Το ρίσκο και η πόρτα της Κούβας που μένει ανοικτή...

Ελάχιστα κράτησε τελικά το σήριαλ της αντικατάστασης του Βασίλη Κουρνέτα στον ΠΑΟΚ. Από την πρώτη στιγμή που ο έμπειρος πασαδόρος γνωστοποίησε την απόφασή του να σταματήσει το άθλημα που υπηρέτησε πιστά για πολλά χρόνια κερδίζοντας τα πάντα, στον «δικέφαλο» προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, προκειμένου να μείνει ακόμα μία χρονιά στην ομάδα.

Την ίδια στιγμή και βλέποντας πως ο 40χρονος με ψυχή εφήβου ήταν αμετάπειστος, άρχισαν να... χτενίζουν την αγορά για να βρουν τον αντικαταστάτη του, κοιτάζοντας από το πάνω ράφι, έχοντας φυσικά ως στόχο την διατήρηση των κεκτημένων τα δύο τελευταία χρόνια.

Ο Αμερικανός Κάβικα Σότζι και ο Φιλανδός Μίκκο Έσκο ήταν στην κορυφή της λίστας, δύο τρανταχτά ονόματα που συνδύαζαν και την εμπειρία (ειδικά ο δεύτερος), αλλά τις παραστάσεις σε μεγάλες ομάδες, προκειμένου να αναλάβουν έναν από τους πιο σημαντικούς ρόλους σε μια ομάδα βόλεϊ, αυτόν του πασαδόρου.

Εκεί όμως που όλα έδειχναν πως αργά ή γρήγορα ένας από τους δύο θα ήταν για την επόμενη χρονιά ο... μαέστρος του συγκροτήματος του Γιάννη Καλμαζίδη, έγινε η έκπληξη και τα ηνία της ομάδας δόθηκαν στον 19χρονο Κουβανό Ρικάρντο Κάλβο. Και εδώ η λογική ερώτηση είναι αν λόγω ηλικίας ο μικρός θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας θέσης που συνήθως η καριέρα χτίζεται με τα χρόνια. Κάτι σαν τον τερματοφύλακα ένα πράγμα, που όσο μεγαλώνει γίνεται πιο έμπειρος και πιο καλός.

Κανείς δεν λέει πως η κίνηση αυτή δεν έχει ρίσκο. Έχει και φυσικά είναι και μεγάλο, από την στιγμή που ο κυριότερος αντίπαλός σου, ο Ολυμπιακός, έχει ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό με την απόκτηση του Λίμπερμαν Αγκάμεζ, την επιστροφή του Ανδρέα Φράγκου, ενώ ετοιμάζει και άλλες κινήσεις. Αυτή είναι όμως η μία άποψη του νομίσματος.

Η άλλη έχει να κάνει με το ότι, όταν ένας παίκτης σε τόσο μικρή ηλικία έχει καταφέρει να είναι βασικός σε μια Εθνική από τις καλύτερες στον κόσμο, με ιστορία στην ανάδειξη ταλέντων, κακό δεν μπορείς να τον πεις. Όταν μάλιστα στο πρόσφατο Προολυμπιακό τουρνουά, στο οποίο η Κούβα πήρε την πρόκριση για το Ρίο, αναδεικνύεται πολυτιμότερος πασαδόρος, κάτι δείχνει για την αξία του.

Ναι ξαναλέμε είναι άπειρος. Ναι θα φύγει για πρώτη φορά από την πατρίδα του για να παίξει βόλεϊ, ναι για πρώτη φορά θα έχει το άγχος του πρωταθλητισμού. Βάλτε όσα ναι θέλετε. Από την άλλη όμως υπάρχουν και τα αλλά. Αλλά μιλάμε για έναν Κουβανό που όταν στην χώρα αυτή μάθαιναν και μαθαίνουν βόλεϊ, εδώ δεν ξέραμε πως είναι η μπάλα του αθλήματος. Αλλά μιλάμε για τον καλύτερο πασαδόρο του Προολυμπιακού. Αλλά μιλάμε για έναν παίκτη με όνειρα και φιλοδοξίες και στον ΠΑΟΚ του δίνεται η ευκαιρία να χτίσει για τα καλά την καριέρα του και να κοιτάξει για ακόμα ψηλότερα, όπως έκανε ο Σεπέδα που πλέον θα παίρνει κοντά στα 400.000 στην Κορέα.

Για να μην πλατιάζουμε, ρίσκο υπάρχει, αλλά το καλό για τον μικρό με το εξαιρετικό άλμα (μεγάλο ατού στο μπλοκ), είναι πως θα έχει συμπαίκτη τον Γκόμεζ. Ο διαγώνιος από την Βενεζουέλα είναι ο τέλειος συμπαίκτης τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου και αν ο Κάλβο έχει διάθεση να μάθει δίπλα του, τότε και καλύτερος θα γίνει και θα βγει κερδισμένος ο ΠΑΟΚ.

Αν δεν έχει όρεξη, αυτή η μεταγραφή δεν θα πετύχει, αλλά από την άλλη ο «δικέφαλος» με την απόκτησή του κρατάει μια σημαντική πόρτα ανοικτή. Αυτή της Κούβας, της χώρας που βγάζει ταλέντα και λόγω της εξαιρετικής σχέσης που υπάρχει των «ασπρόμαυρων» με την ομοσπονδία, ο ΠΑΟΚ μπορεί να τα εκμεταλλευτεί, όπως έκανε με τον Χιμένες και τον Σεπέδα. Αυτό ακριβώς είναι η συγκεκριμένη μεταγραφή, ένα ρίσκο και μια επένδυση και απλά μένει να δούμε αν θα βγει. Αν βγει όλα καλά, αν όχι η γκρίνια θα κάνει την εμφάνισή της, για να μην πούμε πως ήδη την έχει κάνει...

ΥΓ: Ναι μικρός ο Κάλβο, αλλά μην ξεχνάμε πως και ο Ντίμα Φιλίποφ σε αυτή την ηλικία πήρε τα ηνία του Ολυμπιακού και τα πήγε εξαιρετικά, οπότε γιατί να μην γίνει και τώρα κάτι ανάλογο;

ΥΓ1: Όντως η Κούβα δεν φημίζεται για τους πασαδόρους της. Βγάζει εξαιρετικούς διαγώνιους, παικταράδες ακραίους και θηρία κεντρικούς. Ωστόσο για να βγαίνει ο μικρός καλύτερος παίκτης στην θέση αυτή σε Προολυμπιακό κάτι λέει...

ΥΓ2: Ο σεβασμός κερδίζεται και όταν έχει γίνει κάτι λάθος μία φορά και επαναλαμβάνεται, είναι εξαιρετικά πιθανό να χαθεί οριστικά η εμπιστοσύνη και να πάει στράφι όλη η προσπάθεια...