Όμορφες γυναίκες, υπάρχουν πολλές. Όμορφες και έξυπνες, λίγες. Όμορφες, έξυπνες και μορφωμένες, απειροελάχιστες. Όμορφες, έξυπνες, μορφωμένες και καλές τραγουδίστριες, ούτε κατά... παραγγελία. Κι όμως. Η Κατερίνα Νάκα, το νέο αστέρι της ελληνικής μουσικής, αποτελεί την εξαίρεση στον γενικό κανόνα.

Μια γυναίκα που άφησε τη Νομική για χάρη της μουσικής. Μια γυναίκα που ήρθε για να... μείνει στο ελληνικό πεντάγραμμο. Μια γυναίκα που που έβαλε «φωτιά» με τις «Νύχτες στη Μύκονο» πριν από δύο χρόνια, έκατσε «για μια στιγμή» στο τραπέζι του Gazzetta, χωρίς να έχει διάθεση για «διαγραφές» όπως τραγουδάει στη νέα της επιτυχία!

Η Κατερίνα τα είπε όλα. Για τη συνεργασία που απογείωσε την καριέρα της με τον Γιάννη Πλούταρχο. Την απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι αν και ήταν φοιτήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τη ζωή της. Τις άγνωστες πτυχές του εαυτού της και του χαρακτήρα της. Τη σχέση της με τον αθλητισμό. Τις εκδηλώσεις θαυμασμού. Τους άνδρες. Την καθημερινότητά της. Και last but not least την επιθυμία της να βρεθεί στο επόμενο Survivor!

Ξεκινάμε! Γεννήθηκες και μεγάλωσες...

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, η καταγωγή του μπαμπά είναι από την Καλαμάτα, ενώ η μαμά από τη πανέμορφη Μήλο. Είμαι κατά το ήμισυ νησιώτισσα. Αγαπώ τη Μήλο! Σχολείο πήγα στο κέντρο της Αθήνας, στο Θησείο. Είμαι παιδί του κέντρου, ασχέτως εάν επέλεξα τα νότια προάστια για να μείνω τα τέσσερα τελευταία χρόνια που επέστρεψα από Θεσσαλονίκη. Και αυτό διότι αγαπώ πολύ τη θάλασσα...»

Τα παιδικά σου χρόνια; Πως ήταν;

«Μέσα στη μουσική! Σε ηλικία πέντε χρονών ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τον χώρο. Μπήκα στο στούντιο και μου έγραψαν το πρώτο μου τραγούδι, το οποίο ψάχνω και εγώ να βρω. Πρέπει να το έχει ο θείος μου, ο αδερφός της μαμάς, ο οποίος είναι πιανίστας. Ουσιαστικά είναι αυτός που με έβαλε στον χώρο της μουσικής και αυτό επειδή έβλεπε την αγάπη που είχα για τη μουσική. Χαίρομαι πολύ που το είδε σε μένα...»

Ήσουν από τα κορίτσια που έπαιρναν τη βούρτσα και έκαναν πως τραγουδούσαν;

«Οχι. Πήρα απευθείας το μικρόφωνο! Οπουδήποτε ήταν ο θείος μου και έπαιζε μουσική, πηγαίναμε στα μαγαζιά και έπαιρνα το μικρόφωνο και τραγουδούσα! Κανονικά! Στην πίστα! Από πέντε χρονών ξεκίνησε όλο αυτό. Και μάλιστα ο θείος μου ήταν πάρα πολύ αυστηρός μαζί μου...»

Υπάρχουν ντοκουμέντα από τότε;

«Δυστυχώς, όχι. Ομως έχουν χαραχθεί βαθιά στη μνήμη μου!»

Αντιδραστική; Ήσουν;

«Ακόμα είμαι!»

Δεν πήγαινες με τα νερά των γονιών σου;

«Όχι γιατί αν πήγαινα δεν θα έκανα το επάγγελμα που κάνω τώρα! Κι αυτό λόγω της φύσης της δουλειάς του μπαμπά, ο οποίος είναι δικαστικός, πρόεδρος Εφετών. Εγώ είχα περάσει στη Νομική, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το όνειρό του ήταν να γίνω δικηγόρος ή δικαστής. Όταν κατάλαβε ότι αυτό που του έλεγα χρόνια ήθελα να το κάνω και πραγματικότητα, ήταν επιφυλακτικός έως και αρνητικός. Φοβόταν τον χώρο. Με τα χρόνια του απέδειξα ότι όχι μόνο μπορεί να με εμπιστεύεται αλλά ότι το αξίζω και το αγαπώ πραγματικά. Είναι η ζωή μου. Αν μου το στερούσε θα ήταν σαν να στερούσε ένα μέρος του εαυτού μου...»

Έχεις σκεφτεί να γυρίσεις στο Πανεπιστήμιο και να πάρεις το πτυχίο;

«Πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον επάγγελμα αυτό του δικηγόρου. Βέβαια θέλει πολύ διάβασμα. Χρόνος δεν υπάρχει και δεν υπήρχε εξ' αρχής. Δεν μπορούν να συνδυαστούν και τα δύο. Πιστεύω ακράδαντα ότι όταν κάνεις δύο πράγματα ταυτόχρονα, ποτέ δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο αρκετά καλά. Επέλεξα το τραγούδι που είναι η μεγάλη μου αγάπη ωστόσο... ποτέ δεν ξέρεις. Όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι στα σχέδια μου».

Και πώς ξεκίνησε η επαγγελματική σου ενασχόληση με το τραγούδι;

«Δίπλα στον Γιάννη Πλούταρχο. Με εμπιστεύτηκε σε ηλικία 18 χρονών να συμμετάσχω μαζί του σε ένα μεγάλο πρόγραμμα. Αυτό ήταν τεράστια υπόθεση για μένα. Τον ευχαριστώ πολύ για αυτήν την ευκαιρία που μου έδωσε. Από εκεί άλλαξε όλη μου η ζωή! Πήρε άλλη μορφή, άλλη ρότα, με έβλεπαν όλοι τελείως διαφορετικά. Τα λόγια είναι περιττά και φτωχά για να εκφράσω το πώς νιώθω γι' αυτήν την ευκαιρία που μου έδωσε».

Ήσουν ήσυχο παιδί ή έκανες σκανταλιές;

«Και ποιο παιδί δεν έχει κάνει; Βασικά όταν μου έλεγαν να μην κάνω κάτι, αμέσως το περιεργαζόμουν και έλεγα 'για ποιον λόγο δεν πρέπει να το κάνω;' Όμως αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις. Και γενικά έλεγα τις σκανταλιές μου. Αισθανόμουν τόσο άνετα με τους δικούς που τα έλεγα όλα. Άλλωστε δεν μπορούσα να αλλάξω τα γεγονότα».

Αδέρφια; Έχεις;

«Έναν αδερφό μεγαλύτερο. Όταν είσαι μικρό παιδί και κόντρες θα υπάρξουν και διενέξεις. Μεγαλώνοντας έχει ομαλοποιηθεί κάπως η μεταξύ μας κατάσταση ωστόσο είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Τον εκτιμώ γι' αυτό που είναι, αλλά δεν ταιριάζουμε καθόλου ως άνθρωποι! Όμως τον αγαπώ και με αγαπάει...»

Το είδος της μουσικής που σε αντιπροσωπεύει ή σε εκφράζει;

«Καταρχάς η μουσική δεν έχει όρια και φραγμούς. Θα μπορούσαν να με αντιπροσωπεύουν πολλά είδη μουσικής. Όχι όλα, αλλά πολλά. Έχω δοκιμάσει να τραγουδήσω ξένα, ελληνικά, παλιά, πιο ποπ, πιο ροκ, αλλά με τα χρόνια έχω καθιερωθεί περισσότερο στο πιο ελαφρολαϊκό. Ξεκίνησα με ποπ ωστόσο οτιδήποτε και αν έχω κάνει μέχρι σήμερα με αντιπροσώπευε. Από εκεί και πέρα και όσον αφορά τις live εμφανίσεις μου, θέλω ο κόσμος να περνάει καλά. Ο άλλος έρχεται να περάσει καλά μαζί σου. Να διασκεδάσει. Εκεί έχεις και τον ρόλο του διασκεδαστή και αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις τα όποια προσωπικά θέματα ή προβλήματα έχεις, καλύτερο θα ήταν να μην κάνεις αυτή τη δουλειά. Ο πελάτης που θα έρθει να σε δει θα ξοδέψει κάποια χρήματα και πρέπει να τον κάνεις να χαμογελάσει, να ερωτευτεί, να κλάψει, να πονέσει, να χορέψει, να κάνει χίλια-δυο πράγματα. Η μουσική είναι συναίσθημα, ταξίδι».

Πόσο σε έχει βοηθήσει η εμφάνιση σου να καθιερωθείς στον χώρο;

«Σίγουρα σου μένει η πρώτη εντύπωση, αλλά από εκεί και πέρα το σημαντικό είναι η αύρα που βγάζει ένας άνθρωπος. Και λειτουργώ πάρα πολύ με αυτό το κριτήριο. Αναμφισβήτητα η εμφάνιση βοηθάει αλλά αυτό που μόνο του δεν είναι αρκετό για να μείνεις σε αυτόν τον χώρο. Χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά, υπομονή, επιμονή και γερό στομάχι. Δεν είναι κακό να σε βοηθάει μια εικόνα που έχεις, γιατί είναι εικόνα και ήχος μαζί. Αρκεί να μην μένεις μόνο στην εικόνα. Εκεί είναι πρόβλημα... Απ' ότι μου έχουν πει, για να περάσει η όραση στην ακοή χρειάζεται 7 με 8 λεπτά...»

Στον χώρο του τραγουδιού, ποιο είναι το μεγάλο σου όνειρο; Ο μεγάλος σου στόχος;

«Να μείνω για πολλά χρόνια και να αποκτήσω ταυτότητα. Να με αγαπήσουν γι' αυτό που είμαι, να αγαπήσουν τα τραγούδια μου, να τραγουδάνε μαζί μου, να διασκεδάζουν μαζί μου και με την πάροδο των χρόνων να αφήσω κάτι πίσω μου. Δεν με ενδιαφέρει το ευκαιριακό. Ποτέ δεν με ενδιέφερε. Θέλω να έχω διάρκεια. Σίγουρα μια επιτυχία σε βοηθάει όπως είχαμε και την οποία τραγούδησε όλος ο κόσμος, αλλά δεν μένω μόνο εκεί. Το 'Νύχτες στη Μύκονο' ήταν ένα έναυσμα για να μας μάθει ο κόσμος, αλλά εγώ θέλω να επισφραγίσουμε αυτήν την επιτυχία...»

Πως προέκυψε το remix του «Νύχτες στη Μύκονο»;

«Το βγάλαμε το 2015, δηλαδή 21 χρόνια από τότε που το είχε τραγουδήσει η Βίκυ Χαρίτου. Ήταν μια ιδέα του Κωνσταντίνου Παντζή και του Νίκου Σουλιώτη. Να το κάνουμε remix. Με το που μου έγινε η πρόταση είπα απευθείας ναι. Δεν το σκέφτηκα, καν. Είναι ένα πολύ δυνατό concept. Ένα στοίχημα. Πολλές φορές οι επανεκτελέσεις δεν έχουν την ίδια επιτυχία που έχουν τα πρωτότυπα τραγούδια. Στη δική μας περίπτωση, το έμαθε και η δική μας γενιά που δεν το γνώριζε το συγκεκριμένο κομμάτι. Και είχε μεγάλη επιτυχία. Ήταν ένα στοίχημα που ήθελα να κερδίσω».

Ο συνδυασμός εμφάνισης-επαγγέλματος σε κάνουν απρόσιτη χωρίς να θέλεις; Σαν να στήνεις έναν αόρατο τοίχο μπροστά σου και να μην σε πλησιάζουν;

«Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Δεν με πλησιάζουν πάρα πολύ εύκολα και ίσως μερικές φορές να είναι και καλό. Είμαι αρκετά κοινωνική αλλά κρατάω και μια άμυνα κάποιες φορές. Οταν με πλησιάζουν θέλω να ξέρω πολύ καλά για ποιον λόγο με πλησιάζουν. Σίγουρα όμως σε βλέπουν και λίγο καχύποπτα λόγω της συγκεκριμένης δουλειάς. Υπάρχει μια προκατάληψη...»

Οχι με την έννοια της προκατάληψης, αλλά με την έννοια του φλερτ...

«Η αλήθεια είναι ότι δεν με προσεγγίζουν εύκολα. Μου έχουν πει πολλές φορές και χωρίς να το κάνω εσκεμμένα ότι όντως έχω έναν τοίχο μπροστά μου και ότι δεν αφήνω τον άλλον να με πλησιάσει. Μπορεί να νομίζουν αυτοί έτσι...»

Σου έχουν συμβεί ακραία πράγματα;

«Πάρα πολλά! Για παράδειγμα έχουν χρησιμοποιήσει το όνομά μου χωρίς να ξέρω καν ποιοι είναι αυτοί. Έχουν πει ότι με γνωρίζουν, ότι είναι σόι μου αλλά εγώ δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Μάλιστα με έχουν παρακολουθήσουν στο παρελθόν! Αναγκάστηκα να πάρω πινακίδες, να το ψάξω... Έχουν συμβεί πολλά!»

Ακραία εκδήλωση θαυμασμού;

«Ξέρεις αυτό είναι και όμορφο μερικές φορές. Μας αρέσει να μας θαυμάζουν. Μάλιστα έχω πολλές γυναίκες fans. και χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτό. Tις γυναίκες είναι πολύ δύσκολο να τις κερδίσεις. Με ένα χαμόγελο μπορείς να κερδίσεις πάρα πολλά πράγματα στη ζωή σου. Είναι κάτι που μου έχει μάθει η μητέρα μου. Χαμογέλα και προχώρα μπροστά. Εντάξει και άνδρες fans υπάρχουν, οι οποίοι μας τιμούν ιδιαιτέρως. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη προκατάληψη, ότι και καλά λόγω εμφάνισης αυτή δεν τραγουδάει καλά. Έχω ακούσει πολύ θετικά σχόλια για τα τραγούδια μου...»

Συγκεκριμένη εκδήλωση δεν μου είπες όμως...

«Ε, εντάξει. Τεράστιες ανθοδέσμες στο καμαρίνι για παράδειγμα, αλλά έχουν κινηθεί να κάνουν τεράστια δώρα τα οποία δεν έχω δεχθεί. Γιατί εάν και εφόσον τα δεχθείς αυτό σημαίνει ότι ανοίγεις δρόμους. Οπότε εάν γίνει ποτέ, πρέπει να είναι από επιλογή σου. Έχει τύχει και έχω απορρίψει πολύ μεγάλα δώρα. Όπως αυτοκίνητο για παράδειγμα...»

θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου απλό άνθρωπο;

«Απλό; Σύνθετο να λες! Καθόλου απλός όπως και δύσκολος. Όποιος με γνωρίζει, τον προϊδεάζω. Πλέον γνωρίζω καλά τι θέλω. Ίσως να είμαι λίγο παραπάνω απαιτητική και αυτό διότι έχω πάρει πολύ αγάπη από την οικογένειά μου. Δεν δέχομαι τίποτε λιγότερο από αυτό. Επειδή έχω πάρει αγάπη, δίνω και αγάπη. Μου αρέσει να με κακομαθαίνουν, όπως και τις περισσότερες γυναίκες».

Στα ίδια πρότυπα θα σκέφτεσαι αύριο-μεθαύριο να κάνεις και τη δική σου οικογένεια;

«Μακάρι να βρω και εγώ έναν άνθρωπο, όπως είναι η οικογένειά μου που τους θαυμάζω και τους εκτιμώ. Τόσο αγαπημένοι μετά από τόσα χρόνια γάμου και ύστερα από τόσες αντιξοότητες που μπορεί να υπάρξουν. Να καταφέρεις να μείνεις μαζί και να προχωρήσεις στη ζωή. Είναι δώρο Θεού. Ευλογία. Μακάρι να βρω και εγώ έναν άνθρωπο που θα τον ερωτευτώ, θα τον αγαπήσω και θα με κάνει να μείνω μαζί του για πάντα. Αυτός είναι ο στόχος και γι' αυτό κάνεις οικογένεια. Τώρα πώς θα τα φέρει η ζωή, ποτέ δεν το γνωρίζεις. Βέβαια μιλάμε για κάτι που δεν είναι στα σχέδια για το άμεσο μέλλον...Αγαπώ τα παιδιά, αλλά από την άλλη πρέπει να βρεθεί και ο κατάλληλος άνθρωπος. Ποτέ δεν λέω ποτέ... Αν και ποτέ δεν θα έβαζα το παιδί μου σε μια εγωιστική διαδικασία. Επειδή θα ήθελα παιδί, να έκανα κιόλας χωρίς να είμαι σίγουρη».

Πόσα τραγούδια ξέρεις;

«Αμέτρητα! Χιλιάδες! Μπορεί να μην τα θυμάσαι όλα με τη πρώτη, αλλά μόλις το τραγουδήσεις λίγο στην αρχή μετά σου έρχεται ολόκληρο το κομμάτι. Αυτό είναι ένα χάρισμα και με ρωτάνε πολλοί πώς γίνεται να θυμάμαι τόσα πολλά τραγούδια. Κι όμως. Θυμάμαι και τους καλλιτέχνες, ενώ προσπαθώ να θυμάμαι και τους δημιουργούς».

Στο μπάνιο σου τι τραγουδάς;

«Ξένη μουσική. Σελίν Ντιόν, Ριάνα, Μαράια Κάρεϊ, Ουίτνεϊ Χιούστον, παλιά ελληνικά, τα πάντα. Αναλόγως. Δεν είμαι τόσο προβλέψιμη... Γενικά είμαι απρόβλεπτη ως άνθρωπος, οπότε το νου σας...»

Μαγειρευεις;

«Ναι! Κοίτα όμως. Η μαγειρική είναι θέμα διάθεσης, οπότε αν είμαι σε καλό mood μπορώ να σου κάνω απίστευτα πράγματα. Ομως όταν δεν έχω διάθεση, καλό θα ήταν να μην φας από εμένα. Το κάνω διεκπεραιωτικά...Οτιδήποτε και αν κάνω διεκπεραιωτικά δεν το κάνω καλά».

Είσαι και νοικοκυρά;

«Φυσικά. Είμαι-είμαι. Μου αρέσει η καθαριότητα και η τάξη. Και τα πιο πολλά πράγματα τα κάνω μόνη μου γιατί μου αρέσει να έχω έλεγχο στη ζωή μου. Μου αρέσει να διαχειρίζομαι εγώ τον χώρο μου. Δεν είμαι ιδιαίτερα υποχόνδρια, αλλά αγαπώ την καθαριότητα».

Αν σου έλεγα να περιγράψεις τον εαυτό σου με τρεις λέξεις;

«Επίμονη, δυναμική και αρκετά ευαίσθητη...»

Έχεις μετανιώσει για κάτι στη ζωή σου;

«Για πολλά. Όμως επειδή ξέρω ότι δεν μπορώ να τα διορθώσω προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι. Έχω επιλεκτική μνήμη. Όλοι κάνουμε λάθη. Μόνο ο Θεός είναι αλάνθαστος. Κι αυτό που λένε ότι το λάθος δεν επαναλαμβάνεται, δεν το πιστεύω. Τα ίδια και τα ίδια λάθη κάνουμε, αλλά όλα μέσα στη ζωή είναι. Έχω μετανιώσει ότι ήμουν διαλλακτική σε κάποια πράγματα. Γενικά δίνω πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου...»

Ανέφερες πριν τον Θεό. Πιστεύεις; Πας στην εκκλησία;

«Ναι, πιστεύω στον Θεό. Είναι ένας για όλους τους ανθρώπους. Η κάθε θρησκεία θα τον ονομάσει με τον δικό της τρόπο. Ομως ναι. Υπάρχει ανώτερη δύναμη και το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Στην εκκλησία πηγαίνω όταν νιώσω την ανάγκη ότι θέλω να το κάνω».

Αθλητικά; Παρακολουθείς;

«Λίγα πράγματα...»

Ομάδα που είσαι;

«Ελλάδα! Και να της ευχηθούμε καλή επιτυχία σε οτιδήποτε και αν κάνει και σε οποιοδήποτε άθλημα. Ακούγεται τετριμμένο, αλλά μου αρέσει το καλό παιχνίδι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντως, ο πατέρας μου είναι Ολυμπιακός, οι υπόλοιποι στην οικογένεια Παναθηναϊκός. Και μου αρέσει περισσότερο το μπάσκετ, αν και κάναμε ποδοσφαιρική φωτογράφηση».

Και τι τύπος άνδρα σου αρέσει;

«Να είναι γοητευτικός. Εννοώ ο άλλος να είναι ψηλά στα μάτια μου. Θέλω τον σύντροφό μου ή τον άνθρωπο που με προσεγγίζει, για τον 'χι' ή 'ψι' λόγο να τον θαυμάζω. Οταν χαθεί αυτός ο θαυμασμός, εκεί χάνεται και το ερωτικό παιχνίδι. Αν πέσει στα μάτια μου, για μένα έχει τελειώσει η σχέση. Δεν σου λέω απαραίτητα να είναι ψηλός ή κοντός ή εύσωμος, αλλά να έχει κάνει ΄κλικ' στο μυαλό μου. Θέλω να τον θαυμάζω και να με θαυμάζει. ΟΚ, μπορεί η εμφάνιση να παίζει τον πρώτο ρόλο, αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Και φυσικά δεν μου αρέσει ο άνδρας να είναι νάρκισσος και να έχει στο μπάνιο περισσότερα καλλυντικά από εμένα».

Πώς πάει το νέο σου τραγούδι, η «Διαγραφή»;

«Πρόκειται για ένα τραγούδι το οποίο είναι σε στίχους και μουσική του Βασίλη Δήμα, σε ενορχήστρωση του Ανδρέα Γιατράκου και κυκλοφορεί από τη Sonar Music. Πάει πάρα πολύ καλά και στις πέντε εβδομάδες που κυκλοφορεί έχει φτάσει το ενάμιση εκατομμύριο views. Χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτό. Ελπίζω να έχει ανάλογη επιτυχία και ακόμα καλύτερη με τις 'Νύχτες στη Μύκονο'. Γενικά είμαι άνθρωπος που βάζει στόχους και που προσπαθεί πάρα πολύ για να τους πετύχει. Και για να μιλήσω στην δική σου γλώσσα, πάω για πρωταθλητισμό! Όχι μόνο για αθλητισμό. Μου αρέσει και η συμμετοχή, αλλά μου αρέσει και να κερδίζω. Να λέμε και την αλήθεια...»

Εσύ κάνεις «διαγραφές» στη ζωή σου;

«Όχι μωρέ. Σκληρή λέξη η διαγραφή... Το θέμα δεν είναι πατήσεις απλά delete, αλλά να μην επιστρέψεις από τον κάδο απορριμάτων που έχεις ρίξει το delete. Η διαγραφή, όταν γίνεται, πρέπει να είναι μόνιμη. Για να διαγράψω κάποιον πρέπει να μου έχει κάνει κάτι πάρα πολύ άσχημο. Δίνω ευκαιρίες στους ανθρώπους, αλλά όταν φτάσω στα όριά μου δεν επιστρέφω πίσω»

Ποια είναι η γνώμη σου για τα talent shows;

«Αν με ρωτάς αν θα συμμετείχα, όχι. Είμαι αρνητική. Θεωρώ ότι αυτή δημοσιότητα είναι καθαρά επίκαιρη και περιστασιακή. Μπορεί κάποια παιδιά να έχουν πραγματικό ταλέντο, να πετάνε στα σύννεφα και στα ουράνια για κάποιο χρονικό διάστημα και ξαφνικά να τους κόβεις τα φτερά. Η πτώση από πολύ ψηλά, ειδικά όταν δεν είσαι και έτοιμος να πετάξεις και σου έχουν δώσει εικονικά φτερά, πονάει πολύ. Και εγώ θέλω να πατάω γερά στα πόδια μου... Μπορεί να καεί ένας καλλιτέχνης, ο οποίος πραγματικά να έχει ταλέντο».

Ούτε και όταν ξεκινούσες σκέφτηκες να πας;

«Όχι, ποτέ. Είδαμε και στην πορεία ότι αυτοί που έχουν μείνει ανάμεσα στα εκατοντάδες παιδιά που έλαβαν μέρος, είναι πολύ λίγοι. Όμως πόσα έχουν δισκογραφία και δουλεύουν; Εγώ έχω κάνει τη δική μου πορεία, χωρίς να στηριχθώ σε κανένα talent show. Βέβαια υπάρχουν και καλλιτέχνες που θαυμάζω, όπως ο Νίκος Οικονομόπουλος και ο Κωνσταντίνος Αργυρός. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε υπόβαθρο και κάποιοι άνθρωποι που τους πίστεψαν. Όμως η πλειοψηφία προσγειώνεται πολύ άσχημα...»

Κριτής; Θα πήγαινες;

«Ούτε. Καταρχάς δεν ξέρω αν έχω τις κατάλληλες γνώσεις για να κρίνω τα παιδιά όπως θα έπρεπε. Ομως από τη στιγμή που θεωρώ ότι τα talent shows είναι ένα είδος εκμετάλλευσης, αν πάω και γίνω κριτής θα είναι σαν να επιβεβαιώνω αυτό το πράγμα και στηρίζω την εκμετάλλευση του ονείρου. Και δεν θέλω να παίξω με την ψυχή κανενός ανθρώπου».

Μιας και είναι και της μόδας, βλέπεις Survivor;

«Ναι, βλέπω! Μου αρέσει! Και θα ήθελα και να πάω...»

Με πρόλαβες. Ήταν η αμέσως επόμενη ερώτηση...

«Ναι, ναι. Θα ήθελα πάρα πολύ να πάω στο συγκεκριμένο reality. Είναι διαφορετικό. Δοκιμάζεσαι σε αντίξοες συνθήκες. Ανακαλύπτεις στοιχεία του εαυτού σου που δεν ήξερες. Μου αρέσει να φτάνω στα άκρα τον εαυτό μου. Οπότε θα πήγαινα...»

Θα τους έλεγες και κανένα τραγούδι...

«Με την κούραση και την πείνα που θα είχα, δεν ξέρω αν θα είχα δύναμη να τραγουδήσω! Ομως θα ήθελα να συμμετέχω. Θα δηλώσω συμμετοχή στο επόμενο! Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Το θέλω. Μάλιστα το είπα στους δικούς μου και με κοιτούσαν καλά-καλά».

* Ευχαριστούμε πολύ το Maroussi Athletic Club (Δελφών 77, Μαρούσι) για τη φιλοξενία του και τη παραχώρηση του γηπέδου για τις ανάγκες της φωτογράφησης