Μεγάλη διαφορά στο μπλοκ, τεράστια στον διαγώνιο, αναμενόμενη ήττα

Επιστροφή* 100% στον αγώνα Μαγιόρκα - Αθλέτικ Μπιλμπάο και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Ακριβώς όπως την περιμέναμε ήταν η πρώτη ημέρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος βόλεϊ και στους δύο ομίλους που είχαμε αγώνες. Στον πρώτο της Εθνικής, αλλά και στον τρίτο, από τον οποίο μακάρι να βγει ο αντίπαλος της ομάδας μας και λέω μακάρι, γιατί αυτό θα σημαίνει πως θα έχουμε περάσει στους «16» της διοργάνωσης. Σε κανέναν δεν είχαμε κάποια έκπληξη, αν και το χαμένο σετ της Ρωσίας από την Τουρκία θα μπορούσε να είναι, ωστόσο αφού δεν θα στοιχίσει δεν έχει νόημα να κάτσει κάποιος σε αυτό.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και το δικό μας ματς. Ένα ματς που έδειξε αυτά που γράφαμε από την Δευτέρα, πως δηλαδή η διαφορά της Εθνικής μας με Βουλγαρία, Ιταλία και Γαλλία είναι τόσο μεγάλη που στα πρώτα τρία παιχνίδια δεν περιμένουμε κάτι άλλο από ισάριθμες ήττες χωρίς να κερδίσουμε έστω ένα σετ. Και όποιος είδε την αναμέτρηση, θα κατάλαβε πως μιλάμε για άλλο επίπεδο.

Μιλάμε για διαφορά που με την Βουλγαρία, χωρίς υπερβολή ήταν σε κάθε θέση, όμως μεγάλη ήταν στο μπλοκ και τεράστια στην διαγώνιο. Αρχικά στο μπλοκ δεν στεκόμαστε στους 11 κερδισμένους πόντους των Βουλγάρων, έναντι 4 δικών μας, αλλά στην συνολική παρουσία. Οι παίκτες του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είδαν τους αντιπάλους τους να σπάνε πολλές επιθέσεις τους και να έχουν αυτοί ευκαιρία για πόντο στην κόντρα, ενώ αυτοί του Σιλβάνο Πράντι δεν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα.

Ειδικά το να μπορεί μια ομάδα να σου σπάει συνέχεια τις επιθέσεις και εσύ να μην μπορείς, προκαλεί εκνευρισμό και αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες σε ένα παιχνίδι. Βέβαια η μεγάλη διαφορά ήταν στην διαγώνιο. Κανείς δεν μπορεί να πει κουβέντα για τον Ζουπάνι, το παιδί είναι ένας εργάτης που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα και προσωπικά ήταν για εμένα κλειδί στα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού γιατί έμπαινε και με την απόδοσή του δεν φαινόταν η απουσία ούτε καν του Σμιτ. Ωστόσο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κοιτάξει στα μάτια τον τεράστιο Σοκόλοφ, ούτε καν ο Τζούριτς χωρίς τους τραυματισμούς θα μπορούσε να το κάνει για να είμαστε σωστοί. Ε όταν η μία ομάδα έχει διαγώνιο έναν από τους καλύτερους στον κόσμο, είναι λογικό να αποκτά και σοβαρό προβάδισμα νίκης, ενώ επαναλαμβάνουμε πως συνολικά οι γείτονες ήταν καλύτεροι σε όλους τους τομείς.

Εμείς για να το ξαναπούμε, πάμε για τελικούς στα ματς με Πορτογαλία και Ρουμανία και μόνο αν υπάρξει κάποιο θαύμα να πάρουμε κάτι από Ιταλία και Γαλλία. Και για να πάρουμε πρέπει να πιέσουμε ακόμα περισσότερο στο σερβίς, να παίξουμε όσο γίνεται πιο ελεύθερα και κυρίως να ελπίζουμε πως οι άλλοι θα μας υποτιμήσουν. Ναι μπορεί να ακούγεται άσχημο αυτό, αλλά είναι η αλήθεια. Αυτή την περίοδο, η Ελλάδα δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν από τους τρεις, παρά μόνο αυτοί να χάσουν από τον κακό τους εαυτό. Οπότε υπομονή στις δύο ακόμα ήττες και καλή ψυχολογία για τους δύο τελικούς και όπου βγει.

Πάμε τώρα στα άλλα δύο ματς του ομίλου που και αυτά έδειξαν πως στο Μονπελιέ υπάρχουν τρεις ομάδες που μπορεί να φτάσουν να παλεύουν μέχρι και για τα μετάλλια και άλλες τρεις που είναι μια κλάση κάτω. Η Ιταλία ας πούμε χωρίς και αυτή να φορτσάρει έκανε το 3-0, αν και κυρίως στο πρώτο σετ οι Πορτογάλοι ήταν ανταγωνιστικοί. Στο δεύτερο είχαμε «χριστιανούς-λιοντάρια», ενώ στο τρίτο αφού η διαφορά είχε μεγαλώσει, κάτι τα λάθη των παικτών του Μπλενγκίνι, κάτι τα καλά σερβίς των Πορτογάλων μείωσαν την διαφορά, αλλά ως εκεί.

Σήμερα πάντως στον δικό μας αγώνα με τους Ιταλούς δεν θα δούμε αν μπορούμε να τους κερδίσουμε (ξεκάθαρα δεν μπορούμε), αλλά το που περίπου βρισκόμαστε απέναντι στην Πορτογαλία. Εννοείται πως μιλάμε για εντελώς διαφορετικά ματς, αλλά από την άλλη μια εικόνα θα υπάρξει, όχι τόσο για εμάς, αλλά κυρίως για το προπονητικό τιμ που θα βγάλει περισσότερα συμπεράσματα.

Στο τρίτο παιχνίδι του ομίλου και οι Γάλλοι χωρίς τον Ν' Γκαπέ παρουσιάστηκαν απροσδόκητα καλοί, αλλά και οι Ρουμάνοι από την πλευρά τους μετά το πρώτο σετ που στο κάτω κάτω δεν δυσκόλεψαν και τους αντιπάλους τους, παρέδωσαν πνεύμα και έπεσαν αμαχητί. Οι Ρουμάνοι που θεωρούσαμε τους βασικούς μας αντιπάλους για την 4η θέση, ήταν κακοί και η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη εμφάνιση μας έκανε να χαμογελάσουμε λίγο. Είναι ξεκάθαρο δηλαδή πως ναι μεν η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε καν να κοιτάξει στα μάτια, Βουλγαρία, Ιταλία και Γαλλία, αλλά από την άλλη δεν έχει τον παραμικρό λόγο να φοβάται τους άλλους δύο αντιπάλους. Δεν είναι φαβορί, αλλά δε τους φοβάται κιόλας και αυτό είναι σημαντικό.

Όσον αφορά τον τρίτο όμιλο, η Ρωσία με εξαίρεση το δεύτερο σετ στο οποίο κοιμήθηκε και δεν το βάζω καν σε εισαγωγικά, έκανε πλάκα στην Τουρκία κερδίζοντας με 3-1. Ο ύπνος του δεύτερου σετ όμως πρέπει να προβληματίσει τους Ρώσους γιατί επαναλαμβάνεται συχνά σε μεγάλες διοργανώσεις και τους έχει στοιχίσει μετάλλια και διακρίσεις. Στο Φινλανδία-Βόρεια Μακεδονία, οι Φινλανδοί ήταν το φαβορί και πήραν τη νίκη με 3-1, ωστόσο η Βόρεια Μακεδονία ήταν η ευχάριστη έκπληξη. Εκτός του σετ που πήρε, ήταν και στα υπόλοιπα τρία μπροστά στο μεγαλύτερο διάστημα και έδειξε πως αν κάποιος την υποτιμήσει θα το πληρώσει. Τέλος στο Σλοβενία-Λευκορωσία, η ομάδα που πριν τέσσερα χρόνια είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να κάνει το 3-0 και να πάρει τη νίκη. Στον όμιλο αυτό δύσκολα θα δούμε κάποια έκπληξη στην τετράδα, με την Ρωσία να έχει την πρωτιά, την Σλοβενία και την Τουρκία να παλεύουν για την δεύτερη και την Φινλανδία να είναι τέταρτη, εκτός αν η ομάδα του Τερβαπόρτι μπορέσει να ανέβει ακόμα πιο ψηλά. Ακόμα πάντως είναι νωρίς, έχουμε να δούμε πολλά παιχνίδια ακόμα και να χαρούμε βόλεϊ...

ΥΓ: Χθες αντίπαλος ήταν ο Σοκόλοφ. Σήμερα θα είναι ο τεράστιος Χουαντορένα, ο φοβερός Ζάιτσεφ και ο Τζιανέλι, ο καλύτερος πασαδόρος στον κόσμο. Τέτοια παιχνίδια οι διεθνείς μας πρέπει πρώτα από όλα να τα χαίρονται και μετά να σκέφτονται το αποτέλεσμα. Αυτοί οι αντίπαλοι μόνο καλύτερους μπορούν να μας κάνουν και γιαυτό θα γράφουμε πολλές πολλές φορές πως το σημαντικό είναι να πάρουμε αμέσως νέα πρόκριση για μεγάλη διοργάνωση και να μην περιμένουμε 10 χρόνια. Απείρως πιο σημαντικό και από να βρεθούμε στους «16» του συγκεκριμένου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

ΥΓ1: Προσπαθώ να αποφεύγω τις υπερβολές, αλλά πραγματικά η πρώτη εμφάνιση του Κοκκινάκη ως λίμπερο σε μεγάλη διοργάνωση, μόνο χαμόγελα μπορεί να φέρει. Ο πρώην ακραίος που φέτος αποφάσισε να αλλάξει θέση ήταν εξαιρετικός και σε υποδοχή, αλλά και σε άμυνα. Περιμένουμε να δούμε και τα επόμενα παιχνίδια, όπως η αρχή ήταν σίγουρα η καλύτερη δυνατή για τον ίδιο.