Ο άνθρωπος που απέδειξε ότι οι καιροί μπορεί να είναι δύσκολοι για πρίγκιπες, όμως αυτοί υπάρχουν και δεν πρόκειται να εξαφανιστούν. Ο άνθρωπος που ήθελε να ξεπεράσει τον καλύτερο όλων των εποχών και κατάφερε να σταθεί δίπλα του. Ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα με τον τρόπο του. Ο άνθρωπος που έβρισκε τον δρόμο όταν αυτός δεν υπήρχε. Ο άνθρωπος που όλοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο, το πείσμα, τη φιλοδοξία του. Ο Κόμπι Μπράιαντ και η 20χρονη καριέρα του.

Το ντραφτ

Ο Κόμπι Μπράιαντ έπαιξε σε περισσότερα από 1500 παιχνίδια, μαζί με τα πλέι οφ, όμως η αγαπημένη του στιγμή δεν εντοπίζεται στο παρκέ, αλλά στη σκηνή. “Τίποτα δεν ξεπερνά τη στιγμή που γίνεσαι ντραφτ. Τίποτα. Ονειρεύεσαι αυτή τη στιγμή. Είναι το σημείο που ξεκινούν τα πάντα”.

Στις 26 Ιουνίου 1996, οι Σάρλοτ Χόρνετς τον επέλεξαν στο νούμερο 13 του ντραφτ και ο Ντέιβιντ Στερν τον καλωσόρισε επίσημα στο ΝΒΑ. Μολαταύτα ο 17χρονος Μπράιαντ είχε αφήσει το κολέγιο και έκανε τη μετάβαση στους επαγγελματίες από το Λύκειο, δεν ήταν ένας ακόμη αφελής έφηβος. Έχοντας στο πλευρό του τον ατζέντη Αρν Τέλεμ, περιόρισε τις εμφανίσεις-προπονήσεις πριν την επιλογή στο ντραφτ με σκοπό να επηρεάσει υπέρ του τα πράγματα. Τελικά, η προσέγγιση αυτή δούλεψε, μια και οι Χόρνετς συμφώνησαν να τον στείλουν στους Λέικερς για τον Βλάντε Ντίβατς. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι, η ομάδα του Λος Άντζελες αντικατέστησε τον Σέρβο με τον ελεύθερο Σακίλ Ο' Νιλ. Ο “γάμος” των δύο κράτησε 20 σεζόν.

Ο Κόμπι, όπως το συνήθιζε, αποφάσισε να “ξαναγράψει” την ιστορία εκείνης της βραδιάς και να αναδείξει το κίνητρο που βρήκε σε αυτήν. Σε μήνυμα του στο twitter, το 2014, έγραψε πως “Οι Χόρνετς μου είπαν πως δεν είχαν σκοπό να με αξιοποιήσουν και θα με έστελναν αλλού. Σας ευχαριστώ”.

Airballs στη Γιούτα

Ο ρούκι δεν ήταν καθόλου “ψαρωμένος” και μπήκε στο ΝΒΑ με αυτοπεποίθηση. Παρά το γεγονός ότι ερχόταν από τον πάγκο, η νίκη του στο διαγωνισμό καρφωμάτων του 1997 και η επιλογή στη δεύτερη καλύτερη ρούκι ομάδα, τους έδωσαν αφορμή να συμπεριφέρεται κάπως αλαζονικά. Ο σχολιαστής του TNT Ρέτζι Θίους, στη διάρκεια του διαγωνισμού καρφωμάτων σχολίαζε “Δείτε τον τρόπο που περπατάει. Είναι φαντασμένος. Δείχνει φαντασμένος”.

Η έλλειψη σεμνότητας θα εμφανιζόταν είτε η ομάδα έχανε είτε όχι. Στον πέμπτο παιχνίδι του δεύτερου γύρου των πλέι οφ απέναντι στους Τζαζ, τελείωσε το ματς με 4/14 σουτ και τέσσερα airballs σε κρίσιμα σημεία του αγώνα. Οι Λέικερς ηττήθηκαν. Παρ' όλα αυτά, ο συμπαίκτης του Σακίλ Ο' Νιλ τον επιβράβευσε για το θάρρος του να πάρει τα σουτ. Η διάθεση του να παίρνει τα μεγάλα σουτ θα γινόταν βασικό στοιχείο του αγωνιστικής του ταυτότητας. Εκείνες οι αναμνήσεις έγιναν ευχάριστες με τον χρόνο, όμως τότε “ήταν άθλια. Συνέβαλαν όμως στη διαμόρφωση μου”.

Εκκολαπτόμενος σταρ

Η θέση του δεν άλλαξε στη δεύτερη σεζόν στους Λέικερς. Μπορεί να ήταν ο έκτος παίκτης της ομάδας, όμως οι φίλαθλοι τον είχαν ήδη κατατάξει στους σταρ του ΝΒΑ και το έδειξαν στην ψηφοφορία για το Ολ Σταρ Γκέιμ του 1998. Ο 20χρονος γκαρντ απέσπασε σχεδόν 400 χιλιάδες ψήφους ξεπερνώντας ονόματα όπως αυτά των Τζον Στόκτον, Στεφόν Μάρμπερι, Τζέισον Κιντ και Κλάιντ Ντρέξλερ. Κέρδισε με το σπαθί του θέση βασικού στην πεντάδα των ολ σταρ της Δύσης.

Στα 19 του έγινε ο νεότερος παίκτης που αγωνίστηκε στη γιορτή του ΝΒΑ. Μάλιστα, ήταν από τους καλύτερους αφού σημείωσε 18 πόντους και τα έβαλε για πρώτη φορά με τον “Θεό” Μάικλ Τζόρνταν.

Η άφιξη του Φιλ

Ο Ντελ Χάρις αποχώρησε από τον πάγκο της ομάδας μετά την κουτσουρεμένη (λόγω λοκ άουτ) σεζόν 1998-99. Ο Κόμπι Μπράιαντ πλέον ήταν βασικός και ο νέος προπονητής έπρεπε να τιθασεύσει τον δύσκολο χαρακτήρα του και την απληστία του να σουτάρει. Ο Φιλ Τζάκσον ήταν ιδανικός για τη θέση. Το έργο του φυσικά μόνο εύκολο δεν ήταν. Σε απόσπασμα του βιβλίου του “Eleven Rings: The Soul of Success” αναφέρει: “Ο Κόμπι είχε βαλθεί να ξεπεράσει τον Μάικλ Τζόρνταν. Η εμμονή του με τον Μάικλ ήταν εντυπωσιακή. Όταν παίξαμε στο Σικάγο εκείνη τη σεζόν (1999-00), κανόνισα συνάντηση των δύο σκεπτόμενος ότι ο Μάικλ ίσως τον βοηθούσε να αλλάξει συμπεριφορά και να γίνει πιο ομαδικός. Αφού αντάλλαξαν χειραψία, οι πρώτες λέξεις από τον Κόμπι ήταν ξέρεις ότι μπορώ να σε κερδίσω στο ένας εναντίον ενός.

Ο χρόνος έδωσε στον “ΚΒ” τη δυνατότητα να δει καλύτερα τα κίνητρα του προπονητή του. Παραδέχτηκε ότι η αυστηρή αντιμετώπιση από τον Τζάκσον στα ΜΜΕ λειτούργησε ευεργετικά. Ο πρώην κόουτς των Μπουλς προσπαθούσε να δαμάσει τον Μπράιαντ και με τα σχόλια του στον Τύπο τον ώθησε να γίνει αποτελεσματικός, σπουδαίος.

Ο πρώτος τίτλος

Η τοποθέτηση του Φιλ Τζάκσον στην τεχνική ηγεσία απέδωσε άμεσα. Στην πρώτη του χρονιά οι Λέικερς κέρδισαν 67 παιχνίδια, ο Ο' Νιλ ηγήθηκε στο σκορ και έλαβε τιμές MVP, ενώ ο Μπράιαντ είχε μέσο όρο 22.5 πόντους. Στην ποστ σίζον το ταλέντο της ομάδας έλαμψε, ιδιαίτερα στο έβδομο παιχνίδι των τελικών της Δύσης απέναντι στους Μπλέιζερς. Η χρονιά ήταν στην κόψη του ξυραφιού και οι Λέικερς ανταποκρίθηκαν. Ανέτρεψαν εις βάρος τους διαφορά και με ένα αξιομνημόνευτο άλει ουπ μεταξύ Ο'Νιλ-Μπράιαντ υπέγραψαν τη μεγάλη επιστροφή. Η σύνδεση των δύο σούπερ σταρ ήταν ο καταλύτης για τον τίτλο του 2000. Η σειρά με τους Ιντιάνα Πέισερς έφτασε τα έξι ματς, τελικό σκορ 4-2 υπέρ της ομάδας του Λος Άντζελες. Ο πρώτος τίτλος μετά την εποχή του “Showtime”. Ο Κόμπι κέρδιζε το πρώτο δαχτυλίδι πρωταθλητή στην τέταρτη σεζόν στο ΝΒΑ, με τον Τζόρνταν να τα καταφέρνει στην έβδομη και ο ΛεΜπρον, αργότερα, στην ένατη. Θα ακολουθούσαν κι άλλα...

Το ριπίτ

Η υπεράσπιση των κεκτημένων δεν ήταν πορεία στο πάρκο για τους Λέικερς. Όχι γιατί είχαν μεγάλο ανταγωνισμό, αλλά γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους δαίμονες. Τη διχόνοια και τον αλληλοσπαραγμό. Μάλιστα, ο Ντέρεκ Φίσερ είχε χαρακτηρίσει τη συνοχή της ομάδας “εύθραυστη σαν αβγό” κυρίως για την ένταση που υπήρχε μεταξύ Κόμπι-Σακίλ. Το 2001 το πρωτάθλημα ήταν η φυσική κατάληξη της κυριαρχίας του συλλόγου. Στους τελικούς, οι Φιλαδέλφεια Σίξερς αντιστάθηκαν ελάχιστα.

Το 2001 ήταν χρονιά πλήρους αποκάλυψης για τον Μπράιαντ. Ανέβασε σημαντικά τους μέσους όρους του, πέρασε πολλές φορές τους 40 πόντους και έφτασε στο σημείο να αναγνωρίζεται ως το κορυφαίο, πολύπλευρο ταλέντο. Ο πρώην προπονητής Πολ Ουέστφαλ, δήλωνε δίχως καμία αμφιβολία ότι “είναι καλύτερος απ' ό,τι ήταν ο Τζόρνταν σε αυτή την ηλικία”. Ο νεαρός σούπερ σταρ όμως γινόταν όλο και πιο απόμακρος και σκληρός απέναντι σε Ο' Νιλ, Τζάκσον. Αγωνιστικά η ομάδα λειτουργούσε άψογα, ωστόσο οι εγωισμοί και η σύγκρουση προσωπικοτήτων περιέπλεκαν τα πράγματα.

Ξανά στην κορυφή του κόσμου

Το δίδυμο Κόμπι-Σακίλ είχε άλλο ένα πρωτάθλημα να δώσεις στο Λος Άντζελες, αν και χρειάστηκε μπόλικη τύχη στους τελικούς της Δύσης απέναντι στους Κινγκς. Μπορεί οι δυο τους να επιλέχθηκαν για την καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ το 2002 (πρώτη για τον Κόμπι), όμως αν δεν ήταν ο Ρόμπερτ Χόρι ίσως να μην πανηγύριζαν εκείνη τη χρονιά. Ο φόργουορντ των Λέικερς με τρίποντο στη λήξη έδωσε τη νίκη στην ομάδα του στο τέταρτο ματς της σειράς ισοφαρίζοντας το σκορ σε 2-2. Οι “βασιλιάδες” όμως πήραν και πάλι τα ηνία. Με 3-2 εις βάρος τους, οι Λέικερς χρειάστηκαν τη βοήθεια των διαιτητών για να ανατρέψουν την κατάσταση. Ο κόουτς, τότε, των Κινγκς Ρικ Εϊντελμαν εξέφρασε έντονη δυσαρέσκεια, ενώ ο Ραλφ Ναντέρ, συνήγορος, έστειλε επιστολή στον κομισάριο Ντέιβιντ Στερν καταγγέλλοντας πως οι “διαιτητές έπληξαν το αίσθημα αμεροληψίας και επαγγελματισμού”. Χρόνια αργότερα, ο Τιμ Ντόναχι, αποκάλυψε πως όλο αυτό έγινε σκόπιμα για να παραταθεί η σειρά για λογαριασμό του ΝΒΑ! Οι Λέικερς πήραν το έβδομο παιχνίδι, πήγαν στους τελικούς, “διέλυσαν” τους Νετς και έκανα το three peat. Όλοι αναρωτιόνταν πού θα φτάσει το δίδυμο Κόμπι-Σακίλ, αλλά μέχρι εκεί ήταν.

Κατηγορούμενος

Ο Κόμπι είχε καταφέρει να δημιουργήσει μεγάλη αντιπαράθεση γύρω από το άτομο του. Διέθετε φίλους και εχθρούς. Οι περισσότεροι ανήκαν στους τελευταίους και τον θεωρούσαν ισχυρογνώμων, απόμακρο και το 2003 εγκληματία! Κυριολεκτικά! Εκείνη τη χρονιά κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση εναντίον γυναίκας σε ξενοδοχείο του Κολοράντο.

Οι νομικές διαδικασίες διήρκεσαν πάνω από ένα χρόνο πριν οι κατηγορίες απορριφθούν και επέλθει συμβιβασμός με την κατήγορο. Η φήμη του Μπράιαντ δέχτηκε ισχυρό πλήγμα. Έχασε μεγάλα διαφημιστικά συμβόλαια, οι σχέσεις με τους συμπαίκτες χειροτέρεψαν, ενώ οι Λέικερς δεν έπαιζαν σαν πρωταθλητές. Παρ' όλα αυτά, ο γάμος του άντεξε μια και η γυναίκα του Βανέσα έμεινε δίπλα του. Εντούτοις, πολλοί φίλαθλοι δεν είχαν διάθεση να τον συγχωρήσουν.

Ο “Σακ” φεύγει από τους Λέικερς

Το 2004 είναι η χρονιά που οι Λέικερς περνούν στον απόλυτο έλεγχο του Κόμπι. Μετά από οκτώ σεζόν στο ΝΒΑ, τρεις τίτλους και αρκετά πάρε-δώσε με τον Σακίλ, η ομάδα ανήκε ολοκληρωτικά σε αυτόν. Ο “Σακ” δόθηκε στο Μαϊάμι και στο Λος Άντζελες πήγαν οι Λαμάρ Όντομ, Κάρον Μπάτλερ. Ο Ο' Νιλ, βέβαια, δεν θα έφευγε από το L.A όμορφα και ωραία. “Η ομάδα δεν πήγαινε στη σωστή κατεύθυνση και δεν ήθελα να είμαι μέλος της. Γι' αυτό και ζήτησα να γίνω ανταλλαγή”, δήλωνε εκείνο τον καιρό.

Η έξοδος του ψηλού δεν ήταν αποτέλεσμα φυσιολογικής εξέλιξης και φθοράς χρόνου. Ο Κόμπι είχε φροντίσει να θυμώσει για τα καλά ο συμπαίκτης του. Σε συνέντευξη του το 2003 τον είχε κατηγορήσει για έλλειμμα ηγετικής ικανότητας, για οκνηρία, για εκβιασμούς και γενικά για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Είχε προηγηθεί η απόφαση του Φιλ Τζάκσον να αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία εξ αιτίας της συμπεριφοράς του Κόμπι. Μάλιστα, στο βιβλίο του “The Last Season: A Team in Search of its Soul”, ο Τζάκσον αναφέρει πως ο Μπράιαντ του είπε πως “βαρέθηκα να είμαι ο βοηθός του” (του Σακίλ). Ο Κόμπι είχε την ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν δεν ήταν πολύ καλή.

Ο Κόμπι απασφαλίζει (αγωνιστικά)

Το να γίνονται τα πράγματα με τον τρόπο του “ΚΒ” δεν εξασφάλιζε επιτυχία και ηρεμία. Το 2005 οι Λέικερς έμειναν εκτός πλέι οφ, πρώτη φορά στην καριέρα του, και βρέθηκαν στην τελευταία θέση του τομέα “αμυντική αποτελεσματικότητα”. Ο Ρούντι Τομγιάνοβιτς δεν άντεξε όλη τη χρονιά στον πάγκο.

Η σεζόν 2005-06 βρήκε και πάλι τον Φιλ Τζάκσον στην τεχνική ηγεσία. Η παρουσία του συνέπεσε με την καλύτερη, στατιστικά, χρονιά του Κόμπι. Εκείνη η χρονιά πρόσφερε αρκετές αγωνιστικές εκρήξεις του “ΚΒ”. Στις 20 Δεκεμβρίου 2005, απέναντι στους Μάβερικς, σημείωσε 62 πόντους στις πρώτες τρεις περιόδους! Η απαράμιλλη ικανότητα του στο σκορ δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο κόουτς των “Μαβς” Εϊβερι Τζόνσον, δήλωνε πως “δεν είχαμε απάντηση γι' αυτόν”. Οι 62 πόντοι δεν θα έμεναν για πολύ ως η κορυφαία επίδοση του.

Το αξέχαστο “81”

Η αγωνιστική περίοδος 2005-06 ήταν από τις πιο παραγωγικές για τον Κόμπι και σίγουρα η χαρά των στατιστικολόγων. Ο σούπερ σταρ των Λέικερς κατέλαβε την πρώτη θέση στον τομέα του σκορ έχοντας 35.4 πόντους μέσο όρο! Η καλύτερη επίδοση μετά το 1960 από παίκτη που δεν λεγόταν Τζόρνταν. Έφτασε τους 50 πόντους έξι φορές, τις περισσότερες μετά τον Τζόρνταν το 1987. Επιχειρούσε 27.2 σουτ ανά παιχνίδι, κάτι που είχαν καταφέρει μέχρι τότε μόνο ο Μάικλ Τζόρνταν, Άλεν Αϊβερσον. Ο Κόμπι Μπράιαντ σε “beast mode”.

Ένα μήνα και κάτι μετά τους 62 πόντους εναντίον των Μάβερικς, έκανε κάτι που τον τοποθέτησε στα βιβλία των ρεκόρ: στις 22 Ιανουαρίου 2006 σημείωσε 81 πόντους στο ματς με τους Τορόντο Ράπτορς. Πλέον, κατέχει τη 2η θέση στην κατηγορία “περισσότεροι πόντοι σε παιχνίδι από έναν παίκτη”. Πρώτος παραμένει ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν με 100! Για τον “KB” εκείνη η βραδιά ήταν “επίδειξη της δύναμης της φαντασίας. Πολλοί παίκτες, ακόμη και τώρα, θεωρούν ότι οι 80 πόντοι δεν είναι εφικτοί. Πάντα πίστευα ότι είναι. Όπως και οι 90 πόντοι και οι 100” υποστηρίζει ο “Black Mamba”.

Kobe out?

Η σεζόν 2006-07 ήταν γεμάτη από ατομικές διακρίσεις για τον Κόμπι. Πρώτα απ' όλα άλλαξε το νούμερο στη φανέλα και από το “8” πήγε στο “24”. Και τι δεν κέρδισε. Πρώτος σκόρερ για δεύτερη φορά, μέλος της καλύτερης πεντάδας όπως και της αμυντικής για δεύτερη σερί χρονιά... Παρ' όλα αυτά, το ατομικό δεν συνδυάστηκε με το συλλογικό καλό. Οι Λέικερς απογοήτευσαν στα πλέι οφ μια και δεν μπόρεσαν να περάσουν τον πρώτο γύρο.

Ο Μπράιαντ, τότε, συνειδητοποίησε πως ό,τι κι αν έκανε δεν αρκούσε. Όσους πόντους κι αν έβαζε, όσα σουτ κι αν έπαιρνε, δεν μπορούσε μόνος του να κάνει τη διαφορά. Ο Κόμπι δεν ήταν ικανοποιημένος. Έτσι, τον Μάιο του 2007, πάνω από δεκαετία στην ομάδα, ζήτησε να γίνει ανταλλαγή! Σε συνέντευξη του στο “ESPN Radio” σημείωνε πως “όσο σκληρό κι αν είναι δεν βλέπω να υπάρχει εναλλακτική. Αυτή τη στιγμή θα έπαιζα και στον Πλούτωνα”. Αργότερα αναθεώρησε, ενώ και ο σύλλογος δεν είχε σκοπό να ικανοποιήσει το αίτημα του. Εξάλλου, ερχόταν βοήθεια.

Η ήττα προηγείται του θριάμβου

Ο Μιτς Κιούπτσακ, πρώην γενικός διευθυντής των Λέικερς, είναι υπεύθυνος για τη σημαντικότερη κίνηση στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Τον Φεβρουάριο του 2008 η ομάδα του Λος Άντζελες ενέταξε στο δυναμικό της τον ισπανό φόργουορντ/σέντερ Πάου Γκασόλ από το Μέμφις. Μαζί με τους Άντριου Μπάινουμ, Λαμάρ Όντομ έφτιαξαν μια ακαταμάχητη γραμμή ψηλών. Με τη βοήθεια του Ισπανού βελτίωσαν αρκετά το ρεκόρ τους (22-5 από τον Φεβρουάριο και μετά) και μπήκαν με φόρα στα πλέι οφ. Απέκλεισαν Νάγκετς, Τζαζ, Σπερς για να αντιμετωπίσουν στον τελικό τους Μπόστον Σέλτικς. Ο Κόμπι κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου της σεζόν.

Οι τελικοί αποδείχθηκαν πολύτιμο μάθημα γι' αυτόν και η ήττα τον έκανε να πεισμώσει και να γίνει πιο δυνατός για τη συνέχεια. Η εκδίκηση των Σέλτικς μπορούσε να περιμένει φυσικά μια και το 2008 ήταν χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Μπράιαντ ήταν μέλος της εθνικής των ΗΠΑ που ταξίδεψε στο Πεκίνο. Στον τελικό του τουρνουά κέρδισαν την Ισπανία του Πάου Γκασόλ. Λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν 2008-09, ο “ΚΒ” πήρε το χρυσό μετάλλιο και το άφησε στο ντουλάπι του Ισπανού. Σκοπός του ήταν να του δώσει κίνητρο για το πρωτάθλημα λέγοντας του “Δεν μπορείς να έρθεις δεύτερος φέτος”.

Μπορεί και μόνος του

Η περίοδος ξηρασίας έφτανε στο τέλος και ο Κόμπι το 2009 θα φορούσε το τέταρτο δαχτυλίδι πρωταθλητή. Το διάστημα που μεσολάβησε, βέβαια, ήταν δύσκολο με πολλές δοκιμασίες για τον ίδιο και την ομάδα του. Εξωγενείς παράγοντες που οδήγησαν σε απόσπαση συγκέντρωσης στα αγωνιστικά (η δικαστική περιπέτεια). Αποχωρήσεις και προσθήκες παικτών (Σακίλ, Γκασόλ). Τα πήγαινε-έλα του Φιλ Τζάκσον. Πρόωροι αποκλεισμοί στα πλέι οφ και η ήττα από τον “αιώνιο” αντίπαλο, τους Σέλτικς. Οι τελικοί εκείνης της χρονιάς ήταν η ανταμοιβή για όλα όσα προηγήθηκαν. Οι Ορλάντο Μάτζικ του Ντουάιτ Χάουαρντ δεν μπορούσαν να σταματήσουν τους Λέικερς.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι τα κατάφερε μόνος του. Όχι πρακτικά, αλλά ουσιαστικά, μια δεν ήταν στο παρκέ ο Σακίλ. Ο “ΚΒ” έδειξε σε όσους τον αμφισβητούσαν πως μπορεί και μόνος του να φτάσει στην κορυφή. Η ταμπέλα του “βοηθού” είχε φύγει οριστικά από πάνω του. Α, κέρδισε και τον τίτλο του καλύτερου των τελικών. Η συνεχής υπενθύμιση της ανάγκης του Ο' Νιλ τον εκνεύριζε, τον ενοχλούσε, τον στεναχωρούσε. Αυτός ο τίτλος ήταν απόδειξη πως όλοι έκαναν λάθος.

Το πέμπτο πρωτάθλημα

Ο Κόμπι Μπράιαντ ποτέ δεν ήταν των στρογγυλεμένων απαντήσεων, πότε δεν διάλεγε τη διπλωματική οδό για να ξεφύγει από ανόητες ή δύσκολες ερωτήσεις. Ό,τι πίστευε, αυτό έλεγε και υποστήριζε. Έτσι, όταν τον ρώτησαν κάποτε ποιος “είναι ο αγαπημένος του τίτλος” αυτός είπε: “Η ορθή απάντηση είναι να πω όλοι. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Όταν κερδίσαμε τη Βοστόνη το 2010, αυτό είναι το νούμερο ένα”.

Η επιλογή δεν εκπλήσσει. Ο “ΚΒ” ήθελε να πάρει εκδίκηση για την ήττα στους τελικούς του 2008 και το έκανε με τον δικό του τρόπο. Η συμβολή των Γκασόλ, Μπάινουμ, Όντομ, “Metta World Peace” (Ρον Αρτέστ) σημαντική, όμως αυτός ήταν ο αρχηγός. Μάλιστα, κέρδισε τον τίτλο του MVP των τελικών (2η φορά). “Εάν έχανα αυτό το πρωτάθλημα θα ήμουν δυστυχισμένος” δήλωνε.

Παρεκτροπή και πρόστιμο

Ο ευέξαπτος χαρακτήρας και η αφιλτράριστη γλώσσα δημιούργησαν στον Κόμπι αρκετά προβλήματα. Η μεγαλύτερη αναταραχή, πάντως, προκλήθηκε το 2011 στο παιχνίδι με τους Σπερς. Όταν ο διαιτητής Μπένι Άνταμς τον χρέωσε με τεχνική ποινή, θύμωσε, γρονθοκόπησε μια καρέκλα και φωνάζοντας έβρισε τον διαιτητή θίγοντας τη σεξουαλική του ταυτότητα. Η σκηνή φυσικά καταγράφηκε, καθώς το ματς προβαλλόταν σε εθνικό δίκτυο.

Η λίγκα τιμώρησε τον σούπερ σταρ των Λέικερς με πρόστιμο 100 χιλιάδων δολαρίων και σε ανακοίνωση που εξέδωσε για το θέμα τον επέπληξε για τη ανάρμοστη συμπεριφορά του. Ο παίκτης απέδωσε το γεγονός στην ένταση και την απογοήτευση της στιγμής. Βέβαια, ομάδες ακτιβιστών απαιτούσαν επίσημη δήλωση συγγνώμης. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η στάση του απέναντι στο θέμα της ομοφυλοφιλίας υπήρξε διφορούμενη. Σε ανάρτηση του στο twitter το 2013 υποστήριζε πως “είναι λάθος να χρησιμοποιείς την επιλογή σου για να εκθέτεις κάποιον”. Ωστόσο, την ίδια χρονιά υποστήριξε τον ομοφυλόφιλο γιο του Μάτζικ Τζόνσον και δήλωσε περήφανος για τον Τζέισον Κόλινς, τον πρώτο παίκτη ΝΒΑ που δήλωσε ανοιχτά πως είναι γκέι.

Χτυπημένος, όχι διαλυμένος

Το 2012 δεν ξεκίνησε καλά. Πέρα από την επιβάρυνση του σώματος λόγω ηλικίας, 34 ετών, ο Φιλ Τζάκσον έφυγε (ξανά) από τον σύλλογο, ενώ στη σκηνή του ΝΒΑ ο Κόμπι δεν έπαιζε μόνος του. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς διεκδικούσε τα πάντα. Ο ερχομός των Ντουάιτ Χάουαρντ, Στιβ Νας δεν λειτούργησε και η πορεία του συλλόγου ήταν καταδικασμένη από την αρχή.

Στο Ολ Σταρ Γκέιμ του Ορλάντο έσπασε τη μύτη του μετά από σύγκρουση με τον Ντουέιν Ουέιντ. Αναγκάστηκε να συνεχίσει με ειδική μάσκα για το υπόλοιπο της σεζόν. Το καλοκαίρι συμμετείχε με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Το χρυσό μετάλλιο κρεμάστηκε πάλι στον λαιμό των Αμερικανών. Τότε, έκανε τη δήλωση πως εκείνη η εθνική θα κέρδιζε αυτήν του 1992, την “Dream Team”. Ο Μάικλ Τζόρνταν γέλασε με την ιδέα, όμως ο Κόμπι δεν έκανε πλάκα.

Το σώμα δεν αντέχει

Η κατάρα των τραυματισμών δεν προσπέρασε στον Κόμπι. Όταν τον πρόδωσε ο Αχίλλειος τένοντας, το 2013, σε αγώνα με τους Ουόριορς, κατάλαβε ότι η καριέρα του βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Γι’ αυτόν ήταν ό,τι χειρότερο, όμως τη στιγμή που συνέβη ο τραυματισμός δεν άφησε τη δουλειά του ανολοκλήρωτη. Το πλήγμα ήρθε ενώ επιχειρούσε διείσδυση στο καλάθι του αντιπάλου. Κέρδισε βολές. Τις εκτέλεσε και μετά αποχώρησε. Εν συντομία, σε μια σκηνή, το ανταγωνιστικό πνεύμα του “ΚΒ”.

Το παιχνίδι του δεν επανήλθε ποτέ στο επίπεδο που ήταν. Προστέθηκαν τραυματισμοί τις σεζόν 2013-14, 2014-15 και ο ίδιος συνειδητοποίησε ότι η καριέρα του έπαιρνε πορεία μη αναστρέψιμη. Αργότερα, σε δημοσίευση στο Facebook εξέφρασε την πίκρα, την οργή και την απογοήτευση του για όλο αυτό. Οι Λέικερς, ωστόσο, του φέρθηκαν όπως του άξιζε και αποφάσισαν να του ανανεώσουν για άλλα δύο χρόνια το συμβόλαιο έναντι 48.5 εκατομμυρίων δολαρίων!

Ξεπερνώντας τον Τζόρνταν!

Ο επαγγελματικός βίος του Κόμπι είχε πάντα στον πυρήνα του τον Μάικλ Τζόρνταν. Ειδικότερα την επιθυμία να τον ξεπεράσει, να γίνει αυτός ο ένας και μοναδικός. Μπορεί να μην το κατάφερε όπως θα ήθελε, αλλά όταν το 2014 σημείωσε δύο βολές σε ματς εναντίον των Τίμπεργουλφς, κατάφερε να τον εκτοπίσει από την 3η θέση στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Αν και χρειάστηκε περισσότερα παιχνίδια από τον “MJ”, το επίτευγμα έδειξε τη διάρκεια, την επιμονή, την επιθετικότητα, την εξέλιξη και την αποφασιστικότητα του ανδρός. Για να μην σημειώσουμε τη δύναμη που χρειάστηκε για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στον Αχίλλειο. Ο Κόμπι είναι ο πρώτος σκόρερ ανάμεσα στους γκαρντ, ενώ ο Μάικλ Τζόρνταν αναγνώρισε τη σημασία του γεγονότος και τον συνεχάρη.

Αποχαιρετισμός στα όπλα

Η ώρα είχε έρθει. Η ώρα εκείνη που όλοι όσοι αγωνίζονται ξέρουν ότι πάντα έρχεται. Η ώρα του οριστικού αποχωρισμού από το πεδίο του αγώνα. Ο χρόνος δεν κάνει εξαιρέσεις. Κι αν η καρδιά και το μυαλό αντέχουν, το σώμα διαφωνεί και επιβάλλει τη θέληση του. Ο Κόμπι Μπράιαντ δεν μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Τον Νοέμβριο του 2015 ανακοίνωσε πως στο τέλος της σεζόν 2015-16 θα έβαζε τέλος στην καριέρα του.

Ο Κόμπι απευθύνθηκε στο άθλημα που λάτρεψε και τον λάτρεψε. “Αγαπητό μπάσκετ” έγραψε και εξομολογήθηκε όλα όσα ένιωθε και πίστευε. Ο Μπράιαντ πήρε από τη σοφία του χρόνου και είδε το τέλος σαν την ολοκλήρωση ενός κύκλου που ήταν αναπόφευκτη. Εδωσε μεγαλύτερη σημασία στις δύσκολες στιγμές, διότι χωρίς αυτές δεν υπάρχει ευχαρίστηση, χαρά.

Τέλος, μετά από 7.101 μέρες

Η ανακοίνωση της αποχώρησης στιγμάτισε τη σεζόν 2015-16. Όλοι, μα όλοι, ήθελα να έχουν συμμετοχή στην τελευταία παράσταση του Κόμπι. Φίλοι και αντίπαλοι τον αποθέωναν με κάθε ευκαιρία. Άπαντες έσπευσαν να τον τιμήσουν. Για να βγάλει τη χρονιά, βέβαια, ξεκουράστηκε στα περισσότερα εντός έδρας ματς. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού όρθιος. Στις 13 Απριλίου 2016 θα πατήσει παρκέ για τελευταία φορά. Οι Λέικερς φιλοξενούν τους Τζαζ στο “Staples Center”. Μετά από 7.101 μέρες, ξεκινώντας από τον Νοέμβριο του 1996, γράφονται οι τίτλοι τέλους.

Πηγή

-Sports Illustrated