Μanu... Ciao (;), μετά από 27 χρόνια μαγείας! (pics)

Μanu... Ciao (;), μετά από 27 χρόνια μαγείας! (pics)

bet365

Ο Μανού Τζινόμπιλι... φόβισε τον μπασκετικό πλανήτη με τις υπόνοιες του περί αποχώρησης από το άθλημα στο οποίο «χάρισε» λίγη από την μαγεία του και το G- Weekend Journal σας «οδηγεί» στην μπασκετική φωτογραφική διαδρομή του.

Ο Μανού Τζινόμπιλι βρίσκεται κοντά, ή και όχι, από την αποχώρηση από την ενεργό δράση και ξαφνικά όλες οι αναμνήσεις αποκτούν την σωστή υπόσταση.

Όλα τα τρόπαια, όλες οι απογοητεύσεις, όλες οι τεράστιες στιγμές, όλες οι άσχημες παίρνουν μορφή και γίνονται η πορεία ενός ακόμα τεράστιου παίκτη που προσέφερε σε ένα άθλημα που πολλοί λατρεύουν και μέσα από αυτό λατρεύουν και εκείνους που το τιμούν όσο λίγοι.

Είτε στην Ευρώπη, είτε στην ομάδα της καρδιάς του, τους Σπερς, είτε στην πιο μεγάλη αγάπη του την εθνική ομάδα της Αργεντινής.

Η εθνική ομάδα της Αργεντινής που ήταν κάτι το... μαγικό. Ταίριαξαν εντός παρκέ μια γενιά «αστέρων» που έτυχε όλοι να παίζουν σε διαφορική θέση και να λατρεύουν να παίζουν ο ένας δίπλα στον άλλον.

Ο Τζινόμπιλι μαζί με τους υπόλοιπους έγιναν μια παρέα που έγραψε ιστορία.

Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στις μετακινήσεις δεν τους πτόησαν ποτέ. Γελούσαν όλοι μαζί και αυτές οι καταστάσεις τους έκαναν αυτούς που είναι.

Οικογένεια. Ήταν 5 χρόνια πριν στο Λονδίνο, όταν τα τελευταία μέλη της «χρυσής» γενιάς της Αργεντινής κάθισαν στα αποδυτήρια μετά τον μικρό τελικό για το χάλκινο μετάλλιο, τον οποίο και έχασαν από την Ρωσία.

Τον λόγο πήραν οι Σκόλα και Τζινόμπιλι: «Θα προτιμούσα να χάνω μαζί σας, από το να κερδίζω με οποιονδήποτε άλλον στο πλευρό μου».

Ήταν 12 παίκτες που εκείνο το βράδυ έκλαψαν όλοι μαζί στο Λονδίνο, αποχαιρετώντας τον Σκόλα, τον Τζινόμπιλι και τον Νοτσιόνι, τρεις παίκτες που τέλειωναν την... εθνική τους καριέρα 8 χρόνια μετά από το ιστορικό μετάλλιο στην Αθήνα.

Μαζί όμως ένωσαν όλη την υπερηφάνεια γι αυτά που κατάφερε «αυτή» η χρυσή γενιά της Αργεντινής.

Ο Τζινόμπιλι θυμήθηκε: «Τα πράγματα που ειπώθηκαν σε εκείνο το δείπνο, οι ιστορίες, η αγάπη, τα δάκρυα. Αυτά είναι τα πράγματα που κρατούν τους ανθρώπους ενωμένους για πάντα».

Η... άλλη οικογένεια του Μανού ήταν οι Σπερς. Οι Σπερς επέλεξαν τον Τζινόμπιλι... κατά λάθος στην 57η θέση στο ντραφτ του 1999.

Ο Μπιούφορντ είδε για πρώτη φορά τον Τζινόμπιλι το 1997 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα U22 στην Αυστραλία.

Δεν ήταν εκεί για εκείνον. Βασικά δεν τον είχε ακούσει ξανά στην ζωή του.

«Ήταν σαν ένα άγριο πλάσμα εκεί έξω, που έκανε τρελά πράγματα. Κάποια είχαν λογική και κάποια καμία».

Οι Σπερς είχαν κερδίσει τον τίτλο το 1999 και δεν ήθελαν να επιλέξουν κάποιον που θα τους χαλούσε την χημεία. Δεν ήθελαν τον Τζινόμπιλι, αλλά στάθηκαν εξαιρετικά τυχεροί.

Όταν φόρεσε πλέον την φανέλα των «Σπιρουνιών» το 2002 η μοίρα έκανε τα «μαγικά» της. Αυτά για τα οποία πάλευε μέσα στο παρκέ ξεπερνώντας τα δικά τους προσωπικά όρια τρόμαζαν...

Σε έναν από τους πρώτους αγώνες κόντρα στους Λέικερς και στα πρώτα ματσαρίσματα με τον Κόμπι, ο Μπράιντ ο άσος των Λέικερς σχολίασε: «Πείτε μου για τον... λευκό», με τον Μπρους Μπόουεν να απαντάει: «Ωωω περίμενε και θα δεις. Δεν είναι σαν τους άλλους, το' χει».

Και όντως το είχε. Δεν πτοήθηκε ποτέ. Δεν ήταν σαν τους άλλους. Κόντραρε στα ίσια όλες τις δυσκολίες και με το ταλέντο του, έδωσε τα διαπιστευτήρια του και πήρε τον θαυμασμό και τα τρόπαια που του άξιζαν.

Στα 16 του ο Τζινόμπιλι ήταν κάτι σαν η απογοήτευση της οικογένειας. Τα αδέλφια του έπαιζαν επαγγελματικά και ο πατέρας του, Χόρχε, θρυλικός προπονητής. Ο Μανού ήταν κοντός και αδύνατος χωρίς την ικανότητα να ξεχωρίζει ακόμα και σε τοπικό επίπεδο.

Τον έριχναν κάτω, σηκωνόταν, σούταρε βολές και τον ξανά έριχναν κάτω εξαιτίας του μεγέθους του. Όμως η ικανότητα του να φαντάζεται το παιχνίδι πριν αυτό γίνει ήταν κάτι το μοναδικό. Πριν τα 5 του χρόνια ένας προπονητής αποφάσισε να κάνει τον Τζινόμπιλι προσωπικό του πείραμα.

Του έδωσε γυαλιά που δεν τον άφηναν να βλέπει που ντριπλάρει γάντια που του μείωναν την αίσθηση. «Ήμουν 4 και γυρνούσα στην κουζίνα με αυτόν τον εξοπλισμό», θυμάται ο Μανού.

Όταν πλέον το σώμα του ισορρόπησε με το μυαλό του έκανε πλέον το άλμα. Διαφορετικός ήταν, ο Νοτσιόνι τον χαρακτήρισε ως φίδι, αλλά όλοι είχαν αμφιβολίες.

Ο Μεσίνα που ήταν ο προπονητής της Μπολόνια θυμάται: «Έκανε απίστευτα πράγματα στην προπόνηση, αλλά αναρωτιόσουν αν μπορεί να τα κάνει στον αγώνα. Σκεφτόμουν ότι ίσως να μπορέσει να παίξει στο ΝΒΑ, αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τι θα γίνει τελικά».

Φτάσαμε στο 2017 και η ιστορία έχει γράψει σπουδαία πράγματα για τον Τζινόμπιλι.Έφτασε εκεί που μόνο ο ίδιος είχε φανταστεί.

Τόσο σπουδαία που πλέον στα 40 του και η σκέψη ότι θα αποχωρήσει από την ενεργό δράση τρομάζει.

Το G – Weekend Journal κάνει μια φωτογραφική αναδρομή στην διαδρομή του και σας καλεί να ταξιδέψετε μαζί του...

#1

#2

#3

#4

#5

#6

#7

#8

#9

#10

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα