Τρία χρώματα. Μπλε, λευκό, κόκκινο. Μια σημαία. Τρεις ιδέες. Παντοτινές. Μια ταινία. Μια σπουδαία τριλογία. Η τριλογία των χρωμάτων. Η τριλογία της καρδιάς, της ψυχής, του σώματος. Η τριλογία της ζωής μας. Η τριλογία που μένει πίσω, η τριλογία που μας πάει μπροστά. Η τριλογία της Γαλλίας, η τριλογία του κόσμου. Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Το τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης μέσα από τον κινηματογραφικό φακό.

Το καλειδοσκόπιο με τα τρία χρώματα κι έναν αγωγό: Το φως που πάνω του ακουμπάνε και “ζωντανεύουν” οι αποχρώσεις του. Το φως που γίνεται φορέας των τριών και απέραντο τοπίο για να αναπτυχθεί η αθέατη πλευρά της κοινωνίας, του αγώνα επιβίωσης.

Οι τρεις ιδέες αντανακλούν σε τρεις καταστάσεις αναγεννησιακές, σε τρεις σταθερές που σώζουν και λυτρώνουν. Τρία σημεία που “βάφουν” το φως με μπλε, λευκό, κόκκινο χρώμα. Το σήμερα της Γαλλικής Επανάστασης είναι το αιώνιο χθες της ζωή μας. Είναι το θαυμαστικό απέναντι στο πιο ισχυρό και αινιγματικό στοιχείο της ανθρωπότητας, την αγάπη. Εκεί, βρίσκεται το μήνυμα της ανθρωπότητας που ταξιδεύει στους αιώνες και μας καθορίζει.

Είναι ο λώρος που μας ενώνει με τη χαρά και τα λύπη της ζωής. Είναι το φως πάνω από το σκοτάδι, είναι τρία χρώματα βαθιά χαραγμένα μέσα μας: το μπλε, το λευκό, το κόκκινο. Η τριλογία Τρία χρώματα είναι η 27η ταινία που σας παρουσιάζει το G-Weekend Journal.

Απευθείας στο συναίσθημα

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το αριστούργημα. Ο πολωνός σκηνοθέτης θέλησε να μας θυμίσει το άφθαρτο νόημα της Γαλλικής Επανάστασης. Οι λέξεις-έννοιες Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα ηχούν στεντόρεια στον κενό χώρο της ματαιοδοξίας και του ατομισμού. Προφανώς δεν συγκινούσαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και θέλησε να βρει τη θέση τους στο κυνικό, ψυχρό, παρόν. Έτσι, χρησιμοποιώντας ως βάση το τρίπτυχο, φτιάχνει τρεις ταινίες που “μιλούν” απευθείας στο συναίσθημα του θεατή. Με αυτόν τρόπο ανανεώνει τα τρία ιδανικά που όρισαν τη Γαλλική Δημοκρατία και τα κάνει οικουμενικά στο σήμερα.

Φαίνεται να τα κατεβάζει από τον θρόνο τους, αλλά στην ουσία τα εξυψώνει και τα “ντύνει” με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Η τελευταία επικρατεί όλων και πάνω της στήνονται οι τρεις ταινίες. Η Μπλε ταινία, η Λευκή ταινία και η Κόκκινη ταινία. Οι ήρωες και οι καταστάσεις στις οποίες δοκιμάζονται αντέχουν εξ αιτίας της και μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Ο θεατής δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι υπάρχει και ελπίδα και πίστη στον κόσμο μας, αρκεί να αγαπήσουμε. Να αγαπήσουμε αληθινά επιδιώκοντας την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα. Μοναδικό.

Δημιουργία, αναγέννηση, συντροφιά

Η Μπλε ταινία αφορά την απώλεια και την ελευθερία. Η πρωταγωνίστρια χάνει σε αυτοκινητικό ατύχημα τον άνδρα και το παιδί της. Προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να αρχίσει από το μηδέν. Δεν θέλει τίποτα να της θυμίζει το παρελθόν. Η ελευθερία όμως που επιδιώκει δεν θα έρθει ανώδυνα. Θα έρθει μέσα από την απόλυτη δημιουργία, τη μουσική. Η Λευκή ταινία βασίζεται στην εύθραυστη σχέση ενός Πολωνού και μια Γαλλίδας.

Ο άντρας αγαπά τη γυναίκα αλλά αυτή δεν ανταποκρίνεται. Τον υποτιμά, του φέρεται άσχημα, τον χωρίζει. Αυτός όμως βρίσκει τη δύναμη να κάνει μια νέα αρχή και να κερδίσει τα πάντα στο τέλος. Η Κόκκινη ταινία πραγματεύεται την ιδιαίτερη σχέση ενός ηλικιωμένου, συνταξιούχου δικαστή με μια νεαρή κοπέλα, μοντέλο. Ο πρώην δικαστής παρακολουθεί τις ζωές των άλλων και στο τέλος “δένεται” με αυτή της κοπέλας.

Ακαταμάχητος λυρισμός

Το σενάριο του Κισλόφσκι και στις τρεις ταινίες είναι σφιχτοδεμένο με έμφαση στη λεπτομέρεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάθε ταινία, το χρώμα της εμφανίζεται στο σκηνικό, στην αφήγηση, στη δράση των ηρώων. Ο Κισλόφσκι όμως επιλέγει να μας πει τις ιστορίες του με έναν ακαταμάχητο λυρισμό που σε καθηλώνει. Η μαεστρία του έγκειται στο γεγονός ότι δεν ξεπέφτει σε φτηνό μελόδραμα και απλά αναδεικνύει όλα τα ευγενή αισθήματα των χαρακτήρων του. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα τεχνάσματα. Μόνο ένα βλέμμα, μια παύση στο τηλέφωνο, αγωνία και επιθυμία στη συμπεριφορά… Βέβαια, θα πρέπει να επισημάνουμε τη συμβολή της μουσικής. Ναι, η μουσική υπόκρουση παίζει σημαντικό ρόλο και στις τρεις ταινίες και αυτό οφείλεται στον συνθέτη Ζμπίγκνιου Πράισνερ. Οι μελωδίες που συνοδεύουν τα φιλμ συμπληρώνουν και ενισχύουν το μήνυμα της κάθε ταινίας. Εκεί συναντώνται οι δύο δημιουργοί και μας παραδίδουν μια πανέμορφη ελεγεία. Φυσικά, θα πρέπει να σταθούμε στις ερμηνείες και ειδικά των γυναικών. Ζυλιέτ Μπινός, Ιρέν Ζακόμπ, Ζιλί Ντελπί θέλγουν, ενώ τις συνοδεύουν επάξια οι Μπενουά Ρεζάν, Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Ζμπίνιου Ζαμαλόφσκι. Η τριλογία του Κισλόφσκι, μαζί με τον Δεκάλογο, είναι η ωραιότερη στιγμή του.