Διαβάζοντας κανείς πως πρόκειται για το ποδόσφαιρο των ΗΠΑ, το πρώτο που θα σκεφτεί είναι το χαμηλό ανταγωνιστικό επίπεδο, τις ομάδες που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς και τους έμπειρους ποδοσφαιριστές που μετακομίζοντας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι πολύ εύκολο να... βάλουν τα γυαλιά σε κάθε αντίπαλο και να τους κάνουν «πλάκα».

Μετακόμισε στις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 2015 ανοίγοντας ένα νέο, πολύ διαφορετικό κεφάλαιο στην καριέρα του, αφού αποχώρησε από τη Γιουβέντους και άφησε οριστικά την Ιταλία και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο για να γνωρίσει κάτι καινούριο. Το συμβόλαιό του, όριζε μισθό 7 εκατ.δολάρια ετησίως, με διάρκεια συνεργασίας στα πέντε χρόνια.

Άλλωστε, δεν είχε αποχωριστεί ποτέ την πατρίδα του κι έτσι αισθάνθηκε έτοιμος στα 28 του χρόνια να ξεφύγει από τη Γηραιά ήπειρο και να αποδεχθεί την πρόταση του ανερχόμενου αμερικανικού ποδοσφαίρου, κατοικώντας στον Καναδά.

Από τους πρώτους του μήνες στα παντελώς νέα, για εκείνον, δεδομένα, έφτασε τον Δεκέμβρη του 2015 να έχει κατακτήσει το βραβείο του πολυτιμότερου ποδοσφαιριστή του MLS, να έχει πάρει το MLS Golden Boot Award, τη διάκριση του MLS Newcomer of the Year και να εξασφαλίσει μια θέση στην κορυφαία 11άδα της χρονιάς!

Βρείτε εύκολα άλλον επιθετικό που τα τελευταία τρία χρόνια έχει πετύχει 58 γκολ σε συλλογικό επίπεδο... Πάνω από 20 τέρματα στις πρώτες του δύο χρονιές στις ΗΠΑ με την Τορόντο και ήδη βρίσκεται στα 15 γκολ στην τρίτη του σεζόν στην ομάδα του Καναδά, εφτά αγωνιστικές πριν από το φινάλε της regular season.

Ο «Atomic Ant», όπως είναι το παρατσούκλι του, σκεφτόταν τον τελευταίο καιρό και το ενδεχόμενο επιστροφής στην εθνική ομάδα της Ιταλίας, έπειτα από τον Οκτώβρη του 2015, ωστόσο, δεν δέχθηκε κάποια κλήση για να παραστεί ενόψει των αναμετρήσεων με τις Ισπανία και Ισραήλ στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με τον Νταβίντ Βίγια που βρίσκεται ξανά στην εθνική ομάδα της Ισπανίας έχοντας αναγεννηθεί στην New York City FC, μάλλον στη «σκουάντρα ατζούρα» δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου μαζί του ή θεωρούν πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί το MLS με το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εν έτει 2017 με τον τρελό χορό των εκατομμυρίων και την ποιότητα που διακρίνεται στα μεγάλα κλαμπ.

Ο προπονητής του στην Τορόντο, Γκρεγκ Βάνεϊ, κάνει λόγο για ίσως τον σπουδαιότερο ποδοσφαιριστή που έχει περάσει από το ποδόσφαιρο των ΗΠΑ, ενώ ο ίδιος δηλώνει ότι θέλει να προσπαθήσει να αλλάξει το DNA της ομάδας του και να την κάνει ν' αποκτήσει νοοτροπία νικητή, όπως αυτή που έμαθε εκείνος από τα τμήματα υποδομής της Γιουβέντους μέχρι και τα χρόνια που πέρασε στην πρώτη ομάδα των «μπιανκονέρι».

Την περασμένη εβδομάδα, στο παιχνίδι με την Montreal Impact, άλλοτε ομάδα του Ντιντιέ Ντρογκμπά, ο Σεμπάστιαν Τζιοβίνκο πέτυχε ακόμα δύο γκολ για να συμβάλει στη νίκη που σημειώθηκε με σκορ 3-1. Απομένουν εφτά αγωνιστικές, το αήττητο σερί της Τορόντο έφτασε στα εννέα ματς (τελευταία ήττα το 3-1 από τη Ντάλας την 1η Ιουλίου) και το σύνολο του Βάνεϊ έχει φτάσει στους 56 πόντους, στοχεύοντας και στη συγκομιδή ρεκόρ!

Το 1998, οι Λ.Α. Γκάλαξι είχαν ολοκληρώσει την κανονική περίοδο με 68 βαθμούς, τους οποίους μπορεί πολύ εύκολα να φτάσει και να ξεπεράσει η Τορόντο στα ματς που απομένουν για φέτος στη regural season.

Πέρυσι, μπορεί να χάθηκε το MLS Cup στον μεγάλο τελικό, ωστόσο, ο Ιταλός επιθετικός, τον Ιούνιο του 2017, έκρινε το πρωτάθλημα στον Καναδά.

Σκοράροντας στο 90' + 5' του δεύτερου τελικού με την Impact Montreal, ο σύλλογος του Τορόντο κατέλαβε την κορυφή στα εγχώρια για 6η φορά στην ιστορία του! Η στιγμή που ο 30χρονος αστέρας έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το τελικό 2-1, πιθανότατα θα ηχεί ακόμη στ' αυτιά του. Η ιαχή του κόσμου και οι τρελές σκηνές που εκτυλίχθηκαν με συμπαίκτες και οπαδούς να γίνονται ένα, δεν ξεχνιούνται...

Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχει πετύχει ο Τζιοβίνκο και πρέπει να είναι περήφανος γι' αυτό, είναι η γενικότερη αντιμετώπιση των καταστάσεων και των νέων δεδομένων στο εσωτερικό της ομάδας. Το +7 από τη New York City στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου και οι εμφανίσεις της ομάδας στο γήπεδο, θα μπορούσαν να έχουν φουσκώσει με ενθουσιασμό παίκτες και προπονητή στην Τορόντο, όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

«Ούτε high-5, ούτε πανηγυρισμοί, ούτε κάτι τρελό στ' αποδυτήρια. Κάτω το κεφάλι, τελείωσε η δουλειά, πάνε στο επόμενο ματς» γράφουν τα Μέσα των ΗΠΑ για τους παίκτες του Βάνεϊ, με τον μεγάλο πρωταγωνιστή του συλλόγου να τονίζει:

«Πάντα έτσι ήμουν... Πάντα προσπαθούσα να έχω το σωστό σκεπτικό και αυτό προσπαθώ πλέον να μεταδώσω και στην ομάδα μου στο Τορόντο. Πλέον πείθουμε τον κόσμο για την ποιότητα και τις δυνατότητές και πείθουμε και τους εαυτούς μας για ό,τι μπορούμε να πετύχουμε και να διεκδικήσουμε. Η νοοτροπία μας δεν αλλάζει πλέον. Ξέρουμε ότι πρέπει σε κάθε ματς να κυνηγάμε τη νίκη με κάθε τρόπο. Δεν αλλάζει τίποτα από βδομάδα σε βδομάδα. Τελειώνει το ένα παιχνίδι, έρχεται το άλλο, ψάχνουμε τη νίκη».

​

Μπορεί εκείνος να μην απασχολεί τον διεθνή Τύπο τόσο πολύ, μπορεί να μην αποθεώνεται με βαρύγδουπους τίτλους σε ιστοσελίδες και εφημερίδες, μπορεί να μην έχει αξία 100 και 200 εκατ.ευρώ όπως ορίζει η σύγχρονη εποχή, όμως η αξία του στη συνείδηση των οπαδών της Τορόντο, φτάνει στα ουράνια...

Και αυτό, είναι κάτι που το κατάφερε με δουλειά και πείσμα, δίχως να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για να κοιτάζει μονάχα τον τραπεζικό του λογαριασμό...

Δείτε το βίντεο που είχαν ετοιμάσει οι Καναδοί όταν τον έκαναν δικό τους, τον Ιούνιο του 2015: