Φέρτε πίσω τους... υπερηχητικούς του Σιάτλ! (vids, pics)

Φέρτε πίσω τους... υπερηχητικούς του Σιάτλ! (vids, pics)

bet365

Το G-Weekend γράφει για τους θρυλικούς Σούπερσονικς! Την ομάδα του Σιάτλ που σημάδεψε τα μέσα της δεκαετίας του '90 στο ΝΒΑ, που έφτασε κοντά στον τίτλο το 1996 και μετά χάθηκε!

Το ΝΒΑ κάποτε είχε πλάκα. Ήταν θέαμα που χαιρόσουν να βλέπεις αφού ήξερες ότι πάνω απ' όλα έμπαινε το παιχνίδι. Η χαρά αυτού συγκεκριμένα. Ναι, και τώρα θέαμα είναι, όμως το παιχνίδι έρχεται σε δεύτερη μοίρα και αυτό που μετράει περισσότερο είναι η πόζα, η τηλεθέαση, οι διαφημίσεις, η αλαζονεία εκείνου που επικρατεί και όχι η ειλικρίνεια της νίκης. Τώρα υπάρχουν πολλοί σούπερ σταρ, με όνομα μεγάλο και λαμπρό, δίχως όμως χάρη και φινέτσα. Τώρα τα πράγματα έχουν σοβαρέψει και το θέαμα είναι ένα ακόμη προϊόν που ο πελάτης-θεατής οφείλει να καταναλώσει. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, λείπει η τρέλα των Σιάτλ Σούπερσονικς.

Από άλλο πλανήτη

Αν θέλαμε να δώσουμε ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό στην ομάδα, αυτό θα ήταν “ευέξαπτη”. Εξάλλου και το προσωνύμιο που τη συνόδευε (και τη συνοδεύει), οι “υπερηχητικοί”, δεν απέχει και τόσο. Η παρέα των Κεμπ, Πέιτον, όταν έπαιρνε φόρα δεν υπήρχε τίποτα να τη σταματήσει και όσοι τους έβλεπαν απλά έψαχναν τη φωτογραφική μηχανή να απαθανατίσουν τις στιγμές. Τι κι αν είχαν ψεγάδια ως σύνολο; Οι Σόνικς εκείνης της περιόδου ήταν επικίνδυνοι και καθόλου συνηθισμένοι. Ταμπεραμέντο και ικανότητα στα ύψη, ταχύτητες εξωπραγματικές για μια ομάδα που δεν ήταν απλά μπροστά από την εποχή της, αλλά ήταν από άλλο πλανήτη.

Κανείς δεν έπαιζε όπως οι Σόνικς στα 90's. Σε μια εποχή που το παιχνίδι στο ποστ, η “απομόνωση” και ο αργός ρυθμός κυριαρχούσαν, η ομάδα του Σιάτλ ήταν σαν μαινόμενος ταύρος. Προσπαθούσαν να οδηγήσουν σε λάθος τον αντίπαλο, να το κάνουν να χάσει τον έλεγχο και όταν το κατάφερναν τον “βομβάρδισαν” με άλει ουπ και βροντερά καρφώματα. Οι αντίπαλοι αργούσαν να συνέλθουν από το σφυροκόπημα.

Ομάδα των άκρων

Τα λόγια συνοδεύτηκαν και από έργα. Σε διάστημα έξι ετών, οι Σόνικς κέρδισαν 357 αγώνες, τερμάτισαν με το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση τέσσερις φορές, πήγαν δύο στους τελικούς της περιφέρειας και μία σε αυτούς του ΝΒΑ. Στο ενδιάμεσο, βέβαια, έγιναν η πρώτη ομάδα που “κατάφερε” να αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο των πλέι οφ ενώ είχε το νούμερο ένα στην περιφέρεια της. Έτσι ήταν οι Σόνικς, κινούνταν στα άκρα. Όταν ήταν στην ακμή τους δεν υπήρχε κανείς και τίποτα να τους σταματήσει. Οταν όμως αποτύγχαναν, το έκαναν μεγαλοπρεπώς αφήνοντας πίσω τους μόνο συντρίμμια.

Οι “υπερηχητικοί” αν είχαν κάτι περισσότερο από τις υπόλοιπες ομάδες της εποχής τους, αυτό ήταν η προσωπικότητα. Οι παίκτες τσακώνονταν μεταξύ τους, διαφωνούσαν με τον προπονητή τους, ο οποίος ήταν το ίδιο τρελός με αυτούς, και ο γενικός διευθυντής μπορούσε να τα βάλει με τον ιδιοκτήτη! Αν έπαιζαν σήμερα, το διαδίκτυο θα γέμιζε με ειδήσεις των Σόνικς που δεν θα αφορούσαν αποκλειστικά το αγωνιστικό κομμάτι. Ανήκαν σε συγκεκριμένο χρόνο και χώρο και όταν ήρθε το τέλος, απλώς ξεθώριασε η εικόνα τους.

Ο “Reign Man”

Η ομάδα φυσικά είναι οι άνθρωποι της και ένας που έχει μείνει αξέχαστος στους φίλους του ΝΒΑ είναι ο Σον Κεμπ. Πρώτα απ' όλα έκανε κάτι που τότε φάνταζε αδιανόητο: Πήγε στη μεγάλη χωρίς να παίξει σε κολέγιο! Ναι, το έκανε πριν τον Κέβιν Γκαρνέτ το 1995. Κι ας το έκανε ανορθόδοξα... Αρχικά είχε επιλεγεί από το Κεντάκι, όμως κρίθηκε μη επιλέξιμος αφού δεν ικανοποιούσε τον κανονισμό του NCAA σχετικά με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις των αθλητών. Αποχώρησε εν μέσω ισχυρισμών ότι ενεχυρίασε παράνομα τις χρυσές αλυσίδες του γιου του προπονητή. Η κατηγορία δεν αποδείχθηκε, ωστόσο δεν μπορούσε να μείνει. Η μετάβαση σε χαμηλότερου επιπέδου κολέγιο (τζούνιορ) στο Τέξας δεν άλλαξε κάτι, καθώς δεν αγωνίστηκε ούτε εκεί. Παρ' όλα αυτά, το 1989 δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ.

Ο Κεμπ ήταν ένας απίστευτα αθλητικός φόργουορντ και οι Σόνικς τον επέλεξαν στο νούμερο 17. Αμέσως απέδειξε ότι αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στους καλύτερους. Στη δεύτερη του σεζόν έγινε βασικός και παίκτης Ολ Σταρ ενώ ήταν μόλις 23 ετών. Ο “Reign man” (σ.σ άνθρωπος βασιλιάς), ψευδώνυμο που του έδωσε ο εκφωνητής Κέβιν Κάλαμπρο, συνδύαζε ωμή δύναμη με εντυπωσιακή αθλητική χάρη. Τα θεαματικά καρφώματα ήταν αυτό που τον χαρακτήριζε, όμως ήταν και το στοιχείο που χρησιμοποιούσαν οι επικριτές του για να τον μειώσουν. Τον κατηγορούσαν ότι έμενε εκεί και δεν μπορούσε να ολοκληρώσει το παιχνίδι του. Ωστόσο, ο Κεμπ πάσαρε αρκετά καλά και ήταν μια μηχανή “double-double” (σ.σ διψήφιο αριθμό σε δύο στατιστικές κατηγορίες), όμως το βαθύ ροτέσιον της ομάδας και η επιθετική της φιλοσοφία σκίαζαν τα νούμερα του.

Ο φωνακλάς Πέιτον και ο αποφασισμένος Τζορτζ Καρλ

Οι Σόνικς τελείωσαν με 41-41 στην πρώτη χρονιά του Κεμπ και παραλίγο να μπουν στα πλέι οφ. Η τύχη όμως ήταν ακόμη στο πλευρό τους και το ντραφτ του 1990 τους έδωσε το νούμερο δύο και τον γκαρντ Γκάρι Πέιτον από τον Όρεγκον Στέιτ. Ο Πέιτον ήταν εξωστρεφής, φωνακλάς, εκδηλωτικός, αυθάδης, σε αντίθεση με τον Κεμπ που ήταν λιγομίλητος, εσωστρεφής και ενεργοποιούνταν την ώρα του αγώνα. Τα ετερώνυμα όμως έλκονται και οι δυο τους έφτιαξαν ένα από τα πιο αποτελεσματικά δίδυμα στην ιστορία του ΝΒΑ.

Η ομάδα του Σιάτλ βρισκόταν σε μεταβατική περίοδο όταν οι ήρθαν οι Κεμπ, Πέιτον, και η δική τους ιστορία στην ουσία ξεκινά στα μέσα της σεζόν '91-'92. Τότε, ο GM του συλλόγου Μπομπ Ουίτσιτ έκανε την πιο σημαντική κίνηση στην ιστορία του συλλόγου, καθώς απέλυσε τον K.C Τζόουνς από τη θέση του προπονητή και προσέλαβε τον Τζορτζ Καρλ, ο οποίος τότε ήταν προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Καρλ ήταν προπονητής που δημιουργούσε νικητές. Το είχε κάνει με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς και τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Βέβαια, για να ολοκληρώσει με επιτυχία το εγχείρημα του εξαντλούσε όσους μετείχαν σε αυτό.

Ο Καρλ ήταν αποφασισμένος να δουλέψει με τον δικό του τρόπο και αυτός ήταν το αγωνιστικό στιλ των Όλμπανι Πατρουν (Albany Patroons) στο CBA. Την αγωνιστική περίοδο 1990-91 ήταν προπονητής τους και οδήγησε την ομάδα σε ρεκόρ 50-6, με το γρήγορο, ανοιχτό παιχνίδι σήμα κατατεθέν. Ο Καρλ πίστευε ότι ταίριαζε απόλυτα στη νέα του ομάδα και δικαιώθηκε.

Επιχείρηση “κατακτήστε τη Δύση”

Ο Καρλ διατήρησε στο προπονητικό επιτελείο τον Μπομπ Κλόπενμπουργκ, ειδικό στην αμυντική τακτική, τον άνθρωπο που έδωσε στους “υπερηχητικούς” την ικανότητα να παγιδεύουν αμυντικά τον αντίπαλο και να τρέχουν στον αιφνιδιασμό. Εκείνη τη σεζόν οι Σόνικς μπήκαν στα πλέι οφ και στον πρώτο γύρο απέκλεισαν τους Ουόριορς, με τον Κεμπ να υπογράφει την ανωτερότητα τους όταν κάρφωσε μπροστά στον άτυχο Άλτον Λίστερ. Οι Τζαζ αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο στον δεύτερο γύρο, όμως η ομάδα από το Σιάτλ είχε πετύχει τον σκοπό της: Είχε μπει στη μεγάλη σκηνή του ΝΒΑ. Η λίγκα βρισκόταν σε φάση αναδιάταξης, μια και Σέλτικς, Πίστονς, Λέικερς έφταναν στο τέλος της ακμής τους. Ο Μάικλ Τζόρνταν και οι Μπουλς είχαν πάρει τα ηνία στην Ανατολή, όμως στη Δύση υπήρχε ελεύθερο πεδίο και οι Σόνικς ήταν έτοιμοι να διεκδικήσουν την εξουσία.

Το 1993 ο Ουίτσιτ έκανε δύο σημαντικές κινήσεις για να ενισχύσει δυναμικό του συλλόγου. Απέκτησε τους Βίνσεντ Άσκιου (γκαρντ/φόργουορντ), Σαμ Πέρκινς (φόργουορντ/σέντερ). Οι Σόνικς έφτασαν τις 55 νίκες στην κανονική περίοδο και πήγαν στους τελικούς της Δύσης. Παρ' όλα αυτά, η... ικανότητα τους να αυτοκαταστρέφονται δεν τους άφησε να κάνουν την υπέρβαση. Ανέτρεψαν κάθε σειρά στην οποία ήταν πίσω στο σκορ και στους τελικούς ηττήθηκαν στο έβδομο παιχνίδι από τους Φοίνιξ Σανς του Τσαρλς Μπάρκλι.

... και στο τέλος κερδίζουν οι Νάγκετς

Το τέλος όμως δεν θα γραφόταν στην Αριζόνα και την “America West Arena”. Ο Ουίτσιτ δεν μπορούσε να μην ανακατέψει ξανά την τράπουλα. Έτσι, έδωσε τον Ντέρικ ΜακΚι (φόργουορντ) στους Πέισερς για να φέρει στο Σιάτλ τον Ντέτλεφ Σρεμπφ (φόργουορντ), ενώ πήρε και τον Κένταλ Γκιλ (γκαρντ/φόργουορντ) από τους Χόρνετς. Οι Σόνικς του '94 ήταν γεμάτοι και... επικίνδυνοι. Κέρδισαν 63 αγώνες στην κανονική περίοδο. Πήραν τα δύο πρώτα παιχνίδια πλέι οφ με τους Νάγκετς και έδειχναν ασταμάτητοι. Η φόρα όμως θα κοβόταν απότομα και οδυνηρά.

Η μετάβαση στο Κολοράντο δεν είχε την κατάληξη που όλοι περίμεναν (εκτός από τους Νάγκετς φυσικά). Όλη τη σεζόν υπήρχε η απορία για το αν μπορούσαν να προχωρήσουν όταν τα πράγματα θα ζόριζαν. Η ομάδα του Καρλ, πέρα από το άφθονο ταλέντο, δεν είχε σταθερό σκόρερ στο χαμηλό ποστ. Ο Κεμπ μπορεί να ήταν πολλά πράγματα, όμως δεν βρισκόταν στην περιοχή των Μπάρκλι, Μάλοουν, Ολάζουον, Ρόμπινσον. Έπειτα υπήρχε το θέμα της χημείας. Ο ΜακΚι δεν ήταν Σρεμπφ στην επίθεση, όμως μπορούσε να παίξει άμυνα σε πολλές θέσεις και ήταν το ίδιο καλός (σε αυτό) με τους Πέιτον, ΜακΜίλαν. Πέρα απ' αυτά υπήρχε διαφωνία του Πέιτον με τον Ρίκι Πιρς για τα σουτ και για τον τρόπο που “έτρεχε” την επίθεση ο πρώτος. Τελικά, οι Σόνικς έχασαν τα δύο ματς στο Ντένβερ και στο πέμπτο και καθοριστικό παιχνίδι κατέρρευσαν. Η σειρά τελείωσε με τον Ντικέμπε Μουτόμπο πεσμένο στο παρκέ να κρατάει την μπάλα.

Εικόνες που δεν ξεθωριάζουν

Οι “υπερηχητικοί” βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού. Ο Ουίτσιτ παραιτήθηκε (μπορεί και να απολύθηκε) και πήγε στους Μπλέιζερς. Ο Κεμπ παραλίγο να πάει στο Σικάγο για τον Σκότι Πίπεν. Ο Καρλ επιβίωσε, όμως και την επόμενη σεζόν ο αποκλεισμός ήρθε γρήγορα και το ίδιο επώδυνα. Ο κόουτς είχε έναν ακόμη χρόνο στο συμβόλαιο και ελάχιστοι, πλέον, περίμεναν ότι θα άντεχε άλλη μια αποτυχία. Το 1996 έμελλε να γίνει χρονιά ορόσημο μετά τον τίτλο του 1979.

Η προσθήκη του Χέρσι Χόκινς έδωσε αξιόπιστο μακρινό σουτ στους Σόνικς και οι τελικοί του ΝΒΑ ήταν μπροστά τους. Πριν φτάσουν απέναντι στους Μπουλς, εξαντλήθηκαν για να περάσουν το εμπόδιο των Γιούτα Τζαζ. Η μονομαχία με την παρέα του Μάικλ Τζόρνταν ήταν πέρα από τα όρια τους, όμως δεν έπεσαν αμαχητί. Μετά το εις βάρος τους 3-0, κατάφεραν να μειώσουν σε 3-2 και στο έκτο ματς πάλεψαν όσο μπορούσαν. Δεν έφταναν ξανά τόσο κοντά στο απόλυτο βραβείο.

Ο Κεμπ, μετά τον αποκλεισμό στο δεύτερο γύρο των πλέι οφ του '97, αποχώρησε. Την επόμενη σεζόν, παρά την καλή ρέγκιουλαρ σίζον, οι “υπερηχητικοί” δεν αντιστάθηκαν απέναντι στους Λέικερς του Σακίλ Ο' Νιλ. Ο Πέιτον έμεινε μέχρι το 2003.

Όταν ο σύλλογος μετακόμισε στην Οκλαχόμα, όλα τελείωσαν για τους Σιάτλ Σούπερσονικς. Έτσι απλά, κυνικά, ψυχρά. Δεν υπάρχουν φανέλες που να έχουν αποσυρθεί για να μας θυμίζουν εκείνη την εποχή των mid-90's. Μόνο βιντεάκια στου youtube και παλιές εικόνες σε εφημερίδες και περιοδικά. Ωστόσο, αυτές οι εικόνες δεν ξεθωριάζουν γιατί είναι φτιαγμένες από ανθεκτικά υλικά: Πάθος, φαντασία, αγάπη για το παιχνίδι.

Πηγή

-sbnation

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα