Δεν πρόκειται για ένα από τα πολλά κείμενα που σκοπό έχουν μόνο να προβάλουν μία νέα προσπάθεια στον χώρο της εστίασης. Είναι ένα κείμενο εμπειρίας από μία βραδιά σε ένα ξεχωριστό χώρο και σε ένα ταξίδι γεύσεων που συνδυάζει το παραδοσιακό με το σύγχρονο, με τον πλέον απόλυτο τρόπο.

Το “The Abbot” (ο μοναχός) είναι αλήθεια ότι έχει ένα παράξενα ιδιαίτερο όνομα. Μοιάζει περισσότερο με επιτυχημένη σειρά του BBC και πολύ λιγότερο με ένα bar restaurant στο Χαλάνδρι. Και όμως μία και μόνο βραδιά αν βρεθείτε εκεί, θα συμφωνήσετε ότι οι δημιουργοί του χώρου και οι δημιουργοί των γεύσεων προσαρμόστηκαν απόλυτα στο όνομα.

Πρόκειται για μία μυσταγωγία γεύσεων, για ένα ταξίδι στο χρόνο, από το παρελθόν στο μέλλον και τούμπαλιν, σε μία ατμόσφαιρα που σε προδιαθέτει από την στιγμή που θα μπεις, για ένα υπέροχο βράδυ. Μοιάζει ο ιδανικός προορισμός για όλα. Για ένα ρομαντικό δείπνο, ή ένα φαγητό χαλάρωσης μετά την δουλειά, ή ένα βράδυ με φίλους και αρκετή οινοποσία (η καταπληκτική Σοφία, η σομελιέ του The Abbot έχει πάντα υπέροχες ιδέες για αυτό), ή για ένα επαγγελματικό δείπνο. Ενας χώρος έτσι σχεδιασμένος που παντρεύει το χθες με το σήμερα, το bar με το restaurant ιδανικά, χάρη και στην εξαιρετική μουσική συνοδεία των γεύσεων. Διότι είπαμε το “The Abbot” είναι bar restaurant και το εννοεί ακόμη και στις μουσικές επιλογές του. Μία βόλτα στην υπέροχη μπάρα με την πέτρινη και ξύλινη επένδυση θα σας πείσει και για αυτό.

Στο “The Abbot” όμως ακόμη κι' αν όλα τα υπόλοιπα σου αρέσουν ή σε εντυπωσιάζουν, αυτό που σε καθηλώνει είναι οι γεύσεις του σεφ Γιώργου Νεστορίδη. Αν είσαι λάτρης των γευστικών ακροβασιών, αν θες να δοκιμάζεις μονίμως νέα και διαφορετικά πράγματα θα δοκιμάσεις γαρίδες σερβιρισμένες με φύκια. Μην παίρνεις αυτή την έκφραση της αποστροφής που πήρα κι εγώ όταν το άκουσα. Δοκίμασε πρώτα και μετά πες μου. Αν πάλι είσαι πιο παραδοσιακός τύπος, όπως εγώ δοκίμασε ένα κοκοράκι ψητό με πατάτες και θυμάρι ή αγριογούρουνο μαριναρισμένο σε λιαστή ντομάτα με μέλι και μπύρα.

Αν πάλι είσαι μακαρονάς, τα νιόκι με πούδρα μανιταριών θα σε κάνουν να ζητήσεις την συνταγή (τσάμπα χαμένος χρόνος, δεν θα την πάρεις, όπως δεν την πήρα κι εγώ) και οι ταλιατέλες ραγού με ξερό ανθότυρο, θα σου θυμίσουν τα μακαρόνια με κιμά της μαμάς, αλλά θα είναι τόσο διαφορετικά και τόσο υπέροχα.

Προσοχή όμως, να παραγγείλετε έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας, ότι πρέπει να αφήσετε λίγο χώρο για το επιδόρπιο. Αν είστε λάτρης της σοκολάτας, τότε προφιτερόλ με κρέμα γάλακτος, αλλιώς μπανόφι. Ο συνδυασμός και των δύο με μπόλικα κουταλάκια για όλη την παρέα είναι ο ιδανικότερος και είναι και δοκιμασμένος.

Στα must του “Abbot” η υπέροχη βουκαμβίλια στην οροφή, που ακόμη δεν κατάλαβα πως τα άνθη της στέκονται μπροστά στα μάτια σου και το κριθαρότο με ανθότυρο και χαμομήλι (θεϊκή γεύση).

Οι δημιουργοί του “Abbot” μας στέρησαν την αγαπημένη συνήθεια χρόνων που ήταν το “Στάλιν” (Βασιλέως Γεωργίου 3), αφού πρόκειται για την μετάλλαξη των γνωστού εδώ και χρόνια bar του Χαλανδρίου, αλλά χαλάλι, νομίζω μέχρι και ο ίδιος ο Στάλιν θα υποκλίνονταν στις γεύσεις του... καλόγηρου.