για τον πασαδόρο της Εθνικής Πολωνίας, μιας υπερδύναμης στον χώρο και έναν από τους καλύτερους αυτή την στιγμή στον κόσμο. Ο Ντρίζγκα ήδη έχει κατακτήσει 1 Challenge Cup, ήταν δεύτερος στο Champions League του 2015 όπου και αναδείχθηκε καλύτερος πασαδόρος, ενώ έχει επίσης ένα πρωτάθλημα και ένα Σούπερ Καπ Πολωνίας. Και γι' αυτόν είναι πρώτη φορά που βγαίνει εκτός της χώρας του, με την οποία έχει κατακτήσει 1 χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Πολωνία και 2 χάλκινα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αυστρίας. Στην χώρα μας είναι με τον Ολυμπιακό αήττητος στο πρωτάθλημα, έχοντας κάνει το 1-0 στους τελικούς με τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό πασαδόρο που του αρέσει το γρήγορο παιχνίδι, ενώ θεωρείται και από τους πλέον θεαματικούς, βγάζοντας εξαιρετικές πάσες σε κακές υποδοχές.

Φρανκ Ντεπέστελ: Ποιοτικός με εξαιρετικό σερβίς

Συνεχίζουμε με τον Βέλγο Φρανκ Ντεπέστελ, έναν παίκτη που έπαιξε δύο χρόνια στην χώρα μας σε διαφορετικές περιόδους και με τα χρώματα του Ηρακλή και του Παναθηναϊκού. Με τον... γηραιό κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα της περιόδου 2006-07, όντας μάλιστα και ο πολυτιμότερος παίκτης της χρονιάς. Στους... πράσινους αγωνίστηκε την περίοδο 2008-09 και δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο, χάνοντας σε τελικό πρωταθλήματος και κυπέλλου από Ολυμπιακό. Ωστόσο στο «τριφύλλι» κατάφερε να είναι ο ηγέτης της πορείας προς τον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Λοκομοτίβ Μπελογκόριε. Εκτός από το Βέλγιο ο Ντεπέστελ έπαιξε με μεγάλη επιτυχία σε Ρωσία και Τουρκία, ενώ ακόμα και τώρα, παρότι έχει πατήσει τα 40 συνεχίζει την καριέρα του στην Αργεντινή. Όσον αφορά το Βέλγιο, ήταν για πολλά χρόνια αρχηγός του οδηγώντας την Εθνική του σε συμμετοχές σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Κύριο χαρακτηριστικό του εκτός από την οργάνωση του παιχνιδιού, ήταν το εξαιρετικό του σερβίς, καθώς ήταν ένας από τους πασαδόρους που άφησαν εποχή στην χώρα μας για τους άσους που κέρδιζε.

Σιμόν Τίσερ: Πρωτάθλημα με δύο ομάδες

Για τον Πλάμεν Κονσταντίνοφ γράφαμε πως είναι ο μοναδικός ξένος που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα με 4 διαφορετικές ομάδες. Στην θέση του πασαδόρου αυτός που έχει κάνει την διαφορά είναι ο Σιμόν Τίσερ. Ο Γερμανός έπαιξε τρία χρόνια στην χώρα μας και κέρδισε το πρωτάθλημα τόσο με τον Ηρακλή, όσο και με τον Ολυμπιακό. Αρχικά στον «γηραιό» που έμεινε δύο χρόνια πήρε όπως αναφέραμε ένα πρωτάθλημα, αυτό του 2008, ενώ ήταν από τα βασικά γρανάζια στην συμμετοχή των «κυανόλευκων» στο τελευταίο Final Four και τελικό Champions League ελληνικής ομάδας και συγκεκριμένα το 2009, με την Τρεντίνο να τους κόβει τον δρόμο προς την κορυφή της Ευρώπης. Στον Ολυμπιακό μεταγράφηκε την αμέσως επόμενη χρονιά κατακτώντας το πρωτάθλημα. Μετά την Ελλάδα έπαιξε σε Τουρκία, Ρωσία, Γαλλία και Πολωνία, τα καλύτερα δηλαδή πρωταθλήματα του κόσμου, έχοντας μια πολύ καλή καριέρα, ενώ έχει καταφέρει και με την Φριντρισχάφεν να πάρει το Champions League. Στην Εθνική Γερμανίας ήταν για χρόνια βασικός πασαδόρος, έχοντας εξαιρετικά πλασαρίσματα σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Τρομερά γρήγορος στο παιχνίδι του, ενώ ήταν από τους πρώτους πασαδόρους που έπαιξαν στην χώρα μας που ήταν τόσο επιθετικός, καρφώνοντας πολλές φορές αντί για πάσα.

Αντρέι Ζέκοφ: Μπορούσε πολλά περισσότερα

Ένας από τους πασαδόρους που ναι μεν μπαίνουν στην λίστα αλλά σίγουρα όλοι οι φίλοι του βόλεϊ περίμεναν περισσότερα από αυτόν, είναι ο Αντρέι Ζέκοφ. Ο Βούλγαρος πασαδόρος ήταν για χρόνια ο μαέστρος της Εθνικής του ομάδας πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, ωστόσο στην χώρα μας δεν μπόρεσε να κάνει το μεγάλο άλμα, Αρχικά στην ΕΑ Πατρών ήταν πολύ καλός, αλλά με τους Πατρινούς δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάτι, ενώ μετά στον Ολυμπιακό δεν έπιασε. Για την ακρίβεια σηκώθηκε και έφυγε λόγω οικονομικών προβλημάτων με τους Πειραιώτες στην συνέχεια να κατακτούν το νταμπλ, παρότι είχαν μείνει μόλις 8 παίκτες. Συνολικά έχει παίξει σε Ιταλία, Τουρκία και Ρουμανία, ενώ με την Εθνική Βουλγαρίας έχει κατακτήσει δύο χάλκινα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και ένα χάλκινο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Μαρσέλο Ελγκάρτεν: Η σάμπα στην πάσα...

Και σε αυτή την λίστα δεν θα μπορούσε να έλειπε ένας Βραζιλιάνος. Και όχι όποιος και όποιος, αλλά ένας παίκτης που αγωνίστηκε για χρόνια στην κορυφαία Εθνική του πλανήτη έχοντας ως συμπαίκτες τον Τζίμπα, τον Ντάντε και άλλα τεράστια αστέρια. Ο λόγος φυσικά για τον Μαρσέλο Ελγκάρτεν, έναν από τους πλέον πετυχημένους στην χώρα μας. Ο Μαρσελίνιο αγωνίστηκε για τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό καταφέρνοντας να κατακτήσει 1 πρωτάθλημα την περίοδο 2005-06 μαζί με τους Ντάντε, Γκόμεζ, Μπάεφ και δύο Κύπελλα το 2007 και 2008. Επίσης οδήγησε τους... πράσινους στο Final-4 του Τοπ Τιμς Καπ στην Μαγιόρκα όπου κατέκτησαν την 3η θέση, χάνοντας στον ημιτελικό από την ανίκητη εκείνη την περίοδο Παιτσέντζα. Μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους πασαδόρους που έπαιξαν στην χώρα μας με τεράστια καριέρα ειδικά στην Εθνική Βραζιλία. Με την... Σελεσάο κατέκτησε τα πάντα, 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 4 World League, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ πήρε και το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Όσον αφορά το παιχνίδι του, έχοντας και συμπαίκτες του Ντάντε και Γκόμεζ, δεν θα μπορούσε να μην ήταν τρομερά γρήγορο, ενώ έπαιζε πολύ την πάιπ. Ως χαρακτήρας, αν και πιο κλειστός από τον Ντάντε, ήταν συνεχώς χαμογελαστός, ενώ παρότι δεν του φαινόταν ήταν και μεγάλο πειραχτήρι. Πραγματικά από τους μεγαλύτερους παίκτες και τα καλύτερα παιδιά που έχουν αγωνιστεί στην χώρα μας.