Οι Αμερικανοί, έχοντας και το πρόσφατο παράδειγμα των προεδρικών εκλογών, αρέσκονται στα μεγάλα λόγια. Να τα λένε, να τα ακούνε... Αυτό που δεν τους αρέσει είναι να τα κάνουν πράξη και μάλιστα έχουν βρει και τη φράση-οδηγό: “Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου”. Τα λόγια ανήκουν στον πρόεδρο Τζων Κέννεντυ και τα είπε στη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας του. Αυτό έχει “μεταφραστεί” στο “μην ζητάς πολλά, κάνε τη δουλειά σου και μην περιμένεις ανταπόδοση”. Στον αμείλικτο κόσμο της ελεύθερης αγοράς αυτό είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένο ότι η αχαριστία δεν κρύβεται. Ούτε στις λέξεις, ούτε στη συμπεριφορά. Οι συνθήκες που τη γεννούν της δίνουν, όσο οξύμωρο κι αν είναι, το δικαίωμα της αυθυπαρξίας. Στίγμα ανεξίτηλο σε αυτόν που ευεργετήθηκε και συναισθηματικό βάρος στον ευεργέτη. Ο Τσαρλς Όκλεϊ και οι Νικς σχηματοποιούν αυτή τη σχέση. Ευτυχώς, όμως, υπάρχει το Κλίβελαντ!

Οδός “Charles Oakley”

Η απορία εύλογη. “Τι σχέση έχει το Κλίβελαντ;”. Ε, όταν σε τιμά δίνοντας το όνομα σου σε δρόμο της πόλης, τότε έχει σχέση. Και μεγάλη μάλιστα. Η γενέθλια πόλη είδε στον Όκλεϊ όλα όσα έβλεπαν για χρόνια οι φίλοι των Νικς στο “Madison Square Garden”. Λίγο πριν αφήσουμε τον Οκτώβρη, βρέθηκε στον δρόμο του. Διόρθωση. Στους δρόμους του, αφού εκεί μεγάλωσε. Στην προσωπική οδό (κυριολεκτικά), ένα συννεφιασμένο απόγευμα, με τα χέρια στις τσέπες και το βλέμμα στη φωτογραφία της πινακίδας, βλέπει τον παίκτη Όκλεϊ με τη φανέλα των Νικς. Η εικόνα προφανώς του αρέσει και γεμάτος ικανοποίηση και δικαίωση αποφαίνεται: “Όχι και άσχημα έτσι;”. Ο δημοσιογράφος των “nytimes” δεν μπορεί να διαφωνήσει.

Η οδός “Charles Oakley” είναι μπροστά από το σχολείο που φοίτησε ο εν λόγω και όταν επέστρεψε εργάτες δούλευαν μπροστά της. Ο Όκλεϊ, στα 52 του, παραμένει εντυπωσιακή φιγούρα, όμως δεν είδε τον συμβολισμό, διότι αν για ένα πράγμα διακρίθηκε στην καριέρα του, αυτό ήταν η εργατικότητα του. Το μόνο που είπε ανέκφραστος ήταν “με κάνουν να δείχνω άσχημος”.

Σταρ στο Λύκειο

Ο Όκλεϊ βρέθηκε στη γενέτειρα του την καλύτερη στιγμή. Εκείνη τη μέρα έπαιζαν οι πρωταθλητές Καβαλίερς με τους Νικς και είχε εισιτήρια. Επίσης, οι “Indians”, η ομάδα φούτμπολ του Κλίβελαντ, διεκδικούσαν τίτλο μετά το 1948! Η επιτυχία αμφοτέρων έκανε την πόλη να ζει έντονα και ο Όκλεϊ ήταν χαρούμενος που ήταν εκεί. Έχει περάσει και δει πολλά σε αυτά τα μέρη.

Ο πρώην παίκτης των Νικς μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Κλίβελαντ, Ατλάντα και Νέα Υόρκη. Στην τελευταία, λίγο έξω από την πόλη, διατηρεί διαμέρισμα, όμως η μητέρα του, 81 ετών, ζει στο Κλίβελαντ και το νιώθει σπίτι του. Θυμάται τις εποχές που η πόλη έσφυζε από ζωή, ενώ πλησιάζοντας το πατρικό του, δείχνει τα μέρη που σύχναζε όταν ήταν μικρός. [...] Εκτός όμως από τα μαγαζιά και τα στέκια, αυτό που δεν μπορεί να ξεχάσει είναι η αλληλεγγύη των κατοίκων καθώς “όλοι πρόσεχαν ο ένας τον άλλο”. Οι γείτονες και συμπολίτες του σίγουρα τον πρόσεχαν, μια και ήταν σταρ στο Λύκειο καθώς διέπρεπε σε φουτμπολ και μπάσκετ. Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν το πάθος του για δουλειά, το οποίο του είχε εμφυσήσει ο αγρότης παππούς του από την Αλαμπάμα. Ειδικότητα του το ριμπάουντ και εκεί δεν υπήρχε τίποτε άλλο από δουλειά. Έτσι απλά.

“Δεν προσπαθούσα να είμαι ωραίος εκεί έξω”

Η θητεία του στους Νικς ήταν γεμάτη απ' όλες τις απόψεις. Ποιοτικά, μια και έκανε πολύ βρώμικη δουλειά, ποσοτικά, σημειώνοντας 10.4 πόντους και μαζεύοντας 10 ριμπάουντ, αλλά και χρονικά, αφού έμεινε δέκα χρόνια (1988-1998) στη Νέα Υόρκη. Η δημοφιλία του ανάμεσα στο φίλαθλο κοινό υψηλή, μια και τον σέβονταν για την προσέγγιση του στο παιχνίδι. Πάντα σοβαρός, μετρημένος και έτοιμος για μάχη. Κάποτε είχε τσακωθεί με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ σε αγώνα προετοιμασίας! Το παιχνίδι του δεν διακρινόταν για την κομψότητα και τη χάρη του. Το γνώριζε και ευθαρσώς δηλώνει ότι “δεν προσπαθούσα να είμαι ωραίος εκεί έξω”.

Η άποψη του για το παιχνίδι στις μέρες μας δεν είναι καλή, καθώς θεωρεί ότι οι παίκτες είναι απρόθυμοι να θυσιαστούν για το μεγάλο καλό. “Σήμερα”, υποστηρίζει, “όλοι θέλουν να γίνουν σούπερσταρ” γι' αυτό και υπάρχουν τόσες πολλές κακές ομάδες. Μολαταύτα, οι Καβαλίερς του ΛεΜπρον του αρέσουν. Μάλιστα έχει μαγειρέψει στο σπίτι του “βασιλιά” και “όλοι απόλαυσαν το φαγητό”.

Δουλευταράς και αποξενωμένος

Η παρέα μαζί του ευχάριστη. Ένα απόγευμα μαζί του ισοδυναμεί με αυτοσχεδιαστικό θέατρο και εκπομπή στο ραδιόφωνο. Θα ταίριαζε άνετα δίπλα στους γέρους του “The Muppet Show” καθώς θέλει να μοιράζεται με άλλους τις απόψεις του. Δεν μπορεί να κρατηθεί. Για μικρό διάστημα υπήρξε μέλος του προπονητικού επιτελείου των Σάρλοτ Μπομπκατς. Άσχημη εμπειρία, αφού “οι παίκτες δεν θέλουν να μάθουν. Εάν κάποιος κάνει κάτι λάθος, πρέπει να στρέψεις αλλού το κεφάλι. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω”. Το ειρωνικό είναι πως θεωρεί ότι ο Μπάρκλεϊ μιλά πολύ. [...] Ο “Oak”, όπως τον φωνάζουν, αντιπροσωπεύει για τους φίλους και τους φιλάθλους της πόλης μερικές από τις υψηλές αξίες της. Ήταν και είναι σκληρός, γενναιόδωρος, έντιμος. Ο παιδικός του φίλος Τζεφ Ουάρεν τονίζει ότι “ίσως είναι πολύ ειλικρινής. Ωστόσο πάντα ήταν δουλευταράς και συνεχίζει να πιστεύει στη σκληρή δουλειά”.

Η αυθεντικότητα του όμως δεν εκτιμάται απ' όλους. Ο Όκλεϊ έχει αποξενωθεί από τον οργανισμό των Νικς εδώ και χρόνια. Κατά ένα μέρος οφείλεται στην αδυναμία του να κρατήσει τις καυστικές απόψεις για τον εαυτό του. Έχει ασκήσει έντονη κριτική στη διοίκηση του συλλόγου, τους προπονητές και τους κατά καιρούς σταρ της ομάδας. Το 2010 συμβούλεψε τον ΛεΜπρον Τζέιμς να αποφύγει να υπογράψει με τους Νικς! Επίσης, έχει καταφερθεί με απρεπείς χαρακτηρισμούς εναντίον του ιδιοκτήτη Τζέιμς Ντόλαν. Πρώην συμπαίκτες τον έχουν ενθαρρύνει να είναι πιο ευγενικός στις επαφές του με τον σύλλογο, χωρίς επιτυχία όμως.

Το γυαλί δεν κολλάει

O “Oak” ξέρει ότι το αφεντικό των Νικς δεν τον συμπαθεί. Μεταξύ σοβαρού και αστείου θέλει να κάτσουν να φάνε, να του μαγειρέψει κιόλας αφού μαγειρεύει πολύ καλά. “Ίσως του ρίξω και κάτι μέσα”, φυσικά αστειεύεται. Το συνεχίζει όμως εκφράζοντας την επιθυμία να κλειστεί σε ένα δωμάτιο με τον Ντόλαν και να συζητήσουν. Οι δυο τους με κλειδωμένη την πόρτα κι ας είναι η αστυνομία απ’ έξω. Όπως είναι επόμενο το γυαλί δεν κολλάει και πολύ δύσκολα θα τα ξαναβρούν οι δύο πλευρές. Ο Μπάρι Ουάτικινς, ο εκπρόσωπος του “Madison Square Garden”, σημειώνει πως “Οι Νικς έχουν πολύ καλές σχέσεις με όλους σχεδόν τους πρώην παίκτες. Εντούτοις, σε αυτήν με τον Τσαρλς, ο ίδιος είναι εχθρός του εαυτού του”. Η απόσταση μεταξύ τους είναι τόσο μεγάλη, που όταν η ομάδα γιόρτασε την 70η επέτειο της, κάλεσε πάρα πολλούς παλιούς παίκτες εκτός από τον Όκλεϊ!

Αυτό που δεν του λείπει είναι η ενέργεια και η όρεξη για δημιουργία. Γι’ αυτό και ασχολείται επαγγελματικά με τη μαγειρική, πάθος του εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα, έναντι υψηλής αμοιβής θα καλύψει το γαστρονομικό κομμάτι προσωπικής εκδήλωσης. Μαζί με ένα άτομο για να σερβίρει τα ποτά θα αναλάβει τη μαγειρική για 25-30 άτομα. […] Η αγάπη για τη μαγειρική οφείλεται στη μητέρα του. Βέβαια τον βοήθησε και ο εκλεκτικός του ουρανίσκος. Παραδέχεται ότι είναι επιλεκτικός και όταν είσαι πρέπει να μάθεις για τη μαγειρική.

Πηγή

-nytimes