Η Νέα Υόρκη είναι η πόλη που συμβαίνουν τα πάντα και πριν 25 χρόνια ένας... πρίγκιπας 2.15μ έκανε βόλτα στους δρόμους της. Θα μπορούσε να είναι σκηνή από κινηματογραφική ταινία. Εξάλλου, οι παραγωγοί του Χόλιγουντ έχουν “εκμεταλλευτεί” την πόλη πάρα πολλές φορές. Δεν έχουμε όμως να κάνουμε με κάτι φανταστικό, ούτε με παραμύθι. Ο ήρωας μας δεν έχει την αχλή του μύθου ούτε χρυσόσκονη συνοδεύει τα βήματα του. Τους δράκους, και να υπήρχαν, θα τους σκότωνε, αφού πέρα από το επιβλητικό μέγεθος ήταν (και είναι) πολύ δυνατός. Τότε, το σφρίγος της νεότητας τον έκανε και άφοβο, δίχως έγνοια κινδύνου. Το θράσος και η τρέλα τον οδηγούσαν και ποτέ, μα ποτέ, δεν περνούσε απαρατήρητος. Ο Σακίλ Ο' Νιλ -αυτός είναι ο “πρίγκιπας”- στη πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ έκανε θραύση. Σκόρπιζε αφειδώς γοητεία, χαμόγελο και διασκέδαση. Δεν πρέπει να υπήρχε κάποιος που να τον μισούσε τότε. Αγαπούσε το παιχνίδι, αλλά και το παιχνίδι τον αγαπούσε. Έτσι, όταν βρέθηκε στη μεγαλύτερη μπασκετική σκηνή του κόσμου (και έδρα των Νικς) ήταν το γεγονός και το “Sports Illustrated” στο τεύχος της 30ης Νοεμβρίου 1992 κατέγραψε την παρουσία του εντός και εκτός παρκέ. Ζωντανό μνημείο ο πιτσιρικάς “Σακ”, με ακαταμάχητη έλξη για το κοινό, δίχως αβρότητες. Ο μελαψός “πρίγκιπας” που θα γινόταν (έγινε) βασιλιάς του ΝΒΑ.

Μόνος στο Garden

Ο Σακίλ, λοιπόν, στην “Time Square” με τον κολλητό του Ντένις Σκοτ. Μόλις έχουν βγει από τη λιμουζίνα και φυσικά δεν περνούν απαρατήρητοι. Ο Ο' Νιλ, βέβαια, δεν συμπαθεί και τόσο τη Νέα Υόρκη, “πολλή κίνηση” λέει και δεν κρύβει την ενόχληση του. Μολαταύτα δεν του είναι ασυνήθιστη, καθώς ζούσε στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ, 16 χιλιόμετρα από κει. Το μοναδικό πράγμα που τον εντυπωσιάζει στον χώρο που κινείται είναι η τοποθεσία όπου γυρίστηκε το “Μόνος στο Σπίτι 2”!

Ο ρούκι, και καθόλου ψαρωμένος σέντερ των Ορλάντο Μάτζικ, βρίσκεται δέκα ώρες μετά εντός του “Madison Square Garden”. Μπασκετικός ναός με φανατικούς πιστούς και αφιλόξενο περιβάλλον για επικίνδυνους αντιπάλους όπως ο 20χρονος Ο' Νιλ. Η αίσθηση που έχει είναι σαν αυτή του μικρού στη πασίγνωστη ταινία. Ο “Σακ” αισθάνεται μόνος, ζαλισμένος και μπερδεμένος, με τους μπελάδες να παραμονεύουν σε κάθε σπιθαμή του χώρου. Η κίνηση στο παρκέ μοιάζει με αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο! Γυρνά και ο πήχης του Πάτρικ Γιούινγκ τον βρίσκει στα νεφρά. Στρέφεται προς τα αριστερά και να τα μακριά χέρια του Τσαρλς Σμιθ να του μπλοκάρουν τον δρόμο σαν δοκάρια τέρματος. Στρέφεται προς τα δεξιά και να ο Τσαρλς Οκλεϊ με τους αγκώνες έτοιμους. Όταν παίρνει την μπάλα στη ρακέτα και δεν βλέπει τίποτε άλλο από άσπρες φανέλες (των Νικς) χωρίς καμία ρωγμή στη γραμμή άμυνας.

Ο Σακίλ περνά τις εξετάσεις

Οι Νικς ήθελαν να δώσουν ένα μάθημα στον ρούκι Σακίλ και με μια πρώτη ματιά το έκαναν. Ήταν σαν να μπήκε ένα άγριο θηρίο στο “MSG” και κάποιος έπρεπε να το εξημερώσει. Ο Πάτρικ Γιούινγκ, καθιερωμένος, Ολ Σταρ σέντερ, δεν θα άφηνε τον νέο να του βγάλει γλώσσα. Με τη βοήθεια των συμπαικτών τον οδήγησαν σε λάθη, βεβιασμένες επιλογές, επιθετικά φάουλ, χαμένες βολές... Τον ανάγκασαν να παίξει σαν ρούκι. Οι Νικς πήραν το ματς με 92-77 επιβάλλοντας τη θέληση τους στον σέντερ των Μάτζικ. Όχι ακριβώς...

Τα στατιστικά δεν λένε πάντα την αλήθεια και ανάμεσα στην ψυχρή εικόνα των αριθμών και τα “αδιάφορα” στοιχεία της πραγματικότητας, κρύβεται η μεγάλη εικόνα. Ναι, η απόδοση του Σακίλ ήταν κατώτερη των δυνατοτήτων του. Παρ' όλα αυτά, έδειξε στον Γιούινγκ τι θα συμβεί στο μέλλον. Ήταν καλύτερος του σε πόντους, ριμπάουντ, μπλοκ. Ο ψηλός των Νικς έκοψε το πρώτο σουτ του Ο' Νιλ, αλλά αυτός απάντησε με δύο τάπες. Επιπλέον, έκανε τέσσερα “εκκωφαντικά” καρφώματα, ενώ ο Γιούινγκ κανένα. Επίσης, ο “Σακ” κατάφερε να διαχειριστεί καλύτερα τα φάουλ, αφού τελείωσε με τέσσερα παίζοντας 44 λεπτά, ενώ ο προσωπικός του αντίπαλος είχε πέντε σε 35 λεπτά συμμετοχής.

Ώριμος και όχι ηττημένος

Το φιλοθεάμον κοινό περίμενε “επική μάχη” που θα έμενε αξέχαστη. Αυτό δεν έγινε. Ούτε “μάχη” ούτε “έπος”. Ουσιαστικά αλληλοεξουδετερώθηκαν και περισσότερο ήταν αναμέτρηση βετεράνων που ήξεραν πολύ καλά ο ένας τις κινήσεις του άλλου. Η ζυγαριά όμως έγειρε υπέρ του Σακίλ μια και ήταν ο νέος και θα περιμένει κανείς ο βετεράνος, και έξι φορές Ολ Σταρ, να επικρατήσει. Δεν έγινε. Μάλιστα, όταν ο Γιούινγκ βρέθηκε στη θέση του Ο' Νιλ, βρίσκοντας απέναντι του τον Μόουζες Μαλόουν, ένιωσε τη διαφορά που τον χώριζε με τον αντίπαλο του (35π.-13ρ ο Μαλόουν, 18-6 ο Γιούινγκ).

Ο “Σακ” ήταν κάτι πραγματικά διαφορετικό για το ΝΒΑ. Το ταλέντο του δεν είχε μέτρο σύγκρισης και παρά το νεαρό της ηλικίας του η ωριμότητα χαρακτήριζε το παιχνίδι και την αγωνιστική συμπεριφορά του. Στον αγώνα με τους Νικς δεν έχασε την ψυχραιμία του όταν το πρώτο ημίχρονο δεν του πήγε όπως ήθελε, αλλά ούτε ενέδωσε στις προκλήσεις του Όκλεϊ για να καβγά. Οι δηλώσεις του μετά το παιχνίδι ήταν σοβαρές και γεμάτες σεβασμό για τον αντίπαλο. Ο Γιούινγκ τόνισε για τον “Σακ” πως “είναι εξαιρετικός παίκτης. Δουλεύει σκληρά, είναι επιθετικός” και ο μικρός απάντησε λέγοντας “νομίζω ότι έκανα καλή δουλειά απέναντι του. Ήταν καλό σόου. Ο Πατ είναι σπουδαίος παίκτης. Είμαι και γω αρκετά καλός”. Όταν, δε, ρωτήθηκε αν ένιωσε ότι ο Γιούινγκ ήταν ενθουσιασμένος για τη μονομαχία τους, απάντησε ότι “δεν ξέρω. Δεν διαβάζω τις εκφράσεις του προσώπου”.

Ήξερα ποια ήταν η θέση του

Η εικόνα του επιπόλαιου, πλακατζή “Σακ” δεν απέχει από την πραγματικότητα, όμως, τότε, εκείνη την εποχή, γνώριζε ότι δεν είχε περιθώριο να χάνει την αίσθηση του χρόνου και των καταστάσεων. Ήταν σοβαρός όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν και δεν ένιωθε άβολα. Οι ώρες πριν το ματς με τους Νικς, στο Μανχάταν, κύλησαν ήρεμα. Την Παρασκευή δείπνησε με τον πατέρα του, τον στρατιωτικό Φίλιπ Χάρισον και τον ατζέντη του Λέοναρντ Αρμάτο. Ο τελευταίος πλήρωσε τον λογαριασμό. Αργότερα, στο λόμπι του ξενοδοχείου, δεν αρνήθηκε σε κανέναν αυτόγραφο και φωτογραφία, ενώ κάποια στιγμή αγκάλιασε τον πατέρα του δείχνοντας δύο δάχτυλα στη κάμερα. “Για νίκη ή ειρήνη;” τον ρώτησαν. “Οπωσδήποτε για ειρήνη” είπε, για να προσθέσει ο πατέρας του “ειρήνη για τον Πάτρικ”.

Ο 20χρονος έδειχνε τον απαιτούμενο σεβασμό στους παλιούς μια και είχε μάθει ορισμένα πράγματα γι' αυτούς. Για παράδειγμα, γνώριζε ότι ο Σκοτ Σκάιλς κατείχε το ρεκόρ των ασίστ σε ένα παιχνίδι με 30. Αποδέχτηκε το νούμερο “32” επειδή το αγαπημένο του, το “33”, ανήκε τον Τέρι Κάτλετζ. Ο Ο' Νιλ γνώριζε τη θέση του όπως και με ποιους ταίριαζε. Οι Ντένις Σκοτ, Νικ Άντερσον, που ήταν ηλικιακά πιο κοντά σ' αυτόν, ήταν οι φίλοι του στην ομάδα. Με αυτούς μπορούσε να επικοινωνήσει καλύτερα.

Ευγενικός γίγαντας

Ο Σακίλ ήξερε να γοητεύει. Η γοητεία του ήταν εμφανής όταν περπατούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Καταλάβαινε ότι η δημοσιότητα ήταν αναπόφευκτη και παρά τα 20 του χρόνια, ήξερε πώς να τη χειριστεί. Η οικειότητα που εξέπεμπε μπορούσε να συγκριθεί μόνο με αυτή των Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον. Δεν το συναντούσες εύκολα σε άλλους σέντερ. Ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον ένιωθε άβολα με το πλήθος, ενώ ο Γιούινγκ, όπως οι Μπιλ Ράσελ, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ παλαιότερα, το σιχαινόταν. Ο “Σακ”, στην αρχή της καριέρας του, ήταν ένας ευγενικός γίγαντας και όπως έλεγε ο Λέοναρντ Αρμάτο “είναι συνδυασμός του Εξολοθρευτή και του Μπάμπι” (σ.σ ταινία κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστή ένα ελάφι). [...] Ο Ο' Νιλ έφτασε στο ΝΒΑ την κατάλληλη στιγμή. Οι Μάτζικ. Μπερντ είχαν φύγει από το προσκήνιο και οι Τζόρνταν, Μπάρκλεϊ γερνούσαν. Η λίγκα χρειαζόταν νέο αστέρι και ο “Σακ” ήταν ακριβώς αυτό.

Πηγή

-Sports Illustrated