Στις αλάνες του Πινχεϊράλ, ένα λεπτοκαμωμένο λευκό αγόρι πάντα ονειρευόταν να γίνει παίκτης της Βίγια Αρλίντο και να μοιάσει τον Αλεξ Κέλερ. Ποιος είναι ο Αλεξ Κέλερ; Έλα, μου ντε… Μια γρήγορη αναζήτηση σε οδηγεί πάνω σ’ έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος στα 17 του ήταν λαϊκός ήρωας στην τοπική κοινωνία και ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Σάντα Κρουζ ντο Σουλ. Ποια είναι η Σάντα Κρουζ ντο Σουλ; Η απάντηση, εδώ ακόμη ποιο εύκολη. Μια ποδοσφαιρική ομάδα στα νότια της Βραζιλίας. Εκεί ξεκίνησε, ουσιαστικά, την καριέρα του ο Πέδρο Ενρίκε Κονζέν. «Κες κε σε Κονζέν», όπως θα έλεγε και ο συμπαθής Νίκος Αλέφαντος. Ένας εκ των εκατοντάδων βραζιλιάνων που κλώτσησαν το τόπι στην Ελλάδα, ο κατά τα φαινόμενα 15ος Βραζιλιάνος που θα φορέσει τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Το G-Weekend σας ταξιδεύει μέχρι τις αλάνες της Βίγια Αρλίντο και Σεσίλια της Βραζιλίας και σας παρουσιάζει τη διαδρομή του Πέδρο Ενρίκε Κονζέν προς την κορυφή. Μια διαδρομή επίπονη, με πολλές ατυχίες και τις προκλήσεις. Το να φτάσεις στην κορυφή, δεν είναι εύκολο, ακόμη πιο περίπλοκο είναι το να διατηρηθείς εκεί ψηλά. Όμως, για ένα παιδί που γεννήθηκε στο Αμβούργο, δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, σε ηλικία μόλις έξι ετών έχασε τη μητέρα του και μεγάλωσε σ’ ένα αγρόκτημα στη Νότια Βραζιλία, μαζί με τη γιαγιά και την αδερφή της μητέρας του, η προσπάθεια και η επιμονή για επιτυχία είναι τα στοιχεία που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα του. Γι’ αυτό παραμένει προσγειωμένος.

Ξεκίνησε να παίζει στα γήπεδα των ακαδημιών της Βίγια Αρλίντο και Σεσίλια κι όπως παραδέχεται δεν περίμενε να φτάσει στο σημερινό επίπεδο. «Κοιτάζω την πορεία μου και βλέπω ότι πολλά παιδιά έμειναν πίσω. Δεν έκαναν καριέρα αν και είχαν δυνατότητες και προϋποθέσεις για να φτάσουν να κάνουν μια καλή επαγγελματική σταδιοδρομία, αλλά σήμερα παραμένουν σε ερασιτεχνικό επίπεδο ή ακόμα χειρότερα, έχουν σταματήσει να παίζουν ποδόσφαιρο. Αυτό με κάνει να είμαι υπερήφανος για την καριέρα μου και με κάνει να θέλω να πετύχω ακόμη περισσότερα πράγματα », είχε δηλώσει πριν λίγες εβδομάδες, όταν βρέθηκε για λίγο και πάλι πίσω στην πατρίδα του.

«Φαν» του Τότι και των Ουόριορς!

Ο Πέδρο Ενρίκε Κονζέν ή απλά «Κίκο» λατρεύει την κόρη του Φιλίπα, που ήρθε στη ζωή του τον Οκτώβριο του 2015, θαυμάζει τον Φραντσέσκο Τότι, το Ρομάριο, ακόμη και τους… Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς! Βασικά, τρελαίνεται να παίζει, όπως κάθε ποδοσφαιριστής, playstation και το αγαπημένο του ρόφημα είναι το «μάτε», σαν τον Πάμπλο Γκαρσία! Κλασικός Λατίνος, αν και με γερμανικές ρίζες, ρε παιδάκι μου…

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των –προσεχώς- συμπαικτών του στον ΠΑΟΚ, είναι «παιδί του Twitter», ενημερώνει τους followers του πολύ συχνά για πράγματα και στιγμές της ζωής του. Από το υπερηχογράφημα της γυναίκας του, με την κορούλα τους στην κοιλιά της, μέχρι και με τον Ζινεντίν Ζιντάν αγκαλιά, από μια επίσκεψη του «Ζιζού» στο προπονητικό κέντρο της Ρεν, τον Νοέμβριο του 2014.

Δεν ξεχνάει ποτέ την συμβολή της Γκρέμιο στη διαμόρφωση του ποδοσφαιρικού προφίλ του. Μπορεί να έπαιξε μόνο στις μικρές ομάδες, αλλά δηλώνει ανοικτά την εκτίμηση και την αγάπη του προς τον σύλλογο, που έβαλε τις βάσεις, τη σεζόν 2008-2009, για να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

Το ποδόσφαιρο η διέξοδος του…

Πιτσιρίκος βοηθούσε στην καλλιέργεια καλαμποκιού, καπνού και πατάτας, αλλά το μυαλό του, όπως κάθε παιδιού στη Βραζιλία, ήταν κολλημένο στην μπάλα γι’ αυτό και σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας.

Οι φίλοι του από μικρό τον φώναζαν «Κίκο», παρατσούκλι που το κράτησε μέχρι και σήμερα, βρέθηκε για ένα χρόνο στα μικρά τμήματα της Γκρέμιο πριν υπογράψει το 2010 συμβόλαιο με την Κάσιας ντο Σούλ, αφού νωρίτερα με τις εμφανίσεις του στο κύπελλο Costamilan, είχε πείσει τον Ζουλίνιο Καμάργκο, ότι είναι ένας ταχύτατος και ικανός με την μπάλα, ποδοσφαιριστής. Εκανε ντεμπούτο εναντίον της Ατλέτικο ντε Καραζίνιο κι από το ξεκίνημα της επαγγελματικής καριέρας του ο επιχειρηματίας πρόεδρος-μάνατζερ, ο Λουίζ Πάουλο Τσιγκνάλ, τον έχει ψηλά στη λίστα του.

«Είναι μια από τις βασικές ελπίδες της Κάσιας, ο σύλλογος ποντάρει πολλά σ’ αυτόν», έλεγε από τότε ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, στο στο χαρτοφυλάκιό του οποίου υπήρχαν πολλά ταλέντα της περιοχής, όπως ο μέσος Σάντρο που κατέληξε στην Ίντερ.

Το ταξίδι στην Ευρώπη

Ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, ο Σέζαρ Σαντάνα, που είχε αγωνιστεί στη Ζυρίχη, τον είδε να παίζει στις μικρές κατηγορίες της Βραζιλίας και τον πρότεινε στην ελβετική ομάδα. Μαζί με τη σύζυγο του Ραφαέλα έκαναν το ταξίδι στην Ελβετία και κάπως έτσι ξεκίνησε το 2012 η ευρωπαϊκή περιπέτεια. Η μεγαλύτερη δυσκολία του ήταν το κρύο, που συνάντησε στην ελβετική πόλη.

Έφτασε Ιανουάριο, το θερμόμετρο ήταν κολλημένο για μέρες κάτω από τους μηδέν βαθμούς, αλλά η όρεξη για να παίξει ποδόσφαιρο τον έκανε να βάλει στην άκρη όλατα προβλήματα. Γενικότερα η προσαρμογή του ήταν ομαλή, στη Ζυρίχη υπήρχαν αρκετά εστιατόρια με φαγητά από τη Βραζιλία στο μενού τους, ενώ η γερμανική επιρροή ήταν έντονη στην περιοχή.

«Η ζωή είναι ακριβή, αλλά και αρκετά ποιοτική», είχε πει σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις στον τοπικό Τύπο, μετά από μια εντυπωσιακή εμφάνιση κόντρα στη Βασιλεία, «μου αρέσει είναι να εξερευνώ την πόλη, να πηγαίνω στις Άλπεις, να επισκέπτομαι εργαστήρια σοκολάτα και να τρώω σε ιταλικά φαγητά»Η ζωή του άλλαξε προς το καλύτερο στις 26 Ιουνίου του 2014 όταν υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τη Ρεν

Θα έπαιζε στο ίδιο πρωτάθλημα με τον Τιάγκο Σίλβα, τον Ιμπραΐμοβιτς, τον Καβάνι, Η ομάδα της Βρετάνης τον παρακολουθούσε επί ένα χρόνο, όταν ακόμη έπαιζε στη Ζυρίχη, με τον Φιλίπ Μοντανιέ να ποντάρει πολλά πάνω του. Μαζί του ο Πέδρο Ενρίκε έκανε την καλύτερη του χρονιά στο «Σαμπιονά». Μέτρησε 40 συμμετοχές, 3 γκολ και 5 ασίστ και συνολικά στα 2,5 χρόνια στη Βρετάνη αγωνίστηκε σε 79 παιχνίδια, με 8 γκολ και 8 ασίστ.