Τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ...

Ακόμα κι αν αυτά των οπαδών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχουν μείνει απλά όνειρα και δεν τα βλέπουν στην πράξη από το 2013 μέχρι και σήμερα.

Η αποχώρηση του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον από τον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων» και η απόσυρσή του από την προπονητική, έκανε τον σύλλογο να διανύει πλέον μεταβατική περίοδο και ψάχνει πατήματα, ρυθμούς, χαμένη αίγλη και δόξα άλλων εποχών.

Το «Ολντ Τράφορντ», μέχρι και πέρυσι έφτασε σε σημείο ν' αποδοκιμάζει έντονα και ... τρίβουν άπαντες τα μάτια τους με την παντελή έλλειψη ταυτότητας και όμορφου ποδοσφαίρου από την ομάδα του Λουίς Φαν Χάαλ, όμως, με την πρόσληψη του Ζοσέ Μουρίνιο, το κλίμα έχει αλλάξει. Και μαζί με το κλίμα, δείχνει ν' αλλάζει και η ομάδα, αν και ο δρόμος είναι ακόμα τρομερά μακρύς και δύσκολος...

Όσο, όμως, προσφέρει όνειρα, οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ θα σκέφτονται και θα θέλουν να βλέπουν την ομάδα, τους αγώνες και τις μελλοντικές επιτυχίες όπως ακριβώς τις έρχονται όλα αυτά στο μυαλό τους, στα πιο όμορφα ποδοσφαιρικά όνειρα.

Και αυτό το «Θέατρο των Ονείρων», κλείνει 107 χρόνια ύπαρξης, από τις 19 Φεβρουαρίου του 1910, όταν και άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του!

Μάλιστα, το πρώτο παιχνίδι που φιλοξενήθηκε σ' εκείνο το γήπεδο, ήταν η πιο ιστορική κόντρα του αγγλικού ποδοσφαίρου, με τον σύλλογο του Μάντσεστερ να υποδέχεται τη Λίβερπουλ, με τα εγκαίνια να μην αποδεικνύονται και τόσο τυχερά, από τη στιγμή που η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ επικράτησε με σκορ 4-3.

Ο τότε πρόεδρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Χένρι Ντέιβις, είχε διαθέσει το ποσό των 60.000 λιρών για να φτιάξει το γήπεδο για την ομάδα, το 1909. Ανέθεσε το έργο στον Σκωτσέζο αρχιτέκτονα, Άρτσιμπαλντ Λέιτς, ο οποίος ήταν το «μυαλό» πίσω από την κατασκευή του Hampden Park. Μερικούς μήνες μετά, το «Ολντ Τράφορντ» ανεγέρθη στην πολύ πρώιμη μορφή του, ώστε να διεξαχθεί το παιχνίδι με τη Λίβερπουλ, τη 19η Φεβρουαρίου του 1910..

Μπροστά σε 45.000 οπαδούς που βρέθηκαν σ' εκείνο το παιχνίδι των «κόκκινων διαβόλων», οι γηπεδούχοι απέκτησαν προβάδισμα τριών τερμάτων, όμως, οι «κόκκινοι» αντεπιτέθηκαν μέχρις εσχάτων και γύρισαν τούμπα την κατάσταση, φτάνοντας στο τελικό 4-3. Αυτό, ήταν και το μοναδικό κακό αποτέλεσμα της Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», την αγωνιστική περίοδο 1909-1910, στο κομμάτι που απέμενε για την ολοκλήρωση της σεζόν. Κατακτώντας τη νίκη και στα εφτά εντός έδρας παιχνίδια έπειτα από εκείνη την αναμέτρηση με τη Λίβερπουλ, το σύνολο του Ερνστ Μάγκναλ τερμάτισε στην 5η θέση της βαθμολογίας, οχτώ σκαλοπάτια πιο πάνω απ' ότι το είχε κάνει την αμέσως προηγούμενη ποδοσφαιρική χρονιά.

Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους του γηπέδου, ήταν το 1941, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι συνέπειες της χειρότερης ενέργειας της ανθρωπότητας, όταν ο ένας στρέφεται απέναντι στον άλλον συνάνθρωπό του, έγιναν εμφανείς και στο «Ολντ Τράφορντ», το οποίο και βομβαρδίστηκε, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές φθορές στις εξέδρες, όπως θα δείτε στην παρακάτω φωτογραφία.

Η Γιουνάιτεντ... ξεσπιτώθηκε για οχτώ χρόνια, για να επιστρέψει πλέον το καλοκαίρι του 1949 για ένα παιχνίδι με αντίπαλο τη Μπόλτον. Λίγα χρόνια νωρίτερα, βέβαια, είχε εγκριθεί και... αποζημίωση ύψους 22.278 λιρών (ποσό που φαντάζει μηδαμινό εν έτει 2017, αλλά που εκείνα τα χρόνια ήταν τρομερά σημαντικό ώστε να βοηθήσει στις διορθωτικές εργασίες και την ανακατασκευή των χώρων που είχαν πληγεί από τις βόμβες του Πολέμου).

Από το 1957 κι έπειτα εγκαταστάθηκαν και οι προβολείς στο «Ολντ Τράφορντ», για να κάνει ακόμα πιο... λαμπερή την κόντρα με τη Ρεάλ Μαδρίτης, στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού τροπαίου, το 1957, έναν χρόνο πριν από το μοιραίο δυστύχημα του Μονάχου που πήρε μακριά το γεμάτο ταλέντο και οιωνούς για τεράστιες επιτυχίες, σύνολο του Σερ Ματ Μπάσμπι.

Μέσα στη δεκαετία του '60 το γήπεδο άρχισε να παίρνει ακόμα πιο σύγχρονη μορφή, με το «Ολντ Τράφορντ» να πρωτοπορεί σε ολόκληρη τη Βρετανία με την απόφαση για την εγκατάσταση σουϊτών και κλειστών μπουθ, με το ενοίκιο για κάθε σεζόν να φτάνει μέχρι και στις 300 λίρες!

Τα χρήματα που δαπανήθηκαν, μάλιστα, στην προετοιμασία για τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του '66, ξεπέρασαν σε σύνολο τις 400.000 λίρες, εν μέσω και ορισμένων αντιδράσεων από τους οπαδούς που θεωρούσαν ότι ήταν υπερβολή και πως τα χρήματα έπρεπε να ληφθεί μεγαλύτερη μέριμνα για τις μεταγραφές παρά για τα έργα ανακαίνισης και βελτίωσης του γηπέδου.

Η έξαρση του χουλιγκανισμού στην Αγγλία δεν... προσπέρασε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία, στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου 1971-1972, δεν βρέθηκε στο «σπίτι» της. Με τους οπαδούς της να έχουν πετάξει μέχρι και μαχαίρια στον αγωνιστικό χώρο την προηγούμενη σεζόν, οι «κόκκινοι διάβολοι» έπαιξαν τα δύο πρώτα τους εντός έδρας ματς στο... Άνφιλντ και το Victoria Park!

Όταν πλέον η ομάδα επέστρεψε στο «Ολντ Τράφορντ», παρά τις όποιες νέες εργασίες (και τα κάγκελα που τοποθετήθηκαν, περίπου 4-5 μέτρων), ο κόσμος έβρισκε τρόπο να παρακολουθεί από κοντά τον Τζορτζ Μπεστ και τις προσπάθειές του, ακόμα κι αν... στριμωχνόταν χαμηλά στην κερκίδα, αφήνοντας κενό ένα μεγάλο κομμάτι στο οποίο δεν θα έβαζε κανείς το χέρι του στη φωτιά για την ασφάλεια των οπαδών...

Από το 1973 προστέθηκαν ακόμα περισσότερες «επίσημες» θέσεις, αλλά και αυξήθηκε η χωρητικότητα κατά 5.000 θέσεις επιπλέον, αν και διατηρήθηκε ένα κομμάτι εξέδρας πίσω από τη μια εστία για τους όρθιους οπαδούς.

Λίγα χρόνια αργότερα (1980) δημιουργήθηκε και ο πρώτος χώρος για τους τίτλους του συλλόγου, όταν μέχρι τότε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετρούσε πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό και οχτώ Charity Shields.

Επεκτείνοντας και την... εμπορική της δραστηριότητα, η ομάδα έφτιαξε και την πρώτη μπουτίκ, από την οποία οι οπαδοί της μπορούσαν να προμηθεύονται προϊόντα του συλλόγου. Φυσικά σε πολύ μικρότερη γκάμα απ' όσα μπορεί να βρει κανείς αυτή την εποχή...

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 το «Θέατρο των Ονείρων» άρχισε να παίρνει ακόμα πιο επιβλητική μορφή και να μεγαλώνει, αφού τοποθετήθηκαν νέα διαζώματα πάνω από το ανατολικό και το δυτικό κομμάτι του γηπέδου.

Οι εργασίες συνεχίζονταν ακόμα και τις ημέρες των αναμετρήσεων, όπως για παράδειγμα η παρακάτω φωτογραφία που είναι πριν από ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Κροάσια Ζάγκρεμπ.

Με την έλευση της νέας χιλιετίας, τον πρώτο μήνα του 2000, πάρθηκε η απόφαση και για την έκτη αντικατάσταση του χλοοτάπητα σε διάστημα μόλις δύο ετών, ενώ, από τον Σεπτέμβρη του 2007, είχε πλέον ολοκληρωθεί και το πρότζεκτ του διπλού διαζώματος στο βορειο-δυτικό και το βορειο-ανατολικό κομμάτι των κερκίδων, προσθέτοντας άλλες 8.000 θέσεις για τους φίλους των «κόκκινων διαβόλων».

Συνολική χωρητικότητα: 76.098.

Το «Ολντ Τράφορντ» ήταν ένα... μεγάλο, πανέμορφο και υπερσύγχρονο «Θέατρο», όπως ακριβώς το είχε χαρακτηρίσει και φυσικά θα το είχε φανταστεί ο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον.

Στην πρόσοψη του γηπέδου, υπάρχει φυσικά το σταματημένο ρολόι στις 03:04, για να θυμίζει σε όλους εκείνα τα «μωρά» του Μπάσμπι, που έχασαν τη ζωή τους την αποφράδα 6η Φεβρουαρίου του 1958, υπάρχει από το 1996 το άγαλμα του πρωτομάστορα εκείνης της ομάδας, που άφησε την τελευταία του πνοή τον Γενάρη του 1994.

Φυσικά, στέκει αγέρωχη και η «αγία τριάδα» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους Ντένις Λο, Σερ Μπόμπι Τσάρλτον και Τζορτζ Μπεστ, να κοιτάζουν και να δείχνουν προς τον «ναό» της Γιουνάιτεντ...

Μάλιστα, υπάρχει πλέον πλάνο για νέες εργασίες και νέα αύξηση της χωρητικότητας, ώστε να γίνει το «σπίτι» της Γιουνάιτεντ, το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη πίσω από το «Καμπ Νόου»! Αυτό, θα συμβεί αν εγκριθεί και υλοποιηθεί το πλάνο για τις νέες, 12.000 θέσεις, με το πρώτο σκέλος του πλάνου να αφορά στην επέκταση του Sir Bobby Charlton Stand κατά 7.500 θέσεις, με απώτερο σκοπό να φτάσουν σε σύνολο στις 88.000!