Ταβάνι η τρίτη θέση για Παναθηναϊκό, υπέρβαση μόνο με ξένο ακραίο

Μετά τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός έγινε η δεύτερη ομάδα που ολοκλήρωσε το ρόστερ της. Για την ακρίβεια ακόμα μένουν δύο Έλληνες ακραίοι, ο Μούχλιας και ακόμα ένας, αλλά όσον αφορά την θεωρητικά και όχι μόνο, βασική εξάδα, οι «πράσινοι» τελείωσαν τις κινήσεις τους με την απόκτηση του Λούκας Ρανγκέλ. Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου έχει καταφέρει να φτιάξει ένα αρκετά δυνατό ρόστερ, που ωστόσο έχει ταβάνι και αυτό είναι η τρίτη θέση.

Στο «τριφύλλι» είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσουν να χτυπήσουν τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, εκτός αν είτε τώρα το καλοκαίρι (έκπληξη με τα ως τώρα δεδομένα), είτε τον χειμώνα στην ενδιάμεση μεταγραφική περίοδο, αποκτηθεί ένας καλός ξένος ακραίος. Ένας ακραίος που να έχει και καλή υποδοχή, όπως αυτή που έχει ο Ανδρεόπουλος, αλλά να είναι και καλύτερος επιθετικά από τον νεαρό Έλληνα διεθνή.

Φυσικά ένας τέτοιος παίκτης κοστίζει, όμως πριν συνεχίσουμε με το θέμα αυτό, πάμε να δούμε τι έκανε το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Αρχικά στο «τριφύλλι» κατάφεραν να κρατήσουν τον κορμό που μετά από χρόνια έφτασε την ομάδα στην τετράδα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένας κορμός αποτελούμενος από νεαρούς και ελπιδοφόρους Έλληνες, στους οποίους ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος μπορεί να στηριχθεί για χρόνια, αλλά και τον Γιάκομπσεν που πέρσι ήταν θετικότατος. Ενώ αποκτήθηκαν πολύ καλοί ξένοι, όπως ο διαγώνιος Στάροβιτς και ο κεντρικός Ρανγκέλ.

Πάμε τώρα να δούμε τον λόγο που είναι απαραίτητη μια προσθήκη ξένου ακραίου, αν βέβαια στον Παναθηναϊκό κυνηγάνε τίτλο, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, με το υπάρχον ρόστερ η τετράδα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ενώ θα είναι μεγάλο φαβορί για την τρίτη θέση. Λέμε για το κυνήγι τίτλου, γιατί κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η νέα διοίκηση είχε ξεκαθαρίσει πως ο βασικός στόχος είναι να «καθαρίσουν» με τα χρέη (ειδικά το τμήμα αυτό είχε τα περισσότερα) και μετά να παλέψουν για το κάτι παραπάνω.

Στο κομμάτι των χρεών έχουν γίνει σημαντικά βήματα και θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα με τα έσοδα που θα μπουν στον Ερασιτέχνη μέσω της κάρτας φιλάθλου, αλλά και των διαρκείας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, από όπου ένα ποσό θα πάει στα ταμεία της «μάνας του λόχου». Κάτι άλλωστε που είχαμε γράψει πως είναι απαραίτητο, όπως είναι απαραίτητο σε κάθε μεγάλο σύλλογο.

Αφήνουμε όμως το οικονομικό και πάμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, όπου και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία σύγκριση της εξάδας του Παναθηναϊκού με αυτές των Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ. Αρχικά στην πάσα είναι ξεκάθαρο ο πλεονέκτημα των «ερυθρολεύκων» με τον Τερβαπόρτι, ενώ οι «πράσινοι» με τον Γιάκομπσεν αν δεν είναι καλύτεροι από τους «ασπρόμαυρους» και τον Φιλίποφ, σίγουρα δεν είναι χειρότεροι.

Στην διαγώνιο, ένας υγιής Στάροβιτς, ακόμα και όντως δεν βρίσκεται στο σημείο που βρισκόταν πριν μια πενταετία, δεν είναι πολύ χειρότερος του Τσέχου Φίνγκερ, ενώ ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν έχει ενισχυθεί στην θέση αυτή, αλλά και πάλι είναι πιθανό να πάρει καλύτερο του Σέρβου, αλλά δύσκολα πολύ καλύτερο.

Στο κέντρο η τριάδα του Παναθηναϊκού με τους Ρανγκέλ, Πελεκούδα (βασικοί) και Πανταλέων, δείχνει ελάχιστα πιο πάνω από αυτή του Ολυμπιακού με τους Πετρέα, Ανδρεάδη, Βουλκίδη, ενώ θα είναι καλύτερη και από αυτή των Κυπελλούχων, εκτός αν αποκτηθεί κεντρικός επιπέδου Όκολιτς που δύσκολα θα γίνει από την στιγμή που έπεσαν χρήματα για τον Ιλίνιχ και θα πέσουν και για τον διαγώνιο. Προβάδισμα οι «πράσινοι» φαίνεται να έχουν και στη θέση του λίμπερο, όπου ο Ζήσης είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος Έλληνας στη θέση του. Ο Στεφάνου θετικότατος αλλά έχει φτάσει τα 38, ενώ ο Κοκκινάκης όλοι λένε πως μπορεί να αφήσει εποχή στη θέση αυτή, ωστόσο ουσιαστικά θα αγωνιστεί για πρώτη φορά σε πρωτάθλημα και μένει να δούμε αν όντως πέσουν μέσα όσοι έχουν μεγάλες προσδοκίες από αυτόν.

Και έτσι φτάνουμε στα άκρα, όπου φαίνεται η ανάγκη απόκτησης ενός καλού ξένου, καθώς οι πρωταθλητές με τους κυπελλούχους έχουν όχι απλά δυνατή δυάδα, αλλά και λύσεις από τον πάγκο, με το προβάδισμά τους να είναι μεγάλο. Στον Παναθηναϊκό δείχνουν ξεκάθαρα πως στηρίζουν τους Ράπτη και Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο, όμως αυτή την στιγμή είναι από εξαιρετικά δύσκολο, έως απίθανο το να μπορέσουν να μπουν σφήνα στους δύο (Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ), αν δεν αποκτηθεί ακόμα ένας. Και ένας που όπως αναφέραμε να έχει και την υποδοχή του Ανδρεόπουλου, τομέας που ο μικρός είναι όντως εξαιρετικός, αλλά και να είναι καλύτερος επιθετικά.

Τέτοιον στην Ελλάδα δεν βρίσκεις, καθώς ο Πρωτοψάλτης, ο μοναδικός που πληρεί τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις (συν την εμπειρία), μετά την Γερμανία θα συνεχίσει στην Πολωνία. Οπότε κοιτάς στο εξωτερικό, αν ξαναλέω θέλεις να κάνεις την υπέρβαση. Αν θέλεις όχι να περάσεις τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, καθώς και να αποκτηθεί κάποιος δεν σε κάνει φαβορί, αλλά να τους κοιτάξεις στα μάτια. Σε αντίθετη περίπτωση, παλεύεις όσο μπορείς στο πρωτάθλημα με το ταβάνι να είναι η τρίτη θέση και διεκδικείς την διάκριση μέσω Κυπέλλου και σε πιθανή συμμετοχή σε φάιναλ-φορ.

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως υπάρχει και η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου και μέχρι τότε θα έχει φανεί τι... ψάρια έχουν πιάσει οι τρεις μεγάλοι και σε ποιες θέσεις θα κινηθούν (αν κινηθούν βέβαια) για ενίσχυση. Εμείς γράφουμε με τα δεδομένα που έχουμε και αυτά μετά την ολοκλήρωση του ρόστερ των «πρασίνων» είναι πως το... τριφύλλι φαίνεται να έχει ταβάνι την 3η θέση και πως μόνο με καλό ξένο ακραίο, μπορεί να παλέψει με αξιώσεις για την υπέρβαση...

ΥΓ: Ένας καλός ξένος ακραίος θα είναι ό,τι καλύτερο και για τον Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο. Ο μικρός έχει εξαιρετικά στοιχεία, ξέρει βόλεϊ και δίπλα σε έναν πολύ πιο νέο Σαφράνοβιτς (τέτοιο στυλ) θα ανέβαινε επίπεδο. Ο ξένος επίσης θα βοηθούσε και τον Ράπτη, που σε πολλά παιχνίδια έδειχνε πέρσι πως ήθελε να ξεκουραστεί όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά, αλλά δεν υπήρχε κάποια αλλαγή.

ΥΓ1: Και μια και αναφερθήκαμε στη πνευματική κούραση. Ο Παναθηναϊκός πέρσι θα μπορούσε να είχε περάσει την Κηφισιά και να χτυπήσει με αξιώσεις τον ΠΑΟΚ, αν δεν είχε δοθεί βάρος στο πρωτάθλημα Εφήβων. Οι... πράσινοι κατέκτησαν τον τίτλο, αλλά οι δύο μικροί επέστρεψαν «άδειοι» και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στα ματς με την ομάδα του Ζαλμά. Δεν λέω κακώς ή καλώς κυνήγησαν τον συγκεκριμένο τίτλο στο «τριφύλλι», απλά αναφέρω την πραγματικότητα που δείχνει εκτός των άλλων και την ανάγκη να υπάρχουν λύσεις από τον πάγκο.

ΥΓ2: Προσωπικά πάντως τα χρήματα για ξένο σε οποιαδήποτε ομάδα θα προτιμούσα να τα ξοδέψω σε ακραίο και όχι κεντρικό. Χρησιμότατοι οι παίκτες της συγκεκριμένης θέσης, αλλά τους τίτλους και τις μεγάλες νίκες τις παίρνουν οι διαγώνιοι και οι ακραίοι. Με δεδομένη και την πολύ καλή παρουσία πέρσι του Πανταλέων, ίσως ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος να έπρεπε να δώσει μεγαλύτερο βάρος στα άκρα.

ΥΓ3: Επειδή πολλοί έγραφαν «σιγά τώρα πόσα θέλει ένας ακραίος; Ας τον πάρει», κανονικά όλες οι ομάδες πρέπει να κάνουν ότι κάνει εδώ και πολλά χρόνια ο Παναθηναϊκός (από την πρώην διοίκηση και το συνεχίζει και η καινούργια) και το κάνουν με επιτυχία οι Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Να ξοδεύουν όσα μπορούν και να μην κάνουν ανοίγματα δημιουργώντας χρέη που στο παρελθόν είχαν φέρει σε τρομερά δύσκολη θέση τους «πράσινους» και τους «ερυθρόλευκους» και συνεχίζουν να φέρνουν πολλές ομάδες στην Volley League.