Έχουν περάσει 3,5 χρόνια... φαγούρας. Πολύ δύσκολα, με αποτυχίες, με την ομάδα να χάνει την ταυτότητά της, με τρεις διαφορετικούς προπονητές μέχρι στιγμής να έχουν προσπαθήσει να ξαναβάλουν το κόκκινο, διαβολικό τρένο ξανά στις σωστές ράγες, με απογοητεύσεις, με ελάχιστες χαρές, με μικρές στιγμές υπενθύμισης του DNA, όμως τίποτα δεν είναι όπως τότε...

Πέρασαν 30 χρόνια, από την ημέρα που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έβαλε την υπογραφή του στο πρώτο του συμβόλαιο με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δίχως να μπορεί να προμηνύσει κανείς αυτό που θ' ακολουθούσε. Ούτε τις πολύ δύσκολες μέρες του μέχρι το 1990, ούτε τις τεράστιες επιτυχίες και τα λόγια του που τα έκανε πράξη ρίχνοντας τη Λίβερπουλ από το «γαμ&$## θρόνο της», όπως είχε υποσχεθεί προτού φτάσει με τον σύλλογο στα 20 πρωταθλήματα και αποχωρήσει το 2013.

Λυών - Μπαστιά με επιστροφή, αν ο Λακαζέτ σκοράρει το πρώτο γκολ στον αγώνα.

Το ημερολόγιο έγραφε 6 Νοεμβρίου του 1986, όταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον γινόταν με κάθε επισημότητα ο νέος προπονητής των «κόκκινων διαβόλων», αναλαμβάνοντας στη θέση του Ρον Άτκινσον.

Μέχρι και το 1990 ήταν... πέτρινα τα χρόνια για την ομάδα του Μάντσεστερ, όμως σε πολύ διαφορετικές εποχές και πολύ διαφορετική νοοτροπία από τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Ποιος, άλλωστε, θα άντεχε να... χτίζει και να επενδύει επί τέσσερα χρόνια σε κάτι που δεν έφερνε αποτέλεσμα, εν έτει 2016;

Όλα σώθηκαν από το Κύπελλο Αγγλίας εκείνης της χρονιάς. Όπως γράφει ο Σερ Άλεξ στην αυτοβιογραφία του, το παιχνίδι του τρίτου γύρου του θεσμού απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ, η νίκη και η πορεία μέχρι τον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου εις βάρος της Κρίσταλ Πάλας, τον βοήθησαν να επιβιώσει στον πάγκο της Γιουνάιτεντ. Κι όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να συνεχίσει μέχρι το 2013 και να γίνει ο πολυνίκης Βρετανός κόουτς με 38 τίτλους στο Μάντσεστερ και συνολικά 49 μαζί και με τις επιτυχίες σε Σεντ Μίρεν και Αμπερντίν.

«Είναι η σωστή στιγμή. Ήταν σημαντικό για εμένα να αφήσω την ομάδα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και πιστεύω ότι το έκανα. Η ποιότητα αυτής της πρωταθλήτριας ομάδας και η ηλικιακή ισορροπία που υπάρχει, θα εγγυηθούν για τη συνέχεια των επιτυχιών» είχε δηλώσει αποχωρώντας, πράγμα που στην πράξη, τουλάχιστον μέχρι και αυτή τη στιγμή, 3,5 χρόνια μετά, δεν τον έχει δικαιώσει...

Ο Σερ Άλεξ έμεινε στην ιστορία γιατί:

-Είναι ίσως ο τελευταίος στον οποίο έδειξαν τέτοια ανοχή οι διοικούντες έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο παρά το γεγονός πως δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες τους, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Ακόμα κι όταν ο ίδιος θυμάται πως για να πάρει τον πρώτο του τίτλο έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια και πως έσωσε την τελευταία στιγμή την παρουσία του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ μέχρι να πάρει την ανηφόρα, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό έχοντας δει τόσα και τόσα πράγματα στα 27 χρόνια παρουσίας στην τεχνική ηγεσία της ομάδας του Μάντσεστερ. «Στα πρώτα μου χρόνια στην ομάδα η υποστήριξη της διοίκησης και του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον συγκεκριμένα, μου έδωσε την αυτοπεποίθηση και το χρόνο να χτίσω ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ και όχι απλά μια ομάδα» ήταν τα λόγια του για εκείνες τις ημέρες...

-Έκανε τη Γιουνάιτεντ κυρίαρχο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Έφτιαξε μια δυναστεία. Προπόνησε ορισμένους από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από το αγγλικό και γενικότερα, το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Δημιούργησε μια γενιά (την πασίγνωστη, αυτή του '92) και με αυτή πορεύτηκε σε τεράστιες επιτυχίες, δείχνοντας εμπιστοσύνη και πίστη στ' αδέρφια Νέβιλ, τον Νίκι Μπατ, τον Πολ Σκόουλς, τον Ράιαν Γκιγκς και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ που με τη σειρά τους, τον δικαίωσαν στον απόλυτο βαθμό και έχουν να θυμούνται μόνο καλά από εκείνον. Ακόμα κι αν ο «Μπεκς» είχε φάει... παπούτσι στο πρόσωπο, δεν έχει να του καταλογίσει κάτι αρνητικό.

-Ήταν προπονητής που έκανε τους ποδοσφαιριστές του να θέλουν να παίζουν για εκείνον. Να θέλουν να είναι καλοί. Τόσο για το δικό τους καλό ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του και να μπορούν να έχουν... σχεδόν εξασφαλισμένη μια φανέλα βασικού, αλλά και για να γλιτώσουν από τις «κατσάδες» τους. Ναι, εκείνο το περίφημο «πιστολάκι» το οποίο όλοι... γνώρισαν από την καλή κι απ' την ανάποδη. Όταν ο Σερ Άλεξ είχε παράπονα από κάποιον ποδοσφαιριστή και ήθελε να του τα μεταφέρει, σχεδόν κολλούσε το πρόσωπό του στο πρόσωπο του παίκτη, φώναζε πολύ και το χνώτο του, η ζεστή αναπνοή του, παρομοιάστηκε με το πιστολάκι μαλλιών γιατί κάπως έτσι... λειτουργούσαν οι φωνές του. Πάντοτε, όμως, αφύπνιζαν τους ποδοσφαιριστές... Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αποκάλυψη του Ράιαν Γκιγκς για την ημέρα που δέχθηκε τηλεφώνημα από τον άλλοτε προπονητή του, ώστε να μάθει πως εκείνος θα τελείωνε την παρουσία του στο «Ολντ Τράφορντ» το 2013. «Μόλις είδα το όνομά του στην οθόνη του κινητού, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν τι λάθος είχα κάνει στην προπόνηση και γιατί ήθελε να μου μιλήσει. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία, σκέφτηκα σαν πιτσιρικάς...».

-Τόλμησε να μιλήσει για την ανάγκη να ρίξει τη Λίβερπουλ από την κορυφή της λίστας με τα περισσότερα πρωταθλήματα Αγγλίας, το πέτυχε και πλέον δηλώνει ξεκάθαρα ότι φοβάται αν την ξαναδεί να κατακτά πρωτάθλημα, τονίζοντας όμως τις δυνατότητες των «κόκκινων» υπό τις οδηγίες του Γιούργκεν Κλοπ. Όταν κάποτε δήλωσε ότι πως στόχος ήταν «να ρίξω τη Λίβερπουλ από τον γαμη#$@^ θρόνο της», την προσπέρασε με τα 20 πρωταθλήματα έπειτα και από αυτό του 2013 και από τα λόγια πέρασε στην πράξη μέσα από ζόρικη δουλειά, ενασχόληση με την ομάδα στο μεγαλύτερο – αν όχι όλο – το κομμάτι της ημέρας, αφοσίωση και θυσία.

-Άλλαξε την ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της έδωσε αυτό το χαρακτηριστικό DNA του μαχητή που δεν τα παρατάει ποτέ. Η ομάδα του, δεν έμαθε να παραδίνεται και να θεωρεί τελειωμένο κάποιο παιχνίδι στο οποίο δεν είχε ακουστεί ακόμα το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή. Όσες κι αν ήταν οι καθυστερήσεις, σε όποιο σημείο κι αν βρισκόταν το παιχνίδι, τίποτα δεν θα τελείωνε, αν δεν τελείωνε και τυπικά από την υπόδειξη του ρέφερι. Το DNA αυτό κάπου χάθηκε μετά την αποχώρησή του, κάπου έδειξε να επιστρέφει σε μεμονωμένα παιχνίδια, αλλά αν ρωτήσεις κάποιον οπαδό του συλλόγου, θα σου απαντήσει ότι αυτό, θα θυμίζει μόνο και πάντα τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

-Έβαλε τον κόσμο σε διαδικασία να μάθει το... Fergie Time! Αυτό, αντιστοιχούσε σε... 79 δευτερόλεπτα εξτρά χρόνου σε αυτόν που ήδη είχε δείξει ο τέταρτος διαιτητής στον φωτεινό πίνακα. Έπειτα από ανάλυση που πραγματοποίησε το BBC, προέκυψε το αποτέλεσμα το οποίο φανέρωσε ότι ναι μεν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ήταν η μοναδική ομάδα που έπαιρνε λίγα... δευτερόλεπτα περισσότερα όταν τα χρειαζόταν σε αγώνες που το αποτέλεσμα στράβωνε, αλλά πάντοτε έπαιρνε πολύ περισσότερα από τις υπόλοιπες ομάδες. Η ανάλυση έδειξε ότι όταν η ομάδα του Φέργκιουσον κυνηγούσε κάποιο γκολ, έπαιρνε 79'' περισσότερα από τον κανονικό χρόνο των καθυστερήσεων... Και δεν ήταν μονάχα ο τελικός του 1999 στη Βαρκελώνη απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου, αλλά πολλά παιχνίδια κατά τη διάρκεια της παρουσίας του Φέργκιουσον στον πάγκο, όπου ήρθε η νίκη με δραματικό φινάλε.

-Το μεγαλύτερο κίνητρο της απόσυρσής του και της ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο από την πλευρά του θεατή, δίχως άγχος, δίχως ταξίδια, δίχως συχνή απουσία από το σπίτι και με την ευκαιρία να βοηθάει πλέον πολύ περισσότερο τη σύζυγό του, ήταν εκείνη. Η Κάθι Φέργκιουσον, ήταν ο λόγος που πίσω στο 2002, ο Σερ Άλεξ είχε αναθεωρήσει για την τότε σκέψη του να παραιτηθεί από την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, ήταν επίσης ο λόγος που οδήγησε τον Φέργκιουσον στην απόσυρση, αφού ο πρώην τεχνικός των «κόκκινων διαβόλων» δήλωσε πως κάποιο σημείο και μετά κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να λείπει πλέον τόσο πολύ από το σπίτι και ήταν σειρά του να σταθεί στο πλευρό του ανθρώπου του. Η Κάθι, έχασε τη δίδυμη αδερφή της και είχε απομονωθεί. Είχε κλειστεί στον εαυτό της. Ήταν στα... χαμένα μέσα στο σπίτι τους. Όταν το κατάλαβε ο Σερ Άλεξ, αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό. Και της ανταπέδωσε τη στήριξη που του παρείχε εκείνη...

-Έκανε τον Αρσέν Βενγκέρ ν' απορεί μαζί του. Ακόμα κι αν ο Σκωτσέζος είχε... προσβάλει με το γάντι τον Αλσατό, λέγοντας παλαιότερα πως «ο κόσμος τον χαρακτηρίζει έξυπνο, γιατί μιλάει πέντε γλώσσες. Εγώ ξέρω ένα παιδάκι από την Ακτή Ελεφαντοστού που μιλάει πέντε γλώσσες», ο νυν κόουτς της Άρσεναλ έχει εκφράσει τον σεβασμό του και τον... μεγάλο του φόβο. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του για τις σκέψεις που κάνει ο τεχνικός των «κανονιέρηδων» για την ημέρα που θα φτάσει και θα του δείξει την πόρτα της εξόδου από το ποδόσφαιρο, τονίζοντας: «Δεν ξέρω πως περνάει τις μέρες του ο Σερ Άλεξ... Δεν έχω ιδέα και θεωρώ ότι εγώ θα βαριόμουν. Πραγματικά με τρομάζει η σκέψη της απόσυρσης γιατί το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου... Απορώ πως κυλάει η ζωή του Φέργκιουσον πλέον...».

Μίλησε και «χάραξε» τα λόγια:

Για τον Ράιαν Γκιγκς: «Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον είδα. Ήταν 13 ετών και ήταν σαν ένα σκυλί που κυνηγά ένα αλουμινόχαρτο στον άνεμο».

Για τον Πολ Ινς: «Πάντα έλεγα πως όταν ένας παίκτης είναι στο αποκορύφωμα της καριέρας του νομίζει πως μπορεί να ανέβει στο Έβερεστ με τις πυτζάμες και τις παντόφλες του. Αυτό έκανε ο Πολ».

Για τον Γκάρι Νέβιλ: «Εάν ήταν λίγο ψηλότερος θα ήταν ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου».

Για τους Ιταλούς... γενικότερα: «Όταν ένας Ιταλός μου λέει πως στο πιάτο μου έχει μακαρόνια, πάντα κοιτάω να δω τι υπάρχει κάτω από τη σάλτσα».

Για το τρεμπλ του 1999: «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ποδόσφαιρο! Απόλυτη κόλαση!»

Για την κριτική των Μέσων στον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν: «Συνεχίστε, δεν πρόκειται να σας μιλήσω ποτέ ξανά. Είναι τρομερός χαρακτήρας ο Βερόν και τρομερός παίκτης. Είστε ανόητοι».

Για το …παπούτσι στο κεφάλι του Μπέκαμ, το 2003: «Ήταν ένα φρικιαστικό περιστατικό. Ακόμη κι αν το προσπαθούσα άλλες 1000 φορές ή ακόμη κι ένα εκατομμύριο δεν θα το πετύχαινα ξανά».

Για τον Φίλιπο Ινζάγκι: «Πρέπει να έχει γεννηθεί offside».

Για τη Λίβερπουλ και για το εάν μπορούσε να κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2007: «Είστε με τα καλά σας; Πρέπει να αστειεύεστε. Σας φαίνομαι μαζοχιστής έτοιμος να αυτοκτονήσω; Πως θα σας φαίνονταν να μιλήσουμε για τον υποβιβασμό;»

Για το 19ο πρωτάθλημα, με το οποίο η Γιουνάιτεντ ξεπέρασε τη Λίβερπουλ: «Το σημαντικότερο δεν είναι πως περάσαμε τη Λίβερπουλ. Το πιο σημαντικό είναι πως η Γιουνάιτεντ είναι η μεγαλύτερη ομάδα στη χώρα, όσον αφορά τις κατακτήσεις πρωταθλημάτων».

Για το 20ο πρωτάθλημα: «Κοιτάξτε με. Νιώθω 10 χρόνια νεότερος απόψε. Είναι σαν αυτά τα χάπια νεότητας. Είναι υπέροχα».

Μόνο τρεις τον ξεπέρασαν:

Έπειτα από 27 χρόνια σε ένα πάγκο τον Φέργκιουσον ξεπερνούν μόνο ο Γκι Ρου (44 χρόνια στην Οσέρ, 1961-2005), ο Γουίλι Μάλεϊ (43 χρόνια στη Σέλτικ, 1897-1940) και ο Μπιλ Στρουθ (34 χρόνια στη Ρέιντζερς, 1920-1954).

«Θέλω να πεθάνω στο γήπεδο, αυτό θα είναι ότι καλύτερο για εμένα», έχει πει επανειλημμένα αλλά πλέον θα κάνει περισσότερη παρέα στη γυναίκα του Κάθι....

Οι τίτλοι του Σερ Άλεξ:

13 Πρωταθλήματα Αγγλίας: 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013.

3 Πρωταθλήματα Σκωτίας: 1980, 1984, 1985

5 Κύπελλα Αγγλίας: 1990, 1994, 1996, 1999, 2004.

4 Κύπελλο Σκωτίας: 1982, 1983, 1984, 1986

4 Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1992, 2006, 2009, 2010.

1 Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1986

10 Σούπερ Καπ (Charity ή Community Shield) Αγγλίας: 1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2011.

2 Champions League: 1999, 2008.

2 Κύπελλα Κυπελλούχων: 1983, 1991.

2 UEFA Σούπερ Καπ: 1983, 1991.

1 Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1999.

1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 2008.