Τρέισι ΜακΓκρέιντι: Ένας σουπερνόβα (vid & pics)

Τρέισι ΜακΓκρέιντι: Ένας σουπερνόβα (vid & pics)

bet365

Ο “T-Mac” ήρθε από το μέλλον, έθελξε με την απόδοση του, ξάφνιασε και μετά... χάθηκε. Ο χρόνος και η τύχη ήταν απέναντι του. Η είσοδος στο “Hall of Fame” η δικαίωση του.

Ο παίκτης του μέλλοντος στο μπάσκετ… υπήρξε. Ήρθε, έπαιξε, σόκαρε και μετά... εξαφανίστηκε. Σαν ένας υπερκαινοφανής αστέρας (σουπερνόβα). Η αλυσίδα των εκρήξεων του φώτισε το ΝΒΑ και παρότι ο ίδιος δεν άντεξε στην ατμόσφαιρα της Γης, το αποτύπωμα του έμεινε ανεξίτηλο. Στο παρκέ και στις καρδιές των φιλάθλων που είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν να αγωνίζεται. Το εξελιγμένο προϊόν ονομάστηκε “T-Mac” και κύρια αποστολή του ήταν να τα βάλει με τον χρόνο και την εξέλιξη του. Εν μέρει τα κατάφερε. Το όλον της οντότητας του έμεινε ανολοκλήρωτο επειδή δεν κατάφερε να πραγματώσει την έννοια του “συγχρονισμού”.

Η δική του ακμή δεν συνάντησε ποτέ την κορύφωση της καμπύλης του χρόνου. Αυτό στη μπασκετική (και όχι μόνο) γλώσσα μεταφράζεται ως “ο σωστός άνθρωπος τη λάθος στιγμή”. Ας είναι... Ο φουτουριστικός Τρέισι ΜακΓκρέιντι πήρε ό,τι του αναλογούσε στον χρόνο που τελικά ο ίδιος όρισε.

Μάλιστα, η σημαντικότερη κατάκτηση ήρθε όταν εγκατέλειψε τον... πλανήτη ΝΒΑ. Το εισιτήριο για το “Naismith Memorial Basketball Hall of Fame” ισοδυναμεί με μόνιμη θέση στην κατοικία των θεών του αθλήματος. Ακόμη και τώρα η εξέλιξη και η μπασκετική πρόοδος πρέπει να συμφωνούν με τα κριτήρια που έθεσε αυτός ο εξωπραγματικός παίκτης. Προειδοποίηση: ο συνεχιστής του να μείνει μακριά από τη λάμψη της αστείρευτης εκλυόμενης ενέργειας.

Στο (μάταιο) κυνήγι του χρόνου

Ο ΜακΓκρέιντι έπαιξε μπάσκετ εκπληρώνοντας -τουλάχιστον προσπάθησε- έναν σκοπό: να σώσει το ΝΒΑ από την πλήξη και την προσήλωση στην παράδοση. Τα κατορθώματα του αποδεικνύουν ότι σίγουρα ταρακούνησε τα λιμνάζοντα ύδατα της λίγκας και πρόσφερε στιγμές γεμάτες ενέργεια και χαρά. Μερικά απ' αυτά: 13 πόντοι σε 33 δευτερόλεπτα, 62 πόντοι χωρίς να ζοριστεί, κ.α.

Ο “T-Mac” επιδείκνυε χάρη και δύναμη στο παιχνίδι του. Οι θεατές έβλεπαν υψηλές δεξιότητες και φινέτσα στο παρκέ. Γι' αυτόν η έννοια του καλύτερου ήταν διαρκής αναζήτηση και περνούσε μέσα από διάφορες περιοχές του παιχνιδιού. Ταλαντούχος πλέι μέικερ και σκόρερ. Διέθετε σώμα φόργουορντ, χειρισμό πόιντ γκαρντ και όλες τις επιλογές ενός σούτιγκ γκαρντ.

Ο Αϊζέια Τόμας τον εντόπισε στο σχολείο και τον έστειλε στο νούμερο εννιά του ντραφτ '97 για λογαριασμό των Τορόντο Ράπτορς. Ο πιτσιρικάς μπορούσε να κάνει τα πάντα. Δεν τον ένοιαζε μόνο το σκορ, αλλά κυρίως η πάσα, η ασίστ που θα βοηθούσε την ομάδα και όχι τη στατιστική του. Έδειχνε να τα έχει όλα για μια υπέρλαμπρη καριέρα. Όλα, εκτός από συγχρονισμό. Ο χρόνος ήταν κάτι που δεν μπορούσε να ορίσει. Τον προσπερνούσε κι αυτός απλά τον κυνηγούσε. Μάταια. Η συνάντηση δεν θα γινόταν ποτέ και ο κακός συγχρονισμός θα έδιωχνε και τη μεγάλη επιτυχία.

Η τύχη πάντα τον προσπερνούσε

Ο ψηλόλιγνος γκαρντ σήμερα θα κέρδιζε ό,τι δεν του δόθηκε την περίοδο που αγωνίστηκε. Σήμερα, οι συμμαχίες Ολ Σταρ παικτών και η άρνηση των ομάδων σε σταθερές πεντάδες θα του έδιναν αυτό που του έλειπε: τους απαραίτητους συνοδοιπόρους για να φτάσει τουλάχιστον σε έναν τίτλο. Οι κατάλληλοι συμπρωταγωνιστές (και η τύχη φυσικά) έλειψαν στη σπουδαία σόλο καριέρα του ΜακΓκρέιντι.

Ο “T-Mac” ήταν μπροστά από την εποχή του. Πριν οι ΛεΜπρον Τζέιμς, Ντουέιν Ουέιντ, Κρις Μπος, επιβάλλουν τις “σούπερ παρέες” ως τη μόνη λύση για νίκες και πρωταθλήματα, ο ήρωας μας προσπάθησε να κάνει κάτι ανάλογο στο Ορλάντο με τους Γκραντ Χιλ, Τιμ Ντάνκαν! Ο τελευταίος όμως έμεινε στο Σαν Αντόνιο, στερώντας από την περιφέρεια της Ανατολής το αντίπαλο δέος στους Λέικερς των Σακίλ Ο' Νιλ, Κόμπι Μπράιαντ. Μετά ήρθαν τα “χτυπήματα” του χρόνου. Του κακού συγχρονισμού καλύτερα. Το 2000 έφυγε από το Τορόντο αφήνοντας τον ξάδελφο του Βινς Κάρτερ -στην αγωνιστική του ακμή- μόνο του, για να πάει στο Ορλάντο και να παίξει με τον Γκραντ Χιλ. Οι δυο τους όμως έγιναν συμπαίκτες όταν ο Χιλ είχε σπάσει τον αστράγαλο του! Ο ΜακΓκρέιντι, αφού πίεσε για ανταλλαγή, τελικά έφυγε από τη Φλόριντα το 2004, αμέσως μετά την επιλογή στο ντραφτ του Ντουάιτ Χάουαρντ από τους Μάτζικ! Το Χιούστον ήταν ο νέος σταθμός στην καριέρα του, όμως ο Γιάο Μινγκ μόλις ξεκινούσε τον δικό του Γολγοθά με προβλήματα στα πόδια και τα γόνατα. Ο “T-Mac” βέβαια έδωσε τα πάντα, μέχρι που κατέρρευσε και το δικό του σώμα.

Απίστευτος perfomer

Η είσοδος στο “HOF” σε πολλούς ξένισε. Όχι γιατί δεν ήταν καλός παίκτης, αλλά γιατί δεν φόρεσε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Αδαείς και προκλητικοί... Όχι, ο ΜακΓκρέιντι δεν σήκωσε το τρόπαιο “Larry O' Brien”, όμως η επιτροπή επιλογής είδε αυτά που του στέρησαν οι ομάδες του και τα όσα εντυπωσιακά έκανε στο παρκέ. Στο διάστημα 1999-2008 επιλέχθηκε εφτά φορές για το Ολ Σταρ Γκέιμ και άλλες τόσες στις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ. Επιπλέον, αναδείχθηκε δύο συνεχόμενες χρονιές (2003,2004) πρώτος σκόρερ και δύο φορές ήταν στους τέσσερις πρώτους στην ψηφοφορία για τον MVP. Παράλληλα, μετείχε εφτά φορές στην ποστ σίζον έχοντας 28.5 πόντους μέσο όρο.

Όλα αυτά δεν έφταναν για να αποτρέψουν την ειρωνεία της μοίρας και τη χαιρεκακία που αυτή του επιφύλασσε. Το 2009, όταν η ομάδα του κέρδισε σειρά πλέι οφ, ήταν τραυματίας. Το 2013 πήγε στους τελικούς του ΝΒΑ με το Σαν Αντόνιο, όμως ήταν χαμένος στην άκρη του πάγκου που δύσκολα διακρίνεται στις φωτογραφίες. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί να μην πιστωθεί στον ΜακΓκρέιντι η ικανότητα να “κουβαλά” ομάδες και να τις οδηγεί στην ελίτ των πλέι οφ, ενώ ποτέ δεν αποποιήθηκε τις ευθύνες του.

Η δόξα ανήκει σε αυτούς που μάχονται

Ο ΜακΓκρέιντι είχε (και έχει) την καλύτερη απάντηση για όσους αμφιβάλλουν γι’ αυτόν και αρνούνται το ορθόν της επιλογής του στο πάνθεον του μπάσκετ. “Καθένας μπορεί να κερδίσει πρωτάθλημα. Δεν μπορεί όμως καθένας να μπει στο Hall of Fame”. Σωστά, διότι η δόξα δεν αντανακλάται σε χρυσάφι δανεικό, αλλά λάμπει μέσα στους μεγάλους παίκτες. Στεφανώνει το θάρρος, την ανδρεία, την ικανότητα, τη μοναδικότητα, τη φαντασία… Κι αν ο χρόνος του φέρθηκε άσχημα, υπήρξε μία στιγμή –μεγαλειώδης- που αυτός “λύγισε” μπροστά στη θέληση του “T-Mac”. Στις 9 Δεκεμβρίου 2004 οι Ρόκετς χάνουν με 12 πόντους από τους Σπερς και απομένουν 35΄΄ για το τέλος. Ο ΜακΓκρέιντι σε αυτό διάστημα σημειώνει τρία τρίποντα κι ένα τετράποντο! Θρίαμβος, σοκ, δέος… Πρώτη φορά ο χρόνος σύρθηκε στα βήματα ενός ανθρώπου. Πρώτη και μοναδική. Αυτός ήταν ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι.

Πηγή

-Yahoo Sports

 

Τελευταία Νέα