Αρχικά ας ξεκινήσουμε με τα αρνητικά του δεύτερου ημιτελικού, για να πάμε μετά και στα θετικά που υπήρξαν και ήταν πολλά. Πριν το φάιναλ φορ είχε ξεκαθαριστεί από την ΕΟΠΕ πως οι αγώνες θα διεξαχθούν με καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Δηλαδή στις εξέδρες θα ήταν μόνο μαθητές, αθλητές και γονείς με τα παιδιά τους. Αν' αυτού είδαμε οπαδούς και των δύο ομάδων και μάλιστα όχι λίγους, που από την αρχή ως το τέλος δεν σταματούσαν να τραγουδάνε υβριστικά συνθήματα.

Αυτό όπως αναφέραμε ήταν το κακό. Το καλό ήταν πως η ατμόσφαιρα ήταν το λιγότερο εξαιρετική. Υπήρξε πάθος που έχουμε καιρό να δούμε σε ντέρμπι και κυρίως δεν άνοιξε μύτη. Στην αρχή πήγε να γίνει κάτι, χωρίς ευτυχώς συνέχεια και συνολικά όπως αναφέραμε δεν έγινε το παραμικρό. Ούτε μισό σπασμένο κάθισμα, ούτε μισό επεισόδιο, κάτι που σε άλλες χώρες μοιάζει αυτονόητο, ωστόσο στην Ελλάδα μόνο αυτονόητο δεν είναι και θα πρέπει να αναφέρεται. Σήμερα φάνηκε με τον καλύτερο τρόπο πως μπορούν να γίνουν αγώνες με οπαδούς και των δύο ομάδων στις εξέδρες και πως αν η αστυνομία έχει σχέδιο και ικανότητα δεν γίνεται τίποτα.